Είναι τέτοιο το μέγεθος της παραπληροφόρησης, αν όχι μαύρης προπαγάνδας, από τα μίντια της «διεθνούς κοινότητας» [διάβαζε της Υπερεθνικής Ελίτ -βασικά της «Ομάδας των 7»- που διαχειρίζεται τη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης] ώστε, με δεδομένο τον άθλιο ρόλο της «Αριστεράς» των ίσων αποστάσεων, είναι εξαιρετικά δύσκολο για τον μέσο πολίτη στη Δύση να καταλάβει καν τι κρίνεται στην Ουκρανία.
Θα προσπαθήσω, αρχίζοντας σήμερα, να απαντήσω στα κρίσιμα ερωτήματα που θέτει η Ουκρανία, τα οποία ουσιαστικά αφορούν τα λαϊκά στρώματα παντού, εφόσον εκεί κρίνεται εάν θα υποδουλωθούμε, χωρίς εθνική και οικονομική κυριαρχία, στην παγκόσμια διακυβέρνηση που μεθοδικά στήνει η Υ/Ε τα τελευταία περίπου 20 χρόνια. Είτε με τον οικονομικό εξανδραποδισμό και τη μετατροπή σε προτεκτοράτα της χωρών όπως η Ελλάδα, είτε με το φυσικό εξανδραποδισμό των αντιστεκόμενων λαών (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Λιβύη, Συρία).
Το πρώτο ερώτημα που τίθεται αφορά στο τι ακριβώς έγινε στην Ουκρανία, διότι είναι πολλοί που, εξαιτίας της μαζικής προπαγάνδας της Υ/Ε και των λακέδων της, δεν έχουν αντιληφθεί ότι ένα μεθοδικά οργανωμένο πραξικόπημα συντελέστηκε ενάντια στη νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας, με τη βοήθεια τόσο της ντόπιας οικονομικής ελίτ (που αποτελείται από μερικούς δισεκατομμυριούχους ολιγάρχες) όσο και της Υ/Ε. Ετσι, μόλις η κυβέρνηση άσκησε το δικαίωμά της να μην υπογράψει συμφωνία σύνδεσης με την Ε.Ε., η ελίτ αυτή κινητοποίησε τη «νεολαία του facebook», τις ΜΚΟ που χρηματοδοτεί κ.λπ., που πρωτοστάτησαν σε διαδηλώσεις από εθνικιστές της δυτικής Ουκρανίας, αλλά και αγανακτισμένους εργαζομένους κατά της ντόπιας πολιτικής και οικονομικής ελίτ. Ομως οι ειρηνικές στην αρχή διαδηλώσεις γρήγορα έγιναν βίαιες (με τους «διαδηλωτές», βασικά, να δέρνουν τα ΜΑΤ που είχαν εντολή να παραμένουν παθητικά!), και στη συνέχεια ένοπλες, με επικεφαλής πραγματικούς νεοναζιστές και τάγματα εφόδου. Τη στιγμή μάλιστα που το καθεστώς είχε ουσιαστικά παραδοθεί στις απαιτήσεις τους, «μυστηριώδεις» ελεύθεροι σκοπευτές που δεν είχαν καμιά σχέση με την κυβέρνηση, όπως τώρα αναμφισβήτητα αποδείχνεται, άρχισαν να πυροβολούν στο ψαχνό, διαδηλωτές και αστυνομικούς, ξεκινώντας μια σφαγή που οδήγησε στην άμεση ανατροπή του καθεστώτος. Πράγμα που ήταν ακριβής αντιγραφή της διαδικασίας με την οποία η ίδια ελίτ ξεκίνησε τη σχεδιασμένη ένοπλη εξέγερση κατά του Μπααθικού καθεστώτος στη Συρία.
Αν παραμερίσουμε τις «εξηγήσεις» για τους λόγους του πραξικοπήματος, που καταφεύγουν σε κοινότοπες ή αναχρονιστικές ανοητολογίες για γεωπολιτικούς λόγους και «ενδο-ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις» αντίστοιχα, ποιοι είναι οι πραγματικοί λόγοι πίσω από το πραξικόπημα; Το σημείο εκκίνησης που αγνοούν οι παραπάνω απόψεις είναι το θεμελιακό γεγονός της εποχής μας: η ΝΔΤ, που ανέτειλε με τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και την κατάρρευση του «υπαρκτού». Η παγκοσμιοποίηση αυτή, που ήταν συνέπεια της μαζικής εξάπλωσης των υπερεθνικών επιχειρήσεων (καμιά σχέση με τα καρτέλ του... Λένιν κ.λπ.) τα τελευταία περίπου 30 χρόνια, οι οποίες σήμερα ελέγχουν την παγκόσμια παραγωγή και διανομή εμπορευμάτων, είχε μια βασική συνέπεια: τη σταδιακή εξαφάνιση της εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας που ήταν ασύμβατες με το άνοιγμα και την απελευθέρωση των αγορών. Και αυτό, διότι οι κοινωνικοί έλεγχοι πάνω στις αγορές για την προστασία της κοινωνίας από αυτές αναγκαστικά υποβαθμίζονται ή εξαφανίζονται όσο προχωρεί η παγκοσμιοποίηση που συνεπάγεται ομογενοποίηση του οικονομικού περιβάλλοντος μέσα στο οποίο λειτουργούν οι επιχειρήσεις αυτές, κυρίως όσον αφορά στο κόστος παραγωγής. Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι κάθε χώρα ή λαός που επιθυμεί να διατηρήσει την εθνική και οικονομική κυριαρχία του μπαίνει στο στόχαστρο της Υ/Ε.
Αυτό ακριβώς συνέβη με τη Ρωσία σε σχέση με την Ουκρανία. Οπως είναι γνωστό, η ρωσική ελίτ υπό τον Πούτιν έχει ξεκινήσει από καιρό μια εκστρατεία για την ενίσχυση της εθνικής κυριαρχίας της (πρόγραμμα εξοπλισμών) αλλά και της οικονομικής. Ετσι, σε αντίθεση με τους κανονισμούς του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, στον οποίο πρόσφατα εντάχθηκε, έχει καθιερώσει διαφόρους κοινωνικούς ελέγχους στις αγορές κεφαλαίου και εμπορευμάτων. Ακόμη, η παραγωγική δομή της διαφέρει σημαντικά από αυτήν των άλλων χωρών της Υ/Ε, στις οποίες η ρωσική ελίτ θέλει να ανήκει ως ισότιμο μέλος. Το 70% των εξαγωγών της συνίσταται σε ενέργεια και πρώτες ύλες, και μόνο 15% σε βιομηχανικά προϊόντα, έναντι 77% των εξαγωγών βιομηχανικών προϊόντων από την Ευρωζώνη. Αυτό, βέβαια, οφείλεται στην καταστροφή της οικονομικής αυτοδυναμίας που επέφερε η «καταστρόικα» μετά την κατάρρευση του σοβιετικού συστήματος. Η Ρωσία, επομένως, δεν είναι ακόμη πλήρως ενσωματωμένη στη ΝΔΤ, σε αντίθεση για παράδειγμα με την Κίνα η οποία, στο οικονομικό επίπεδο, ουσιαστικά αποτελεί προτεκτοράτο των υπερεθνικών επιχειρήσεων στις οποίες οφείλει βασικά την «ανάπτυξή» της, με αντάλλαγμα την πάμφθηνη εκπαιδευμένη εργασία που τους προσφέρει.
Η βασική επιλογή επομένως, σήμερα, για τη ρωσική ελίτ είναι είτε να ενσωματωθεί πλήρως στη ΝΔΤ (όπως απαιτεί τμήμα της οικονομικής ελίτ της) είτε να ξεκινήσει ένα ριζικό πρόγραμμα οικονομικής αυτοδυναμίας που είναι όμως ασύμβατο με τη ΝΔΤ (όπως απαιτεί ένα ευρύ άτυπο κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης που ενώνει από κομμουνιστές μέχρι εθνικιστές και ορθόδοξους). Ο Πούτιν προσπάθησε μέχρι τώρα να συμβιβάσει αυτούς τους ασύμβατους στόχους, συχνά με αντιφάσεις (π.χ. Λιβύη), αλλά συνήθως με συνέπεια στην υποστήριξη των αντιστεκόμενων λαών στη ΝΔΤ. Αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας ήταν το πρόγραμμα για την Ευρασιατική Ενωση, το οποίο αποτελεί, όπως θα δούμε στη συνέχεια, την απώτερη αιτία της σύγκρουσης Υ/Ε και Ρωσίας με αφορμή την Ουκρανία.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.