Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και o Έμπολα

Μια αποκαλυπτική μελέτη τεσσάρων Βρετανών καθηγητών για τις ευθύνες του ΔΝΤ στην υπόθεση της επιδημίας Έμπολα

Την εγκληματική πολιτική του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), στις αφρικανικές χώρες που χτυπήθηκαν από τον «Έμπολα», αποκαλύπτουν τέσσερις καθηγητές βρετανικών πανεπιστημίων, σε μελέτη τους, που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση The Lancet Global Health.

Οι καθηγητές Alexander Kentikelenis, Lawrence King, Martin McKee και David Stuckler, επισημαίνουν ότι οι πολιτικές του ΔΝΤ, οι οποίες δίνουν προτεραιότητα στην αποπληρωμή του χρέους έναντι των κοινωνικών δαπανών, εμπόδισαν την αποτελεσματική αντιμετώπιση της επιδημίας Έμπολα στη Δυτική Αφρική.

Σημειώνεται ότι οι τρεις χώρες που χτυπήθηκαν περισσότερο από τον ιό -Γουινέα, Λιβερία, Σιέρα Λεόνε- βρίσκονται μέχρι και σήμερα σε προγράμματα του ΔΝΤ. Συγκεκριμένα, από το 1990 μέχρι σήμερα, το ΔΝΤ έχει προσφέρει «στήριξη» στη Γουινέα για συνολικά 21 χρόνια, στη Σιέρα Λεόνε για 19 χρόνια και στη Λιβερία για επτά.

Στη μελέτη των τεσσάρων Βρετανών καθηγητών τονίζεται ότι τα προγράμματα οικονομικής μεταρρύθμισης του ΔΝΤ απαίτησαν μείωση των δημόσιων δαπανών δίνοντας προτεραιότητα στην αποπληρωμή του χρέους. Έτσι, το 2013, λίγο πριν ξεσπάσει η επιδημία, και οι τρεις αφρικανικές χώρες είχαν πετύχει μεν τους μακροοικονομικούς στόχους του Ταμείου, όχι όμως και τους στόχους για «μείωση της φτώχειας».

Συγκεκριμένα, στη Σιέρα Λεόνε, μεταξύ του 1995 και του 1996, το ΔΝΤ απαίτησε τη μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων κατά 28% , ενώ τη δεκαετία του 2000 ζήτησε τη δραστική μείωση των μισθών. Έτσι, το 2004, οι μισθολογικές δαπάνες της χώρας ήταν κατά 1,2% (ως προς το ΑΕΠ) μικρότερες από το μέσο όρο των χωρών της Υποσαχάρειας Αφρικής. Ταυτοχρόνως, σύμφωνα με τα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, μειώθηκε δραματικά ο αριθμός των εργαζομένων στην Υγεία. Δηλαδή ενώ το 2004 η αναλογία ήταν 0,11 εργαζόμενοι ανά 1000 κατοίκους, το 2008 η αναλογία έφτασε σε 0,02 εργαζόμενους ανά 1.000 κατοίκους!

Ακόμη, το ΔΝΤ απαίτησε σε πολλές περιπτώσεις περικοπές στους μισθούς δημόσιων υπαλλήλων όπως οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό, ενθαρρύνοντας έτσι τη μετανάστευσή τους.

Τέλος, το ΔΝΤ ενθάρρυνε την αποκέντρωση των συστημάτων υγείας με το επιχείρημα ότι αυτό προσφέρει πιο άμεση κάλυψη των τοπικών αναγκών. Αυτό, όμως, κατέστησε δυσκολότερη τη συντονισμένη, κεντρική κινητοποίηση για τη διαχείριση της κρίσης.

«Το ΔΝΤ σκοπεύει να γίνει μέρος της λύσης σε αυτή την κρίση […] Παρόλα αυτά, μήπως το ΔΝΤ συντέλεσε στις περιστάσεις που επέτρεψαν σε αυτή την κρίση να ξεσπάσει;», αναρωτιούνται οι τέσσερις Βρετανοί καθηγητές.

http://www.imerodromos.gr/imf-embola/