Μιά πεταλούδα, ένας αητός κι ένας ΣΥΡΙΖΑ

Αντώνης Ανδρουλιδάκης

Κάπου στο μέσο της ηλικίας του, το ράμφος και τα νύχια του αετού έχουν γίνει τόσο κυρτά, τόσο γαμψά, που είναι αδύνατον να συλλάβει το θήραμα του. Έτσι, δεν έχει άλλη λύση παρά να πραγματοποιήσει αυτό που στην «αετολογία» ονομάζεται Ταξίδι Αναγέννησης. Να επιχειρήσει, δηλαδή, να θραύσει το κυρτό του ράμφος και τα νύχια, τρίβοντας τα πάνω σε αιχμηρά βράχια.

Παγίδες υπάρχουν παντού. Στον πόλεμο, στην ειρήνη, στη ψυχολογία, στην καθημερινή ζωή, στον έρωτα, στα παραμύθια, στην οικονομία, στα παραμύθια της οικονομίας, στην πραγματική οικονομία, στο δάσος με τον κακό λύκο, αλλά και στην Ευρώπη με τον κακό λύκο.

Τις λένε παγίδες, ακριβώς επειδή περιορίζουν το βαθμό ελευθερίας του θύματος τους. Περιορίζουν τις δυνατότητες του να επιλέξει ή να δράσει ελεύθερα.

Κάποιες παγίδες, συνήθως αν το θύμα ενεργεί άτσαλα στην προσπάθεια του να απελευθερωθεί, γίνονται φαύλος κύκλος. Μόλις το έρμο θύμα λύνει ένα πρόβλημα, δημιουργείται παρ’ ευθύς ένα άλλο, το οποίο οδηγεί ξανά στο αρχικό και κατ’ επέκταση σε αδιέξοδο. Δεν είναι ανάγκη να είναι κανείς κυνηγός για να τα ξέρει όλα αυτά. Τα σπουδάζει βιωματικά, καθώς ενηλικιώνεται, καταβάλλοντας, βέβαια και, το κόστος της μαθητείας του.

Μια από τις χειρότερες παγίδες είναι αυτή που στήνεται σε ένα αενάως επαναλαμβανόμενο μοτίβο σκέψης και δράσης, κάπως περίπου όπως οι πεταχτές και χαρούμενες πεταλούδες που έλκονται από το φως, καταδικασμένες να παγιδευτούν σ΄αυτό και να καούν τα εύθραυστα φτερά τους. Να πούμε κάτι μεταξύ μας: δεν φταίει το φως που οι άμυαλες πεταλούδες έλκονται προς αυτό! Ε; Πάντως το ερώτημα παραμένει: πόσες γενιές πεταλούδων πρέπει να πυρποληθούν για να πάρουν οι υπόλοιπες χαμπάρι την παγίδα; Καθώς η άνοιξη πλησιάζει χρονικά, με την δέουσα σφοδρότητα της, θα έχουμε και πάλι μια ευκαιρία να διαπιστώσουμε αν μια ακόμη γενιά –πεταλούδων- θα κινηθεί προς την παγίδα του λαμπερού φωτός.

Να πούμε μιαν αλήθεια: ο απεγκλωβισμός από την αυτοπαγίδευση, τη σοβαρότερη των παγίδων, είναι ζόρικη ιστορία. Εδώ κοτζάμ αετός, το γνωστό υπερήφανο πτηνό, καμία σχέση με πεταλούδες και τα τοιαύτα, και χρειάζεται να προχωρήσει στις πιο επώδυνες προσωπικές αλλαγές προκειμένου να απεγκλωβιστεί από την παγίδα του χρόνου. Λένε, αυτοί που ξέρουν από αετούς, ότι κάπου στο μέσο της ηλικίας του, το ράμφος και τα νύχια του έχουν γίνει τόσο κυρτά, τόσο γαμψά, που είναι αδύνατον να συλλάβει το θήραμα του. Έτσι, δεν έχει άλλη λύση παρά να πραγματοποιήσει αυτό που στην «αετολογία» ονομάζεται Ταξίδι Αναγέννησης. Να επιχειρήσει, δηλαδή, να θραύσει το κυρτό του ράμφος και τα νύχια, τρίβοντας τα πάνω σε αιχμηρά βράχια. Δεν «πέφτει στα βράχια» του κάθε Σαμαρά, ούτε στα γόνατα του κάθε Σόϊμπλε, απλά τρίβει το ράμφος του. Να εξηγούμαστε.

Πονάει αυτό. Είναι 150 ημέρες φρικτού πόνου και κόπου, καθώς λένε οι ειδικοί ορνιθολόγοι, αλλά μόνο έτσι, ο αετός που δεν είναι πεταλούδα, έχει πιθανότητες να διπλασιάσει το προσδόκιμο της ζωής του. Νο κόπος, νο πάρτι, που θα έλεγε και ο Τζώρτζ Κλούνεϊ...

Κακά τα ψέματα. Ο απεγκλωβισμός από την παγίδα, ιδιαίτερα από την αυτοπαγίδευση, έχει μια σειρά από βήματα. Με άλλα λόγια, ο απεγκλωβισμός αξίζει σ΄αυτούς που τον προετοιμάζουν.

Το πρώτο βήμα είναι περισσότερο φορεμένο κι’ από το σακάκι με τη κόκκινη γραμμή του Γιάνη. Να χαμπαριάσει το θύμα ότι έχει παγιδευτεί. Να το συνειδητοποιήσει. Πρέπει, δηλαδή, να κάνει κανείς μιαν αναδρομή στην «παιδική ηλικία» της παγίδευσης του. Για παράδειγμα, αν είσαι χώρα που παγιδεύτηκε, να δεις το πως στήθηκε και λειτουργεί η παγίδα σου, από τα πρώτα χρόνια της απελευθέρωσης σου, από τα πρώτα χρόνια συγκρότησης σου ως ανεξάρτητο έθνος-κράτος. Για παράδειγμα λέμε, μιας και το άρθρο αυτό ασχολείται, κατά βάσιν, με παραμύθια, αετούς και πεταλούδες.

Πρέπει, δηλαδή, πριν απ’ όλα, να κάνει κανείς μιαν αναδρομή στην πρώιμη «παιδικότητα» του. Εκεί όπου σχεδιάστηκε ο «χάρτης», το εξαρτησιακό μοτίβο,  στο οποίο παγιδεύτηκε. Και βέβαια, κάτι τέτοιο απαιτεί γενναιότητα. Και βέβαια, υπάρχουν δεκάδες κόλπα που μπορεί να φτιάξει το μυαλό κάποιου για να αποφύγει αυτή την επώδυνη αναζήτηση. Αλλά, είναι πολύ σημαντικό, να ταξιδέψει το «θύμα» πίσω σ’ αυτές τις ερωτήσεις και να απαντήσει με ειλικρίνεια στον εαυτό του.

Το δεύτερο βήμα, στη διαδικασία απεγκλωβισμού, είναι να αναγνωρίσει το «θύμα» τις συνθήκες, το πλαίσιο, τις προϋποθέσεις, που ενεργοποιούν την παγίδα και βέβαια να διασφαλίσει πως θα διακοπεί η συνεχής αναπαραγωγή τους. Αν, για παράδειγμα λέμε, είσαι μια χώρα παγιδευμένη, οφείλεις να δεις στο πλαίσιο της παγίδας σου, την αδυναμία σου -ως χώρα της περιφέρειας του καπιταλισμού- να αναπτυχθείς αυτόκεντρα και αυτοδύναμα.

Να αναρωτηθείς –πάλι για παράδειγμα- πως γίνεται σε εκατόν ογδόντα τόσα χρόνια «εθνικής βίας-βίου» και δεν απέκτησες σιδηροδρομικό δίκτυο–απαραίτητο προαπαιτούμενο της αναπτυξιακής συγκρότησης- ενώ απέκτησες πανάκριβους μπομπολό-δρομους για να τρέχουν ιλιγγιωδώς γερμανικά αυτοκίνητα;
Στο ίδιο βήμα, πριν βιαστεί κανείς να πάει παρακάτω, πρέπει επίσης να αναρωτηθεί πως γίνεται και δεν απέκτησε καν μια αστική τάξη της προκοπής, αλλά του κατσικώθηκε στον «εθνικό τράχηλο» -που ζυγό δεν υπομένει- ένας ζυγός κατσαπλιάδων μεταπρατών, διασωληνωμένων στο σώμα της οικονομίας ως παρασιτική απόφυση της δυτικής αποικιοκρατίας.

Επίσης, στο ίδιο βήμα, πρέπει να σκεφτεί το θύμα, η εύθραυστη πεταλούδα που κινείται προς την λαμπερή φλόγα, ότι γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, είναι ανόητο να προσδοκεί ότι οι «ξένοι οίκοι» θα είναι υποστηρικτικοί στην πιθανή προσπάθεια του να ξεμπερδεύει με τις ντόπιες αντιπροσωπείες τους. Το παράσιτο που ξενίζεται στο ελληνικό σώμα, στους έξω προστάτες παροχετεύει τα κέρδη του. Η φλόγα, που τόσο ελκύει με τα λαμπρά της φώτα τη μικρή πεταλουδίτσα, πυροδοτείται απ’ τα ίδια τα φτερά της.

Δεν θα ήταν λιγότερο σημαντικό, κάπου εδώ, να αναγνωρίσει επίσης το άτυχο θύμα, ότι η παγίδα ενεργοποιείται παράλληλα με έναν αυτοκαστροφικό συναισθηματικό κύκλο. Φόβος, λύπη, θυμός. Η πεταλούδα που φοβάται, η πεταλούδα που λυπάται, η πεταλούδα που θυμώνει, η πεταλούδα που τελικά τα «κάνει πουτάνα» και σπάει τα μούτρα της...και τα φτερά της. Κρίμα ρε συ, πεταλούδα. Κρίμα τα φτερά και τα πετάγματα...

Καταλαβαίνει κανείς, αν δεν είναι πεταλούδα, ότι η αναγνώριση αυτού του φαύλου κύκλου, που μερικές φορές φτάνει στον παραλογισμό να χρησιμοποιεί το ευρωπαϊκό ζητούμενο για ντόπιο μέσο απόδειξης, είναι μια δύσκολη κατάσταση. Πώς να αποδεχτεί –για παράδειγμα- μια φανταχτερή πεταλούδα, ότι οι λάτρεις και συλλέκτες της, τη λογαριάζουν για λευκό Κινέζο εργάτη; Και πώς να αναγνωρίσει σε ποιο σημείο του κύκλου βρίσκεται, για να κάνει τα κουμάντα της; Θέλει λίγη περίσκεψη και μπόλικη αιδώ το πράγμα. Θέλει και κάμποσα λίτρα αυτοσυνειδησίας, εαυτο-εξάρτησης και αυτοπεποίθησης. Να μπορεί να υπάρξει και από μόνη της η πεταλούδα, αν με εννοείς.  Αλλά, είναι τα λίτρα, η κατάλληλη μεζούρα για τέτοια μεγέθη;

Σε ένα επόμενο βήμα, η παγιδευμένη μας πεταλούδα οφείλει να ψαχτεί λίγο να δει, αν στη συμπεριφορά της, στο τρόπο σκέψης και δράσης της, υπάρχουν επαναλαμβανόμενα μοτίβα. Πόσες φορές το έχουμε δει αυτό το έργο, πρέπει να πει. Τι δεν πήγε καλά τις προηγούμενες φορές; Γιατί αυτή η φλόγα που μας καλεί να πυρπολυθούμε μας μοιάζει τόσο ελκυστική, που δεν λέμε να ξεκολλήσουμε από δίπλα της; Αν η πεταλούδα μας ήταν μια τυχαία γκόμενα, θα μπορούσε ακόμη να σκεφτεί, πώς γίνεται ρε παιδί μου να διαλέγω πάντα γκόμενους που είναι έτοιμοι να μ’ εγκαταλείψουν, αν δεν συμμορφώνομαι στις υποδείξεις τους;

Το τέταρτο βήμα, αν μέτρησα σωστά τη σειρά, είναι να αποφύγει η πεταλούδα μας τις φλόγες, όπως η γκόμενα του παραδείγματος θα έπρεπε να αποφύγει τους επιπόλαιους, ασταθείς ή αμφίθυμους συντρόφους, όσο και αν αυτοί το «έπαιζαν μούρη», όσο κι αν αυτοί την προσέλκυαν πολύ έντονα. Όσο κι αν αυτοί βάφτιζαν την παγίδα, αλληλεγγύη.

Αν, για παράδειγμα και πάλι, είσαι ευρωπαϊκή χώρα, δεν αφήνεις να σε παραμυθιάζουν για το επιτυχημένο μοντέλο της Ευρώπης, όπου το 2020 η κατάθλιψη θα είναι η πρώτη αιτία θανάτου, ούτε για το σαξές στόρυ της Πορτογαλίας, στην οποία η λεηλασία της δημόσιας περιουσίας στο πλαίσιο των ιδιωτικοποιήσεων που επέβαλε η τρόικα είναι πλέον ολοσχερής. Της ίδιας χώρας «πρότυπο», στην οποία το χρέος ανέρχεται στο 131% του ΑΕΠ, παρά το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία αύξησε τεχνητά το ΑΕΠ συμπεριλαμβάνοντας τον τζίρο των παράνομων δραστηριοτήτων (ναρκωτικά, λαθρεμπόριο και πορνεία), όπως άλλωστε συνέβη και με την Ιταλία και την Ιρλανδία. Εν ολίγοις, ποιό ΑΕΠ, ποιοί δείκτες και ποιά οικονομική επιστήμη; Εδώ οι άνθρωποι πάνε, υπαρξιακά, «με τα χίλια» πάνω στον τοίχο της Ιστορίας. Γιατί πρέπει να τρέξουμε να τους προλάβουμε;

Κατόπιν όλων αυτών, το θύμα πρέπει αθόρυβα να προετοιμάζεται για τον απεγκλωβισμό. Δεν είναι ανάγκη να τρίβεις το αντιπαραγωγικό ράμφος σου δίπλα στη φλόγα που σε απειλεί. Πρέπει να επιχειρήσεις την άμεση και ταχύτατη ανασυγκρότηση του ράμφους σου, απαλλαγμένος από την ψευδαίσθηση ότι οι πυροδότες της παγίδας θα σε βοηθήσουν να βγεις απ’ αυτήν. Και προφανώς, εδώ χωράνε και δόλιοι χειρισμοί, γιατί με βάση την παράδοση των αετών, δεν είναι καθόλου δόλιο να ξεγελάσει κανείς έναν δόλιο. Εδώ, χωράνε και τακτικοί συμβιβασμοί και τακτικές αναδιπλώσεις και ό,τι άλλο τακτικό ή άτακτο σκεφτεί το θύμα. Αλλά, κάπου εδώ, υπάρχει ένα γιγάντιο «αλλά». Ότι όλες αυτές οι τακτικές κινήσεις, οφείλουν να είναι ενταγμένες σε μια ενιαία στρατηγική. Τη στρατηγική του απεγκλωβισμού από την παγίδα του χρέους, αν με εννοείς...Αλλιώς, «πας σφαίρα» προς τη φλόγα, δια μιαν εισέτι φορά, που λένε και οι γραμματιζούμενοι.

Κάπου εδώ ξαναγυρνάμε στο πρώτο βήμα της διαδικασίας απεγκλωβισμού. Είναι το χρέος, μια δυτικο-ευρωπαϊκή παγίδα που επιδιώκει να διαιωνίσει -με τους χειρότερους, για τις δυνάμεις της εργασίας, όρους - τη χρόνια αποικιοκρατική εξάρτηση της χώρας, ή όχι; Μπορεί να το δει αυτό η πεταλούδα, ή θα συνεχίσει να παραμυθιάζεται με τα φώτα; Και επιτέλους, μπορεί να ξεκινήσει το ταξίδι της Λαϊκής αναγέννησης του αετού; Μπορεί μια καημένη, καταχρεωμένη πεταλούδα να γίνει αετός που δεν κωλώνει να τρίψει στα ίδια του τα μούτρα τις ψευδαισθήσεις του και να αναγεννηθεί; Κρίμα δεν είναι, ρε συ, να καίμε τσάμπα τα φτερά μας τόσα χρόνια;  

http://www.thepressproject.gr/article/73664

Διαβάστε περισσότερα ...

Αυτό είναι το σχέδιο του ΔΝΤ για την Ελλάδα

Πάμε για reprofiling με debt swaps και ανταλλαγές εντόκων με ομόλογα. Χωρίς αξιολόγηση η κάλυψη του βραχυρόνιου προβλήματος

Σε στάδιο τελικής διαβούλευσης στις ομάδες εργασίας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και στις εταιρίες συμβούλων βρίσκεται από τα ξημερώματα το επικαιροποιήμενο σχέδιο-πρόταση για την αντιμετώπιση του ελληνικού προβλήματος, ώστε να κατατεθεί ως β΄ση της συζήτησης στο έκτακτο Eurogroup που θα συγκληθεί για να αντιμετωπίσει το χρηματοδοτικό κενό. Όπως επισημαίνουν πηγές που έχουν δει σκαρίφημα του σχεδίου, προβλέπει reprofiling του χρέους μόνο στα σημεία όπου προκαλείται χρηματοδοτικό έμφραγμα, ενώ το ΔΝΤ εμφανίζεται διατεθειμένο να προσφέρει χρηματοδότηση για την κάλυψη του κενού αντίστοιχη με τις οφειλόμενες δόσεις, υπό την προϋπόθεση ότι οι Ευρωπαίοι θα ανταποκριθούν στη δέσμευσή τους για χρηματοδοτική στήριξη της Ελλάδας, που συνεπάγεται αποπληρωμή των δανείων του ΔΝΤ μέχρι το τέλος του έτους, που ανέρχονται στα 10 δις.

Του Χρήστου Φράγκου

Ετσι πρακτικά επιτυγχάνεται η μεσοπρόθεσμη ανακούφιση, ενώ όλοι οι συμμετέχοντες αποδέχονται μια ταμειακά ουδέτερη λύση, δίδεται πολιτικός χρόνος στην ελληνική κυβέρνηση και τους Ευρωπαίους θα συντάξουν ένα τελικό πρόγραμμα στο οποίο το ΔΝΤ θα έχει τεχνικό και συμβουλευτικό ρόλο, τερματίζοντας παράλληλα το δικό του πρόγραμμα στο τέλος του 2015.

Στο σχέδιο γίνεται αναφορά σε παλαιότερο που είχε επεξεργαστεί ομάδα υπό τον Ολιβιέ Μπλανσάρ τον Ιούνιο του 2014 και το οποίο προβλέπει τη δυνατόττηα του ΔΝΤ να συμμετάσχει στο reprofilng χρηματοδοτώντας τη χώρα απριόρι και χωρις αξιολόγηση, εφόσον το τελικά προϊόν χαρακτηρίζεται βιώσιμο.

Η πρόταση του ΔΝΤ, σύμφωνα με πηγές που μίλησαν υπό τον όρο της ανωνυμίας, περιλαμβάνει επιμήκυνση λήξεων στα ομόλογα μέχρι τέλος του 2017, ανταλλαγή εντόκων γραμματίων με ομόλογα και μείωση-σταθεροποίηση των επιτοκίων. 

Προκειμένου όμως να αποδεχτούν οι εταίροι-δανειστές της Ελλάδας μια τέτοια συμφωνία το ΔΝΤ δίνει και «τυράκι», την ελεύθερη τροποποίηση των χρηματοδοτικών όρων, που αφορούν κυρίως τις παρεχόμενες εξασφαλίσεις από την πλευρά της Ελλάδας. Ιδανικά τα νέα ομόλογα προς τους εταίρους θα είχαν την εξασφάλιση του ESM, κίνηση που θα έδειχνε σταθερή και ισχυρή πολιτική βούληση για διατήρηση της Ελλάδας στην Ευρωζώνη.

Επιπλοκές

Όπως επισημαίνουν οι νομικοί σύμβουλοι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου το reprofiling του ελληνικού χρέους στη βάση που αυτό θα περιλαμβάνει ανταλλαγές ομολόγων –για την επιμήκυνση των λήξεων- καθώς και αυτόματες μετακυλίσεις άλλων, αυτό θεωρείται βέβαιο ότι θα προκαλέσει πιστωτικό γεγονός, όπως αυτό ορίζεται από την ISDA.

Παράλληλα οι οίκοι αξιολόγησης θα υποβαθμίσουν την Ελλάδα σε κατάσταση default ή selective default, γεγονός που θα συνιστά τη δεύτερη τεχνική χρεοκοπία της χώρας από το 2012.

Από την άσκηση που έχει διεξαχθεί δεν προκύπτουν επιπλοκές για τον τραπεζικό τομέα, καθώς τα έντοκα γραμμάτια που διαθέτουν οι ελληνικές τράπεζες θα μετατραπούν σε ομόλογα 25 ετούς διάρκειας τα οποία σε δεύτερη φάση θα δεχθεί η ΕΚΤ για χρηματοδότηση, ενώ σε πρώτο στάδιο αυτά μπορούν να τοποθετηθούν ως εχέγγυα στον ELA.

Η ενεργοποίηση του σχεδίου αυτού δεν συνεπάγεται άμεση συμφωνία της Ελλάδας με τους εταίρους για πλήρες πρόγραμμα μέτρων και μεταρρυθμίσεων, η οποία μένει να κλείσει το αργότερο τον Ιούνιο.

Όπως επισημαίνουν οι ίδιες πηγές το χρονικό κενό αυτό αναμένεται να αποτελέσει σημείο τριβής με τους ευρωπαίους εταίρους και ιδιαίτερα με τον άξονα του Βερολίνου.

Επόμενη μέρα

Μετά την επιτυχή ολοκλήρωση της ανταλλαγής ομολόγων και της πρόληψης του χρηματοδοτικού εμφράγματος οι οίκοι αξιολόγησης θα αποκαταστήσουν την αξιολόγηση της Ελλάδας, ανεβάζοντας άμεσα τα ομόλογά της σε investment grade, που συνεπάγεται ακόμα καλύτερους όρους χρηματοδότησης για τις τράπεζες.

Στη συμφωνία θα υπάρχει ρήτρα μηδενικού δανεισμού από τις αγορές για τα προσεχή δύο τουλάχιστον έτη, απαγόρευση έκδοσης εντόκων γραμματίων και πρόβλεψη για ισοσκελισμένο προϋπολογισμό, ως συνθήκες από την πλευρά του ΔΝΤ.

Σύμφωνα με τα μοντέλα και την εμπειρία του ΔΝΤ η Ελλάδα θα αποκτήσει πρόσβαση στις αγορές σε 8 μήνες, με την ομαλοποίηση των spreads όπως είχε συμβεί για το Πακιστάν το 1999, τη Μολδαβία το 2002, τη Δομινικανή Δημοκρατία το 2005 και τη Γρενάδα το 2004

http://www.sofokleousin.gr/archives/216821.html

Διαβάστε περισσότερα ...

"Ισχυρή και ανεξέλεγκτη" - Γαλλογερμανικό ντοκυμαντέρ - Πώς η Τρόικα παγίδεψε την Ελλάδα για να σώσει τις τράπεζες

Ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ για τον ρόλο που διαδραμάτισε η Τρόικα στην Ελλάδα,την Ιρλανδία,την Πορτογαλία και την Κύπρο. Τι λένε στην κάμερα του Arte οι Γιάνης Βαρουφάκης, Λούκα Κατσέλη, Άδωνις Γεωργιάδης, Πολ Κρούγκμαν αλλά και η Ζωή Κωνσταντοπούλου (Vid+Pics)

 

Επιμέλεια - απόδοση στα ελληνικά: Χρήστος Δεμέτης, Λευτέρης Σαββίδης

Ο Γερμανός δημοσιογράφος και συγγραφέας Harald Schuman ηγήθηκε ενός εκτενούς ντοκιμαντέρ που προσπαθεί να ρίξει φως στα "σκοτεινά πλοκάμια" των ανθρώπων που βρέθηκαν πίσω από την τρόικα.

Ο Harald Schuman περιηγήθηκε στη χώρα μας περιγράφοντας την αγριότητα με την οποία επιβλήθηκε το μνημόνιο. Σχολιάζει το γεγονός πως παρακάμφθηκαν ευρωπαϊκές συνθήκες και εθνικά κοινοβούλια για να εφαρμοστεί ένα πρόγραμμα λιτότητας που έφερε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού και εκατομμύρια ανθρώπους στα όρια της φτώχειας και ψάχνει τις λεπτομέρειες πίσω από τις συμφωνίες.

Το ντοκιμαντέρ είναι στα γαλλικά και στα γερμανικά. Εμείς, σας παρουσιάζουμε το περιεχόμενο που αφορά τη χώρα μας.

Ένα χρέος μη βιώσιμο

Μιλώντας με τον σημερινό υπουργό οικονομικών Γιάννη Βαρουφάκη, ο οποίος τότε δεν είχε ακόμη εκλεγεί σημείωσε το παράλογο της μη αναδιάρθρωσης του χρέους.

"Δημιούργησαν ένα μόνιμα και μη βιώσιμο χρέος. Δεν ήταν θεωρία συνωμοσίας. Ο Γιούνκερ είχε αναφέρει πως γνωρίζουμε τον τρόπο να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα, αλλά δεν ξέρουμε πως θα επανεκλεγούμε στη συνέχεια" ανέφερε ο Έλληνας οικονομολόγος. "Όλες οι κυβερνήσεις μεταξύ το 2008-2010, συντηρητικές και σοσιαλδημοκρατικές υποστήριζαν τον οικονομικό τομέα. Μέχρι τότε οι χώρες έλεγαν στους τραπεζίτες, σας αφήνουμε να κάνετε ότι θέλετε, αρκεί να μας επιστρέφετε ένα μέρος από τα χρήματα που κερδίζετε για να χρηματοδοτήσουμε το κράτος. Όταν ξέσπασε η κρίση οι κυβερνήσεις δεν είχαν ούτε τη δυνατότητα, ούτε το ηθικό σθένος να αντιμετωπίσουν τους τραπεζίτες"

Πρόγραμμα σωτηρίας ξένων τραπεζών

Το ντοκιμαντέρ συνέχισε την έρευνα στην Αμερική και τα γραφεία του ΔΝΤ.  Μιλώντας με τον Πάολο Νογοθέρα Μπατίστα, Βραζιλιάνος, γενικός διευθυντής του ΔΝΤ, αποκαλύπτει πως το ΔΝΤ γνώριζε πως το χρέος δεν ήταν βιώσιμο. "Το ΔΝΤ δεν μπορούσε να δώσει οικονομική βοήθεια σε ένα κράτος, εφόσον το χρέος ήταν μη βιώσιμο. Τι έγινε; Αλλάξαμε τον κανονισμό, έτσι ώστε να μπορεί ο οργανισμός να παρέχει τη βοήθεια. Έμεινα έκπληκτος εκείνες τις ημέρες από την έλλειψη διαφάνειας όλη της διαδικασίας".

Αντίστοιχα ο Φιλίπ Λεγκρέν, πρώην σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής επεσήμανε ξεκάθαρα πως όλο το σχέδιο αφορούσε στη σωτηρία των γαλλικών και των γερμανικών τραπεζών και όχι του ελληνικού λαού. "Ο τότε επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν δεν ήθελε να επιβάλει απώλεια κεφαλαίων στις γαλλικές τράπεζες, δεδομένου και του γεγονότος πως προσέβλεπε σε μια υποψηφιότητα για την προεδρία της Γαλλίας. Από την πλευρά τους οι Γερμανοί τραπεζίτες έπεισαν την Άνγκελα Μέρκελ πως θα ήταν δραματικό να χάσουν κεφάλαια" σημείωσε και συμπλήρωσε:

"Έτσι οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης, αποφάσισαν να αντιμετωπίσουν την Ελλάδα σαν αυτή να είχε μόνο παροδικά προβλήματα.  Έτσι καταπάτησαν έναν από τους βασικούς κανόνες της συνθήκης του Μάαστριχ, τον κανόνα της μη διάσωσης. Αποφάσισαν να δανείσουν χρήματα στην Ελλάδα, όχι για να σώσουν τη χώρα, αλλά τις γαλλικές και γερμανικές τράπεζες".  Όπως σημειώνει το μέγεθος των απωλειών για τις τράπεζες σε άλλη περίπτωση θα ήταν 20 δισ ευρώ για τις γαλλικές και 17 δις για τις γερμανικές τράπεζες.

 

Από την πλευρά του ΔΝΤ μίλησε και ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης, πρώην εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ.  "Η αναδιάρθρωση του χρέους ήταν κάτι που έλλειπε από το σχέδιο. Οι Ευρωπαίοι επέβαλαν ένα δραστικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα, το οποίο ήταν πολύ σύντομο" ανέφερε και συμπλήρωσε πως το ΔΝΤ γνώριζε πολύ καλά πως το πρόγραμμα δεν βγαίνει και κυρίως ότι θα προκαλέσει ραγδαία επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων:

"Αυτό το πρόγραμμα θα μειώσει δραστικά την αγοραστική δύναμη της χώρας, θα την βυθίσει σε άγρια ύφεση και θα προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στον κοινωνικό ιστό" σημειώνει διαβάζοντας από την έκθεση του ΔΝΤ. "Αυτό σημαίνει απλά πως θυσιάσαμε την Ελλάδα στο βωμό της παγκόσμιας οικονομίας" σημειώνει.

Η Γερμανία άνθισε λόγω της οικονομίας του χρέους

Στο φιλμ μιλά και ο οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν, τονίζοντας πως η Γερμανία κέρδισε από την οικονομία χρέους στις χώρες του Νότου. "Η Γερμανία λέει πως επανήλθε στην ευημερία, μετά το Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, μέσα από ένα πρόγραμμα λιτότητας. Γιατί δεν μπορούν να το κάνουν αυτό και άλλες χώρες.

Μόνο που η γερμανική οικονομία άνθισε πατώντας πάνω στην οικονομία χρέους που δημιουργήθηκε σε άλλες χώρες, όπως η Ισπανία. Τώρα η Γερμανία λέει στους Ισπανούς κάντε όπως κάναμε εμείς, αλλά εμείς δεν θα φερθούμε όπως εσείς"

Η υγεία σε επίπεδα τριτοκοσμικής χώρας

Η κάμερα περιπλανιέται στα ελληνικά νοσοκομεία και κάνει αναφορά στην καταστροφική επιβολή περικοπών στην υγεία στο 6% του ΑΕΠ, ενώ στη Γερμανία το αντίστοιχο ποσό είναι 10%. 3εκατ. Έλληνες μετά από τις κινήσεις της τότε κυβέρνησης δεν έχουν πλέον πρόσβαση στην υγεία.

Στην κάμερα μιλά και ο Άδωνις Γεωργιάδης, που τότε ήταν υπουργός Υγείας με μια δήλωση πραγματικά σοκαριστική.

Ο Έλληνας πολιτικός εξηγεί στον συγγραφέα πως τα χρήματα είναι αυτά, όσο η Ελλάδα είναι σε κρίση. Σε ερώτηση για το πώς θα λειτουργήσει το σύστημα υγείας, όταν το υπουργείο προχωρά σε μείωση προσωπικού απάντησε. "Είναι απλό. Πριν δούλευαν τρεις ώρες την ημέρας και τώρα δουλεύουν επτά".

 

Πολύ απλοϊκή εξήγηση για να περιγράψει την ανθρωπιστική κρίση στη χώρα, περιγράφει ο αφηγητής του ντοκιμαντέρ και αναφέρθηκε στη βοήθεια σε υλικό και προσωπικό από χώρες όπως η Αυστρία και η Γερμανία, βοήθεια και αλληλεγγύη που αρνήθηκε στην Ελλάδα από τις κυβερνήσεις τους. 

Για το ζήτημα της υγείας ο Γιώργος Βήχας, γιατρός και διευθυντής της εθελοντικής κλινικής του Ελληνικού αναφέρει πως "το σύστημα υγείας στην Ελλάδα ήθελε σίγουρα αναμόρφωση, όχι όμως ισοπέδωση που αποτέλεσε και την καταστροφή του. Δεν διορθώσαμε αυτά που έπρεπε, αλλά καταστρέψαμε και ότι θετικό υπήρχε. Και σήμερα η χώρα μου δεν έχει ένα αξιοπρεπές σύστημα υγείας".

Η ευρωβουλή για την Τρόικα

Η Elisa Fereira, ευρωβουλευτής των σοσιαλιστών, ειδική στη δραστηριότητα της Τρόικα, αναφέρεται σε αυτήν ως τερατούργημα: "Αυτό το τέρας που δημιουργήσαμε, η Τρόικα, δεν έχει καμία σχέση με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.  Αντίστοιχα ο Φιλίπ Λάμπερτς, ευρωβουλευτής της ομάδας των Πράσινων σημείωσε πως "η λιτότητα σκοτώνει κυριολεκτικά". "Είναι εύκολο για έναν τεχνοκράτη να ζητήσει περικοπές στην υγεία. Όταν όμως το θέμα μεταφέρεται στα εθνικά κοινοβούλια ή στο ευρωκοινοβούλιο τότε είναι πολύ πιο λεπτό πολιτικά" εξηγεί.

Το ντοκιμαντέρ κάνει μια πιο σύντομη αναφορά στις απαιτήσεις της Τρόικα στην Πορτογαλία και την Ιρλανδία που οδήγησαν σε εξαντλητικές περικοπές μισθών και δυσθεώρητη ανεργία.

Ο Harald Schuman ρωτάει στη συνέχεια τη Veronica Nilsson  της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων σχετικά με την αυτονομία της τρόικας. "Η Κομισιόν πρέπει να σέβεται τη δημοκρατία και τα εργασιακά δικαιώματα επί ίσοις όροις για όλη την Ευρώπη", λέει η Nilsson.

Από τη δική της μεριά, η Λούκα Κατσέλη που υπήρξε υπουργός Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας την περίοδο 2009-2010 και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης το 2010-2011, σημειώνει:

"Είχαμε ενστάσεις αλλά δεν έγιναν σεβαστές". Στους οκτώ μήνες που ήταν υπουργός επί κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου κατάφερε να περάσει τον ομώνυμο νόμο Κατσέλη για την προστασία της πρώτης κατοικίας. Ήταν 2010, στο ξεκίνημα της κρίσης.

"Οι διατυπώσεις μου σε σχέση με τις αντίστοιχες που μας πρότειναν, ήταν διαφορετικές", επισημαίνει.

Ο κ. Μανιτάκης διορίστηκε στις 17 Μαΐου 2012  υπηρεσιακός Υπουργός Εσωτερικών στην Κυβέρνηση Παναγιώτη Πικραμμένου. Στις 21 Ιουνίου, μετά από πρόταση του κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς (ΔΗΜΑΡ), ανακοινώθηκε η συμμετοχή του στην Κυβέρνηση Αντώνη Σαμαρά, ως Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης.

"Δεκατρείς μήνες που ήμουν υπουργός το μέλημα μου ήταν πώς θα γίνουν οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα", λέει στην κάμερα του Arte.

"Ο Τόμσεν ήταν ένας εξαιρετικός διαπραγματευτής. Συνέχεια αισθανόμουν ότι η χώρα μου ταπεινωνόταν. Ένα βράδυ είχαμε συνομιλήσει στις 23.00 η ώρα και μου είχε πει. "Από εσένα εξαρτάται αν η χώρα σου θα πάρει 8 δισ. ευρώ για τη δόση". Ο φόβος. Αυτό καλλιεργούσαν. Και την υποταγή. Δε μου έδινε την εντύπωση ότι συνομιλεί με έναν υπουργό μιας κυρίαρχης χώρας. Ότι με σέβεται. Μου μιλούσε σαν να ήμουν εκπρόσωπος μιας χώρας που δεν ήταν απλός οφειλέτης, αλλά μια φαυλοκρατική χώρα. Μια χώρα τεμπέληδων. Εγώ πιστεύω ότι ο Τόμσεν το είχε πάρει προσωπικά και ήθελε να πάρει εκδίκηση".

"Μια τέτοια συμπεριφορά δεν θα ήταν αποδεκτή στις ΗΠΑ", σχολιάζει ο συγγραφέας και παρουσιαστής Harald Schuman.

 

Στη συνέχεια τοποθετείται σχετικά εκ νέου ο Πάολο Νογοθέρα Μπατίστα. "Ένα από τα προβλήματα της Ελλάδας ήταν η γραφειοκρατία. Η τρόικα όμως πήγε στην Ελλάδα και έστησε ένα ολόκληρο πρόγραμμα διακυβέρνησης, ολότελα δικό της. Η λειτουργία αυτή είναι συνολικό πρόβλημα της Ευρώπης. Η γραφειοκρατία υπάρχει διεθνώς και είναι πρόβλημα. Αυτό ισχύει σε μεγαλύτερο βαθμό στην Ελλάδα αλλά είναι θέμα της χώρας και πρέπει να το επιλύσει με τη βοήθεια των Βρυξελλών".

Μιλώντας για τη λίστα Λαγκάρντ

Ο όρος "λίστα Λαγκάρντ" οφείλεται στην τότε Υπουργό Οικονομικών της Γαλλίας, Κριστίν Λαγκάρντ, η οποία παρέδωσε την εν λόγω λίστα στο ελληνικό κράτος τον Οκτώβρη του 2010, γεγονός που επαναλήφθηκε τον Δεκέμβριο του 2012 παραμονές Χριστουγέννων.

Η λίστα μπήκε στα ντουλάπια της κυβέρνησης και το 2012 ήρθε στο φως της δημοσιότητας από τα ΜΜΕ.

 

Για το θέμα τοποθετείται στο ντοκιμαντέρ η Ζωή Κωνσταντοπούλου.

"Η λίστα Λαγκάρντ όπως την ονομάζουμε ήρθε στη χώρα το 2010. Μιλάμε για 2.062 συνολικά ονόματα. Τον Γενάρη του 2014, ο επικεφαλής του ΣΔΟΕ μας είπε ότι είχαν ολοκληρωθεί οι έλεγχοι μόλις σε έξι. Είναι απαράδεκτο αυτό. Αδιανόητο αποτέλεσμα που όμως εξηγείται γιατί μέσα στη λίστα αυτή βρίσκονται πολιτικά πρόσωπα, συγγενείς τους και μια σειρά προσώπων που συνδέονται με αυτό που συνιστά το σύστημα διαπλοκής στην Ελλάδα του σήμερα", σημειώνει η πρόεδρος της Βουλής.

Ακολουθούν οι ιδιωτικοποιήσεις και το ΤΑΙΠΕΔ

ο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου, γνωστό ως ΤΑΙΠΕΔ ή HRADF ιδρύθηκε με το νόμο 3986/2011. Σύμφωνα με το καταστατικό του, σκοπός του ΤΑΙΠΕΔ (άρθρο 4 καταστατικού του) είναι η αξιοποίηση περιουσιακών στοιχείων της Ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου και περιουσιακών στοιχείων ΝΠΙΔ και ΝΠΔΔ όπως ορίζεται στην §1 του άρθρου 5 του ν. 3986/2011.

1. Η αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων του Ταμείου διενεργείται με κάθε πρόσφορο τρόπο και κατά προτίμηση, με:

α) Πώληση.

β) Σύσταση εμπραγμάτων δικαιωμάτων, μεταξύ των οποίων δικαιωμάτων οριζόντιας και κάθετης ιδιοκτησίας.

γ) Μεταβίβαση εμπραγμάτων δικαιωμάτων οποιασδήποτε φύσης επί αυτών.

δ) Εκμίσθωση.

ε) Παραχώρηση της χρήσης ή της εκμετάλλευσής τους.

στ) Ανάθεση της διαχείρισης των περιουσιακών στοιχείων.

ζ) Εισφορά τους σε ανώνυμες εταιρείες και στη συνέχεια πώληση των μετοχών που προκύπτουν.

η) Τιτλοποίηση απαιτήσεων, ανεξάρτητα από τον επιχειρηματικό ή μη χαρακτήρα τους, σύμφωνα με τα άρθρα 10, 11 και 14 του ν. 3156/2003.

Πλαζ, τουριστικές περιοχές, πρώην αεροδρόμια, πωλήθηκαν σε τιμές ευκαιρίας, σημειώνει το ντοκιμαντέρ.

 

Λόγος γίνεται φυσικά για το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού.

"Κύριος στόχος δεν είναι η διαπίστωση αν έχει διαπραχθεί ή όχι από τα μέλη του Δ.Σ. του ΤΑΙΠΕΔ το αδίκημα της απιστίας και μάλιστα, λόγω του ύψους του ποσού, σε βαθμό κακουργήματος, γιατί αυτό αφορά αποκλειστικά το σκέλος της συμπεριφοράς του Ελληνικού Δημόσιου. Ζητούμενο είναι να μην προχωρήσει η κατάθεση της Σύμβασης Πώλησης για έγκριση από την ελληνική Βουλή, ώστε να μην συμπληρωθούν οι υπογραφές, που έχει ήδη βάλει το ΤΑΙΠΕΔ, με αυτές του Ελληνικού Δημοσίου".

Τα παραπάνω έλεγε η Νάντια Βαλαβάνη στις 20 Δεκεμβρίου του 2014.

"Υπάρχει μια ομάδα ελίτ που ληστεύει τη χώρα", λέει η Λούκα Κατσέλη στο Arte.

Ο Χρήστος Κορτζίδης δήμαρχος του καλλικρατικού δήμου Ελληνικού - Αργυρούπολης, αναφέρει:

"Είναι εξευτελιστικό το τίμημα που θα εισπράξει το δημόσιο. Όλα γίνονται για το καλό των ελίτ".

Από τη δική του μεριά, ο Γιάννης Στουρνάρας σχολιάζει: "Τα ποσά των επενδύσεων στην περιοχή του Ελληνικού θα δώσουν ώθηση στην ελληνική οικονομία συνολικά".

"Δεν γνωρίζουμε το περιεχόμενο της συμφωνίας και έχουν γίνει ερωτήσεις στο Κοινοβούλιο αλλά ακόμα υπάρχουν ερωτηματικά. Η απάντηση είναι πως το ΤΑΙΠΕΔ διέπεται από τους ιδιωτικούς όρους της οικονομίας και δεν μπορούν να δημοσιοποιηθούν αυτά τα στοιχεία", παρατηρεί ο κ. Κορτζίδης.

"Η τρόικα συμπράττει με την εγκληματική πολιτική σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος και των Ελλήνων πολιτών αλλά και σε βάρος των επόμενων γενεών", αναφέρει η Ζωή Κωνσταντοπούλου.

 

Σταδιακά φτάνουμε στο σήμερα και στον Γιάνη Βαρουφάκη.

Ο Harald Schuman στο περιθώριο της συνάντησης του Έλληνα υπ. Οικ. με τον κ. Σόιμπλε είχε έναν σύντομο διάλογο με τον κ. Βαρουφάκη. "Η Ελλάδα είναι στην υψηλότερη θέση διαφθοράς αυτή τη στιγμή. Το πρόγραμμα μας στοχεύει στο να πατάξει τη διαφθορά και τη διαπλοκή. Η οικονομική μας φιλοσοφία μεταρρυθμίσεων εντάσσεται στα πλαίσια της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης και ζητάμε να μας σεβαστούν για να γυρίσουμε σελίδα".

Μέσα στην κρίση, στόχος ήταν η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και η διάσωση τους, σε Ελλάδα, Κύπρο αλλά στις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου.

"Η λειτουργία της τρόικας παραβιάζει τις ελευθερίες και τους δημοκρατικούς θεσμούς", υπογραμμίζει ο οικονομολόγος James Steward του Πανεπιστημίου του Δουβλίνου.

"Μιλάμε για έναν ιδεολογικό και πολιτικό έλεγχο που ορίζεται εκ των άνω".

"Η Ελλάδα είναι ένα παράδειγμα χώρας όπου όλα έγιναν για να διασωθούν οι τράπεζες εις βάρος των πολιτών, με την "διοίκηση" της τρόικας να θέτει όρους", καταλήγει ο Harald Schuman, κλείνοντας το "Puissante et incontrôlée : la troïka".

Το κανάλι:

Το Arte είναι Γερμανογαλλικός τηλεοπτικός σταθμός με έδρα το Στρασβούργο. Ιδρύθηκε μετά από σύμβαση των δυο κρατών το 1992. Στόχος του είναι η προβολή Ευρωπαϊκών παραγωγών σε κινηματογράφο, ντοκιμαντέρ και σχόλιο. Παρότι το ποσοστό αγοράς του καναλιού δεν είναι μεγάλο, έχει μεγάλη επιρροή στη δημόσια γνώμη στις δυο χώρες.

Εκπέμπει και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, στα Γαλλικά και στα Γερμανικά. Οι εκπομπές πωλούνται και σε άλλα κανάλια.

Τράπεζα της Κύπρου: Έρευνα για την πώληση κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα

Σε έρευνα σχετικά με την πώληση των υποκαταστημάτων των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα ανακοίνωσε ότι προχωρεί η Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου, ανακοινώνοντας ταυτόχρονα ότι το ΔΣ της ΚΤΚ αποφάσισε ομόφωνα την πλήρη αναδιοργάνωση και εκσυγχρονισμό της Τράπεζας. Η ανακοίνωση έγινε σχεδόν ταυτόχρονα με την κυκλοφορία του ντοκιμαντέρ.

Σε απάντηση πρόσφατων αναφορών στον Τύπο για τις έρευνες που διεξάγονται για το σκάνδαλο της οικονομίας και τα θέματα διακυβέρνησης και αναδιάρθρωσης της, η ΚΤΚ εξέδωσε ανακοίνωση τεσσάρων σημείων αναφορικά με τις αποφάσεις που έλαβε τόσο για το θέμα της έκτακτης ρευστότητας από την ΕΚΤ όσο και για την πώληση των υποκαταστημάτων στην Ελλάδα και για την αναδιοργάνωση του οργανισμού.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση, ήδη διεξάγεται έρευνα για την Έκτακτη Παροχή Ρευστότητας (ELA) ως έχει ανακοινωθεί στις 21 Νοεμβρίου 2014.

Αναφέρεται ακόμη ότι η ΚΤΚ έχει ήδη προχωρήσει με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της, ημερομηνίας 12 Νοεμβρίου 2014, στις διαδικασίες διεξαγωγής έρευνας σχετικά με την πώληση των υποκαταστημάτων των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα το Μάρτιο 2013.

Σημειώνεται πως σύμφωνα με γερμανικά ΜΜΕ η ΕΚΤ, σε συνεργασία με τους υπουργούς οικονομικών της Ευρωζώνης (Euro Group), φαίνεται πωςυποχρέωσαν τις τρεις μεγάλες τράπεζες της Κύπρου το Μάρτιο του 2013, να πουλήσουν τα υποκαταστήματα τους στην Ελλάδα στην Τράπεζα Πειραιώς – σε μία εξευτελιστική τιμή, με αποτέλεσμα να ζημιωθούν κατά το ποσόν των 3,4 δις €.

Εδώ μπορείτε να βρείτε όλες τις εκπομπές του Arte

http://news247.gr/eidiseis/afieromata/h-troika-kai-ta-skoteina-plokamia-ths-pws-thhsaurise-h-germania-se-varos-toy-notoy.3328156.html

Διαβάστε περισσότερα ...

Ποιος κυβερνά αυτή τη χώρα;

Υποχρέωση της κυβέρνησης είναι να αποκαλύψει τους «θεσμικούς κύκλους», να τους καταγγείλει δημοσίως και να τους ξηλώσει. | EUROKINISSI

Συντάκτης: 

Τάσος Παππάς

Η φράση του τίτλου αποδίδεται στον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Λέγεται ότι την είπε αμέσως μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη από το παρακράτος της εποχής.

Βεβαίως ο Καραμανλής προσπάθησε να βγάλει από πάνω του τη ρετσινιά, αλλά δεν θα μπορούσε να ομολογήσει  ότι το παρακράτος το έστησε η παράταξη του, ο ίδιος το ανέχτηκε και το χρησιμοποίησε για να οργανώσει τις εκλογές βίας και νοθείας του 1961.

Ήταν η περίοδος που ψήφιζαν τα δέντρα και οι πεθαμένοι. Αυτά είναι ιστορία.

Το ερώτημα πάντως επανέρχεται στην επικαιρότητα γιατί ακούω στελέχη της κυβέρνησης να λένε -τα περισσότερα ιδιωτικώς, κάποια και δημοσίως- ότι θεσμικοί και παραθεσμικοί κύκλοι βάζουν συνεχώς τρικλοποδιές στην κυβέρνηση με παρότρυνση ξένων αξιωματούχων, για να ακριβολογούμε, του Σόιμπλε.

Με έναν τρόπο το είπε και ο πρωθυπουργός μιλώντας στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας. Απευθυνόμενος στα μέλη του κομματικού οργάνου, ο Αλέξης Τσίπρας σημείωσε: «Να υλοποιήσουμε τη λαϊκή εντολή για άσκηση της διακυβέρνησης της χώρας, ξεκινώντας το ξήλωμα του καθεστώτος του μνημονίου και των εκπροσώπων του στον κρατικό μηχανισμό».

Τι εννοούν άραγε ο κ. Τσίπρας και τα στελέχη της κυβέρνησης; Αναφέρονται στο γνωστό θέμα της διαπλοκής; Ονόματα παρακαλώ, αλλιώς θα έχουμε μία από τα ίδια. Γιατί, όπως θυμάστε, σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις μίλησαν για τον εγκληματικό ρόλο της διαπλοκής αλλά έμειναν στα λόγια. Συνεργάστηκαν αρμονικά μαζί της. Στην κατηγορία αυτή εντάσσονται οι παραθεσμικοί κύκλοι.

Τα πράγματα όμως σοβαρεύουν όταν προσεγγίζουμε τον όρο «θεσμικοί κύκλοι». Με βάση την κοινή λογική, πρέπει να υποθέσουμε ότι στην ομάδα αυτή εντάσσονται πρόσωπα και φορείς που κινούνται εντός του πλαισίου και έχουν εξουσίες.

Αν οι κύκλοι αυτοί δεν υπηρετούν, ως οφείλουν, την πολιτική της χώρας, όπως την προωθεί η εκλεγμένη κυβέρνηση, λειτουργούν σαν πέμπτη φάλαγγα ή σαν Δούρειος Ίππος των ξένων και παραμένουν στις θέσεις τους, τότε υπάρχει ζήτημα δημοκρατίας. Υποχρέωση της κυβέρνησης είναι να τους αποκαλύψει, να τους καταγγείλει δημοσίως και να τους ξηλώσει.

Διαφορετικά, ο κ. Τσίπρας πολύ σύντομα θα αναρωτηθεί, όπως και ο Καραμανλής,«ποιος κυβερνά αυτή τη χώρα;».

Και είναι κρίμα να φτάσει στο σημείο να το πει. Αυτός άλλωστε δεν έχει λόγους να ντρέπεται για το παρελθόν της παράταξής του.

http://www.efsyn.gr/arthro/poios-kyverna-ayti-ti-hora

Διαβάστε περισσότερα ...

Ολόκληρη η συνέντευξη του Γ. Βαρουφάκη στον Αντ1

Τα υπόλοιπα μέρη της συνέντευξης εδώ

Απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα του Γιώργου Παπαδάκη έδωσε σήμερα (27/2) ο Γιάνης Βαρουφάκης σε μια συνέντευξη που κράτησε κοντά στη μια ώρα.

Αξίζει να σημειωθεί πως ο Υπουργός Οικονομικών επεσήμανε πως δεν θα αυξηθεί ο ΦΠΑ σε νησιά, τρόφιμα, φάρμακα και τουρισμό.

Ένα απόσπασμα από τις δηλώσεις του:

«Δεν θα αυξηθεί στα νησιά. Δεν θα αυξηθεί στα φάρμακα. Δεν θα αυξηθεί στις παραμεθόριες περιοχές. Δεν θα αυξηθεί στα τρόφιμα. Δεν θα αυξηθεί στα βιβλία και στα έντυπα» δήλωσε, ενώ απαντώντας σε ερώτηση πού θα αυξηθεί, είπε: «Θα ψάξω να βρω έναν φορολογικό συντελεστή σε ένα άνευ σημασίας αγαθό για να δείξουμε καλή θέληση».

Δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη:

Πηγή: newsbomb.gr, http://www.onvolos.gr/

Διαβάστε περισσότερα ...

Γιατί οι ΗΠΑ φοβούνται να χάσουν την Ελλάδα

Το μέλος του Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής των ΗΠΑ, εξηγεί στο Economist γιατί η Ελλάδα είναι γεωπολιτικά το ανάχωμα της Δύσης με τους ισλαμιστές μαχητές.

Οι Αμερικανοί προφανώς και φοβούνται να χάσουν την Ελλάδα. Οχι για στρατιωτικούς λόγους, αλλά για το φόβο της αμυντικής θωράκισης της περιοχής, αναφέρει ο Γουέιν Μέρι μέλος του Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής των ΗΠΑ σε δηλώσεις του που δημοσιεύει το περιοδικό Economist.

Ο Μέρι, θεωρεί ότι η Ελλάδα είναι γεωπολιτικά το ανάχωμα με τους ισλαμιστές μαχητές στη Λιβύη και σημειώνει με νόημα ότι η στάση τους αυτή παραμένει σταθερή, παρά το γεγονός ότι οι ΗΠΑ γνωρίζουν ελάχιστα πράγματα για την τωρινή κυβέρνηση, σε σχέση με αυτά που γνώριζαν για τις προηγούμενες. 

Για την Ελλάδα η ευρωζώνη δεν είναι «το μοναδικό κλαμπ»

Στο άρθρο του το Economist, αναφέρει ότι για την Ελλάδα η ευρωζώνη δεν είναι «το μοναδικό κλαμπ», καθώς υπάρχουν και οι ΗΠΑ. Ετσι ερμηνεύεται και το ενδιαφέρον του Αμερικανού πρόεδρου Μπαράκ Ομπάμα, να βρεθεί βιώσιμη λύση για την κρίση χρέους της Ελλάδας, ενώ το άρθρο θυμίζει τις πιέσεις που έχουν κατά καιρούς ασκήσει οι ΗΠΑ στους Ευρωπαίους για να αποφευχθεί η ρήξη με την Ελλάδα.

Οι σχέσεις με ΝΑΤΟ

Κάνοντας μια ιστορική αναφορά από την Χούντα του 67 έως το Κυπριακό και την αποχώρηση της Ελλάδας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ το 1974 και τους βομβαρδισμούς στη Σερβία το 1990, το Economist σημειώνει ότι το παράξενο με τις σχέσεις Ελλάδας - ΝΑΤΟ δεν είναι η ιστορία έντασης ανάμεσά τους, αλλά ότι εξακολουθούν να είναι μαζί.

Το άρθρο θυμίζει τις πιέσεις που έχουν κατά καιρούς ασκήσει οι ΗΠΑ στους Ευρωπαίους για να αποφευχθεί η ρήξη με την Ελλάδα

Αναφέρει, μάλιστα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβάνει στο πρόγραμμά του την επιθυμία του να φύγει από το ΝΑΤΟ. «Ο ρόλος της Ελλάδας έχει μειωθεί από τη στιγμή που εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ και άλλες χώρες του Νότου και σε περίπτωση που η Ελλάδα αποχωρούσε από το ΝΑΤΟ, αυτό θα ήταν ένα εξαίσιο δώρο για τους ανταγωνιστές της στην περιοχή» δηλώνει ο Τζόναθαν Εϊαλ του think tank Royal United Services Institute.

Πάντως, στο άρθρο τονίζεται ότι οι σχέσεις ΗΠΑ - Ελλάδας είναι λίγο δύσκολο να διακοπούν, καθώς η Ελλάδα φιλοξενεί τα αμερικανικά αεροσκάφη στην Κρήτη, ενώ οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν και τη βάση κοντά στην Αλβανία. 

http://www.thetoc.gr/politiki/article/economist-giati-oi-ipa-fobountai-na-xasoun-tin-ellada

Διαβάστε περισσότερα ...

Κρυφογελούν οι ΗΠΑ για την ήττα της Μέρκελ στο Αμβούργο

Πανηγυρίζουν διακριτικά τα αμερικανικά ΜΜΕ για το εκλογικό αποτέλεσμα του Αμβούργου, όχι τόσο γιατί το κόμμα της Άνγκελα Μέρκελ αποδυναμώθηκε σημαντικά (χάνοντας έξι μονάδες από τις εκλογές του 2011), αλλά επειδή «δικαιώνονται» ως προς τις προειδοποιήσεις τους στο Βερολίνο σχετικά με το ευρωσκεπτικιστικό (και όσο πάει πιο ακροδεξιό) κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία. Βέβαια, ουδείς αμφισβητεί ότι η Μέρκελ, παρά την αναμενόμενη ήττα του CDU στο προπύργιο των Σοσιαλδημοκρατών, συνεχίζει να είναι παντοδύναμη και να απολαμβάνει τα υψηλότερα ποσοστά δημοτικότητας πανεθνικά. Ούτε αμφισβητεί κανείς πως τα αποτελέσματα του Αμβούργου είναι ανησυχητικά ως προς το τι θα ακολουθήσει. Έτσι όπως το βλέπουμε τώρα, η σχετική αποδυνάμωση της Μέρκελ σε μια ευκατάστατη δυτική περιοχή επιβεβαιώνει ότι οι πιέσεις που πρόκειται να δεχτεί η καγκελαρία από τα δεξιά αναμένεται να αυξηθούν στο επόμενο διάστημα – με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την πολιτική που θα ακολουθήσει το Βερολίνο. Πριν από την εκλογική διαδικασία στο Αμβούργο ο κυβερνητικός συνασπισμός συνέχιζε να αποδίδει τη δημοφιλία της Εναλλακτικής για τη Γερμανία στις «διαφορές βιοτικού επιπέδου» ανάμεσα στην ανατολική και τη δυτική Γερμανία και πίστευε – τουλάχιστον αυτό δήλωνε – πως πρόκειται για ένα κόμμα διαμαρτυρίας, το οποίο πολύ σύντομα θα εξαφανιστεί, δεδομένης της ισχυρής γερμανικής οικονομίας που – αργά ή γρήγορα – θα έφερνε απτά αποτελέσματα και στα φτωχότερα κρατίδια. Έλα όμως που τα πράγματα δεν φαίνεται να εξελίσσονται προς αυτή την κατεύθυνση. Το Αμβούργο – η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας και μια από τις πλουσιότερες στην Ευρώπη – έδωσε 6% στην Εναλλακτική για τη Γερμανία, φέρνοντάς την στο πολιτικό προσκήνιο. Εάν λάβουμε υπόψη το πώς απαντάει μέχρι στιγμής η καγκελαρία στις εκ δεξιών πιέσεις, μια τέτοια εξέλιξη δεν μπορεί παρά να μας προβληματίσει. Δεξιά πίεση Όπως και όλα τα υπόλοιπα συντηρητικά παραδοσιακά κόμματα εξουσίας (και όχι μόνο) από άκρη σε άκρη στην Ευρώπη, έτσι και το CDU ακολουθεί την πεπατημένη: όσο πιο πολύ πιέζουν από τα δεξιά, τόσο πιο πολύ ενδίδουν στην ατζέντα τους. Πλέον, με τις επαναλαμβανόμενες διαδηλώσεις «κατά της ισλαμοποίησης» (όπως τις αποκαλούν οι εμπνευστές της) στη Δρέσδη και σε άλλες γερμανικές πόλεις υπάρχουν μεγαλύτερες πιθανότητες «να ακουστεί η φωνή τους» σε επίπεδο κεντρικής εξουσίας. Η Μέρκελ δεν αποκλείεται να αρχίσει να «σκέφτεται» σοβαρά τα αιτήματα για επιβολή μεγαλύτερων ελέγχων στα ενδο-ευρωπαϊκά σύνορα, αμφισβητώντας την εφαρμογή της Σένγκεν έτσι όπως τη γνωρίζουμε μέχρι τώρα. Παρομοίως, οι αξιώσεις της Εναλλακτικής για τη Γερμανία σχετικά με τον τρόπο που αντιμετωπίζεται η κρίση στην ευρωζώνη – τις οποίες συμμερίζεται μεγάλο μέρος του δεξιού πολιτικού φάσματος (CSU και Ελεύθεροι Δημοκράτες) – πιθανόν να σκληρύνουν ακόμη περισσότερο τη στάση του Βερολίνου έναντι της «αμαρτωλής περιφέρειας» και, συγκεκριμένα, της Ελλάδας. Το Ποντίκι

Διαβάστε περισσότερα ...

Στη σκιά του φόβου

Κώστας Βεργόπουλος 

Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Paris VIII

Ο Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, προσάπτει στην νέα ελληνική κυβέρνηση «έλλειμμα διαπραγματευτικής ικανότητος» κατά την διάρκεια των πρόσφατων διαπραγματεύσεων στο Eurogroup. Μπορεί η παρατήρηση να είναι ακριβής και η νεότευκτη ελληνική πλευρά να παραμένει όντως υπόλογη για έλλειμμα προπαρασκευής, σοβαρότητος και υπευθυνότητος. Ωστόσο, θα ήταν πληρέστερη και απείρως ακριβέστερη, εάν στις επισημάνσεις του συμπεριελάμβανε με τους κατάλληλους χαρακτηρισμούς και την ευρωπαϊκή πλευρά, κυρίως την γερμανική. Η χώρα που σήμερα ηγείται του ευρωπαϊκού εγχειρήματος εμφανίζει δραματικό έλλειμμα διαπραγματευτικής ικανότητος με εταίρους στο κοινό νόμισμα, κατά πολύ σοβαρότερο και κρισιμότερο από ό,τι η Ελλάδα.

Εάν το ζητούμενο στις σημερινές συνθήκες είναι η σταθερότητα της Ευρωζώνης στο πλαίσιο της παγκόσμιας οικονομίας, δεν αρκεί να επιρρίπτονται μονομερώς ευθύνες, ακόμη και βάσιμες, στην ελληνική πλευρά, που δεν αποτελεί παρά ένα μικροσκοπικό 2,8% του ευρωπαϊκού συνόλου, ενώ παράλληλα αποσιωπιούνται αυτές, πολύ μεγαλύτερες και κατά πολύ καθοριστικότερες, των Ευρωπαίων εταίρων.

Εντυπωσιάζει η ελαφρότητα με την οποία διακινείται και επισείεται το ενδεχόμενο της ελληνικής εξόδου απο το ευρώ, ωσάν η ελληνική περίπτωση να ήταν η κύρια και αποκλειστική αιτία για την τρέχουσα αποσταθεροποίηση του ευρωπαϊκού νομίσματος και της αντίστοιχης οικονομικής περιοχής. Παρόμοια τοποθέτηση θα είχε κάποια βάση, εάν η Ευρωζώνη παρέμενε σε ανοδική πορεία με υψηλές επιδόσεις, ενώ η Ελλάδα σε καθοδική λόγω των «αμαρτημάτων» της. Όμως, δεν είναι αυτή η τρέχουσα περίπτωση. Εάν η Ελλάδα καταγράφει σήμερα πρωτοφανή απώλεια εθνικού εισοδήματος, σαρωτική ανεργία και διόγκωση του χρέους σε σχέση με το ΑΕΠ, οι υπόλοιποι εταίροι στο κοινό νόμισμα, της Γερμανίας συμπεριλαμβανομένης, δεν εμφανίζουν θετικά επιτεύγματα, αλλά μόνον αρνητικά και επιδεινούμενα προς την αυτή με την χώρα μας κατεύθυνση, δηλαδή προς την ύφεση, την ανεργία και τον αποπληθωρισμό, που αποτελειώνει κάθε οικονομική δραστηριότητα. Η Ελλάδα ήταν και παραμένει μέχρι σήμερα στην κορυφή του ευρωπαϊκού παγόβουνου.

Παρά τις προσπάθειες των Γερμανών δανειστών να ενοχοποιούν αποκλειστικά την Ελλάδα και τις υπερχρεωμένες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου για την ανησυχητική κατεύθυνση των ευρωπαϊκών πραγμάτων, ο υπόλοιπος κόσμος, κυρίως οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Ιαπωνία και οι ανερχόμενες περιοχές του κόσμου, από το Βερολίνο, Βρυξέλλες και Φρανκφούρτη αξιώνουν άμεση αλλαγή οικονομικής πολιτικής, όχι από την Αθήνα. Οι επαναλαμβανόμενες αμερικανικές παρεμβάσεις των τελευταίων εβδομάδων την Γερμανία και την επιλογή της γενικευμένης λιτότητος έχουν φέρει σε δύσκολη θέση για το ελληνικό ζήτημα, όχι την Αθήνα ούτε τις ανακαμψιακές εξαγγελίες της νέας κυβέρνησης.

Παρά το εκατέρωθεν επισειόμενο «έλλειμμα διαπραγματευτικής ικανότητος», η προσωρινή συμφωνία για 4μηνη παράταση επιτεύχθηκε στις 20 Φεβρουαρίου και στη συνέχεια επικυρώθηκε στις 24 από το Eurogroup. Ωστόσο, αυτό δεν συνοδεύθηκε από «άφεση αμαρτιών» ούτε από την μια πλευρά ούτε από την άλλη. Αντίθετα, το κλίμα στην Ευρωζώνη παραμένει όλο και βαρύτερο, όλο και πιο δηλητηριώδες, πράγμα που δεν αποσείει το έλλειμμα ορατότητος ακόμη και για το πιο άμεσο μέλλον. Αυτό όχι τόσο από ελληνικής πλευράς, που στα κάτω-κάτω βρίσκεται αμυνόμενη, όσο κυρίως από γερμανικής, που ενορχηστρώνει «πολεμικό κλίμα» εις βάρος τόσο της χώρας μας, όσο και των άλλων υπερχρεωμένων και εξίσου δυσπραγούντων οφειλετών του Νότου.

Πόσο «υγιές» διαπραγματευτικό κλίμα εγκαθίσταται στην Ευρωζώνη, όταν το Βαυαρικό σκέλος του κυβερνώντος κόμματος και ο Ζάιμπερτ, εκπρόσωπος της Μέρκελ, χαρακτηρίζουν ως «ένα ακόμη ελληνικό Δούρειο Ίππο» την συμφωνία που η χώρα τους μόλις αποδέχθηκε και προσυπέγραψε; Όταν η αυτή πλευρά διακηρύσσει ανοικτά ότι η αποβολή της Ελλάδος δεν θα είχε μεταδοτικές συνέπειες στην Ευρωζώνη και ότι τουναντίον αυτό θα την σταθεροποιούσε, πως να μην υπάρχει η εντύπωση ότι η διαπραγμάτευση μεταξύ υποτιθέμενων εταίρων φθάνει πλέον στην «κάννη των όπλων» και οι συναινέσεις αποσπώνται με το περίστροφο στον κρόταφο;

Όταν η πρόσφατη συμφωνία στο Eurogroup εμφανίζεται ως «ολοσχερής παράδοση» του Τσίπρα και ταυτόχρονα ο γερμανικός τύπος διογκώνει υπέρμετρα τις αντιδράσεις εναντίον της από το εσωτερικό της ελληνικής πλευράς, με τελικό συμπέρασμα την προεξοφλούμενη «ελληνική αναξιοπιστία» ως προς την τήρηση των συμφωνηθέντων, πόσο προάγεται το διαπραγματευτικό κλίμα στην Ευρωζώνη και πόσο αυτό υπονομεύεται, κυρίως από την χώρα που θεωρεί ότι δικαιούται να ηγείται αυτής ; Oταν ο υπουργός Σόιμπλε εκφράζει έναντι των Ελλήνων δημόσια δυσπιστία που δεν περιορίζεται στην σημερινή ελληνική κυβέρνηση, αλλά συμπεριλαμβάνει και κάθε προηγούμενη, όπως και το σύνολο της ιστορίας του ελληνικού λαού, αυτό άραγε προωθεί συνεταιρικό κλίμα ή μήπως κλίμα μέχρι θανάτου ανταγωνιστικό; Ουσιαστικά, μεγαλύτερη διεθνής αβεβαιότητα και ανασφάλεια για το μέλλον της Ευρωζώνης τροφοδοτείται με την διαβολή και την υπόθεση αναξιοπιστίας των Ελλήνων από την εποχή του Τρωϊκού Πολέμου, παρά με τις συγκεκριμένες και πραγματικές ελληνικές δυσκολίες, απειρία και ερασιτεχνισμούς της ελληνικής πλευράς που, με την προϋπόθεση φιλικού και συνεταιρικού κλίματος, θα περνούσαν διεθνώς σχεδόν απαρατήρητες.

Από τις στήλες της γερμανικής Die Zeit, ο Βιεννέζος πολιτικός αρθογράφος Ρόμπερτ Μίζικ, προερχόμενος από το περιβάλλον του πρώην καγκελάριου της Αυστρίας Μπρούνο Κραϊσκυ, επισημαίνει ότι η σημερινή Γερμανία έχει διαγράψει την λέξη «αλληλεγγύη» μεταξύ εταίρων, θεωρώντας την «αδιανόητη και αλλόκοτη σκέψη». Τρομοκρατεί τους Γερμανούς φορολογουμένους με την ιδέα ότι εάν η αλληλεγγύη ίσχυε, θα όφειλαν να προσφέρουν τα «λεφτάκια» τους στους «χρεωκοπημένους και ανεπρόκοπους» Έλληνες. Το δημόσιο κλίμα στη Γερμανία έχει τόσο δηλητηριασθεί εις βάρος των εταίρων της, προσθέτει ο ίδιος, ώστε όχι μόνον η αλληλεγγύη μοιάζει ουτοπική, αλλά έχει επίσης εξαφανισθεί κάθε οικονομική λογική. Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ εταίρων, τονίζει, διεξάγονται «υπό την σκηνοθεσία των πιο βρώμικων παιχνιδιών» εις βάρος όσων αποκλίνουν από τις γερμανικές επιλογές, με την μορφή «τελεσιγράφων, εκβιασμών και διακίνηση απειλών, όπως θα άρμοζε σε παραμονές κήρυξης πολέμου». Το Eurogroup λειτουργεί σαν «συμμορία αναμορφωτηρίου», με τον ηγέτη να επιβάλλει κυρώσεις στα αδύναμα μέλη προς παραδειγματισμό των υπολοίπων, αλλά και για να επιβεβαιώνει με άγχος και καταστροφική για τους εταίρους αυταρέσκεια το ποιος έχει τον πρώτο λόγο και ποιος είναι το πραγματικό αφεντικό στην Ευρώπη.

Για την απεμπλοκή από την κρίση, η Αμερική επέλεξε την αύξηση δαπανών και δημοσίων ελλειμμάτων μέχρι 12% του ΑΕΠ, η Βρετανία την εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος της και την αυστηροποίηση των δημοσίων ελέγχων στις χρηματιστικές συναλλαγές, η Ιαπωνία την αύξηση αμοιβών των εργαζομένων. Και οι τρεις αυτές περιοχές εμφανίζουν σοβαρή αποκατάσταση της οικονομίας τους.

Στον αντίποδα αυτών, η Γερμανία επιλέγει και επιβάλλει σε ολόκληρη την Ευρωζώνη ως προτεραιότητα όλων των προτεραιοτήτων την δημοσιονομική εξυγίανση με συνέπεια τις περικοπές δαπανών και τον καταποντισμό κάθε ευρωπαϊκής οικονομίας. Ενώ οι Αμερικανοί ιθύνοντες και πλείστοι οικονομολόγοι της ανησυχούν όσον αφορά στην διατήρηση της ακεραιότητος και στην ανάκαμψη της Ευρωζώνης, η Γερμανία με ασυγχώρητη ελαφρότητα δεν ανησυχεί και διαβάλλει την αξιοπιστία των διαφωνούντων με αυτήν εταίρων της, ακόμη και όταν έρχονται σε τελική συμφωνία μαζί της, με αποκλειστικό γνώμονα το δικό της κύρος και όχι την αποτελεσματικότητα των προγραμμάτων.

Ωστόσο, η πραγματικότητα παραμένει σκληρή και ό,τι εμφανίζεται προσωρινά ως βραχυχρόνιο όφελος για τον ισχυρό της ημέρας συχνά καταλήγει να αποδεικνύεται μακροχρόνια και δυσαναπλήρωτη απώλεια για όλους, ακόμη και για τον εμπνευστή της. Για την αξιοπιστία των μερών απαραίτητη προϋπόθεση είναι οι μεταξύ τους συμφωνίες να προκύπτουν από ελεύθερη βούληση και όχι να εκμαιεύονται ως προϊόντα καταναγκασμού και φόβου.

http://www.huffingtonpost.gr/kostas-vergopoulos/story_b_6760080.html?utm_hp_ref=greece

Διαβάστε περισσότερα ...

Μυστικός δείπνος Σαμαρά – Καραμανλή στην Κηφισιά

Τι είπαν οι δύο άνδρες για εσωκομματικά και συμφωνία με δανειστές ενόψει τις συνεδρίασης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας την προσεχή Πέμπτη.

Μια εφ' όλης της ύλης συζήτηση είχαν σύμφωνα με το Έθνος οιΑντώνης Σαμαράς και Κώστας Καραμανλής το βράδυ της περασμένης Κυριακής στο σπίτι του προέδρου της ΝΔ στην Κηφισιά.

Ο πρόεδρος του κόμματος ζήτησε να μάθει αν η κριτική, πολλές φορές και πολεμική προς το πρόσωπό του, καραμανλικών στελεχών είναι εν γνώση του κ. Καραμανλή

Το δείπνο για ευνόητους λόγους κρατήθηκε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας είχε πρώτο πιάτο τη συμφωνία για τετράμηνη παράταση της δανειακής σύμβασης, με τον Α. Σαμαρά να εκφράζει την ανησυχία του για τις κινήσεις της κυβέρνησης.

Πολύ γρήγορα οι δύο άνδρες μπήκαν στον κυρίως πιάτο και τις εξελίξεις στη ΝΔ μετά την ήττα στις πρόσφατες εκλογές. Για μία ακόμη φορά ο πρόεδρος του κόμματος ζήτησε να μάθει αν η κριτική, πολλές φορές και πολεμική προς το πρόσωπό του, καραμανλικών στελεχών είναι εν γνώση του κ. Καραμανλή.

«Ουδείς έχει την έγκρισή να μιλά εξ ονόματός μου αλλά δεν μπορώ να τους απαγορεύσω να μιλούν» ήταν η απάντηση του πρώην προέδρου της ΝΔ.

Σε κάθε περίπτωση ο κ. Σαμαράς δέχεται εισηγήσεις για σύγκλιση εθνικής συνδιάσκεψης του κόμματος, ένα όργανο που μετέχουν στελέχη από όλη την επικράτεια, αλλά λαμβάνει αποφάσεις στρατηγικής και τακτικής. Όσο για εκείνους που ενδεχομένως την ερχόμενη Πέμπτη στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας θέσουν θέμα αλλαγής ηγεσίας ο κ. Σαμαράς θα τους παραπέμψει στο καταστατικό του κόμματος.

http://www.thetoc.gr/politiki/article/o-mustikos-deipnos-samara--karamanli-stin-kifisia

Διαβάστε περισσότερα ...

Πρώτο βήμα για τις συλλογικές συμβάσεις

Μέσα στον Μάρτιο θα κατατεθεί στη Βουλή το νομοσχέδιο για την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, ενώ θα προβλέπεται καταληκτική ημερομηνία για την αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ.

Ο υπουργός Εργασίας Π. Σκουρλέτης ενώ συνομιλεί με τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλο και τα μέλη του ΔΣ

To πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση θα γίνει με την «εξίσωση» των κατώτερων αμοιβών, καθώς σήμερα οι νέοι παίρνουν 510 ευρώ (ενώ οι άνω των 25 ετών εργαζόμενοι 586 ευρώ).

Το πλαίσιο των αλλαγών στις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τις κατώτερες αποδοχές περιέγραψε χθες ο υπουργός Εργασίας Πάνος Σκουρλέτης, ο οποίος είχε συνάντηση με τη ΓΣΕΕ. Ουσιαστικά το υπουργείο θα θέσει το χρονικό πλαίσιο -που θα είναι εντός του 2016- για την επαναφορά του κατώτατου μισθού και στη συνέχεια οι κοινωνικοί εταίροι καλούνται να αποφασίσουν τα στάδια.

Προτεραιότητα
Αμεση προτεραιότητα είναι η «επιστροφή» του χρόνου της μετενέργειας από τους τρεις στους έξι μήνες, καθώς η εθνική συλλογική σύμβαση έληξε στο τέλος Δεκεμβρίου. Με την αύξηση του χρόνου οι κοινωνικοί εταίροι θα έχουν περιθώριο έως το τέλος Ιουνίου για να καταλήξουν σε συμφωνία (στην αντίθετη περίπτωση η διορία λήγει στο τέλος Μαρτίου).

«Θα θέσουμε τον χρονικό ορίζοντα της επαναφοράς των κατώτατων αμοιβών, αλλά δεν θα μπούμε σε λογική επιβολή τους» σημείωσε ο υπουργός Εργασίας, προσθέτοντας «θα απελευθερώσουμε τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τον τρόπο εφαρμογής του νέου κατώτατου θα τον συναποφασίσουν οι κοινωνικοί εταίροι». Την αποκατάσταση του θεσμικού πλαισίου για να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις ζήτησε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλος.

Σημειώνεται πως με βάση τα στοιχεία της Εurostat η Ελλάδα είναι η χώρα της ΕΕ που ο ονομαστικός ακαθάριστος ελάχιστος μισθός μειώθηκε το 2015 σε σχέση με το 2008 κατά 14%. Αντιθέτως στην Πορτογαλία ο ελάχιστος μισθός αυξήθηκε κατά 19% (από 497 σε 589 ευρώ), ενώ στην Πορτογαλία παρέμεινε αμετάβλητος στα 1.462 ευρώ.

Πρακτικά στο νομοσχέδιο που θα κατατεθεί μέσα στον Μάρτιο στη Βουλή θα ρυθμίζονται μία σειρά άλλων θεμάτων, με στόχο την ενίσχυση των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Συγκεκριμένα:

• Θα επανέλθει η επεκτασιμότητα των συμβάσεων
• Θα αυξηθεί -όπως ήδη αναφέρθηκε- η διάρκεια της μετενέργειας
• Θα ενισχυθεί ο ρόλος του ΟΜΕΔ
• Θα επανέλθουν συγκεκριμένες διατάξεις που σχετίζονται με τις απολύσεις και αποζημιώσεις (π.χ. περιορισμός του διαστήματος που μπορεί ένας νέος εργαζόμενος να απασχολείται και να απολύεται χωρίς αποζημίωση).

Αντιθέτως το υπουργείο Εργασίας έχει επισημάνει πως δεν σκοπεύει να προχωρήσει σε αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων και απορρίπτει οποιαδήποτε συζήτηση για επαναφορά του λοκ άουτ.

• Χθες το πρωί ο υπουργός μίλησε σε εκδήλωση για την απλούστευση των διαδικασιών του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και επεσήμανε πως η πάταξη της μαύρης εργασίας αποτελεί προτεραιότητα της νέας κυβέρνησης.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΟΚΚΑΛΙΑΡΗ

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=64147081&utm_source=dlvr.it&utm_medium=twitter

Διαβάστε περισσότερα ...

Πλανήτης πνιγμένος στα χρέη

 Έκθεση καταπέλτης από την εταιρεία συμβούλωνMcKinsey διαπιστώνει αύξηση του χρέους στις περισσότερες χώρες από το 2007.

Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ*

Ασχολίαστη δημοσιεύθηκε από τις περισσότερες οικονομικές εφημερίδες και ιστοσελίδες η πρόσφατη έκθεση καταπέλτης της εταιρείας συμβούλων McKinsey, η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ, προειδοποιεί για τα δυσθεώρητα ύψη χρέους που έχουν συσσωρευτεί παγκοσμίως και τα οποία εγκυμονούν την επόμενη χρηματοπιστωτική κρίση.

 Η εφημερίδα Financial Times παρουσιάζοντας προ ημερών την έκθεση της εν λόγω εταιρείας, χρησιμοποίησε μάλιστα τον εύγλωττο  τίτλο «Η συσσώρευση χρέους δημιουργεί φόβους για μια νέα κρίση».

 Η έκθεση της McKinsey  είναι ιδιαιτέρως διαφωτιστική καθώς τονίζει ότι ο πλανήτης και ιδιαίτερα οι αναπτυγμένες χώρες χρωστάνε σήμερα περισσότερα από όσα πριν ξεσπάσει η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση το 2008. Συγκεκριμένα η έκθεση αναφέρει ότι το παγκόσμιο χρέος αυξήθηκε κατά 57 τρισ. δολάρια από το 2007 και έχει φθάσει σχεδόν στα 200 τρισ. δολάρια-ξεπερνώντας κατά πολύ την υπάρχουσα οικονομική ανάπτυξη. Ως προς ποσοστό του ΑΕΠ, το χρέος παγκοσμίως έχει αυξηθεί από 270% σε 286%.

Αυξήθηκε το δημόσιο χρέος

 Το δημόσιο χρέος έχει αυξηθεί από το 2007 κατά 25 τρισ. δολάρια(!). Το 75% της αύξησης αυτής αφορά τις αναπτυγμένες οικονομίες και σε δέκα χώρες ξεπερνά το 100% του ΑΕΠ, με την McKinsey να προβλέπει ότι θα συνεχίσει να αυξάνεται στην Ευρώπη και την Ιαπωνία.

 Με άλλα λόγια ούτε η σκληρή λιτότητα της made inGermany Ευρώπης, αλλά ούτε οι πολιτικές άπλετης ρευστότητας μέσω των προγραμμάτων ποσοτικής χαλάρωσης(έμμεσο τύπωμα χρήματος) σε ΗΠΑ, Βρετανία, Ιαπωνία, ούτε τα πακέτα πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων για την τόνωση της οικονομίας στην Κίνα, κατάφεραν να τιθασεύσουν το σύγχρονο Μινώταυρο του χρέους. Ένα χρέος που διογκώθηκε από τις φούσκες της νεοφιλελεύθερης ανάπτυξης την τελευταία εικοσαετία, οι οποίες στηρίχτηκαν στη μείωση των πραγματικών εισοδημάτων, την απορρύθμιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και της αγοράς εργασίας-το δεύτερο με προφανή στόχο και αποτέλεσμα τη μείωση του εργατικού κόστους άρα και του διαθέσιμου εισοδήματος-και στην κυριαρχία των αγορών.

 Ας δούμε όμως  ορισμένα επί μέρους ενδιαφέροντα στοιχεία της προαναφερθείσας έκθεσης, η οποία αφορά το χρέος σε 47 κράτη, αναπτυγμένες και υπό ανάπτυξη οικονομίες.

 «Συνολικά το χρέος σε σχέση με το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν(ΑΕΠ) είναι τώρα υψηλότερο στις περισσότερες χώρες από ότι ήταν πριν την κρίση», γράφει η έκθεση της McKinsey. «Τα υψηλότερα επίπεδα χρέους δημιουργούν ερωτηματικά για την χρηματοοικονομική σταθερότητα».

 Στην έκθεση επισημαίνεται ακόμη ότι το ήμισυ σχεδόν του παγκόσμιου χρέους από το 2007 βρίσκεται σε αναπτυσσόμενες οικονομίες. Υπάρχει όμως και ένα τρίτο περίπου το οποίο είναι αποτέλεσμα του υψηλότερου δημόσιου χρέους σε αναπτυγμένες οικονομίες. Επίσης έχει αυξηθεί το χρέος των νοικοκυριών σε αρκετές χώρες, με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα αυτά των ΗΠΑ και της Ιρλανδίας.

 Αξιοσημείωτη είναι η αναφορά της McKinsey στην υπερχρέωση της Κίνας, της οποίας το χρέος έχει τετραπλασιαστεί από το 2007, παρουσιάζοντας αύξηση 83%, φθάνοντας στο 282% του ΑΕΠ(!). Το κινεζικό χρέος είναι μεγαλύτερο από αυτό των ΗΠΑ. Η McKinsey  προειδοποιεί για τους κινδύνους που εγκυμονούν για την Κίνα  ο τομέας των ακινήτων, η χρηματοδότηση των τοπικών κυβερνήσεων και η ταχύτατα αυξανόμενο «σκιώδες» τραπεζικό σύστημα.

Λιτότητα και υπερχρέωση

 Ενώ οι πολιτικές σκληρής λιτότητας,  οι οποίες υποβλήθηκαν ιδιαίτερα στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου μέσω των γνωστών πακέτων διάσωσης, αποσκοπούσαν υποτίθεται στο να αντιμετωπιστεί το υπέρογκο χρέος, τα στοιχεία της McKinsey  διαψεύδουν τον ισχυρισμό αυτό, αφού διαπιστώνουν μεγάλη αύξηση του χρέους. Στην Ελλάδα για παράδειγμα το χρέος αυξήθηκε συνολικά μεταξύ 2007-2014 κατά 103%(!). Από αυτό το 70% αφορά το δημόσιο χρέος-το οποίο ως γνωστόν έχει φθάσει πλέον στο 185% του ΑΕΠ- 13% το εταιρικό και 20% το χρέος των νοικοκυριών.

 Στην Ιρλανδία το χρέος αυξήθηκε την προαναφερθείσα περίοδο 172%(93% το δημόσιο, 90% το εταιρικό), στην Πορτογαλία 100%(83% το δημόσιο, 19% το εταιρικό), στην Ισπανία 72%, στη Γαλλία 66%, στην Ιταλία 55%, στην Ολλανδία 62% και στην Ιταλία 55%. Στην Γερμανία αυξήθηκε μόνο 8%.

 Η έκθεση προσφέρει επίσης επιχειρήματα σε όσους υποστηρίζουν την ανάγκη να συγκροτηθεί ανεξάρτητη επιτροπή λογιστικού ελέγχου για το δημόσιο χρέος. Γράφει μεταξύ άλλων στο εισαγωγικό της σημείωμα: «Το χρέος παραμένει σημαντικό εργαλείο για τη χρηματοδότηση της οικονομικής ανάπτυξης.  Το πως όμως δημιουργήθηκε το χρέος, χρησιμοποιήθηκε, παρακολουθήθηκε και όταν χρειάστηκε απορρίφθηκε, χρήζει βελτίωσης».

  Στις «νέες προσεγγίσεις» που η εταιρεία προτείνει για την αντιμετώπιση του χρέους, προκειμένου να προληφθούν μελλοντικές κρίσεις, συγκαταλέγονται η επιμήκυνση ακόμη και διαγραφή του χρέους που έχουν αγοράσει οι κεντρικές τράπεζες μέσω των προγραμμάτων «ποσοτικής χαλάρωσης». ΔΝΤ, ΕΚΤ ακούς;

*Δημοσιογράφος-Οικονομικός Αναλυτής

Πηγές:

http://www.mckinsey.com/insights/economic_studies/debt_and_not_much_deleveraging

http://www.ft.com/intl/cms/s/2554931c-ac85-11e4-9d32-00144feab7de,Authorised=false.html?_i_location=http%

http://oikonomiallomati.blogspot.gr/2015/02/blog-post_26.html?view=magazine

Διαβάστε περισσότερα ...