Πώς γιορτάστηκε η πρωτοχρονιά του 1900

γράφει ο Γιάννης Καιροφύλας

Ανήμερα την Πρωτοχρονιά έγινε η καθιερωμένη δοξολογία στη Μητρόπολη. Από νωρίς το πρωί παρατάχθηκαν στην οδό Ερμού τμήματα στρατού, ενώ στην πλατεία Συντάγματος παρατάχθηκαν 400 άντρες ενός ναυτικού αγήματος. Στις 10 έφτασαν στη Μητρόπολη οι βασιλείς με τον πρίγκιπα Γεώργιο. Μεγάλη επισημότητα. Χρυσοποίκιλτες στολές οι αξιωματικοί, βελάδες οι πολιτικοί, μακριές τουαλέτες οι κυρίες. Παράσημα και σπαθιά. Λοφία και φτερά. Όλα άστραφταν. Ακόμη και οι άμαξες ήταν φρεσκαρισμένες. Τ’ άλογα περιποιημένα. Οι αμαξάδες φρεσκοσιδερωμένοι. Τα πάντα τέλεια.
Στις 11.30 άρχισε στο Παλάτι η τελετή του χειροφιλήματος. Έτσι την έλεγαν. Πήγε εκεί ολόκληρο το υπουργικό συμβούλιο, μ’ επικεφαλής τον πρωθυπουργό. Όλοι όσοι έφεραν το Μεγαλόσταυρο. Οι διπλωμάτες. Ο αρχηγός του στρατού και οι αξιωματικοί. Μεγάλη επισημότητα. Οι ευχές θερμές. Η εθιμοτυπία στο αποκορύφωμά της.
Την Κυριακή 2 Ιανουαρίου 1900 δόθηκε μεγάλος χορός στο Παλάτι. Οι προσκεκλημένοι ξεπερνούσαν τις 2.000. Ήταν ένα βράδυ παραμυθένιο. Το κτίριο ολοφώτιστο. Οι άμαξες πλημμύρα. Έλληνες και ξένοι έφταναν από την ειδική θύρα, που όριζαν οι προσκλήσεις, ντυμένοι με ό,τι πιο επίσημο υπήρχε. Υπουργοί και διπλωμάτες, αξιωματικοί της φρουράς και πολιτικοί υπάλληλοι, δικαστικοί, καθηγητές Πανεπιστημίου και όλοι με τις γυναίκες τους φορτωμένες με όλα τους τα κοσμήματα.
Το βράδυ εκείνο η αθηναϊκή κοινωνία έκανε τη μεγάλη της επίδειξη. Τα φορέματα των κυριών είχαν ετοιμασθεί από πολύ νωρίτερα και ήταν θαυμάσια μοντέλα στις πιο παράξενες δημιουργίες, που είχαν εμπνευσθεί οι μεγάλες μοδίστρες. Οι κομμώσεις κι αυτές υπέροχες. Τα μπριλάντια και τα μαργαριτάρια βαρύτιμα. Όλων των ειδών τα κοσμήματα, βγαλμένα από τις κοσμηματοθήκες, αλλά και από κάποια παλιά σεντούκια, όπου φυλάγονταν πάντα τα οικογενειακά κειμήλια.
Την πιο βαρύτιμη εθνική ενδυμασία τη φορούσε η βασίλισσα Όλγα κατά την τελετή του χειροφιλήματος ανήμερα την Πρωτοχρονιά. Είχε ήδη γίνει μεγάλη συζήτηση γι’ αυτή τη θαυμάσια φορεσιά. Όσες Αθηναίες
είχαν την τύχη να τη δουν την περιέγραφαν στις άλλες. Όπως έγινε γνωστό ήταν κατασκευασμένη στο φημισμένο υφαντουργείο της Σπάρτης Καρασταμάτη από λεπτοϋφασμένο ύφασμα, στολισμένο με χρυσοΰφαντα άνθη. Η βασίλισσα και οι πριγκίπισσες προμηθεύονταν τα μεταξωτά υφάσματα πάντοτε από το εργοστάσιο Καρασταμάτη, υποστηρίζοντας την εγχώρια βιομηχανία.
Το βράδυ, στο χορό των ανακτόρων, η Όλγα εμφανίστηκε με άλλο φόρεμα. Ήταν κι αυτό θαυμάσιο. Αλλά εκείνα που εντυπωσίασαν ήταν τα κοσμήματά της. Η βασίλισσα ήταν πολύ ευδιάθετη. Μιλούσε και γελούσε με τους αξιωματικούς του ρωσικού στόλου, που εκείνες τις μέρες ήταν αγκυροβολημένος στον Πειραιά. Είχαν προσκληθεί κι αυτοί στο χορό κι είχαν φορέσει τις χρυσοποίκιλτες στολές τους. Ήταν όλοι τους ωραίοι, κομψότατοι, ευγενείς και χόρευαν μετά μανίας.
Την Πρωτοχρονιά του 1900 και την παραμονή, έγιναν στην Αθήνα πολλές κλοπές. Λες και είχε γεμίσει η πρωτεύουσα λωποδύτες. Ίσως ο πολύς κόσμος που κυκλοφορούσε στους δρόμους τους έδωσε την ευκαιρία να δράσουν. Βρήκαν πολλά σπίτια εγκατελειμένα και κλειστά και μπόρεσαν να τα λεηλατήσουν. Οι εφημερίδες γέμισαν από το αστυνομικό δελτίο. Ιδιαίτερα την παραμονή έγιναν οι περισσότερες κλοπές «πτηνών, κατοικιδίων, καπέλων, αλεξιβροχίων, μπαστουνιών και προ πάντων επανωφορίων, κατά την ώρα των επισκέψεων».
Πολλοί επισκέπτες κατά την έξοδό τους από τα σπίτια, όπου είχαν πάει για να κάνουν τις καθιερωμένες λόγω της ημέρας επισκέψεις, αναζητούσαν μάταια τα παλτά τους και τα καπέλα τους. Οι λωποδύτες τα είχαν αρπάξει από τα «πορτ μαντό», βρίσκοντας τις περισσότερες πόρτες μισάνοιχτες. Οι εφημερίδες σχολίασαν το γεγονός και ζητούσαν με επιμονή από το διευθυντή της αστυνομίας να λάβει δρακόντεια μέτρα και ν’ απελάσει τα σμήνη αυτά των «εντίμων υπάρξεων».

http://www.24grammata.com

Διαβάστε περισσότερα ...

Ο Ναός της Γεννήσεως, Βηθλεέμ

  Εκατόν τριάντα χρόνια μετά την γέννηση του Χριστού, το Άγιο Σπήλαιο αποτελούσε τόπο προσκυνήματος για τους Χριστιανούς. Ο ειδωλολάτρης αυτοκράτορας Ανδριανός, θέλοντας να παραδώσει στην λήθη τον τόπο, ανήγειρε ναό αφιερωμένο στον Άδωνη, όπως είχε πράξει και στον Γολγοθά, με την ανέγερση ιερού αφιερωμένου στην Αφροδίτη. Η προσπάθειά του δεν τελεσφόρησε. Η μαρτυρία του Ωριγένη, που επισκέφθηκε την Παλαιστίνη το 213 μ.Χ. δείχνει, ότι ο τόπος ήταν περιφανής και το χριστιανικό προσκύνημα ξακουστό, ακόμα και ανάμεσα στους εθνικούς. Στις αρχές του Δ' αι. η Αγία Ελένη ανήγειρε χριστιανικό ναό και αφιέρωσε πολύτιμα κειμήλια. Το οικοδόμημα συμπλήρωσε ο Μ. Κωνσταντίνος και στόλισε με χρυσό, ασήμι και πολύτιμους λίθους τα αναθήματα, κατά την μαρτυρία του Ευσέβιου Καισαρείας. Την μαρτυρία αυτή επιβεβαιώνει και ο συγγραφέας  του οδοιπορικού της Βουρδιγάλης, γράφοντας για την εκκλησία της Βηθλεέμ: «δύο μίλια πέρα του τάφου της Ραχήλ είναι η Βηθλεέμ, όπου γεννήθηκε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός˙ εκεί οικοδομήθηκε εκκλησία κατά διαταγή του Μ. Κωνσταντίνου.

       Η εκκλησία διατηρήθηκε για δύο αιώνες. Τον Ε' αι. ο Ιουστινιανός ανήγειρε μεγαλύτερη και περιφανέστερη εκκλησία. Ήθελε το οικοδόμημα αυτό να είναι το λαμπρότερο απ' όλα της Παλαιστίνης. Ο αρχιτέκτονας, όμως από σεβασμό στο αρχαίο έθος διατήρησε το αρχικό σχήμα του ναού, εν μέρει. Την επιβεβαίωση της πληροφορίας, ότι ο ναός στην Βηθλεέμ είναι έργο δικό του, λαμβάνουμε από ανώνυμο Αραβικό χρονικό. Μετά τον Ιουστινιανό σπανίζουν οι πληροφορίες για τον ναό αυτό. Η περσική εισβολή του 614 μ.Χ., ενδεχομένως να επέφερε καταστροφή και στην Βηθλεέμ, όμως η στιβαρή κατασκευή δεν επέτρεψε εκτεταμένες βλάβες. Η ζημιά διορθώθηκε εύκολα και επανήλθε στην πρότερη λαμπρή κατάσταση. Οι Αρκούλφος και Βιλιβάρδος περιγράφουν με θαυμασμό τον ναό, τους Ζ' και Η' αι. αντίστοιχα, ενώ ο Βερνάρδος την Θ' εκατονταετηρίδα γράφει: « στην Βηθλεέμ υπάρχει μεγάλη εκκλησία, στο μέσο της οποίας είναι ένα σπήλαιο υπόγειο, του οποίου η είσοδος βρίσκεται προς νότο και η έξοδος προς ανατολάς (ίσως προς βορά)˙ μέσα στο σπήλαιο δυτικά δεικνύεται η Αγία Φάτνη».

       Όταν τον ΙΑ' αι. όλες οι εκκλησίες της Αγίας Γης κατεδαφίσθηκαν από τον Χακίμ ιμπν Αμρ-ιλλάχ μόνο η εκκλησία της Βηθλεέμ σώθηκε. Ο Γάλλος χρονογράφος Ademar έγραψε ότι, όταν οι Σαρακηνοί αποπειράθηκαν να καταστρέψουν τον ναό, φως ως αστραπή έπεσε πάνω τους και θανάτωσε πολλούς. Το 1099 μ.Χ. έφτασαν οι σταυροφόροι στα Ιεροσόλυμα. Βρήκαν την εκκλησία της Βηθλεέμ άθικτη. Ο Γοδεφρείδος απέστειλε τον Ταγκράδο με 100 ιππότες και κατέλαβαν την Βηθλεέμ μέσα σε μια μέρα. Το 1103 μ.Χ. γράφει, ότι όλη η περιοχή είχε ερημώσει και μόνο ο ναός έστεκε ακόμη όρθιος. Στον επόμενο μισό αιώνα η φθορά είχε επέλθει σε τέτοιο σημείο, ώστε ο αυτοκράτορας των Ρωμαίων κυρ Μανουήλ Κομνηνός με μεγαλοδωρία επισκεύασε αυτόν. Ο Ιωάννης Φωκάς στο σύγγραμμά του για τους Αγίους Τόπους δασώζει, ότι ο Λατίνος επίσκοπος έστησε την μορφή του αυτοκράτορα Μανουήλ στο Θυσιαστήριο του Αγίου Σπηλαίου. Μετά την διάλυση των σταυροφορικών βασιλείων, οι αυτοκράτορες της Κωνσταντινούπολης, διατήρησαν τον ορθόδοξο   κλήρο στην Βηθλεέμ, κατευνάζοντες με πλούσια δώρα την εκδικητική μανία των μουσουλμάνων. Έτσι το 1348 ο Καντακουζηνός απέστειλε πρεσβεία στον Σουλτάνο των Μαμελούκων της Αιγύπτου Νασρεντίν Χασάν, υπό τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Λάζαρο, που μεσίτευσε υπέρ του Ναού της Αναστάσεως και των άλλων προσκυνημάτων.

       Το 1435 μ.Χ. ο βασιλιάς της Τραπεζούντας Αλέξιος Κομνηνός ανακαίνισε την μολυβδοσκέπαστη στέγη του ναού. Το 1561 ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Σοφρώνιος έκτισε τις τέσσερις κάμαρες που βρίσκονται σε αμφότερα τα μέρη του Αγίου Σπηλαίου. Η στέγη του ναού έχρηζε ήδη εκ νέου επισκευή επί πατριαρχίας του Παϊσίου, αλλά αυτός δεν κατόρθωσε να φέρει εις πέρας το έργο, λόγω έλλειψης χρημάτων. Ο διάδοχός του Νεκτάριος έπεισε κάποιον επιφανή Μανωλάκη Καστοριανό να συνδράμει στις εργασίες και ξεκίνησε την διαδικασία της έκδοσης της σχετικής άδειας από την Πύλη. Οι εργασίες εκίνησαν τελικά από τον Πατριάρχη Δοσίθεο. Ο προαναφερθείς Μανωλάκης Καστοριανός συγκέντρωσε την απαραίτητη ξυλεία στην Ιόππη. Από εκεί με άμαξες κατευθύνθηκαν στα Ιεροσόλυμα. Αλλά στην κοιλάδα του χείμαρρου Σαλάμ, βόρεια από τους Εμμαούς, ο δρόμος ήταν δύσβατος και οι άμαξες δεν μπορούσαν να διέλθουν. Εξήλθαν λοιπό οι Ορθόδοξοι από τις πόλεις Ρεμπλί, Ραμμάλα και Λύδδα καθώς και από Ιερουσαλήμ και με την δική τους προσωπική εργασία διάνοιξαν την οδό προς Ιερουσαλήμ. Έτσι η μεταφορά διήρκεσε από Αύγουστο ως Δεκέμβριο. Τον Σεπτέμβριο του 1672 ξεκίνησαν η επισκευή που συμπεριελάμβανε την ανακαίνιση της στέγης, συτνήρηση στους τοίχους, διάνοιξη θυρών κεκλεισμένων και παραθύρων κι αντίστοιχη τοποθέτηση, μαρμαρόστρωση και ασβέστωμα. Για την κάλυψη της στέγης με μόλυβδο αναχωνεύθηκε ο ήδη υπάρχων και συμπληρώθηκε όσο έλειπε. Τα εγκαίνια έγιναν τον Ιούλιο του ίδιου (εκκλησιαστικού) έτους από την σύνοδο που απήλλαξε τον Κύριλλο Λούκαρη από τις κατηγορίες των Ιησουιτών (βλ. σχετικά εδώ).

       Άλλες μικρότερες επισκευές έγιναν το 1689 μ.Χ. με την άδεια του σουλτάνου Σουλεϊμάν του Β' και το 1775 μ.Χ. επί πατριαρχίας Αβραμίου. Το 1842 μ.Χ. έγινε άλλη μια μεγάλη ανακαίνιση του οικοδομήματος επί Αθανασίου του Γ'. Η στέγη αντικαταστάθηκε και μολυβδοσκεπάστηκε. Το έδαφος του Καθολικού στρώθηκε με μάρμαρα, ενώ έξω στις κολώνες στρώθηκε με ντόπια πέτρα. Όλοι οι τοίχοι, των οποίων το μωσαϊκό κατέπεσε από την πολυκαιρία, καλύφθηκαν με μαρμαρόσκονη. Αυτή ήταν και η τελευταία μεγάλη ανακαίνιση του ναού.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1) Ιωαννίδου, Βενιαμίν, Προσκυνητάριον της Αγίας Γης, Ιεροσόλυμα 1877 (1^η έκδ) Θες/νίκη 2004 (2^η έκδ).
2) Ζερβάκου, Φιλοθέου, Ηγουμένου της εν Πάρω Ιεράς Μονής Λογγοβάρδας, Προσκύμα εις Παλαιστίνην και Σινά, Αθήνα 1974⁴.
3) Καπενέκα, Ιακώβου, Αρχιεπισκόπου Διοκαισαρείας, Οι Άγιοι Τόποι της Παλαιστίνης και το τάγμα των Αγιοταφιτών, (ανάτυπο εκ της Νέας Σιών) Ιεροσόλυμα 1982.
4) Κατσαρού, Τρύφωνος, Ιερομονάχου, Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Δοσίθεος, Αθήνα 1997. 

  http://www.impantokratoros.gr/  

Διαβάστε περισσότερα ...

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης - Εκατό χρόνια συμπληρώνονται από το θάνατό του

Εκατό χρόνια συμπληρώνονται από το θάνατο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και η «εκκλησία» της νεώτερης ελληνικής γραμματείας μας εορτάζει τη μνήμη του «Αγίου των Γραμμάτων»  που γεννήθηκε στις 4 Μαρτίου του 1851 και πέθανε στις 3 Ιανουαρίου του 1911.

Ο «κοσμοκαλόγερος» της πεζογραφίας μας εξακολουθεί ακόμη και σήμερα -στους ψηφιακούς καιρούς μας- να φωτίζει με το κεράκι του το ελληνικό διήγημα, προσφέροντας το Χριστόψωμο του ύφους και του ήθους του.

Το θεωρούμενο από όλους κορυφαίο έργο του «Η φόνισσα» μοιάζει σύγχρονο ,εμπνέοντας κινηματογραφιστές και σκηνοθέτες. Η υπόθεση-αν εξαιρέσεις τα γραφικά ονόματα της εποχής- μοιάζει τωρινή, παρ' όλο που γράφτηκε το 1902: «Η θεία Χαδούλα της Φραγκογιαννούς, απεγνωσμένη από τον οικογενειακό αυταρχισμό, παραλογίζεται και σκοτώνει μικρά κορίτσια προκειμένου να γλυτώσει αυτά και τους γονείς τους από τα βάσανα που ήταν συνταυτισμένα με τις γυναίκες εκείνου του κόσμου. Περιγράφοντας τους φόνους και την καταδίωξή της από τα όργανα της τάξεως, ο Παπαδιαμάντης οδηγεί την ηρωίδα του σε απόκρημνο παραθαλάσσιο γκρεμό, για να πνιγεί "εις το ήμισυ του δρόμου μεταξύ της θείας και της ανθρωπίνης Δικαιοσύνης».

 Γεννημένος από πατέρα ιερέα και θεοσεβούμενη μητέρα ,μεγάλωσε ανάμεσα σε εννιά αδέλφια (τα δύο πέθαναν σε μικρή ηλικία) και γνώρισε τα ξωκκλήσια της Σκιάθου ,που ύμνησε μέχρι το τέλος της βασανισμένης ζωής του. Γράφει ο ίδιος σε ένα σύντομο βιογραφικό του:

 «Εγεννήθην εν Σκιάθω, τη 4 Μαρτίου 1851. Εβγήκα απο το ελληνικόν Σχολείον εις τώ 1863, αλλά μόνον τώ 1867 εστάλην εις το Γυμνάσιον Χαλκίδος, όπου ήκουσα την Α΄ και Β΄ τάξιν. Την Γ΄ εμαθήτευσα είς Πειραιά, είτα διέκοψα τας σπουδάς μου και έμεινα είς την πατρίδα. Κατά τον Ιούλιον του 1872 υπήγα είς το Αγιον Ορος χάριν προσκυνήσεως, όπου έμεινα ολίγους μήνας. Τώ 1873 ήλθα εις Αθήνας καί εφοίτησα εiς την Δ΄ του Βαρβακείου. Τώ 1874 ενεγράφην εις την Φιλοσοφικήν Σχολήν, όπου ήκουα κατ' εκλογήν ολίγα μαθήματα φιλολογικά, κατ' ιδίαν δε ησχολούμην εις τας ξένας γλώσσας.

Μικρός εζωγράφιζα αγίους, είτα έγραφα στίχους, καί εδοκίμαζα να συντάξω κωμωδίας. Τώ 1868 επεχείρησα να γράψω μυθιστόρημα. Τώ 1879 εδημοσιεύθη «Η Μετανάστις» έργον μου εις το περιοδικόν «Σωτήρα». Τώ 1882 εδημοσιεύθη «Οι έμποροι των εθνών» εις τώ «Μη χάνεσαι». Αργότερα έγραψα περί τα εκατόν διηγήματα, δημοσιευθέντα εις διάφορα περιοδικά καί εφημερίδας.»

 Η φτώχεια ήταν αυτή που δεν του επέτρεψε να τελειώσει τις σπουδές του. Ζούσε σε δωμάτια ταπεινά. Άρχισε να κερδίζει αρκετά, για την εποχή, χρήματα όταν ο Βλάσης Γαβριηλίδης, της πρωτοποριακής «Ακρόπολης», τον προσέλαβε στην εφημερίδα με το ποσό των 250 δραχμών το μήνα. Επί πλέον κέρδιζε και άλλα χρήματα από τις συνεργασίες με άλλες εφημερίδες και περιοδικά. Αλλά δεν αποταμίευε. Τα ξόδευε … «εν ριπή οφθαλμού».

Ήταν γνωστό τότε πως μόλις έπαιρνε το μισθό του ξεπλήρωνε τα χρέη του στην ταβέρνα του Κεχριμάνη, όπου σύχναζε επί 27 συναπτά έτη, πλήρωνε το ενοίκιο , έστελνε στη Σκιάθο, μοίραζε στους φτωχούς και την επόμενη ήταν και ο ίδιος φτωχός! Είχε αποστροφή στα βιοτικά. Τον περιγράφουν σχεδόν κουρελή… Σιγά-σιγά το κρασί και το τσιγάρο του έγινε από ευχαρίστηση εξάρτηση. Τον γοήτευε η μοναξιά του. Ελάχιστοι ήταν οι φίλοι του. Η χαρά της ζωής του ήταν να ψάλλει στον Άγιο Ελισαίο στην Πλάκα.

 Οπότε, τον Μάρτιο του 1908 εγκατέλειψε την Αθήνα της «δουλοπαροικίας και των πλουτοκρατών», όπως έγραψε και κατέφυγε στο αγαπημένο του νησί, εξακολουθώντας να δουλεύει ως μεταφραστής έργων για λογαριασμό του Γιάννη Βλαχογιάννη. Πρήστηκαν τα χέρια του. Υστερα από επιδείνωση της υγείας του πέθανε, αφήνοντας 180 διηγήματα, ποιήματα, μελέτες και άρθρα. Η είδηση του θανάτου του γέμισε πένθος όχι μόνο τους συντοπίτες του, αλλά όλη την Ελλάδα. Πολλοί λογοτέχνες, που όσο ήταν εν ζωή δεν είχαν γράψει κουβέντα για το έργο του, συνέθεσαν εγκωμιαστικά κείμενα. Ο εκδοτικός Οίκος Φέξη ξεκίνησε το 1912-1913 την έκδοση 11 τόμων με τα έργα του. Διότι ουδείς οίκος δεν είχε εκδώσει σε βιβλίο τα πεζογραφήματά του όσο ζούσε. Οι αναγνώστες τα απολάμβαναν από τις εφημερίδες και τα περιοδικά…

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ένας ψαλμωδός των φτωχών και καταφρονεμένων του χθες. Αντίδωρο και αντίδοτο στον κόσμο του σήμερα.

  

Ακολουθεί αναλυτικά η εργογραφία του:

Μυθιστορήματα και νουβέλες:

Η Μετανάστις

Οι έμποροι των εθνών

Η γυφτοπούλα

Χρήστος Μηλιόνης

Η φόνισσα

*Διηγήματα:

 Αγάπη στον γκρεμό

 Άγια και πεθαμένα

 Αλιβάνιστος

 Άνθος του γιαλού

Απόλαυσις στη γειτονιά

Αψαλτος

Γουτού γουπατού

Δαιμόνια στο ρέμα

Εξοχική Λαμπρή

Ερως - Ήρως

Ζάνος Χαρίσης

Η αποσώστρα (γραμμένο στη δημοτική)

Η βλαχοπούλα

Η στρίγγλα μάννα

Η μαυρομαντηλού

Η νοσταλγός

Η παιδική πασχαλιά

Η σταχτομαζώχτρα

Η τύχη απ' την Αμέρικα

Η Φαρμακολύτρια

Η χολεριασμένη

Θαλασσινά ειδύλλια

Μια ψυχή

Ναυαγίων ναυάγια

Ο Αμερικάνος

Ο βαρδιάνος στα Σπόρκα

Ο Γαγάτος καί τ' άλογο

Ο γείτονας με το λαγούτο

Ο έρωτας στα χιόνια

Ο καλούμπας

Ο σημαδιακός

Ο νεκρός ταξιδιώτης

Ο ξεπεσμένος δερβίσης

Ο πανδρολόγος

Ο Πανταρώτας

Ο φτωχός άγιος

Ο Χριστός Ανέστη του Γιάννη

Ολόγυρα στη λίμνη

Όνειρο στο κύμα

Οι μάγισσες

Οι Χαλασοχώρηδες

Στο Χριστό, στο Κάστρο

Το μοιρολόγι της φώκιας

Τ' αγνάντεμα

Τ' αστεράκι

Τ' μπούφ' του πλι

Τα δυο κούτσουρα

Τα δυό τέρατα

Τα κρούσματα

Τα Χριστούγεννα του τεμπέλη

Της Κοκκώνας το σπίτι

Το ενιαύσιον θύμα

Το Πάσχα ρωμέϊκο

Το πνίξιμο του παιδιού

Το χριστόψωμο

Τρελλή βραδυά

Φτωχός άγιος

Υπηρέτρα

Υπό την βασιλικήν δρύν

Ω! τα βασανάκια

 *Ποιήματα:

Στην Παναγίτσα στο Πυργί

Προς την μητέρα μου

Δέησις

Έκπτωτος ψυχή

Η κοιμισμένη βασιλοπούλα

Το ωραίον φάσμα

Εις τους αδελφούς Γιαννάκην και Κώστα Γ. Ραφτάκη

Νύχτα βασάνου

Επωδή παπά στη χολέρα

Επωδή γιατρού στη χολέρα

Το τραγούδι της Κατίνας

Εις ιππεύουσαν Παναγυριώτισσαν

Έρωτες στα κοπριά


http://www.tovima.gr

Διαβάστε περισσότερα ...

Nick the Greek : Ο μύθος και η πραγματικότητα

"Το αμέσως καλύτερο πράγμα από το να παίζεις και να κερδίζεις είναι να παίζεις και να χάνεις. Το βασικό είναι να παίζεις."
Nick "the Greek" Dandalos, θρύλος του πόκερ

(Απόφθεγμα από το βιβλίο του “Gambling Secrets of Nick the Greek”)
Οι γιορτινές μέρες των Χριστουγέννων φέρνουν στο προσκήνιο το τζόγο, ο οποίος όχι μόνο έχει την τιμητική του, αλλά από πολλούς θεωρείται και «καλή τύχη» για το νέο έτος. Τη στιγμή όμως που για κάποιους αποτελεί μια ευχάριστη συνήθεια, για κάποιους άλλους υπήρξε τρόπος ζωής. Ο λόγος για τον Nick the Greek, τον γνωστότερο επαγγελματία παίκτη τυχερών παιχνιδιών στον κόσμο και μεγαλύτερο τζογαδόρο στην Αμερική, ο οποίος απεβίωσε σαν σήμερα, πριν 44 χρόνια.

 
Ο Νικόλας Ανδρέας Δάνδολος ή κατά κόσμο Nick the Greek γεννήθηκε στη Κρήτη, και πιο συγκεκριμένα στο Ρέθυμνο στις 27 Απριλίου του 1883. Γόνος πλούσιας οικογένειας (ο πατέρας του ήταν έμπορος) αποφοίτησε από το Ελληνικό Ευαγγελικό Κολέγιο της Σμύρνης, όπου μελέτησε φιλοσοφία.

Μετά από παρότρυνση των γονιών του, ο Νικόλας στην ηλικία των 18 ετών, φεύγει για τις ΗΠΑ, όπου αρχικά εγκαθίσταται στο Σικάγο, με εβδομαδιαίο χαρτζιλίκι 150 $. Σχετικά σύντομα μετακομίζει στο Μόντρεαλ, όπου η γνωριμία του με τον διάσημο αναβάτη στις ιπποδρομίες Phil Musgrave, έμελλε να αποτελέσει σταθμό στη ζωή του. Γοητευμένος στοιχήματα, έπαιξε και κέρδισε σχεδόν μισό εκατομμύριο δολάρια μέσα σε έξι μήνες, γεγονός που τον βοήθησε να κατασταλάξει στο «επάγγελμα» το οποίο θα ακολουθούσε.

Ωστόσο, η τύχη δεν υπήρξε πάντα πιστή του σύντροφος. Επιστρέφοντας στο Σικάγο έχασε όλα όσα είχε κερδίσει στο Μόντρεαλ, κέρδισε όμως σε φήμη αφού προοδευτικά μετατράπηκε σε δεξιοτέχνη των τυχερών παιχνιδιών, με έφεση κυρίως στο πόκερ και τα ζάρια. Μάλιστα δεν ήταν λίγες οι φορές που τα μεγάλα καζίνο στα οποία έπαιζε, του πρόσφεραν –ανεπιτυχώς βέβαια– θέσεις εργασίας με παχυλούς μισθούς, αφού η ζημιά που τους έκανε ως παίχτης ήταν μεγάλη. 

Ο μύθος γύρω από το όνομα Nick the Greek έχει αρχίσει ήδη να χτίζεται, όταν ο ίδιος το 1949 προσεγγίζει τον Benny Binion, ιδιοκτήτη καζίνο, με αίτημα να οργανωθεί μια μυθική αναμέτρηση πόκερ. Από τον Ιανουάριο του 1951 μέχρι το Μάιο του ίδιου έτους, ο Νικόλας βρέθηκε αντιμέτωπος με τον μοναδικό ισάξιό του παίκτη, Johnny Moss, σε έναν Μαραθώνιο Πόκερ, όπου η διακοπή επιτρεπόταν μόνο για ύπνο και φαγητό. Καθώς ο Moss κέρδιζε πάνω από 2 εκατομμύρια δολάρια και η ήττα του Νικόλα ήταν πλέον αναμενόμενη, ο δεύτερος, απευθυνόμενος στον νικητή, είπε τη διάσημη φράση: «Κύριε Moss, θα πρέπει να σε αφήσω να φύγεις».

Ένας αστικός μύθος ισχυρίζεται ότι ο Δάνδολος , μία φορά είχε την ευκαιρία να συνοδέψει τονAlbert Einstein στο Las Vegas.

O Nick the Greek (αριστερά στη φωτογραφία )  σε επαγγελματικό τραπέζι πόκερ στα μέσα της δεκαετίας του 50

Ένας άλλος αστικός μύθος λέει για τη νίκη του ενός εκατομμυρίου δολαρίων έναντι ενός Τεξανού. Κατά τις πρώτες πρωινές ώρες, ο Νικ ήταν αισθητά κουρασμένος και ζήτησε ένα τέλος στο παιχνίδι.Ο Τεξανός τότε τον κατηγόρησε ότι σταμάτησε το παιχνίδι ενώ τα πράγματα πήγαιναν καλά.Ο Nick τότε ζήτησε μια νέα τράπουλα, την ανακάτεψε και ζήτησε από τον Τεξανό αν θέλει να παίξει διπλό ή να παρατήσει. Ο Τεξανός τότε αρνήθηκε και πήγε σπίτι του.

Όπως συμβαίνει στη ζωή κάθε τζογαδόρου, έτσι και στην περίπτωση του Nick the Greek, η φτώχεια ήταν μια κατάσταση αρκετά συχνή. Μην μπορώντας να ελέγξει πάντα την τύχη του και με την παροιμιώδη ικανότητα να κερδίζει και να χάνει μεγάλα ποσά μέσα σε λίγες ώρες, ο Νικόλας περιήλθε σε κατάσταση ένδειας τουλάχιστον 73 φορές στη ζωή του, κάτι το οποίο συχνά φιλοσοφούσε με φράσεις όπως «έτσι είναι η ζωή» ή «στο επάγγελμά μου, η δόξα συνήθως ακολουθείται από μια πρόταση που περιλαμβάνει τη λέξη φυλακή». 

Πέθανε απένταρος και βαριά άρρωστος στο Los Angeles, τα Χριστούγεννα του 1966, έχοντας ζήσει μια ζωή με σκοπό τη συγκίνηση και όχι πάντα το κέρδος, αφού ο ίδιος χαρακτηριστικά συνήθιζε να λέει: «Η τύχη είναι μια γυναίκα κι αυτή η γυναίκα είναι ο έρωτας της ζωής μου».

Πηγές: Pokernostra, Wikipedia, Poker & myth

http://www.theinsider.gr/

Διαβάστε περισσότερα ...

Οι κορυφαίες ατάκες του 2010

Γνωστή Βρετανική ιστοσελίδα αναφέρει τις κορυφαίες ατάκες του 2010 από το Α μέχρι το Ζ. Σε αυτές συμπεριλαμβάνεται και μία του Σωτήρη Κυργιάκου πριν πάει στην Λίβερπουλ, όπως και γνωστού παρουσιαστή της κρατικής τηλεόρασης.

Εντάξει εμείς δεν θα κρεμάσουμε τον άνθρωπο, αφού σίγουρα δεν μπορούσε να φανταστεί πως η Λίβερπουλ θα του κάνει πρόταση. Η ατάκα που είπε ωστόσο και αυτό που συνέβη δέκα ημέρες αργότερα ήταν πραγματικά αστείο.


Οι Άγγλοι κάτι τέτοια δεν τα αφήνουν να πέσουν κάτω, με αποτέλεσμα να τα χρησιμοποιούν σε τυχόν αφιερώματα.

Το καλοκαίρι του 2008 η ΑΕΚ έκανε μία σπουδαία μεταγραφή με την απόκτηση του Σωτήρη Κυργιάκου, που έγινε ο ηγέτης της ομάδας παρότι δεν αγωνίστηκε σε όλα τα παιχνίδια.


Κατά την διάρκεια της σεζόν ωστόσο υπήρξαν φήμες πως το "αλάνι" θα έφευγε από την ΑΕΚ, με τον ίδιο να σπεύδει να το διαψεύσει. Το τι συνέβη το γνωρίζουμε όλοι.
 Γνωστή Βρετανική ιστοσελίδα αναφέρει τις κορυφαίες ατάκες του 2010 από το Α μέχρι το Ζ. Σε αυτές συμπεριλαμβάνεται και μία του Σωτήρη Κυργιάκου πριν πάει στην Λίβερπουλ, όπως και γνωστού παρουσιαστή της κρατικής τηλεόρασης.

Εντάξει εμείς δεν θα κρεμάσουμε τον άνθρωπο, αφού σίγουρα δεν μπορούσε να φανταστεί πως η Λίβερπουλ θα του κάνει πρόταση. Η ατάκα που είπε ωστόσο και αυτό που συνέβη δέκα ημέρες αργότερα ήταν πραγματικά αστείο.


Οι Άγγλοι κάτι τέτοια δεν τα αφήνουν να πέσουν κάτω, με αποτέλεσμα να τα χρησιμοποιούν σε τυχόν αφιερώματα.

Αγγλική ιστοσελίδα μάζεψε τις κορυφαίες ατάκες του 2010 και μέσα σε αυτές συμπεριέλαβε και αυτή του Κυργιάκου.


Τι είπε ο 31χρονος άσος; "Δεν γνωρίζω τίποτα. Είμαι παίκτης της ΑΕΚ για τα επόμενα τέσσερα χρόνια". Δέκα ημέρες μετά άφησε την Ένωση στα κρύα του λουτρού...


Ας δούμε μερικές ακόμα που έχουμε ενδιαφέρον...


Ρομπέρτο Σίλβα (επιθετικός): "Δεν είμαι gay, όμως αν ήμουν ή έστω αν ήμουν γυναίκα, που είναι το ίδιο, τότε θα το έκανα με τον Ντέιβιντ Μπέκαμ. Αυτή είναι η άποψη μου". Ευτυχώς που δεν είσαι gay...


Ντάνιελ Άλβες (αμυντικός): "Αν ο Πεπ μου πει να πέσω από το τρίτο διάζωμα του Κάμπ Νόου, τότε κάτι καλό θα υπάρχει εκεί κάτω". Αυτό θα πει να εμπιστεύεσαι με κλειστά μάτια.


Τέβες (επιθετικός): "Ο Τέρι δεν έχει ηθική μετά από αυτό που έκανε στον Μπριτζ. Στην γειτονιά μου αν το κάνεις αυτό, την επόμενη μέρα θα βρεθείς με κομμένα πόδια, χέρια και... ξέρετε". Ευτυχώς που είναι Άγγλος ο Τέρι....


Γκατούσο (μέσος): "Ο αποχαιρετισμός μου ήταν σκ@!#. Πριν τέσσερα χρόνια ήμασταν ήρωες, σήμερα είμαστε ένα τίποτα. Αποτύχαμε. Είναι ντροπή...". Μάλλον το πήρε σκληρά ο Τζενάρο.


Κατσαρός (παρουσιαστής): "Αυτό δείχνει την πίστη και την συγκέντρωση των Ισπανών. Κανείς δεν τραγουδάει τον Εθνική ύμνο". Έλα όμως που δεν υπάρχουν λόγια στον ύμνο...


Βενγκέρ (προπονητής): Σε ερώτηση για το ποια είναι η χρησιμότητα του Πίτερ Κράουτς είπε: "Καλύτερα να ρωτήσετε τους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας".

Διαβάστε περισσότερα ...

Η αγορά παιχνιδιών δεν είναι ...παιχνίδι

 Με βάση έρευνα του Ινστιτούτου Καταναλωτή (ΙΝΚΑ), την πρωτοβουλία για την αγορά - επιλογή παιχνιδιών έχουν κατά 61,7% τα ίδια παιδιά και κατά 38,3% οι μεγάλοι. Τα παιδιά, όμως, δεν έχουν τη σχετική πληροφόρηση, διαλέγουν χωρίς καμία γνώση σχετικά με τις προϋποθέσεις ασφάλειας, που πρέπει να πληρούν τα παιχνίδια.

    Λίγα πράγματα κάνουν ένα παιδί περισσότερο ευτυχισμένο απ’ ό,τι ένα καινούργιο παιχνίδι. Μερικές φορές, όμως, μία φαινομενικά ακίνδυνη διασκέδαση μπορεί να καταλήξει σε σοβαρό τραυματισμό, καθώς αρκετά παιδιά κάθε χρόνο παθαίνουν ατυχήματα, που σχετίζονται με τη χρήση παιχνιδιών.

    Η γενική συμβουλή των ειδικών είναι «μην παρασύρεστε από τις υπερβολικές, ή αντίθετες με την ηλικία τους απαιτήσεις των παιδιών σας κατά την αγορά ενός παιχνιδιού, γιατί κάτι τέτοιο μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα να βρεθεί στα χέρια του ένα παιχνίδι ακατάλληλο. Επιπλέον, μην έχετε στο μυαλό σας ότι η μεγάλη δαπάνη θα δώσει μεγάλη χαρά. Τα παιδιά δεν γνωρίζουν το κόστος ενός παιχνιδιού και αρκεί να επιλέξετε κάτι με προσοχή και αγάπη, άσχετα από την τιμή του. Ακόμη, μην αφήνετε τις διαφημίσεις να αποφασίζουν για εσάς, χρησιμοποιήστε τις για να σας δώσουν ιδέες, αλλά γίνετε εσείς και το παιδί σας, αυτοί που τελικά θα αποφασίσουν».

    Το σημαντικότερο όλων είναι να δίνεται βάση στα παιχνίδια που επιλέγονται για τα παιδιά, με στόχο να συμβάλλουν στην ψυχαγωγία τους και στη σωστή τους ανάπτυξη.

    Για την επιλογή ενός παιχνιδιού υπάρχει κανόνας. Η παιδίατρος Μαρία Παναγοπούλου υπογραμμίζει ότι «το παιχνίδι πρέπει να έχει προδιαγραφές ασφαλείας για την κάθε παιδική ηλικία και να υπάρχει η ένδειξη CE, που πιστοποιεί ότι το παιχνίδι πληροί τις προδιαγραφές της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

    Δείτε, λοιπόν, αν το παιχνίδι είναι ασφαλές (δεν έχει αιχμηρές άκρες, δεν είναι τοξικό, δεν έχει μικρά εξαρτήματα, που μπορεί να τα καταπιεί το παιδί…). Είναι ανθεκτικό; Είναι εύκολο στη χρήση; Αναζητήστε στο κουτί ή το περιτύλιγμα την ένδειξη CE που υπάρχει σαν εγγύηση ότι το παιχνίδι πληροί τις προδιαγραφές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτά τα προϊόντα έχουν περάσει από έλεγχο και πληρούν τις προδιαγραφές ασφαλείας.

    Η ένδειξη της ηλικίας για την οποία είναι κατάλληλο το παιχνίδι, στη συσκευασία του, είναι πολύ σημαντική, καθώς αντανακλά το πόσο ασφαλές είναι, με βάση τις εξής παραμέτρους:

    * Τον βαθμό ασφαλείας του παιχνιδιού και τους πιθανούς κινδύνους πνιγμού.

    * Την ικανότητα του παιδιού να παίξει με το παιχνίδι.

    * Την ικανότητα του παιδιού να κατανοήσει τον τρόπο χρήσης του παιχνιδιού.

    * Τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα των διαφόρων σταδίων ανάπτυξης του παιδιού.

    Οι ενδείξεις αυτές βασίζονται στα γενικά αναπτυξιακά στάδια κάθε ηλικίας. Παρ' όλα αυτά, δεν πρέπει να λησμονεί κανείς ότι κάθε παιδί διαφέρει από τα άλλα και αυτό που είναι καλό για ένα παιδί μπορεί να μην είναι κατάλληλο για τις ικανότητες και τις ανάγκες ενός άλλου.

    Το Σωματείο «Αντιμετώπιση Παιδικού Τραύματος», Μη Κερδοσκοπικός Οργανισμός, που έχει σκοπό να συμβάλλει στην καθοριστική μείωση των Παιδικών Ατυχημάτων και των συνεπειών τους, δίνει συμβουλές και οδηγίες για τη σωστή επιλογή των παιδικών παιχνιδιών.

    Κατά την αγορά παιχνιδιών, ο καταναλωτής οφείλει να απευθύνεται σε εξειδικευμένα καταστήματα με παιδικά παιχνίδια και είδη, και να ελέγχει ότι τα παιχνίδια, που αγοράζει, φέρουν στη συσκευασία τους σήμα, με το οποίο να διευκρινίζεται ότι ο κατασκευαστής τηρεί τους κανόνες ασφαλείας, όπως το CE της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

    Είναι ιδιαίτερα σημαντικό τα παιδιά να παίζουν με κατάλληλα για την ηλικία τους παιχνίδια. Για τον λόγο αυτό, πρέπει να προσέχει κανείς την αναγραφόμενη, σε κάθε παιχνίδι, ηλικία καταλληλότητας.

    Πριν επιλεγεί ένα παιχνίδι, πρέπει να γίνεται έλεγχος της ποιότητάς τους από τον ίδιο τον καταναλωτή, να διαπιστώνεται ότι είναι σωστά συναρμολογημένο, ότι δεν σπάει εύκολα, δεν είναι βαμμένο με τοξικά χρώματα και δεν περιέχει εύφλεκτα υλικά.

    Τα τοξικά παιχνίδια είναι επιβλαβή για την υγεία των παιδιών. Ως εκ τούτου, η αγορά παιχνιδιών, όπως μαρκαδόροι και πλαστελίνες, πρέπει να είναι πολύ προσεκτική.

    Επιπλέον, όταν ο αγοραστής επιλέγει κρεμαστά παιχνίδια, που προορίζονται για κούνιες, να βεβαιώνεται για την ασφάλεια του μωρού. Το δε κορδόνι από το οποίο κρέμονται να μην υπερβαίνει τα 20 εκατοστά.

    Σε παιδιά κάτω των τριών ετών δεν χαρίζονται παιχνίδια που αποτελούνται από μικρά κομμάτια, γιατί μπορούν να προκαλέσουν πνιγμό. Επίσης, πρέπει να αποφεύγεται η αγορά παιχνιδιών με μακριά μαλλιά, ή γούνα, για βρέφη κάτω του ενός έτους, γιατί και αυτά είναι δυνατόν να προκαλέσουν πνιγμό.

    Τα σετ χημείας και τα παιχνίδια που συμπεριλαμβάνουν ηλεκτρικά εξαρτήματα, ή εξαρτήματα που θερμαίνονται, θα πρέπει να δίνονται σε παιδιά άνω των 10 ετών και να χρησιμοποιούνται υπό την επίβλεψη ενηλίκων.

    Είναι κανόνας ότι το παιχνίδι δεν πρέπει να οδηγεί στην ενεργοποίηση ή καλλιέργεια άγριων ενστίκτων στο παιδί, αλλά να προορίζεται αποκλειστικά για την ψυχαγωγία και την εποικοδομητική απασχόλησή του.

    Επιπλέον, να μη δίνονται ποτέ σε μικρά παιδιά δώρα μέσα σε πλαστικές σακούλες, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος πρόκλησης ασφυξίας από τη χρησιμοποίηση της σακούλας, ως παιχνιδιού. Να αποφεύγονται τα αεροβόλα, ως δώρα, διότι μπορούν να προκαλέσουν σοβαρούς τραυματισμούς, ιδιαίτερα στα μάτια. Ακόμη κι αν τα παιδιά παίζουν με αεροβόλα, πρέπει πάντα να φορούν προστατευτικά γυαλιά.

    Ποιος ελέγχει τα παιδικά παιχνίδια;

    Όροι και προϋποθέσεις έχουν θεσμοθετηθεί για την ασφάλεια των παιχνιδιών σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το κατά πόσον, όμως, τηρούνται οι προδιαγραφές, είναι υποχρέωση των εθνικών αρχών.

    Τα πρότυπα της CEN (Ευρωπαϊκή Επιτροπή Τυποποίησης που ασχολείται με τους κινδύνους από τα παιχνίδια) στην Ελλάδα έχουν εκδοθεί με την ευθύνη του ΕΛΟΤ (Ελληνικός Οργανισμός Τυποποίησης), καθορίζουν τις γενικές προδιαγραφές που αφορούν τις φυσικές και μηχανικές ιδιότητες των παιχνιδιών, το εύφλεκτο και την τοξικότητά τους.

    Ο ΕΛΟΤ δημιούργησε το εργαστήριο παιδικών παιχνιδιών, όπου ελέγχεται διεξοδικά η ασφάλεια των παιχνιδιών. Το εργαστήριο παιδικών παιχνιδιών του Οργανισμού είναι το μόνο που έχει διαπιστευθεί από την Ελλάδα στην αρμόδια επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα αποτελέσματα των δοκιμών του αναγνωρίζονται ισότιμα από τις άλλες χώρες - μέλη της.


http://www.ana-mpa.gr/

Διαβάστε περισσότερα ...

Ε.Ε.: Η χρυσή τομή δεν σώζει

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ Κ. ΓΙΑΛΛΟΥΡΙΔΗΣ

Αναμφίβολα, η Ευρωπαϊκή Ενωση διέρχεται την κρισιμότερη και σοβαρότερη φάση της πεντηκονταετούς και πλέον ιστορίας της. Δοκιμάζεται σήμερα αυτό που ονόμασαν οι πατέρες της Ευρωπαϊκής Κοινότητας τότε, Αντενάουερ και Ντε Γκολ, «ευρωπαϊκό πείραμα για την ειρήνη και την πρόοδο». Δοκιμάζεται η μοναδική μεγαλειώδης απόπειρα των ευρωπαϊκών λαών και κρατών να ενωθούν σε ένα κοινό οικονομικό και πολιτικό οργανισμό, με την προοπτική της πολιτικής ενοποίησης και της δημιουργίας της Πολιτείας της ενωμένης Ευρώπης. Δοκιμάζεται το πρωτοποριακό εγχείρημα του κοινού νομίσματος και της δημιουργίας ομάδας κρατών της Ενωσης, όπως είναι η ευρωζώνη, τα οποία παραιτήθηκαν από τα παραδοσιακά τους νομίσματα για να υιοθετήσουν ένα κοινό νόμισμα που ενώνει τις τύχες τους.

Από την ΕΟΚ έως το Μάαστριχτ, από το Μάαστριχτ έως το ευρώ και από το ευρώ στη σημερινή παγκόσμια και ευρωπαϊκή κρίση, ο κοινός παρονομαστής του ευρωπαϊκού προβλήματος χαρακτηρίζεται από την απουσία της Πολιτικής Ενωσης, δηλαδή της κοινής εκείνης πολιτικής οργάνωσης που ως κρατική οντότητα εκπροσωπεί τους 27 και ενώνει όλους ως κοινωνία συμφερόντων και κοινής μοίρας. Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ευρώπη έπρεπε ν’ αναμένεται. Δεν μπορεί να προχωρήσει μια ένωση κρατών που διαθέτει ακόμα και κοινό νόμισμα, τη στιγμή που δεν διαθέτει μηχανισμούς πολιτικής υποστήριξης στο πολιτικό και οικονομικό επίπεδο, τόσο στο εσωτερικό της Ενωσης όσο και διεθνώς.

Δεν υπάρχουν στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στην ευρωζώνη, ακόμα, το σύστημα και ο μηχανισμός της οικονομικής διακυβέρνησης, το σύστημα και ο μηχανισμός της πολιτικής εκπροσώπησης, κυρίως διεθνώς, σ’ έναν κόσμο ο οποίος είναι εξαιρετικά ανασφαλής και άναρχος και όπου εξακολουθεί να επικρατεί το χοψιανό σύνδρομο «του πολέμου όλων εναντίων όλων». Σε αυτόν το σύγχρονο πόλεμο αντέχουν και επιβιώνουν μόνο ισχυρά κράτη, και η Ευρώπη δεν είναι ισχυρό κράτος, απλά περιλαμβάνει στους κόλπους της ισχυρά κράτη.

Οι αποφάσεις της τελευταίας Συνόδου Κορυφής αποτελούν χρυσή τομή σε διάφορα επίπεδα. Ο μηχανισμός στήριξης που αποτελεί ένα συμβιβασμό στις προτάσεις και τις εμμονές της Γερμανίας και της Βρετανίας μπορεί ν’ αποτελεί ένα βήμα προς τη διασφάλιση μιας προοπτικής επιβίωσης των αδυνάμων της Ευρώπης, αλλά δεν είναι εκείνος ο μηχανισμός που θα ενέπνεε σιγουριά και εγγύηση προοπτικής εσωτερικά και διεθνώς, κυρίως σε ό,τι αφορά στη συνοχή της Ενωσης και την αποφασιστικότητά της να δώσει όλες τις μάχες που επιβάλλονται για την επιβίωση όλων των κρατών-μελών της Ενωσης. Χρυσή τομή είναι επίσης η Συνθήκη της Λισαβόνας σε ό,τι αφορά στην προοπτική μιας Πολιτικής Ενωσης της Ευρώπης. Αυτό είναι το κρίσιμο ζήτημα.

Η απόφαση για την Πολιτική Ενωση και την υπέρβαση του δημοκρατικού ελλείμματος, την εκλογή και επιλογή των εκπροσώπων της Ενωσης σε επίπεδο εν δυνάμει Ομοσπονδίας, οι οποίοι να έχουν αποφασιστικές αρμοδιότητες, δηλαδή να μπορούν να διαμορφώνουν πολιτικές, θα καθιστούσε την Ενωση ισχυρή και θα δημιουργούσε τις προϋποθέσεις της ανάδειξής της σε μεγάλη, παγκόσμια δύναμη.

Τέλος, πώς είναι δυνατόν η Ενωση, που είναι κληρονόμος μιας μακράς παράδοσης δημοκρατίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων και διεκδίκησης ελευθερίας που εμπνεύστηκε από τον

Διαφωτισμό με ρίζες στην κλασική Ελλάδα, στη Ρώμη και την Ιερουσαλήμ, να μην τολμά σήμερα να τραβήξει το αφτί στην εις βάρος της Κύπρου και της Ελλάδος διεθνώς παρανομούσας Τουρκίας; Πώς είναι δυνατόν η Ευρώπη να προσδοκά σεβασμό και αναγνώριση από τρίτους, όταν εν τοις πράγμασι αποδέχεται, δηλαδή δεν αντιδρά στη στρατιωτική κατοχή ευρωπαϊκού εδάφους, όπως αυτό συμβαίνει στην περίπτωση της Κύπρου, που αποτελεί πρωτοφανές και μοναδικό γεγονός στην παγκόσμια Ιστορία;

Κλείνοντας, οφείλει κανείς να υπογραμμίσει πως η Ευρώπη έχει ιστορικό βάθος, έχει πολιτισμό, έχει θεμέλια ιδεολογικά και πολιτικά, τα οποία την κρατάνε όρθια. Η προοπτική της είναι το μέλλον, φτάνει να θελήσει να γίνει μπροστάρης στη σύγχρονη παγκόσμια κρίση και να συμβάλει μέσα από την ενότητά της και την αποφασιστικότητά της, κυρίως το παράδειγμά της, στην υπέρβαση της κρίσης και την αποκατάσταση των διεθνών ισορροπιών που είναι απαραίτητες για να συνεχίσει ο κόσμος να πορεύεται και να δημιουργεί.

 http://www.e-typos.com/

Διαβάστε περισσότερα ...

Σχέδια για το νέο έτος

Ας είμαστε ρεαλιστές:
ας επιδιώκουμε το αδύνατο!

Στην απαισιοδοξία της γνώσης...

(σκίτσο του Boligan από εδώ)

...ας αντιτάξουμε την αισιοδοξία της βούλησης!
(Σκίτσο του Glenn McCoy (Uclick.com - 23.12.2010) από εδώ)

 

 

http://xilapetres.blogspot.com/

Διαβάστε περισσότερα ...

Ερμηνεία εθίμων (βασιλόπιτα, κάλαντα)

Η Βασιλόπιτα
Η παράδοση αναφέρει ότι όταν ο Μέγας Βασίλειος ήταν επίσκοπος στην Καισάρεια, ο τότε έπαρχος της Καππαδοκίας θέλησε να εισπράξει φόρους. Οι κάτοικοι ζήτησαν την προστασία του ποιμενάρχου τους. Εκείνος τους προέτρεψε να συγκντρώσουν ό,τι πολύτιμα αντικείμενα είχαν, ώστε να δώσουν αυτά στον έπαρχο. Στη συνάντηση που ακολούθησε, ήταν τέτοια η εντύπωση που προκάλεσε η παρουσία του μεγάλου Ιεράρχου, που ο έπαρχος δεν απαίτησε τίποτα. Όταν ο Μέγας Βασίλειος θέλησε να αποδώσει πίσω τα αντικείμενα, διέταξε να φτιάξουν «πλακούντια», δηλαδή μικρές πίτες και μέσα στην κάθε πίτα έβαλε ένα-ένα τα αντικείμενα. Όταν τα μοίρασε στους χριστιανούς ο καθένας βρήκε ό,τι είχε προσφέρει. Βέβαια, συναντάμε και στην αρχαιότητα το έθιμο του «εορταστικού άρτου». στις αγροτικές εορτές, κατά τις οποίες τον προσέφεραν στους θεούς στην αρχή της περιόδου. Ακόμη συναντάται και στη Δύση (ιδιαίτερα στους Γάλλους και Βέλγους), αλλά έχει ταυτιστεί χρονικά με τα Θεοφάνια.


Τα Κάλαντα
Ο ύμνος των αγγέλων «Δόξα εν υψίστοις Θεώ…», το χαρμόσυνο άγγελμα της γέννησης του Θεανθρώπου στους έκπληκτους ποιμένες, συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας από τα στόματα των παιδιών σε κάθε γωνιά της γης. Το λυτρωτικό μήνυμα της έλευσης του Μεσσία διαλαλείται από την παραμονή της μεγάλης εορτής. Ψάλλεται από σπιτικό σε σπιτικό για να προετοιμάσει τις ψυχές για τη μεγάλη μέρα! Οι δρόμοι των χωριών και των πόλεων γεμίζουν από τις χαρούμενες φωνές των παιδιών. Το τραγούδι έκλεινε με ευχές και ευχαριστίες για τα φιλέματα. Τα φιλέματα στην ελληνική ύπαιθρο ήταν κυρίως γλυκά: δίπλες στην Πελοπόννησο, ξεροτήγανα στην Κρήτη, «δάκτυλα» στην Κύπρο, λουκουμάδες στη Σαλαμίνα, αλλά και ξηροί καρποί, κουραμπιέδες και μελομακάρονα. Από τα πιο συνηθισμένα φιλοδωρήματα ήταν τα κόλιντρα, μικρές κουλούρες από σιτάρι ή κριθάρι.


http://www.24grammata.com/

Διαβάστε περισσότερα ...