Είναι ο χρόνος. Τα χρονικά περιθώρια έχουν στενέψει δραματικά και αν και αυτή τη φορά η κυβέρνηση δεν αποδειχθεί επαρκής, η Ελλάς θα έχει πάλι να επιλέξει μεταξύ αναγκαστικών κακών, πιθανότατα όμως εξαιρετικά τραγικών για το μέλλον της.
Ένα χρόνο πριν ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου δεν είχε συνειδητοποιήσει τί περίμενε τη χώρα, όπως δεν συνειδητοποίησαν αργότερα οι ομόλογοί του της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας τις αντίστοιχες τραγικές εξελίξεις που επρόκειτο να αντιμετωπίσουν οι χώρες τους (για να μείνουμε μόνο εκεί και να μην αναφέρουμε «προχωρημένες» προβλέψεις). Ο Γ. Παπανδρέου είχε ακουστεί τότε να λέει ότι «έχουμε επιλογές». Απεδείχθη ότι αυτό που επελέγη δεν ήταν δική μας επιλογή.
Αργότερα, ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, μετά τα τόσα πήγαινε-έλα δεξιά και αριστερά, παρά το γεγονός ότι μπορούσε πλέον να δει (βοηθούμενος και από τα «φώτα» της τρόικας) την αναγκαστική πορεία που είχαμε μπροστά μας και παρά τις απανωτές διαβεβαιώσεις από τον ίδιο περί μη υπολογισμού του πολιτικού κόστους, δεν απεδείχθη ικανός να τολμήσει το σωστό για το κράτος και δυσάρεστο για το κόμμα και προχώρησε στην αποκαλούμενη «οριζόντια» λύση περικόπτοντας μισθούς και συντάξεις μη προνομιούχων στο Δημόσιο αφήνοντας όμως ανέγγιχτο το πλέον αρρωστημένο τμήμα του Δημοσίου, αυτό του ευρύτερου δημόσιου τομέα, που μαστίζεται από τη ληστρική συμπεριφορά κυρίως των πράσινων προνομιούχων, που αποκαλούνται «κομματικός πυρήνας» του ΠΑΣΟΚ.
Αυτή την τεραστίων διαστάσεων σαπίλα ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου αποκάλεσε «τα σπλάχνα μας» (του ΠΑΣΟΚ) μη δυνάμενος και αυτός να ιεραρχήσει σωστά το κρατικό και το κομματικό συμφέρον. Αντί να κόψουν το χαλασμένο μέρος της πίττας μείωσαν πρώτα το καλό της μέρος παρουσιάζοντας μετά προς την τρόικα μειωμένες τις δαπάνες του δημόσιου τομέα σύμφωνα με την αναληφθείσα υποχρέωση στο μνημόνιο για μείωσή του.
Μετά από ένα χρόνο διακυβέρνησης ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου έδειξε ότι μπήκε στον πειρασμό να ακολουθήσει το παράδειγμα του προκατόχου του και να προχωρήσει σε εκλογές έχοντας αφήσει τα κομματικά του σπλάχνα άθικτα (ως εκλογικά αποθέματα) και έχοντας υποβάλλει τους μη προνομιούχους του Δημοσίου σε άδικες θυσίες. Ο πρωθυπουργός της χώρας εξυπηρέτησε συνειδητά το κομματικό του συμφέρον σε βάρος του κρατικού συμφέροντος.
Αδίκησε και έβλαψε ένα ευρύ και ανυπεράσπιστο, εκτός κομματικής προστασίας, τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, προκειμένου να αποφύγει τις αρνητικές κομματικές συνέπειες που θα είχε αν είχε τολμήσει να συμπεριφερθεί ως πρωθυπουργός και όχι ως κομματάρχης. Η εξίσωση δεν του βγήκε και εκλογές δεν έγιναν. Τώρα που οι δαπάνες του δημοσίου πρέπει να μειωθούν εκ νέου καλείται να πάρει νέες αποφάσεις. Το καλό μέρος της πίττας είναι πλέον δυσανάλογα μικρό σε σχέση με το πρασινισμένο σάπιο.
Είναι πιθανόν η τελευταία ευκαιρία για τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου και αποτελεί χρέος του να απαιτήσει ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ από τους υπουργούς του να πάψουν να στέκονται προσοχή στους πράσινους συνδικαλι(η)στές και να βάλουν το μαχαίρι βαθιά στο κόκκαλο, ώστε να πάψει η Ελλάς να παράγει ελλείμματα που την οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια και σε επίσημη οικονομική πτώχευση. Έχουμε πτωχεύσει ήδη όσον αφορά αρχές και αξίες. Έχει πτωχεύσει ήδη και το πολιτικό μας σύστημα. Επί τη ευκαιρία, πότε επί τέλους θα μειωθεί ο αριθμός των βουλευτών; Είναι ύστατη ώρα για να αποτραπεί η επίσημη οικονομική μας πτώχευση.
Είναι χρέος του σημερινού πρωθυπουργού να ολοκληρωθούν τάχιστα οι νομοθετικές ρυθμίσεις, οι οποίες θα ανοίξουν το δρόμο για μια υγιή διακυβέρνηση της χώρας απαλλαγμένη από τα κομματικά βαρίδια, που καταληστεύουν τον εθνικό πλούτο και συντηρούν οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες ικανές να οδηγήσουν σε αιματηρές εξελίξεις ακόμη και στο προσεχές μέλλον αν δεν ληφθούν ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ αποτελεσματικά μέτρα καταπολέμησης του συνδικαλιστικού παρακράτους, που παράγει οικονομικά ελλείμματα και πλεονάσματα σαπίλας.
Ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου έχει πει πολλές φορές ότι «δεν περισσεύει κανένας», συνεχίζει όμως να αγνοεί ευρείας αποδοχής τεχνοκράτες που μπορούν να σταθούν διεθνώς και προτιμά κυβερνητικά στελέχη, τα οποία δικαίως θεωρούνται ανεπαρκή και ακατάλληλα για τις παρούσες περιστάσεις. Έχει χρέος ο Γ. Παπανδρέου να χρησιμοποιήσει άξιους και όχι κολλητούς και κόλακες. Όπως είπε και ο Αντισθένης «οι πόλεις (κράτη) καταστρέφονται όταν δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τους τιποτένιους από τους σπουδαίους». Η αποχή στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές έδωσε βασικά αυτό το μήνυμα, ότι οι πολίτες θέλουν να κυβερνώνται από σπουδαίους και όχι από τιποτένιους.
Γεώργιος Ε. Δουδούμης
Οικονομολόγος – Συγγραφέας
gdoudoumis@yahoo.com
Ένα χρόνο πριν ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου δεν είχε συνειδητοποιήσει τί περίμενε τη χώρα, όπως δεν συνειδητοποίησαν αργότερα οι ομόλογοί του της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας τις αντίστοιχες τραγικές εξελίξεις που επρόκειτο να αντιμετωπίσουν οι χώρες τους (για να μείνουμε μόνο εκεί και να μην αναφέρουμε «προχωρημένες» προβλέψεις). Ο Γ. Παπανδρέου είχε ακουστεί τότε να λέει ότι «έχουμε επιλογές». Απεδείχθη ότι αυτό που επελέγη δεν ήταν δική μας επιλογή.
Αργότερα, ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, μετά τα τόσα πήγαινε-έλα δεξιά και αριστερά, παρά το γεγονός ότι μπορούσε πλέον να δει (βοηθούμενος και από τα «φώτα» της τρόικας) την αναγκαστική πορεία που είχαμε μπροστά μας και παρά τις απανωτές διαβεβαιώσεις από τον ίδιο περί μη υπολογισμού του πολιτικού κόστους, δεν απεδείχθη ικανός να τολμήσει το σωστό για το κράτος και δυσάρεστο για το κόμμα και προχώρησε στην αποκαλούμενη «οριζόντια» λύση περικόπτοντας μισθούς και συντάξεις μη προνομιούχων στο Δημόσιο αφήνοντας όμως ανέγγιχτο το πλέον αρρωστημένο τμήμα του Δημοσίου, αυτό του ευρύτερου δημόσιου τομέα, που μαστίζεται από τη ληστρική συμπεριφορά κυρίως των πράσινων προνομιούχων, που αποκαλούνται «κομματικός πυρήνας» του ΠΑΣΟΚ.
Αυτή την τεραστίων διαστάσεων σαπίλα ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου αποκάλεσε «τα σπλάχνα μας» (του ΠΑΣΟΚ) μη δυνάμενος και αυτός να ιεραρχήσει σωστά το κρατικό και το κομματικό συμφέρον. Αντί να κόψουν το χαλασμένο μέρος της πίττας μείωσαν πρώτα το καλό της μέρος παρουσιάζοντας μετά προς την τρόικα μειωμένες τις δαπάνες του δημόσιου τομέα σύμφωνα με την αναληφθείσα υποχρέωση στο μνημόνιο για μείωσή του.
Μετά από ένα χρόνο διακυβέρνησης ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου έδειξε ότι μπήκε στον πειρασμό να ακολουθήσει το παράδειγμα του προκατόχου του και να προχωρήσει σε εκλογές έχοντας αφήσει τα κομματικά του σπλάχνα άθικτα (ως εκλογικά αποθέματα) και έχοντας υποβάλλει τους μη προνομιούχους του Δημοσίου σε άδικες θυσίες. Ο πρωθυπουργός της χώρας εξυπηρέτησε συνειδητά το κομματικό του συμφέρον σε βάρος του κρατικού συμφέροντος.
Αδίκησε και έβλαψε ένα ευρύ και ανυπεράσπιστο, εκτός κομματικής προστασίας, τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, προκειμένου να αποφύγει τις αρνητικές κομματικές συνέπειες που θα είχε αν είχε τολμήσει να συμπεριφερθεί ως πρωθυπουργός και όχι ως κομματάρχης. Η εξίσωση δεν του βγήκε και εκλογές δεν έγιναν. Τώρα που οι δαπάνες του δημοσίου πρέπει να μειωθούν εκ νέου καλείται να πάρει νέες αποφάσεις. Το καλό μέρος της πίττας είναι πλέον δυσανάλογα μικρό σε σχέση με το πρασινισμένο σάπιο.
Είναι πιθανόν η τελευταία ευκαιρία για τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου και αποτελεί χρέος του να απαιτήσει ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ από τους υπουργούς του να πάψουν να στέκονται προσοχή στους πράσινους συνδικαλι(η)στές και να βάλουν το μαχαίρι βαθιά στο κόκκαλο, ώστε να πάψει η Ελλάς να παράγει ελλείμματα που την οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια και σε επίσημη οικονομική πτώχευση. Έχουμε πτωχεύσει ήδη όσον αφορά αρχές και αξίες. Έχει πτωχεύσει ήδη και το πολιτικό μας σύστημα. Επί τη ευκαιρία, πότε επί τέλους θα μειωθεί ο αριθμός των βουλευτών; Είναι ύστατη ώρα για να αποτραπεί η επίσημη οικονομική μας πτώχευση.
Είναι χρέος του σημερινού πρωθυπουργού να ολοκληρωθούν τάχιστα οι νομοθετικές ρυθμίσεις, οι οποίες θα ανοίξουν το δρόμο για μια υγιή διακυβέρνηση της χώρας απαλλαγμένη από τα κομματικά βαρίδια, που καταληστεύουν τον εθνικό πλούτο και συντηρούν οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες ικανές να οδηγήσουν σε αιματηρές εξελίξεις ακόμη και στο προσεχές μέλλον αν δεν ληφθούν ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ αποτελεσματικά μέτρα καταπολέμησης του συνδικαλιστικού παρακράτους, που παράγει οικονομικά ελλείμματα και πλεονάσματα σαπίλας.
Ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου έχει πει πολλές φορές ότι «δεν περισσεύει κανένας», συνεχίζει όμως να αγνοεί ευρείας αποδοχής τεχνοκράτες που μπορούν να σταθούν διεθνώς και προτιμά κυβερνητικά στελέχη, τα οποία δικαίως θεωρούνται ανεπαρκή και ακατάλληλα για τις παρούσες περιστάσεις. Έχει χρέος ο Γ. Παπανδρέου να χρησιμοποιήσει άξιους και όχι κολλητούς και κόλακες. Όπως είπε και ο Αντισθένης «οι πόλεις (κράτη) καταστρέφονται όταν δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τους τιποτένιους από τους σπουδαίους». Η αποχή στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές έδωσε βασικά αυτό το μήνυμα, ότι οι πολίτες θέλουν να κυβερνώνται από σπουδαίους και όχι από τιποτένιους.
Γεώργιος Ε. Δουδούμης
Οικονομολόγος – Συγγραφέας
gdoudoumis@yahoo.com
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.