Η κυβέρνηση και ο άσπονδος εχθρός της: Η ενημέρωση

Του Γιάννη Σιδέρη 

Η κυβέρνηση οδεύει προς τον αυταρχισμό με επιταχυνόμενη πορεία. Χθες αστυνομικοί του τμήματος εκβιαστών μπούκαραν στα γραφεία εφημερίδας και συνέλαβαν τον  διευθυντή, Π. Τζένο, μετά από μηνυτήρια αναφορά που κατέθεσε ο υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος, με αιτιολογία την απόπειρα εκβίασης.

Τα περί της σχετικής απόπειρας, θα τα αποδείξει η δικαστική διαδικασία. Η συγκυρία ωστόσο δημιουργεί εντυπώσεις. Η μηνυτήρια αναφορά έγινε μετά από τις αποκαλύψεις που έκανε η εφημερίδα για το χλιδάτο ξενοδοχείο στο οποίο διέμενε ο υπουργός, στις Αυστριακές  Άλπεις, κατά τη διάρκεια των εορταστικών διακοπών του, όπου και είχε το γνωστό ατύχημα στο σκι.

Είναι ένα από τα επεισόδια κατά δημοσιογράφων, με τα οποία έχει διανθίσει την πορεία του ο κ. Καμμένος. Αύριο εκδικάζεται και η δίωξη που έχει ασκήσει κατά του σκιτσογράφου - δημοσιογράφου Αντρέα Πετρουλάκη, για κείμενο που έγραψε τον πρώτο καιρό της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ήταν τότε που ο κ. Πετρουλάκης, όπως και πολλοί δημοσιογράφοι, αντιμετώπιζαν τον ΣΥΡΙΖΑ με έναν ρομαντικό ιδεαλισμό. Τον θεωρούσαν συνέχεια του πολιτικώς «αβροδίαιτου» ΚΚΕεσωτερικού και της ΕΑΡ, με τις λεπτεπίλεπτες πολιτικές εμβαθύνσεις, τον πλούτο ιδεών, την διαρκή διερεύνηση μορφών αριστερής πολιτικής και κρατικής συγκρότησης. Έτσι ο κ. Πετρουλάκης έγραψε ένα άρθρο, στο οποίο κατέθετε την άποψη ότι «έχουν αρχίσει και του μοιάζουν» - οι συριζαίοι του Καμμένου - και εισέπραξε την αγωγή.

Πριν καιρό επίσης, ο υπουργός είχε ζητήσει την σύλληψη του δημοσιογράφου Γιώργου Παπαχρήστου, ο οποίος και συνελήφθη.  

Παραδειγματικά αναφέρουμε τον κ. Καμμένο, επειδή η χθεσινή σύλληψη έδωσε το έναυσμα. Έχουμε και  στο παρελθόν διατυπώσει την άποψη ότι η σημερινή κυβέρνηση επιδεικνύει μια παροιμιώδη δυσανεξία προς την κριτική, η οποία αποκτά τη δική της δυναμική, και τείνει να καταστεί - ανεξαρτήτως προθέσεων - δυσανεξία  προς την ελευθερία των ΜΜΕ.

Επίθεση κατά ξένων μέσων

Πρόσφατη ήταν οι κυβερνητική επίθεση κατά του Guardian, μιας εφημερίδας που είχε θετική στάση απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, και η οποία με την ακτινοβολία της είχε παίξει τον ρόλο του πολιτικού image maker του ΣΥΡΙΖΑ σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Η κυβέρνηση τον κατηγόρησε ότι δημοσίευσε ψεύτικα στοιχεία για την Υγεία, γιατί αφορούσαν την περίοδο του 2011-12. Φυσικά τα στοιχεία τα είδε δώσει η ΠΟΕΔΗΝ και δεν γνωρίζουμε αν ήταν ψεύτικα ή όχι, αλλά το θέμα είναι η κυβερνητική αντίδραση.

Λίγο πιο πριν, υπήρξε επίθεση κατά των Financial Times, για το όντως σκληρό άρθρο τους «Ελλάδα: ένα ζήτημα ανεξαρτησίας», όπου γινόταν περίπου παραλληλισμός  με τις ακροδεξιές κυβερνήσεις της Πολωνίας και της Ουγγαρίας, κατηγορώντας την ότι επιχειρεί να ελέγξει τις Ανεξάρτητες Αρχές, με αναφορά στην τράπεζα της Ελλάδος.

Η κυβέρνηση, αντί να υπερασπιστεί τον εαυτό της, απαντώντας ότι με την πράξη της αποδεικνύει  πως δεν ισχύουν οι ισχυρισμοί της εφημερίδας, απάντησε με την κεκτημένη ταχύτητα του εσωτερικού τοπίου, σα να απαντούσε... σε αγαπημένο της διευθυντή Ομίλου που τελευταίως ταλανίζεται από προβλήματα. Έτσι με χοντροκομμένη εκφραστική, κατηγόρησε το ενημερωτικό οικονομικό μεγαθήριο για «πολιτική σκοπιμότητα», και με υστερόγραφο υποστήριζε ότι οι ερωτήσεις προς την κυβέρνηση εστάλησαν ελάχιστη ώρα πριν το δημοσίευμα προκειμένου «να αποτελέσουν άλλοθι, και πέρα από προσβλητικές, δεν άφηναν  καν το χρονικό περιθώριο για απάντηση».

Παρενθετική σημείωση α): θεωρούμε  εντελώς αφελή την ελληνοκεντρική προσέγγισηότι οι Financial Times, με τη δύναμη που έχουν, χρειάζονταν άλλοθι για να κρίνουν την - όποια - ελληνική κυβέρνηση. β) Κάνουμε γνωστό στους συγγραφείς της κυβερνητικής απάντησης, ότι δεν υπάρχουν «προσβλητικές ερωτήσεις». Κάθε ερώτηση είναι ηθικά νόμιμη, υποχρεωτικά αποδεκτή - και - δικαιωματικά «μη απαντήσιμη». Ούτως ή άλλως στο τέλος κρίνονται και οι δύο από τον αναγνώστη, ακροατή, θεατή: Ερωτών και ερωτώμενος).     

Προϊστορία

Τα ανωτέρω έλαβαν χώραν λίγο καιρό μετά την αποτυχία της κυβέρνησης στον διαγωνισμό που προκήρυξε για τα κανάλια, όπου με τον μέγιστο αριθμό 4, έδωσε - όχι αδίκως - την εντύπωση ότι με προσχηματική προμετωπίδα τη μάχη κατά της διαπλοκής, ήθελε απλώς να κλείσει κάποια λειτουργούντα κανάλια, να δημιουργήσει δικά της, και να ελέγξει την ενημέρωση. 

Η δυσανεξία έναντι του τύπου, φάνηκε από τις πρώτες ημέρες της πρώτης κυβέρνησης της Αριστεράς, καθώς τα τηλέφωνα των κριτικών δημοσιογράφων και σχολιαστών, δέχονταν τα παράπονα υπουργών.  Ο γράφων το είχε αποδώσει στην απειρία τους, στο γεγονός ότι πρώτη φορά βρίσκονταν εκτεθειμένοι στο φως των ΜΜΕ ως αντικείμενα κριτικής, ενώ καθ΄ όλη την αντιμνημονιακή «εποποιία» τους, ήταν υποκείμενα δριμείας καταγγελίας.  

Στο παρελθόν έχουμε αναφερθεί και στη στοχευμένη ηθική απαξίωση που υπέστησαν σοβαρά δημοσιογραφικά «μαγαζιά», και αξιόλογοι δημοσιογράφοι, επειδή τολμούσαν να έχουν άλλη άποψη από αυτή του ΣΥΡΙΖΑ. Χαρακτηρίστηκαν παπαγαλάκια, προδότες, τσιράκια των αφεντικών τους. Τέτοιες απόψεις ήταν και είναι πάνδημες στον ΣΥΡΙΖΑ, συμπυκνώνονταν στο γνωστό «Πάς μην ων  μεθ’ ημών, καθ’ ημών». Απλώς στο μεγάλο κοινό,  εκφράστηκαν βιαίως και αγενώς,  λόγω ιδιοσυγκρασίας,  κυρίως από τον κ. Πολάκη.

Τα social media  αποτέλεσαν έναν από τους προμαχώνες στον πόλεμο του ΣΥΡΙΖΑ για την κατάληψη της εξουσίας. Τα ανακάλυψε γρήγορα, τα αξιοποίησε με θαυμαστή αποτελεσματικότητα (και ανηθικότητα στοχοποιώντας ανθρώπους), αλλά πλέον δείχνει να μην έχει κατανοήσει τη νέα πραγματικότητα: Δεν αλωνίζει μόνος του σε αυτό το πεδίο. Ο αντίπαλος οργανώθηκε και αντεπιτίθεται. Εύκολο άλλωστε: έχει τάξει τόσα πολλά ο ΣΥΡΙΖΑ και έχουν πει τόσα πολλά τα στελέχη του, που πλέον όλα τους γίνονται  μπούμερανγκ.

Έτσι, η όποια επιθετική συμπεριφορά στα mainstream media έχει πολλαπλούς αρνητικούς κραδασμούς, για την κυβέρνηση, στο κοινό των social. Αν δεν κατανοήσει ότι είναι αντιπαραγωγικό και φθοροποιό να προσπαθεί να ελέγξει τα παραδοσιακά Μέσα, θα χάσει και στα δύο.

http://www.liberal.gr/arthro/106228/politiki/2017/i-kubernisi-kai-o-aspondos-echthros-tis-i-enimerosi.html

Διαβάστε περισσότερα ...

Όταν δεν ανέχεσαι ακόμα και την κακόβουλη κριτική είσαι είτε ανήλικος είτε φασίστας

Υπάρχουν δύο τύποι ανθρώπων που δεν ανέχονται την κριτική. Εκείνοι που είναι αυταρχικοί και εκείνοι που είναι πολύ καλομαθημένοι. Οι συνεταίροι της συγκυβέρνησης ανήκουν και στις δύο κατηγορίες. Το πρόβλημα μ’ αυτές τις κατηγορίες είναι ότι δεν ξέρουν και δεν πιστεύουν στην πράξη στις αρχές της Δημοκρατίας. Ρέπουν προς το φασισμό.  

Μια βασική αρχή της Δημοκρατίας είναι να ανέχεσαι την κριτική, ακόμα και αυτή που θεωρείς κακόβουλη. Επειδή κι εσύ για να αναρριχηθείς στην πολιτική σου θέση έχεις ασκήσει κακόβουλη κριτική. Και επειδή η σοβαρότητα απαιτεί να μην ασχολείσαι με ό,τι θεωρείς ανοησίες, αλλά με τη δουλειά σου. Αυτή είναι η σοβαρή πολιτική.

Στις δικτατορίες και στα φασιστικά καθεστώτα δεν μπορείς να ασκήσεις ούτε κακόβουλη ούτε καλοπροαίρετη κριτική. Πας φυλακή. Αυτή είναι μία διαφορά δημοκρατίας και φασισμού.

Το πρόβλημα με τον πρωθυπουργό, τον υπουργό Άμυνας, τον υπουργό Τύπου και τους περισσότερους από τους συριζανελ είναι ότι θεωρούσαν δικαίωμά τους να σπέρνουν τσουβάλια από συκοφαντίες και ψέματα κατά των πολιτικών τους αντιπάλων όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Και ήταν καλός και άγιος ο Τύπος για να σπέρνει όλον αυτό τον οχετό.

Αν στην πολιτική ίσχυε η νοοτροπία Τσίπρα- Καμένου για τον Τύπο, και οι δυό τους έπρεπε να είναι με πολλάκις ισόβια στη φυλακή για τις δεκάδες συκοφαντίες, ψέμματα και διαστρευλώσεις, με τις οποίες εξαπάτησαν το λαό εναντίον αντιπάλων τους, αλλά και των συμφερόντων του λαού.

Αλλά τους έχει πιάσει η ευαισθησία για την ελευθεροτυπία και τη δημοσιογραφία και τον Τύπο τώρα που είναι στη θέση του κρινόμενου και εισπράττουν τα αντίστοιχα σκύβαλα με αυτά που έσπειραν. Για να μην πω, ότι αντικειμενικά η εδώ και 2 χρόνια καλοπροαίρετη ή κακόβουλη κριτική που δέχονται είναι χάδι μπροστά στις χοντράδες με τις οποίες είχαν γεμίσει τα προ του 2015 ΜΜΕ.

Στις δημοκρατίες, αν κάποιος θεωρήσει ότι τον συκοφάντησες σου κάνει μήνυση και αν βρεθείς ένοχος καταδικάζεσαι σε αποζημίωση και λεκτική ή γραπτή επανόρθωση. Στη δικτατορία και στον φασισμό όποιος αξιωματούχος νομίζει ότι θίγεται στέλνει το στρατό ή την αστυνομία, σε συλλαμβάνει και σε στέλνει στο δικαστήριο τρομοκρατούμενο.

Στη δημοκρατία κανένας πρωθυπουργός δεν προτρέπει σαν τον κ Τσίπρα πολίτες να μη διαβάζουν εφημερίδες «για να έχουν την υγειά τους»! Επειδή αυτές οι απόψεις είναι φασιστικές. Ο πρωθυπουργός που έχει την ελαφρότητα ή την αντιδημοκρατική νοοτροπία να απαξιώνει το ρόλο του Τύπου, είτε δεν έχει σκεφτεί ποτέ του πώς θα ήταν μια χώρα χωρίς Τύπο είτε έχει σκεφτεί ότι μια χώρα πρέπει να έχει μόνο τον αρεστό στην εξουσία Τύπο. Το πρώτο μαρτυρά έναν ανώριμο πρωθυπουργό και το δεύτερο έναν αντιδημοκράτη. Και τα δύο εξ ίσου επικίνδυνα για το λαό.

Εξ ίσου επικίνδυνο για το λαό είναι να μην αντιδρά καμιά δημοσιογραφική οργάνωση γι αυτή την απαράδεκτη δήλωση του πρωθυπουργού σε συμβασιούχους εργαζόμενους στις 5 Ιανουαρίου στην Καλαμαριά! Επικίνδυνο, γιατί οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι έχουν αφήσει την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους εδώ και χρόνια στα χέρια διαπλεκόμενων κομματικά και εκδοτικά συνδικαλιστών, που όχι μόνο έχουν καταστρέψει εργασιακά και οικονομικά τον Τύπο, αλλά έχουν απαξιώσει με την απαίδευτη παρουσία τους (απουσία τους καλύτερα) τους πραγματικά σκληρά εργαζόμενους δημοσιογράφους, στους πολίτες. Έτσι ώστε μια κλίκα στάρ της τηλεόρασης, συχνά καβαλημένων και ανεπαρκών, να θεωρείται από το λαό σαν αντιπροσωπευτικό δείγμα της δημοσιογραφίας! Αλοίμονο!

Τα «Παραπολιτικά» δεν είναι η εφημερίδα της αρεσκείας μου. Τα θεωρώ πολύ κίτρινα. Δεν είναι τα μόνα. Ας προσέχουν οι αναγνώστες τους. Κρίση ας έχουν. Σχεδόν όλες οι εφημερίδες, που κυκλοφορούν σήμερα, εκτός από μια-δυό πιο σοβαρές, είναι κίτρινες. Να μη μιλήσουμε για τις κομματικές. Τα σάιτς, ακόμα χειρότερα.

Στη σημερινή εποχή δεν υπάρχει είδηση ή γεγονός που να μην τρέχει στο διαδίκτυο. Και είναι ελάχιστοι οι πολίτες που δεν πληροφορούνται τα γεγονότα από 50 πηγές. Όλοι ξέρουν ή έχουν τις δυνατότητες να μάθουν. Επομένως, όποιος διαβάζει μια εφημερίδα την έχει επιλέξει για την οπτική της γωνία. Την πληρώνει γι αυτή και είναι ο μοναδικός έμπρακτος κριτής της. Αυτός της δίνει ζωή και το δικαίωμα να υπάρχει. Κανείς άλλος.

Η τραμπούκικης νοοτροπίας αντίδραση του υπουργού Άμυνας σε δημοσίευμα της εφημερίδας για τις διακοπές του στις Άλπεις (που προφανώς του χάλασε τη φιλολαϊκή μόστρα) και για ένα διάλογο συντακτών της στο ραδιόφωνο, όπου αναφερόταν και ο γιός του ως fan των Εξαρχείων, είναι τρανές αποδείξεις της αντιδημοκρατίας που έτσι κι αλλιώς εκφράζει ο στρατοχαρής υπουργός. Ακόμα και που έγινε με το μανδύα της νομιμότητας. Ας τους μήνυε. Όλο το άλλο είναι σώου, άχτι και απειλή. Τρία επικίνδυνα χαρακτηριστικά για τη Δημοκρατία.

Δημοσιογράφοι συλλαμβάνονται για δημοσιεύματα στη χώρα του Έρντοαν, με τον οποίο αγκαλιάζεται ο πρωθυπουργός την ώρα που ο σουλτάνος φυλακίζει δημοσιογράφους και κλείνει εφημερίδες. Στη χώρα όπου κυβερνάνε οι Ουκρανοί φιλοναζί και στη χώρα του φασίζοντα Ούγγρου προέδρου. Στη Ρωσία εκτελούνται.

Είναι η νοοτροπία που έστελνε την αστυνομία να κλείνει τα τυπογραφεία της Αυγής και της Δημοκρατικής Αλλαγής πρίν από τη χούντα ή να τρομοκρατεί με μηνύσεις τους δημοσιογράφους τους.

Είναι η νοοτροπία, που έστειλε επί Κ Μητσοτάκη στη φυλακή διευθυντές εφημερίδων γιατί δημοσίευαν τις προκηρύξεις της 17 Νοέμβρη.

Είναι η νοοτροπία που έστειλε πρίν από μήνες στο αστυνομικό τμήμα από το γραφείο του στον Σκάι τον δημοσιογράφο που αποκάλυπτε πιθανές παρανομίες πολύ ισχυρού ποδοσφαιρικού παράγοντα.

Είναι η νοοτροπία του υπουργού Βερναρδάκη, που δήλωσε από τη Βουλή ότι «τα ΜΜΕ έχουν αυτονομηθεί πολύ»!

Είναι η νοοτροπία του υπουργού Τύπου, που ήθελε- και θέλει- να κλείσει ΜΜΕ, όχι γιατί τον ενόχλησαν σε τίποτε, αλλά γιατί του χρειάζεται να πουλήσει ότι γκρεμίζει σύμβολα. Σε αγαστή συνεργασία με μερικούς από τους ιδιοκτήτες τους έναντι ανταλλαγμάτων πολιτικής υποστήριξης σε ό,τι φαίνεται καραμπινάτα τουλάχιστον.! Τα σύμβολα είναι η έγνοια του. Για τη Δημοκρατία δε δίνει δεκάρα.

Όπως δε δίνει δεκάρα και ένα μεγάλο μέρος του εσμού που κυβερνάει τη χώρα και που κόπτεται για τη Δημοκρατία!

Εκείνο που είναι σχεδόν άγνωστο σε πολλούς πολίτες είναι ότι ο Τύπος δεν έχει δική του γνώμη αν δεν στηρίζεται στη σύμφωνη γνώμη της πλειονότητας των αναγνωστών του. Επειδή ο Τύπος δεν υπάρχει χωρίς αναγνώστες και δεν υπάρχει αν εκφράζει αντίθετες αρχές από των αναγνωστών του. Ο Τύπος εκφράζει κοινό. Πολίτες. Αναγνώστες. Ακροατές. Τηλεθεατές.

Όποιος στρέφεται λοιπόν κατά της ελευθερίας έκφρασης του Τύπου στρέφεται κατά της ελευθερίας πληροφόρησης πολιτών. Ούτε εκδοτών, ούτε κυβερνήσεων, ούτε κομμάτων. Επειδή κανένας εκδότης δεν μπορεί να κερδίσει ούτε σεντς χωρίς αναγνώστες, ακροατές, τηλεθεατές. Δεν τους διαμορφώνει. Τους έχει επιλέξει από την αρχή. Κι αν δεν τους σεβαστεί τον κλείνουν. Εκτός αν έχει βρώμικες κυβερνητικές πλάτες με λεφτά.

Όλοι αυτοί οι πολίτες που παρακολουθούν εφημερίδες, για να ξαναέρθω στη νοοτροπία του πρωθυπουργού, του υπουργού Άμυνας και του υπουργού Τύπου, δεν είναι τόσο ανόητοι που να μην ξέρουν τι διαβάζουν. Το έχουν επιλέξει. Θέλουν να βρίζουν «την κυβέρνηση του Τσίπρα ή τη ΝΔ του Κούλη» ή θέλουν μια σοβαρή ενημέρωση. Δικαίωμά τους. Όπως δικαίωμα των φιλοκυβερνητικών είναι να διαβάζουν την Αυγή και την Εφημερίδα των Συντακτών.

Εκείνο που δεν είναι δικαίωμα κανενός αξιωματούχου είναι να αποπειράται να τρομοκρατήσει συλλαμβάνοντας δημοσιογράφους με έωλα επιχειρήματα περί εκβιασμών και άλλων κωμικοτραγικών, που δεν αποδεικνύονται καν από τις δηλώσεις και τα κείμενα και που είναι παιδαριώδη. Όσο παιδαριώδης είναι και ο υπουργός Άμυνας της χώρας.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης

http://www.liberal.gr/arthro/106228/politiki/2017/i-kubernisi-kai-o-aspondos-echthros-tis-i-enimerosi.html#.WHXe1wYpCNI.twitter

Διαβάστε περισσότερα ...

Της νύχτας τα καμώματα (του Νίκου Παππά) τα βλέπει η δημοκρατία και ντρέπεται

Η τροπολογία που κατατέθηκε αφνιδιαστικά, αργά το βράδυ της Παρασκευής από τον υπουργό Επικρατείας Ν. Παππά, ήρθε να προστεθεί στο μακρύ κατάλογο των κυβερνητικών ατοπημάτων που αφορούν στην ομαλή δημοκρατική λειτουργία και που επιβεβαιώνουν την καχυποψία και τις ανησυχίες όσων από καιρό διαβλέπουν μέσα από την κυβερνητική πρακτική, προσπάθεια ελέγχου και φίμωσης βασικών πυλώνων της Δημοκρατίας όπως η Δικαιοσύνη και η Ενημέρωση.

Η τροπολογία προέβλεπε να κλείσουν σε πέντε (5) ημέρες αντί για τρεις μήνες που προέβλεπε αρχικά ο νόμος, τα κανάλια που δεν πήραν άδεια μετά τη δημοσίευση σε ΦΕΚ της υπουργικής απόφασης.

Προέβλεπε επίσης, με έκθεση που τη συνοδεύει, ακόμη και ειδικό κονδύλι στον προϋπολογισμό (!) για τα έξοδα φυλάκισης όσων δεν θα συμμορφωθούν με την υπουργική απόφαση και θα συνεχίσουν να εκπέμπουν!

Μετά τον αναβρασμό και το σάλο των αντιδράσεων που ξεσήκωσε στα κοινωνικά δίκτυα και την σφοδρή αντίδραση των κομμάτων της αντιπολίτευσης (πλην ΧΑ και ΚΚΕ) ο υπουργός αναγκάστηκε σε άτακτη υποχώρηση. Και πάγωσε την τροπολογία, θέλοντας - όπως είπε ποιώντας την ανάγκη φιλοτιμία, πριν την κατάθεση - να εξαντλήσει κάθε περιθώριο συναίνεσης για τη δημιουργία του ΕΣΡ.
Όλα αυτά όμως, αφού είχε προηγηθεί τηλεφωνική "παρέμβαση" του προέδρου της Βουλής, Νίκου Βούτση.

Πρόκειται ουσιαστικά για το πρώτο δημόσιο "άδεισμα" του Νίκου Παππά, πράγμα παράξενο, αφού είναι μάλλον απίθανο να ενεργούσε χωρίς την έγκριση του πρωθυπουργού.

Πολλά μπορούμε να υποθέσουμε για το λόγο που επέβαλε μια τέτοια, επιπόλαια, σπασμωδική κίνηση.
Μια πιθανότητα είναι να ήθελε να πιέσει την αξιωματική αντιπολίτευση για τη συγκρότηση του ΕΣΡ βάζοντάς τη στο δίλλημα-παγίδα, συγκρότηση ΕΣΡ ή κλείσιμο καναλιών. Αν μεν η ΝΔ δεχτεί να βοηθήσει στη συγκρότηση του ΕΣΡ, αποδέχεται ντε φάκτο το νόμο Παππά και το θέμα τελειώνει. Αν πει όχι, θα κατηγορηθεί ότι είναι εκείνη υπέυθυνη για το (άμεσο) κλέσιμο των καναλιών αφού δεν συναινεί στην συγκρότηση του ΕΣΡ.

Πιθανόν επίσης, να ήθελε να πιέσει στη γρήγορη διαμόρφωση του νέου τηλεοπτικού σκηνικού, ευνοϊκού εννοείται προς την ίδια. Μετά τη σύγκρουση για το θέμα των τηλεοπτικών αδειών, οι ιδιοκτήτες του Star και του Alpha που μέχρι τότε είχαν βρει κοινό τόπο με την κυβέρνηση και τη στήριζαν, ξέχασαν τις αβρότητες και μετατράπηκαν σε σφοδρούς επικριτές της (έχοντας άφθονο υλικό από τις αλλεπάλληλές κυβερνητικές γκάφες και παλινωδίες) αφήνοντας τη, ουσιαστικά χωρίς τηλεοπτική υποστήριξη.

Εξαιρείται φυσικά η δημόσια ΕΡΤ και το Kontra Channel του πάντα πρόθυμου Γ. Κουρή. Να τονίσουμε εδώ ότι η κυβέρνηση στη βιασύνη της να προωθήσει τα δικά της συμφέροντα αδιαφορεί για την τύχη χιλιάδων εργαζομένων που εξομοιώνει για λόγους ευνόητους με τους ελάχιστούς παχυλά αμοιβόμενους μεγαλοδημοσιογράφους.

Μια άλλη πιθανότητα είναι το "κλίμα" που εισπράττει η κυβέρνηση από το ΣτΕ να μην είναι το επιθυμητό, και να προέβει σε μια τέτοια κίνηση ώστε δημιουργήσει τετελεσμένα.

Πέρα απ' όλα αυτά, μπορεί να ήταν απλώς μια άστοχη ενέργεια ή αμετροέπεια, μια κακή εκτίμηση της κατάστασης που προήλθε από υπερβολική αυτοπεποίθηση, από εσφαλμένη αίσθηση παντοδυναμίας που δημιουργεί η παραμονή στην κορυφή της εξουσίας.

Ανεξάρτητα από τους λόγους για τους οποίους έγινε, αυτό που μετρά και που χρεώνεται στη κυβέρνηση είναι το αποτέλεσμα, δηλαδή ένα ακόμη αντιδημοκρατικό ολίσθημα. Όπως επίσης και η ασέβεια προς το ΣτΕ, αφού το ανώτατο δικαστήριο δεν έχει ακόμα αποφανθεί για τη συνταγματικότητα ή μη του νόμου.

Αλγεινή εντύπωση, ενδεικτική της κυβερνητικής νοοτροπίας,  προκαλεί ακόμα και η  επιλογή  της ημέρας και της ώρας. Όσοι σέβονται τη δημοκρατική νομιμότητα - λειτουργία και δεν έχουν κάτι να κρύψουν νομοθετούν στο φως της ημέρας, δεν προσπαθούν να αιφνιδιάσουν κρυμμένοι στο σκοτάδι της νύχτας.

Δεν πρέπει να διαφεύγει της μνήμης ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αντιπολίτευση, όταν δεν έβαζε τους διαδικτυακούς της "φίλους" να κατηγορούν τις προηγούμενες κυβερνήσεις ως χούντα, έβαζε τους βουλευτές και τα στελέχη της για ψύλλου πήδημα να μιλούν για συνταγματική και θεσμική εκτροπή, κοινοβουλευτικά και δικαστικά πραξικοπήματα κοκ. Όλοι αυτοί σήμερα, υπερασπίζονται και δικαιολογούν ανενδοίαστα τις αντιδημοκρατικές πρακτικές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, (που δεν έχουν σύγκριση με άλλης μνημονιακής κυβέρνησης) προκαλώντας την έκπληξη και την οργή όσων δημοκρατικών πολιτών παρακολουθούν με μεγάλη ανησυχία τα όσα συμβαίνουν και προσπαθούν με εργαλεία τη λογική και τη νηφαλιότητα να προσσεγγίσουν και να ερμηνεύσουν τα γεγονότα.


Ζοφερό σκηνικό 

Η πραγματικότητα είναι ότι διαμορφώνεται ένα ζοφερό σκηνικό συνεχών εκτροπών που θέτουν σε αμφισβήτηση τον ίδιο τον πυρήνα λειτουργίας της αστικής δημοκρατίας και είναι ικανές αν δεν προληφθούν, να προκαλέσουν επικίνδυνες καταστάσεις.

Γι' αυτό, νομίζουμε, για πρώτη φορά στη διάρκεια της μνημονιακής εξαετίας, η οικονομική κρίση, οι κοινωνικές της επιπτώσεις, η αγωνία για την επίλυση και την κατάληξή της πρέπει να μπουν σε δεύτερη μοίρα και οι πολίτες να επικεντρωθούμε στη θωράκιση του πολιτεύματος από την προσπάθεια αλλοίωσης και χειραγώγησης που επιχειρείται.

Όπως φαίνεται από τα γεγονότα,  η περίφημη φράση του πρωθυπουργού "είμαστε κάθε λέξη του Συντάγματος", δεν ήταν παρά μιαν ακόμα δημαγωγία που στόχευε στον συναισθηματικό ερεθισμό των πολιτών, ώστε να καταστήσει ευκολότερη την παραπλάνηση και την εξαπάτηση. Και όχι απλά δεν γίνεται πράξη, όχι απλά δεν επιβεβαιώνεται, αλλά προστίθεται στη μεγάλη λίστα όλων εκείνων των υποσχέσεων, που η κυβέρνηση όχι μόνο δεν πραγματοποίησε, αλλά έπραξε τα ακριβώς αντίθετα.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

http://www.marketfair.gr/details.php?id=4448

Διαβάστε περισσότερα ...

Ο πρωθυπουργός ψεύδεται, τα ΜΜΕ σιωπούν!

Σοβαρό θέμα δημιουργήθηκε  μετά από χτεσινό δημοσίευμα των ΝΕΩΝ, το οποίο αναφέρεται στην τεχνική εταιρία που συστήθηκε το 2007 από τους Αλ. Τσίπρα και Ν. Παππά και λύθηκε στο τέλος του 2015.

Τα ΝΕΑ θέτουν ερωτήματα για τους λόγους που αυτή δεν δηλώθηκε στο πόθεν έσχες του σημερινού πρωθυπουργού το 2010 και το 2011, ενώ το Μέγαρο Μαξίμου απαντά κάνοντας λόγο για "παρακμή μιας ιστορικής εφημερίδας", χαρακτηρίζει "απελπισμένο" τον Στ. Ψυχάρη και σημειώνει ότι η εταιρεία έχει δηλωθεί κανονικά στις δηλώσεις πόθεν έσχες. 

Σύμφωνα με την εφημερίδα, ο Αλέξης Τσίπρας μεταβίβασε το μερίδιό του στην αδελφή του Ζαννέτ στις αρχές του 2010,  λίγο μετά την εκλογή του στη Βουλή, όμως τόσο η συμμετοχή του στην εταιρία, όσο και η μεταβίβαση του ποσοστού του δεν εμφανίζεται στα πόθεν έσχες του. 

Το χτεσινό πρωτοσέλιδο των Νέων

Η πρώτη παράλειψη αφορά τη μη δήλωση της συμμετοχής του στο πόθεν έσχες του 2011 (χρήση 2010) και η δεύτερη τη μη δήλωση της μεταβίβασης του μεριδίου του, όπως και του ποσού των 33.000 ευρώ που φέρεται να έλαβε από την αδελφή του για την απόκτηση του 1/3 της εταιρείας στο πόθεν έσχες του 2012 (χρήση 2011). 

Ο Νίκος Παππάς παρέμεινε στην εταιρία έως τη λύση της, δηλαδή τον Δεκέμβριο του 2015 και είναι άγνωστο εάν υπάρχει αναφορά για την εταιρία στα πόθεν έσχες του, καθώς δεν έχουν δοθεί στη δημοσιότητα τα πόθεν έσχες όλων των πολιτικών προσώπων μετά το (έτος χρήσης) 2011.

Η εταιρεία επίσης κι αυτό είναι σημαντικό, δεν δηλώθηκε ούτε στο Πόθεν Έσχες για το έτος χρήσης 2009.

Στην απάντηση που εξέδωσε το Μαξίμου, με το γνωστό πλέον κουτσαβακίτσικο ύφος που παραπέμπει όχι σε πρωθυπουργικό γραφείο τύπου, αλλά σε γραφείο τύπου ερασιτεχνικών πυγμαχικών αγώνων ισυχρίζεται ότι: "ΥΓ2: Άνθρακες ο θησαυρός. Στις δηλώσεις «πόθεν έσχες» του ο Πρωθυπουργός έχει δηλώσει κανονικά από το 2010 τη συμμετοχή του στην εν λόγω εταιρεία. Το ίδιο ισχύει και για την αντίστοιχη δήλωση του Υπουργού Επικρατείας."

Εδώ όμως το Μαξίμου, δηλαδή ο πρωθυπουργός, ψεύδεται. 

Κι αυτό γιατί στο Πόθεν έσχες του πρωθυπουργού, όπως και σεις μπορείτε διαπιστώσετε εδώ, η εταιρεία ΔΕΝ έχει δηλωθεί.

Θα περίμενε κανείς σύσσωμη η αντιπολίτευση αλλά και τα ΜΜΕ να "σηκώσουν" το θέμα αφού πρόκειται για μέγα ηθικό ατόπημα που επισύρει ακόμα και την παραίτηση. Αντ' αυτού είδαμε στην καλύτερη περίπτωση χλιαρές αντιδράσεις και στη χειρότερη πλήρη συγκάλυψη.

Είναι φαίνεται θεμιτό για την πλειοψηφία των ΜΜΕ και της αντιπολίτευσης, ο πρωθυπουργός της χώρας να ψεύδεται ωμά κι όταν αυτό αποκαλύπτεται να μη δίνει εξηγήσεις σε κανένα. 

Μάλλον θα πρέπει να αρχίσουμε να ανησυχούμε πολύ για το επίπεδο, την ποιότητα και τον τρόπο λειτουργίας της Δημοκρατίας και των ΜΜΕ στη χώρας μας, αλλά όχι φαρισαϊκά όπως κάνει η κυβέρνηση, θέλοντας μ' αυτότ ον τρόπο περισσότερο να τα εκβιάσει παρά να τα εξυγιάνει, αλλά πραγματικά. Κι ας αρχίσουμε απ' το μηδέν. 

Γιατί φαίνεται ότι στην χώρα μας, είναι τομή και τα αυτονόητα πλέον.

Με πληροφορίες από http://www.thetoc.gr/

Παρέμβαση

Διαβάστε περισσότερα ...

Ένα σχόλιο πάνω στο εκλογικό αποτέλεσμα

 
Θα ήθελα εξαρχής να ζητήσω συγγνώμη απ' τους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ αν τους χαλάω τους πανηγυρισμούς, αλλά θα ήθελα κάποιος απ' αυτούς να μου απαντούσε, για ποιόν ακριβώς λόγο αγάλλονται και πανηγυρίζουν;

• Επειδή θα "φάνε" (και μαζί τους και μεις) το τρίτο και επιμηκέστερο μνημόνιο στο κεφάλι; Αυτό που τον Γενάρη ο λαμπρός αρχηγός θα έσκιζε; Ο ίδιος που σήμερα σας ζήτησε να τον ψηφίσετε για να το εφαρμόσει;
• Για τις συλλογικές συμβάσεις που δεν πρόκειται να επανέλθουν;
• Για τις ομαδικές απολύσεις που έρχονται;
• Για τον ΕΝΦΙΑ που θα ξαναπληρώσουν;
• Για τους πληστειριασμούς των ακινήτων τους;
• Για τη 13η σύνταξη που όχι μόνο δεν θα πάρουν ποτέ, αλλά αντίθετα θα περικόψουν κι άλλο;
• Για το 23% ΦΠΑ;
• Για το αφορολόγητο στις 12.000 ευρώ;
• Για το ταμείο/ενισχυμένο ΤΑΙΠΕΔ με 50δισ.
• Για το δημοψήφισμα-εμπαιγμό-απάτη, που έπαιξε μια χώρα στη μπερλίνα για να απαλλαγεί απ' τα "εσωκομματικά βαρίδια" και που μετέτρεψε το ΟΧΙ των πολιτών σε ΝΑΙ, εν μία νυκτί;
• Για τα capital controls;
• Για τους απολυμένους λόγω των capital controls;
• Για τις χαζοχαρούμενες, εντελώς ανεύθυνες, εκτός τόπου και χρόνου, επικύνδινες δηλώσεις στενών συνεργατών του, ότι "είναι μια υπέροχη νύχτα (της προκήρυξης του δομοψηφίσματος) και ξημερώνει μια όμορφη μέρα; (Στις ουρές των τραπεζών)
• Για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών που τώρα επαίρεται ενώ πριν λίγο μόλις καιρό έλεγε ότι είναι λεφτά που φορτώνονται/δανείζονται οι πολίτες για να ξελασπώνουν οι τράπεζες;
• Επειδή σας (μας) εξαπατούσε 7 μήνες κάνοντας ότι διαπραγματεύεται, πηγαίνοντας χωρίς κανένα σχέδιο, εντελώς στα τυφλά και στο τέλος αναγκάστηκε να ψηφίσει απ' το ράφι του Σόϊμπλε;
• Μήπως επειδή την ώρα που κοντεύαμε να χάσουμε το μυαλό μας (εκτός απ' τη δουλειά μας) εκείνος παραθέριζε στη βίλα που του παραχώρησε ο εφοπλιστής Μαρτίνος στο Σούνιο; Ο Μαρτίνος που βρίσκεται στη λίστα Λαγκάρντ, αυτή που θα ανοίξει ο Αλέξης;
• Μήπως για την προτίμηση σε ιδιωτικό σχολείο αντί του δημοσίου, αυτού ενός αριστερού (;) πολιτικού, που ξεκίνησε στην κομματική ιεραρχία ως πρόεδρος 15μελούς, παλεύοντας υποτίθεται για καλύτερο δημόσιο σχολείο;

Ο κατάλογος είναι μακρύς και θα μπορούσαμε να γράψουμε σεντόνια. 
Αρκεί κανείς να ανατρέξει στο περίφημο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης για να αντιληφθεί, το μέγεθος της εξαπάτησης.
Γι΄αυτό απορώ πραγματικά, γιατί οι χαρές και τα πανηγύρια; 
Μόνο για περισυλλογή κι ανησυχία έχουμε λόγο, αφού το μέλλον που μας περιμένει, μοιάζει ζοφερό. Μέλλον που θα φέρει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή Τσίπρα.
Όμως πέρα απ' το ίδιο το Μνημόνιο κι όσα απάνθρωπα ζητάει, απ' τα δείγματα που μέχρι σήμερα έχουμε, τολμώ να μαντέψω πως θα δούμε και πολλά άλλα από δω και μπρος. 
Το κυριότερο κατά την ταπεινή μου άποψη θα είναι η αναβίωση της Πασοκοκρατίας τύπου δεκαετίας του ΄80. Αναβίωση σε όλα τα επίπεδα. Πολιτικό (κυρίως), θεσμικό, αισθητικό, κλπ. Να το θυμάστε. Οι κλαδικές θα μοιάζουν σε λίγους μήνες παιδική χαρά μπροστά σ' αυτό που θα ακολουθήσει.
Και πως αλλιώς αφού, όπως μου μετέφερε δικός μου άνθρωπος που συμμετείχε σε συμβουλευτικές επιτροπές  πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου,"για να ξεστραβώσει τον πρόεδρο" (sic), η συντριπτική πλειοψηφία όσων συμμετείχαν, ήταν παροπλισμένοι Πασόκοι που τους "φέραμε γιατί ξέρουν να τρέχουν το κράτος"; Πραγματικά η πασοκοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε τόσο ραγδαία, που εξέπληξε ακόμα και τους πιο υποψιασμένους. Φάνηκε νωρίς αφού πρώτη και κύρια επιλογή, όπως άλλωστε κάθε λαοπλάνου διαχρονικά, ήταν να χαϊδέψει τον δημόσιο τομέα, έτσι ώστε να αποκτήσει σταθερή "πελατεία."
Για να τελειώνουμε: όπως γράψαμε και προχτές: λαγός την πτέρη έσειε, κακό του κεφαλιού του. 
Το θέμα είναι πως μαζί με σας που τον ψηφίσατε και πανηγυρίζετε, θα λουστούμε κι εμείς οι υπόλοιποι τον ίδιο, το περιβάλλον του και την πολιτική του. Γι' αυτό περισσότερο από κάθε άλλο, ταιριάζει η παροιμία που συνήθιζε να λέει ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ: 
"Και σεις κακό χερόβολο, και μείς κακό δεμάτι". Καλά ξεμπερδέματα.

Δημήτρης Κωνσταντίνου

Διαβάστε περισσότερα ...

Επιχείρηση «συσπείρωση»

Η τάση για αποχή είναι μεγάλη, η αδιευκρίνιστη ψήφος κυριαρχεί, το εκλογικό σώμα είναι κουρασμένο και εξαιρετικά ευμετάβλητο, με αποτέλεσμα κάθε πρόβλεψη να έχει βαθμούς επισφάλειας. Όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί, καθένας για δικούς του λόγους, προσπαθούν για τη συσπείρωση του σκληρού πυρήνα των ψηφοφόρων τους και την καλλιεργούν μέσα από μια στρατηγική έντασης και πόλωσης. 

Ο Αλέξης Τσίπρας στην πρώτη του τηλεοπτική προεκλογική συνέντευξη (Alpha) ξεκαθάρισε ότι δεν θα γίνουν επαναληπτικές εκλογές σε καμία περίπτωση, κάτι που φαίνεται πως έχει συζητηθεί και με τους εταίρους. Διαβεβαίωσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεργαστεί, μετεκλογικά, ξανά με τους ΑΝΕΛ, εφόσον εκπροσωπηθούν στη Βουλή και κατά τα άλλα δεν δεσμεύτηκε. 

Δεν θέλει συνεργασία ούτε με τη ΝΔ, ούτε με το  Ποτάμι ούτε με το ΠΑΣΟΚ, όπως είπε, και ζήτησε αυτοδυναμία για να έχει τα χέρια του λυμένα. Κατά τα άλλα όμως, θέλησε να στείλει το μήνυμα ότι δεν θα είναι πρωθυπουργός σε μια συγκυβέρνηση με ΝΔ - Ποτάμι. 

Ο πρόεδρος της ΝΔ Βαγγέλης Μεϊμαράκης δηλώνει ότι η ΝΔ διεκδικεί την πρώτη θέση και, αφού προσπάθησε να καθυστερήσει την πραγματοποίηση εκλογών κρατώντας - χωρίς ουσιαστικό λόγο - για τρία 24ωρα τη διερευνητική εντολή τώρα αμφισβητεί τον ορισμό της Β. Θάνου ως υπηρεσιακής πρωθυπουργού. 

Τα εμπόδια που βάζει στον ΠτΔ και η δύσκολη θέση στην οποία τον φέρνει δείχνουν, το λιγότερο, έντονη νευρικότητα που πιθανώς συνδέεται με την αγωνία του για το εκλογικό αποτέλεσμα, αφού αυτό, άλλωστε, θα καθορίσει το αν ο ίδιος θα παραμείνει στην ηγεσία του κόμματός του την επόμενη μέρα και για πόσο καιρό. 

Το σταυρόλεξο της λίστας 

Ο ΣΥΡΙΖΑ αποσυσπειρώνεται λόγω των συνεχών αποχωρήσεων στελεχών του - άλλοι φεύγουν για την Λαϊκή Ενότητα, άλλοι απλώς εγκαταλείπουν την προσπάθεια και πάνε στο σπίτι τους. Με τη συμπλήρωση των κενών στα ψηφοδέλτια ο Αλέξης Τσίπρας θα προσπαθήσει να δώσει ρεύμα νίκης στο κόμμα του και να το βγάλει από τον κύκλο της εσωστρέφειας. 

Το προσεχές Σαββατοκύριακο θεωρείται ορόσημο, όχι τόσο επειδή θα γίνει επισήμως το ξεκαθάρισμα σε επίπεδο Κεντρικής Επιτροπής, αλλά επίσης επειδή θα παρθούν αποφάσεις για τα ψηφοδέλτια. Η «Κίνηση των 53+» (στην οποία μετέχουν Τσακαλώτος, Σακελλαρίδης κα) βρίσκεται σε διαρκή διαβούλευση και ακόμη δεν έχει καταλήξει σε αποφάσεις. Εξετάζεται, πάντως, το ενδεχόμενο να θέσει κάποιους όρους στον Αλέξη Τσίπρα, προκειμένου να συμπλέει χωρίς να δημιουργεί προβλήματα. 

Ο Ευ. Μεϊμαράκης δεν θα κάνει αλλαγές στη λίστα, παρά μόνο στις μη εκλόγιμες θέσεις του ψηφοδελτίου Επικρατείας. Έτσι κι αλλιώς, η προσπάθειά του είναι να εκπέμπεται εικόνα πανστρατιάς, με αξιοποίηση όλων των στελεχών, ακόμη και των δελφίνων, ώστε να μην μένει κανείς μόνος για να σκεφτεί το ρόλο του την επόμενη μέρα. 

Ο Στ. Θεοδωράκης επίσης δεν θα αλλάξει τις λίστες, εκτός ενδεχομένως από το Επικρατείας, παρόλο που η διάθεση του θα ήταν μάλλον διαφορετική, αλλά κρίνει ότι μια τέτοια κίνηση θα ήταν λάθος για τον ίδιο στην δεδομένη στιγμή. 

Η Φ. Γεννηματά προσπαθεί να συνεννοηθεί με τον Γ. Παπανδρέου αλλά δεν είναι εύκολο. Ο πρώην πρωθυπουργός ζητά ισότιμη συνεργασία όλων των κομμάτων και κινήσεων που θέλουν να συνεργαστούν με το ΠΑΣΟΚ και αυτό σημαίνει ότι απορρίπτει την πρόταση για λουκέτο στο ΚΙΔΗΣΟ και μετά προσχώρηση άνευ όρων. 

Για το λόγο αυτό μάλλον δεν θα λειτουργήσουν οι διεργασίες προσέγγισης, παρόλο που το ΚΙΔΗΣΟ δεν θα πάρει μέρος αυτόνομα στις εκλογές. Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται πολύ κοντά στο να κλείσει συμφωνία με τη ΔΗΜΑΡ του Θ. Θεοχαρόπουλου και το κόλλημα αναφέρεται στον νομό Αχαΐας όπου η ΔΗΜΑΡ θέλει επικεφαλής του ψηφοδελτίου τον Ν. Τσούκαλη.

Άλλο κομμάτι της ΔΗΜΑΡ επιδιώκει συμπόρευση με τον ΣΥΡΙΖΑ και μπορεί το σύνθημα να δώσει ο ίδιος ο Φώτης Κουβέλης ως υποψήφιος στην Α’ Αθήνας. Αν αυτό συμβεί - και εκλεγεί - στη θέση της Ζωής Κωνσταντοπούλου, τότε μπορεί στη συνέχεια να προταθεί για πρόεδρος της Βουλής. 

http://tvxs.gr/news/ekloges-septembris-2015/epixeirisi-syspeirosi

Διαβάστε περισσότερα ...

Στις 19:00 ορκίζεται η Β. Θάνου - Τα ονόματα της υπηρεσιακής κυβέρνησης

Στη μία το μεσημέρι ο Παναγιώτης Λαφαζάνης θα επιστρέψει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τη διερευνητική εντολή και θα ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση για την ανακοίνωση της ημερομηνίας των εκλογών που θα διεξαχθούν εκτός συγκλονιστικού απροόπτου στις 20 Σεπτεμβρίου. 

Ο Προκόπης Παυλόπουλος σύμφωνα με όσα ορίζει το Σύνταγμα θα επικοινωνήσει με τους πολιτικούς αρχηγούς, θα τους ανακοινώσει ότι από τον κύκλο των διερευνητικών εντολών δεν προέκυψε σχηματισμός κυβέρνησης και θα τους καλέσει σε σύσκεψη στο γραφείο του. 

Στην περίπτωση που στις τηλεφωνικές επικοινωνίες διαπιστωθεί ότι δεν θα προσέλθουν όλοι (έχουν αρνηθεί οι Α. Τσίπρας, Π. Καμμένος και Δ. Κουτσούμπας) τότε το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών δεν θα πραγματοποιηθεί και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα ορίσει υπηρεσιακή Πρωθυπουργό την πρόεδρο του Αρείου Πάγου Βασιλική Θάνου προκειμένου να σχηματίσει κυβέρνηση. 

Η ορκωμοσία της Βασιλικής Θάνου θα γίνει στις 7 το απόγευμα. Αύριο θα ορκιστεί η υπηρεσιακή κυβέρνηση και στις 8 το βράδυ της Παρασκευής θα θυροκολληθεί το προεδρικό διάταγμα για την διάλυση της βουλής. 

Τα ονόματα της υπηρεσιακής κυβέρνησης 

Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα πληροφορίες υπουργός Οικονομικών θα αναλάβει ο Γιώργος Χουλιαράκης που συμμετείχε και στη διαπραγματευτική ομάδα, ενώ υπουργός Εξωτερικών θα είναι πιθανότατα ο Πέτρος Μολυβιάτης. Κυβερνητικός εκπρόσωπος σύμφωνα με πληροφορίες θα είναι ο Ροδόλφος Μορώνης και ο υπουργός Άμυνας πρώην αρχηγός ΓΕΕΘΑ Ιωάννης Γιάγκος. 

Ο Αντώνης Μανιτάκης θα αναλάβει υπουργός Εσωτερικών ενώ πληροφορίες θέλουν τον Αντώνη Ρουπακιώτη να είναι ο υπηρεσιακός υπουργός Εργασίας. Αμφότεροι συμμετείχαν στην τρικομματική κυβέρνηση (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ). 

Ο Νίκος Χριστοδουλάκης συζητείται για υπουργός Ανάπτυξης στη θέση του Γ. Σταθάκη και ο Αντώνης Μακρυδημήτρης για υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος θα είναι ο υπουργός Δικαιοσύνης η Φρόσω Κιάου θα αναλάβει το υπουργείο Παιδεία και η Άλκιστη Πρωτοψάλτη θα είναι η υπηρεσιακή υπουργός Τουρισμού 

http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=441612&catID=1

Διαβάστε περισσότερα ...

Κείμενο - παρέμβαση υπέρ της Ελλάδας από τους προέδρους των Κοινοβουλίων Γαλλίας και Ιταλίας

Για υποκρισία των Ευρωπαίων, απαράδεκτες δηλώσεις ορισμένων ηγετών και αποτυχημένες πολιτικές που διακινδυνεύουν τη ζωή των Ελλήνων κάνουν λόγο σε επιστολή τους οι πρόεδροι των Κοινοβουλίων της Γαλλίας και της Ιταλίας

news247

«Δεν βρίσκεται στο σωστό δρόμο η Ευρωπαϊκή Ένωση», δηλώνουν με την από κοινού ανάρτηση άρθρου, στον ιστότοπο της εφημερίδας Liberation, ο πρόεδρος του γαλλικού Κοινοβουλίου Κλωντ Μπαρτολόν και η Ιταλίδα ομόλογός του Λώρα Μπολντρίνι.

Για τους δύο προέδρους, απτή απόδειξη αυτού που υποστηρίζουν είναι τόσο η ελληνική κρίση όσο και το μεταναστευτικό, «δύο κρίσεις που αποδεικνύουν ξεκάθαρα ότι δεν πηγαίνουμε στη σωστή κατεύθυνση» υπογραμμίζουν.

«Έχουμε σήμερα τη δραματική αποκορύφωση της ελληνικής κρίσης με το δημοψήφισμα» προσθέτουν. «Πως φθάσαμε έως εδώ;» αναρωτιόνται «και πως εξηγείται το ότι δεν καταφέραμε να βρούμε έναν κοινό τόπο συμφωνίας με την ηγεσία μιας οικονομίας, που δεν ζυγίζει περισσότερο από το 2% του ΑΕΠ της ΕΕ;».

«Θα πρέπει παράλληλα να σημειώσουμε» τονίζουν, «ότι οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν τελευταία στην Ελλάδα από την τρόικα, απέτυχαν. Με δεδομένα δε τα αποτελέσματα στα οποία οδήγησαν, θα μπορούσαμε να βεβαιώσουμε ότι διεξήχθησαν εις βάρος της χώρας αυτής» εκτιμούν οι δυο πρόεδροι, παραθέτοντας στη συνέχεια στοιχεία από τις ζημιές που έχει υποστεί η ελληνική κοινωνία και οικονομία.

«Πως μέσα σε αυτό το πλαίσιο» αναλογίζονται, «είναι δυνατόν να χαρακτηρίζουμε ως βοήθεια τις παρεμβάσεις αυτές που έχουν φέρει τόσο καταστροφικά αποτελέσματα στη ζωή των Ελλήνων; Ο γιατρός έγραψε λάθος συνταγή και επιμένει πεισματικά και ουδόλως τον ενδιαφέρει εάν ο ασθενής τον οποίο υποτίθεται ότι φροντίζει, διακινδυνεύει τη ζωή του. .. και αυτό δεν είναι αλληγορία» υπογραμμίζουν.

«Όλα αυτά τα στοιχεία, καθιστούν εξ' ίσου απαράδεκτες τις δηλώσεις ορισμένων ευρωπαίων ηγετών, οι οποίοι προσποιούνται ότι εξεπλάγησαν από το γεγονός ότι μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού απορρίπτει τα μέτρα που του επιβλήθηκαν (...). Σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο, ανεπίλυτα θέματα όπως αυτό της ελληνικής κρίσης ή του μεταναστευτικού, έχουν και θα συνεχίσουν να έχουν άμεσο αντίκτυπο στις χώρες μας, είτε το θέλουμε είτε όχι» καταλήγουν οι πρόεδροι των δύο κοινοβουλίων, του γαλλικού και του ιταλικού.

http://news247.gr/eidiseis/kosmos/diethnis-politiki/keimeno-paremvash-yper-ths-elladas-apo-toys-proedroys-twn-koinovoyliwn-gallias-kai-italias.3561564.html

Διαβάστε περισσότερα ...

«Αυτό που θέλουμε λέγεται Δημοκρατία»

Αν και η διαδήλωση οργανώθηκε μόλις πριν από δύο ημέρες, μόνο στην Αθήνα έχουν δηλώσει ότι θα πάνε 8.000 πολίτες | ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ / ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΘΙΟΥΔΑΚΗΣ

Συντάκτης: 

Ντίνα Δασκαλοπούλου

«Παίρνουμε τη διαπραγμάτευση στα χέρια μας - Γκρεμίζουμε τη λιτότητα». Με αυτό το σύνθημα χιλιάδες πολίτες αναμένεται να κατεβούν σήμερα το απόγευμα στις πλατείες της χώρας, αλλά και σε Λονδίνο, Βερολίνο, Αμστερνταμ, Παρίσι, Βιέννη και Βρυξέλλες ενόψει της συνεδρίασης του Γιούρογκρουπ.

Το κλίμα θυμίζει τις διαδηλώσεις του χειμώνα, αλλά δεν είναι το ίδιο. Ο ενθουσιασμός έχει παραχωρήσει τη θέση του στην κριτική υποστήριξη και τον προβληματισμό. Παρόλα αυτά κι ενώ η διαδήλωση οργανώθηκε μόλις πριν από δύο ημέρες, μόνο στην Αθήνα έχουν δηλώσει ότι θα πάνε 8.000 πολίτες.

«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι διαπραγματεύσεις με τους “εταίρους” έχουν φτάσει στο απροχώρητο», αναφέρεται στο κείμενο που διακινούν οι χρήστες των κοινωνικών δικτύων. «Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να καταργήσει το δημοκρατικό δικαίωμα ενός λαού, ολόκληρης της κοινωνίας να αποφασίζει για το μέλλον του. Δεν έχουν δικαίωμα οι “δανειστές” να προσβάλλουν την αξιοπρέπειά μας και να προσπαθούν να ακυρώσουν τη λαϊκή εντολή για τερματισμό της λιτότητας».

«Πολλά γράφετε στο κάλεσμα, και ακούγεται σαν μασκαρεμένο κάλεσμα υποστήριξης της κυβέρνησης. Δεν γίνεται δουλειά έτσι» σημειώνει ο Γιώργος Πουικλής και συνεχίζει: «Ο κόσμος κατεβαίνει για να υποστηρίξει ΘΕΣΕΙΣ, όχι πρόσωπα και κόμματα. Πείτε δυο κουβέντες απλές να ενώσετε, τα πολλά διχάζουν: Τέλος στη λιτότητα, διαγραφή του χρέους, δημοκρατία. Δεν θέλει πολλές σάλτσες».

Διπλό μήνυμα πιστεύει ότι πρέπει να εκπέμψει σήμερα ο κόσμος, εκτιμά ο Πάνος Λιαπόπουλος: «Η διαδήλωση δεν μπορεί και δεν γίνεται να απευθύνεται μόνο κατά των δανειστών αλλά και κατά της κυβέρνησης ώστε να γνωρίζει καλά τι την περιμένει από τον κόσμο σε περίπτωση (συνέχειας ή νέων) υποχωρήσεων».

Τι θέλουμε ακριβώς είναι το ερώτημα που θέτουν οι χρήστες μεταξύ τους.

Σ’ αυτό απαντά κι ο Grego Psonara: «Θέλουμε αναδιάρθρωση του χρέους. Θέλουμεκοινωνική δικαιοσύνη. Θέλουμε να σταματήσει η ανισότητα σε όλη την Ευρώπη. Θέλουμε να μη φορτώνονται οι φορολογούμενοι τα χρέη των τραπεζών. Θέλουμε να πληρώσουν την κρίση οι πλούσιοι. Θέλουμε να ακουστεί επιτέλους η αλήθεια. Θέλουμε βασικά ένα πράγμα: το δικαίωμα να κυβερνούμε τον τόπο μας χωρίς να ρωτάμε κάθε μέρα μη εκλεγμένους αξιωματούχους. Τελικά αυτό που θέλουμε λέγεται Δημοκρατία».

Ο Τάκης Τσαντίλας τονίζει: «Η κυβέρνηση οφείλει να αφήσει τα “ήξεις αφήξεις”, να επαναπροσδιορίσει τη σχέση της με την κοινωνία και τον δοκιμαζόμενο κόσμο της εργασίας, να ενημερώσει με ειλικρίνεια τους πολίτες και να σταθεί αποφασιστικά πλάι τους. Με ταξικό προσδιορισμό και ταξική μεροληψία υπέρ των εργαζόμενων, των πολλών».

Από τα πολλά που γράφονται αυτές τις μέρες για κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, κρατάμε ένα σχόλιο του Βασίλη Γραβάνη: «Σιγά την εθνική σωτηρία. Η τελευταία ήταν η Μπέλλου και πέθανε».

http://www.efsyn.gr/arthro/ayto-poy-theloyme-legetai-dimokratia

Διαβάστε περισσότερα ...

Η έντιμη καταστροφή

Συντάκτης: 

Περικλής Κοροβέσης

Μια μικρή λεπτομέρεια που διέφυγε από τα δυτικά ΜΜΕ. Ξέρουμε για τον αιμοσταγή δικτάτορα του Ιράκ, Σαντάμ, που προξένησε τους «ανθρωπιστικούς» πολέμους, δηλαδή την κατάκτηση ενός κυρίαρχου κράτους από τους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ. Αλλά δεν ξέρουμε τίποτα για τον πολιτισμό αυτής της χώρας. Είχε το υψηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες στη Μέση Ανατολή. Το Πανεπιστήμιο της Βαγδάτης το 1980 είχε περισσότερες γυναίκες καθηγήτριες από ό,τι το Πανεπιστήμιο του Πρίνστον το 2009. Υπήρχαν παντού παιδικοί σταθμοί για να μπορούν οι γυναίκες να εργάζονται.

Οι βιβλιοθήκες της Βαγδάτης και της Μοσούλης λειτουργούσαν από τον 8ο αιώνα και είχαν σπάνια χειρόγραφα, ανάμεσά τους και την αρχαιοελληνική γραμματεία. Και οι δύο βιβλιοθήκες λεηλατήθηκαν. Το ίδιο που έγινε με τα αριστουργήματα της αρχαίας Μεσοποταμίας, εκεί όπου βρίσκεται το Ιράκ σήμερα. Είδατε πουθενά καμιά αντίδραση; Μήπως τα δυτικά πανεπιστήμια και μουσεία έχουν αγοράσει από τους αρχαιοκάπηλους-ληστές αυτούς τους θησαυρούς που είναι πολιτιστική κληρονομιά της ανθρωπότητας; Κάτι μάς λένε τα Μάρμαρα της Ακρόπολης.

Οι άμαχοι νεκροί στο Ιράκ υπολογίζονται στο ένα εκατομμύριο. Και επισήμως η κυβέρνηση των ανδρεικέλων έχει παραδεχτεί πως υπάρχουν πέντε εκατομμύρια ορφανά. Σύμφωνα με τον Ταρίκ Αλί*, η κατάκτηση του Ιράκ ήταν μια από τις πιο καταστροφικές πράξεις της σύγχρονης Ιστορίας μας. Και παραθέτει μερικές συγκλονιστικές συγκρίσεις. Στην Ιαπωνία, παρά τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, η πολιτική και κοινωνική δομή της χώρας δεν καταστράφηκε. Στη Γερμανία και την Ιταλία, όπου άνθησαν ο ναζισμός και ο φασισμός, αν και ηττημένες στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η κρατική τους μηχανή έμεινε σχεδόν ανέπαφη. Η Δύση είχε βρει έναν νέο εχθρό: το ανατολικό μπλοκ υπό την κηδεμονία της ΕΣΣΔ.

Για τις ανάγκες του Ψυχρού Πολέμου, ξεπλένονται με συνοπτικές διαδικασίες και ο ναζισμός και ο φασισμός για να προχωρήσουν μετά για την Ενωμένη Ευρώπη. Οχι βέβαια πάνω στα οράματα της Ευρώπης των Λαών, όπως τα είχαν επεξεργαστεί κάποιοι πρωτοπόροι της (Σπινέλι κ.ά.), αλλά πάνω στην οικονομική ένωση, που ήταν το όραμα του Χίτλερ.

Στο Ιράκ, κατέστρεψαν ολοκληρωτικά τη χώρα. Ούτε σχολειά λειτουργούν ούτε νοσοκομεία ούτε η κρατική μηχανή που είναι βουτηγμένη στη διαφθορά. Είναι τυχαίο πως το «Ισλαμικό κράτος» έχει κατακτήσει τη Μοσούλη, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ιράκ, και ελέγχει μια έκταση ίση μ’ αυτήν της Μεγάλης Βρετανίας; Θα υπήρχε «Ισλαμικό κράτος» χωρίς την παρέμβαση ΗΠΑ και Ε.Ε.; Και εδώ φαίνεται πια καθαρά τι σήμαινε αυτός ο «ανθρωπιστικός» πόλεμος για τις ΗΠΑ και τους πρόθυμους συμμάχους τους, που επιπλέον είναι και «εταίροι» μας.

Πετρέλαιο και ας εξαφανιστεί ένας ολόκληρος λαός. Αν δούμε τώρα Αφγανιστάν, Λιβύη και Συρία, άνθρωποι και χώρες δεν έχουν καμία αξία μπροστά στο κέρδος. Καμία σημασία δεν έχει αν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι αγωνίζονται να σωθούν παίρνοντας τον δρόμο της προσφυγιάς προς την Ευρώπη (αν και το πρόβλημα είναι παγκόσμιο) και πνίγονται κατά χιλιάδες στη Μεσόγειο, με την Ε.Ε. να σφυρίζει αδιάφορα.

Κάποιοι δεν πρέπει να φταίνε γι’ αυτό; Καλά, οι ΗΠΑ έχουν αποδεχτεί για τον εαυτό τους πως είναι η κυρίαρχη ιμπεριαλιστική δύναμη και ως εκ τούτου δεν λογοδοτούν σε κανέναν. Το δόγμα πως ο 21ος αιώνας είναι αμερικανικός είναι συστατικό στοιχείο της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Αλλά μήπως και οι πρόθυμοι σύμμαχοί τους, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία, Γερμανία και εν γένει η Ε.Ε., έχουν κάποια άλλη πολιτική λογική, εκτός από αυτήν του κέρδους, ανεξαρτήτως κόστους για τους λαούς που έχουν μπλεχτεί στα δίχτυα του χρέους; Γιατί όσο και αν φαίνεται παράξενο, είναι από τις φτωχές καταχρεωμένες χώρες ο πακτωλός χρημάτων που ρέει προς τις πλούσιες χώρες με τίμημα την καταστροφή τους, σε βάθος χρόνου.

Εχουμε μπουχτίσει να διαβάζουμε, να βλέπουμε και να ακούμε για διαπραγματεύσεις και «κόκκινες γραμμές». Πότε είμαστε αισιόδοξοι για την πρόοδο, πότε απογοητευόμαστε για τη μη πρόοδο που είναι βέβαια σφάλμα των εταίρων-τοκογλύφων μας. Κανείς από τους εξαίρετους διαπραγματευτές μας δεν έχει καταλάβει πως οι πρώην μεγάλοι ιμπεριαλιστές της Ε.Ε. δεν θέλουν κανένα συμβιβασμό; Απλά ζητούν τη συντριβή μας. Αυτό που ήθελε πάντα ο μεγάλος από τον μικρό. Αυτό που συμπεραίνω εγώ, παίρνοντας υπόψη κάποια μαθήματα από την Ιστορία, είναι: «Ή ακολουθείτε κατά γράμμα αυτό που σας λέμε ή θα σας συντρίψουμε». Και αυτό το ξέρουμε από την εποχή του Θουκυδίδη με τις διαπραγματεύσεις Αθηνών και Μήλου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, με αυστηρά κοινωνιολογικά κριτήρια, είναι ένα αρχηγικό δεξιό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, με μια ισχυρή αριστερή πτέρυγα. Αλλά ούτε αυτό είναι αποδεκτό από την Ε.Ε. Αυτό που θέλουν οι «εταίροι» μας είναι έναν Τσίπρα να παίζει τον ρόλο του Σαμαρά και έναν Καμμένο στον ρόλο του Βενιζέλου. Και όλα θα είναι μέλι-γάλα, με την Ελλάδα να θριαμβεύει για μία ακόμα φορά. Είναι θέμα ρητορικής.

* Aπό άρθρο του Ταρίκ Αλί στη London review of books (9.4.15)

http://www.efsyn.gr/arthro/i-entimi-katastrofi

Διαβάστε περισσότερα ...

Τα σχέδια της διαπλοκής και τα... όνειρα για νέα κυβέρνηση Παπαδήμου (Στουρνάρα)

Κυβέρνηση υπό τον Αλέξη Τσίπρα με «κεντρώα» στροφή και σύνθεση ή κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» υπό τον νέο… Παπαδήμο: Είναι τα δύο προσφιλή σενάρια της αντιπολίτευσης που διακινούνται – και παρασκηνιακώς… κινούνται – με ένταση τις τελευταίες ημέρες εν όψει της συμφωνίας (;) με τους πιστωτές.

Το σχέδιο θα μπορούσε να λέγεται «Κωδικός: Απώλεια δεδηλωμένης» και πάνω του δείχνουν να επενδύουν γερά – χωρίς να υπάρχει απαραίτητα εξίσου γερή πολιτική βάση – ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και συγκεκριμένοι, σύμφωνα με το Μαξίμου, επιχειρηματικοί, μιντιακοί και τραπεζικοί κύκλοι. Το βασικό σενάριο, δε, με μικρές παραλλαγές, προβλέπει πτώση της κυβέρνησης Τσίπρα επειδή η συμφωνία με τους πιστωτές δεν θα εξασφαλίσει την στήριξη της κυβερνητικής πλειοψηφίας στη Βουλή και συγκρότηση νέου σχήματος «εθνικής ενότητας» με άλλον πρωθυπουργό – κατά προτίμηση τεχνοκράτη και, κατά ιδιαίτερη προτίμηση κάποιων πλευρών, ξανά τραπεζίτη.

Κομβικό σημείο για το εν λόγω πολιτικό “plan B” είναι να καταψηφίσουν τη συμφωνία τουλάχιστον 12 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, έτσι ώστε να μην συγκροτείται κυβερνητική πλειοψηφία 151 βουλευτών και να περάσει η, όποια λύση, με τις ψήφους των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Τούτο αυτομάτως θα μεταφραστεί ως απώλεια δεδηλωμένης για την κυβέρνηση και, καθ΄ότι οι εκλογές… κοστίζουν, θα σπεύσουν οι πρόθυμοι με έτοιμες λύσεις για τη νέα… σωτηρία της χώρας.

Το… όραμα δεν είναι νέο, στην πραγματικότητα συζητείται και διακινείται από την δεύτερη κιόλας μέρα των εκλογών. Όμως τα τελευταία 24ωρα και με τη συμφωνία με τους πιστωτές να δείχνει προ των πυλών, τίθεται πλέον και δημόσια στην πολιτική ατζέντα. Από τους πρώτους που το ανέδειξαν ήταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης, για να ακολουθήσουν ο Μάκης Βορίδης και η ευρωβουλευτής της ΝΔ Μαρία Σπυράκη:

«Εάν η συμφωνία περάσει με ψήφους των κομμάτων της αντιπολίτευσης, με διαρροές από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τίθεται την επόμενη μέρα ζήτημα δεδηλωμένης… Και ναι μεν μπορεί να έχουμε συμφωνία, αλλά η κυβέρνηση με αυτή τη μορφή δεν θα μπορεί να συνεχίσει», διαμήνυσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ενώ τη συνέχεια φρόντισε να κάνει εύληπτη, με αναφορές στο Νοέμβριο του 2012, ο Μάκη Βορίδης: «Διαμορφώνεται ένα ζήτημα, ένα καινούριο πολιτικό σκηνικό… Κι όταν ο Παπανδρέου έπεσε από τους βουλευτές του, εμείς στηρίξαμε να έχει κυβέρνηση η χώρα».

Η Μαρία Σπυράκη επίσης δήλωσε το Σαββατοκύριακο ότι «εάν στηρίξουμε εμείς τη συμφωνία και δεν τη στηρίξουν οι ΑΝΕΛ και η Αριστερή Πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ, τότε αλλάζουν τα δεδομένα». Και σε ερώτηση για το εάν αναφέρεται σε εκλογές, έγινε απολύτως σαφής: «Δεν είναι απαραίτητο. Η κυβέρνηση δεν θα έχει τη δεδηλωμένη, οπότε πάμε σε άλλα σχήματα».

H «παραλλαγή» Θεοδωράκη

Σε παραλλαγή του εν λόγω σεναρίου έπαιξε χθες ο επικεφαλής του Ποταμιού Σταύρος Θεοδωράκης που… αποδέχθηκε μεν να παραμείνει πρωθυπουργός ο Αλέξης Τσίπρας αλλά με «κεντρώους» υπουργούς:  «Αν ο κ. Τσίπρας συνειδητοποιήσει την ανάγκη να επιλεγούν πρόσωπα κεντρώας αντίληψης χωρίς ιδεοληψίες  και προτάξει ως μείζονα στόχο τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για τη σωτηρία της χώρας, ναι, θα τον στήριζα», δήλωσε.

Στο Μαξίμου οι σχεδιασμοί αυτοί είναι γνωστοί από καιρό. Κυβερνητικά στελέχη, δε, θεωρούν ότι το «εκλεκτό» σχήμα που κυοφορείται από συγκεκριμένους μνημονιακούς κύκλους βλέπει ως «νέο Παπαδήμο» τον κεντρικό τραπεζίτη Γιάννη Στουρνάρα – ένα σενάριο, στο οποίο έχει αναφερθεί και δημόσια ο κοινοβουλευτικός εκρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Φίλης. Τα ίδια στελέχη επισημαίνουν ότι δεν είναι καθόλου τυχαία και η ορμητική στήριξη που έσπευσαν να παράσχουν στον κ. Στουρνάρα για την υπόθεση του περίφημου e-mail συγκεκριμένες πλευρές και πρόσωπα, από τον επίτιμο και την οικογένεια Μητσοτάκη έως το Ποτάμι, το ΠΑΣΟΚ και τους τραπεζίτες της Φραγκφούρτης.

Το… Greek Tea Party

Kάποιοι από την κυβέρνηση, μάλιστα, επισημαίνουν κι ένα ιδιαίτερο post του αναπληρωτή υπουργού Πολιτισμού Νίκου Ξυδάκη στο Facebook: «Ένα Greek Tea Party βρίσκεται στα σκαριά», έγραψε, σημειώνοντας ότι στόχος είναι «να παρακαμφθεί εντελώς το δημοκρατικό κράτος και ο δι αυτού έλεγχος, η ρύθμιση και η λαϊκή κυριαρχία».

Η απάντηση, ωστόσο, που δίνεται από το Μαξίμου στα σενάρια είναι το γνωστό, παλιό «όνειρα εαρινής νυκτός» του Αλέξη Τσίπρα. Στην κυβέρνηση θεωρούν, κατ’ αρχήν ότι η συμφωνία, παρά τις όποιες επώδυνες υποχωρήσεις θα περάσει με τις ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ. «Άλλο επώδυνος συμβιβασμός κι άλλο ανέντιμος συμβιβασμός», λέει χαρακτηριστικά κυβερνητικό στέλεχος. «Δεν υπάρχει περίπτωση ο Τσίπρας να φέρει «ανέντιμη συμφωνία» προς ψήφιση. Κι εάν αποφασίσει να τη φέρει, τότε θα περάσει».

Οι ίδιες πηγές θεωρούν ότι ακόμη κι εάν υπάρξουν διαρροές, σε καμία περίπτωση δεν θα είναι διψήφιες, πολύ περισσότερο δε, εκτιμάται ότι θα προέρχονται από μεμονωμένους εκπροσώπους των παλαιών συνιστωσών και όχι από συντεταγμένες κινήσεις και αποφάσεις υπουργών όπως ο Παναγιώτης Λαφαζάνης. Θεωρούν επίσης ότι εάν στη συμφωνία δεν υπάρχει παραβίαση των κόκκινων γραμμών του ασφαλιστικού και του εργασιακού η Αριστερά Πλατφόρμα θα την εγκρίνει. «Οσοι αμφισβητούν τον κομματικό πατριωτισμό του Λαφαζάνη ποντάρουν σε λάθος χαρτί», λέει χαρακτηριστικά το ίδιο στέλεχος.

Ανάλογες είναι οι εκτιμήσεις στο πρωθυπουργικό επιτελείο και για την Ζωή Κωνσταντοπούλου παρά τις πυκνές διαφοροποιήσεις της, ενώ σε κάθε περίπτωση στο Μαξίμου υπενθυμίζουν και το «συμβόλαιο»πολιτικής ηθικής των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ να παραιτηθούν και να παραδώσουν τις έδρες τους εάν διαφωνούν.

Ακόμη, δε, και στο ακραίο σενάριο – που το θεωρούν απίθανο – μιας συντονισμένης καταψήφισης της συμφωνίας από κυβερνητικούς βουλευτές δεν μπαίνει στο τραπέζι θέμα «εθνοσωτήριων» σχημάτων. Εκεί, όπως λένε, η μοναδική διέξοδος δεν μπορεί παρά να είναι οι κάλπες…

http://tvxs.gr/news/ellada/ta-sxedia-tis-diaplokis-kai-ta-oneira-gia-nea-kybernisi-papadimoy-stoyrnara

Διαβάστε περισσότερα ...

Η χούντα ως προοικονομία της τρόικας

Του ΓΙΑΝΝΗ ΚΙΜΠΟΥΡΟΠΟΥΛΟΥ*

Σωστά έχει επικριθεί το σύνθημα που συχνά ακούστηκε κατά τη μνημονιακή εξαετία: «Η χούντα δεν τελείωσε το '73». Αλλά δεν έχει επικριθεί για τους σωστούς λόγους. Είναι ανακριβές γιατί σηματοδοτεί μονοσήμαντα το 1973 ως το τέλος της μισητής δικτατορίας. Κι όμως, το 1973 και τα έξι χρόνια προ αυτού μπορούν να εκληφθούν ως προοικονομία του μνημονιακού μας παρόντος. Αυτή την αγνοημένη- ή ηθελημένα κρυμμένη- διάσταση της χούντας αποκαλύπτει γλαφυρά ο Διονύσης Ελευθεράτος, στο βιβλίο του Λαμόγια στο Χακί: Οικονομικά "θαύματα" και θύματα της χούντας (εκδόσεις Τόπος).

Το βιβλίο έφτασε φρέσκο στα χέρια μου και απορρόφησε μερικές ώρες από τις μέρες της πασχαλινής ανάπαυλας. Τις απορρόφησε συναρπαστικά. Δεν προτίθεμαι να κάνω βιβλιοκριτική εδώ, δεν μου πέφτει λόγος άλλωστε. Οφείλω, όμως, να καταθέσω δημόσιο έπαινο για το εγχείρημα: ο Διονύσης Ελευθεράτος ενορχήστρωσε ένα μεγάλο όγκο στοιχείων έρευνας, δημοσιογραφικής και επιστημονικής, δικής του και άλλων, σε μια εκτενή νωπογραφία της οικονομικής πολιτικής της χούντας, της ταξικής της φύσης και των ιδεολογικών συντεταγμένων της.

Το κίνητρο και ο στόχος προκαταβάλλεται από την εισαγωγή: ο συγγραφέας θέλει να αποδομήσει τον μύθο που επιχειρήθηκε να εδραιωθεί πάνω στη συλλογική μας αμνησία, σύμφωνα με τον οποίο η χούντα, αν και αποτέλεσε θλιβερή απόκλιση από τη μεταπολεμική δημοκρατική «κανονικότητα», παραδόξως ήταν μια ευτυχής οικονομική παρένθεση. Με βάση τον μύθο αυτό, δημοφιλή ανάμεσα σε νεοφιλελεύθερους απολογητές των Μνημονίων, μεθοδεύτηκε ο καθαγιασμός της χούντας, η απαξίωση της μεταπολίτευσης και η εξοικείωση όχι μόνο με την τρόικα, αλλά και με τη νεοναζιστική Χρυσή Αυγή. Το υπονοούμενο του μύθου για το «θαύμα» της χούντας είναι ότι τελικά η πολλή δημοκρατία βλάπτει σοβαρά την οικονομία.

Ο Δ.Ε. μας θυμίζει στο βιβλίο του ότι η χουντική επταετία ήταν μια σκανδαλώδης, βίαιη, ταξική παρέμβαση υπέρ του κέρδους και μιας ολιγάριθμης επιχειρηματικής ελίτ. Και μάλιστα με καταστροφική έκβαση κατά την κορύφωση της διεθνούς κρίσης 1973-1974. Η οικονομική ιστορία της χούντας μπορεί να διαβαστεί με πολλούς τρόπους, όλους εξίσου εξοργιστικούς:

Ως μια ατέλειωτη σειρά σκανδάλων, κραυγαλέας φαυλοκρατίας, διαφθοράς και διαπλοκής με πρωταγωνιστές αξιωματούχους, συγγενείς και φίλους του καθεστώτος και με συμπρωταγωνιστές επώνυμους Κροίσους του εφοπλισμού, της βιομηχανίας, του τραπεζικού συστήματος.

Μπορεί να διαβαστεί ακόμη ως μια άθλια συναλλαγή των δικτατόρων με μια δράκα ολιγαρχών(Ωνάσης, Νιάρχος, Λάτσης, Ανδρεάδης, Σκαλιστήρης) που παράγγελναν στο καθεστώς εξόφθαλμα χαριστικές ρυθμίσεις για να χτίσουν τις αυτοκρατορίες τους.

Μπορεί επίσης να διαβαστεί ως μια γενικευμένη παρέμβαση υπέρ των πιο επιθετικών μερίδων του κεφαλαίου, που τότε εδραίωσαν κραυγαλέα προνόμια, όπως π.χ. η φορολογική ασυλία του εφοπλισμού, η ένωση του οποίου μάλιστα ανακήρυξε ισόβιο επίτιμο πρόεδρό της τον Παπαδόπουλο.

Η οικονομική ιστορία της χούντας μπορεί ακόμη, όπως μας θυμίζει ο Δ.Ε., να διαβαστεί ως εμβάθυνση της αποικιοποίησης της χώρας μέσα από σκανδαλώδεις συμβάσεις με πολυεθνικές όπως η Πεσινέ, η Litton, η Nestle, η Renault και Peugeot. Ακόμη και την KfW συναντάμε σε τοκογλυφικά δάνεια προς τη ΔΕΗ, την ίδια κρατική γερμανική τράπεζα μέσω της οποίας η Γερμανία μετέχει στην ισχύουσα σήμερα δανειακή σύμβαση με την Ελλάδα!

Μπορεί, τέλος, να διαβαστεί ως η πρώτη, ευρεία «μνημονιακή» επίθεση στην εργασία, που κατάργησε την ελευθερία των διαπραγματεύσεων, επέβαλε κρατικό καθορισμό του κατώτατου μισθού, συγκράτησε τους μισθούς σταθερά κάτω από την παραγωγικότητα, κατέλυσε το οκτάωρο, επιδίωξε την «κινητικότητα» της εργασίας και την «απαλλαγή» των επιχειρήσεων από τους περιορισμούς στις απολύσεις, ανακάλυψε την «απασχολησιμότητα», επέτρεψε ασυδοσία στην υγιεινή και ασφάλεια, απογειώνοντας τα εργατικά ατυχήματα και δη τα θανατηφόρα.

Οι αναλογίες, ακόμη και οι ρητορικές, ανάμεσα στα πεπραγμένα της χούντας και την ατζέντα εργασιακής απορρύθμισης της τρόικας ξεδιπλώνονται ανατριχιαστικές. Και απ' αυτή την άποψη σωστά επισημαίνει στο βιβλίο του ο Διονύσης Ελευθεράτος, δανειζόμενος τον σχετικό νεολογισμό του Ηλ. Νικολακόπουλου, ότι τα πρωτοπαλίκαρα της χούντας λειτούργησαν ως «πρωτονεοφιλελεύθεροι»,αρκετά πριν ο νεοφιλελευθερισμός εδραιωθεί ως κυρίαρχο δόγμα του κεφαλαίου.

Η πολιτική χρησιμότητα του βιβλίου Λαμόγια στο χακί είναι πολλαπλή. Προσωπικά θα ξεχώριζα μια διάστασή της: ανασύροντας από τη λήθη την οικονομική πολιτική της χούντας αντιλαμβάνεται κανείς ότι ανάμεσα στους αληθινούς πρωταγωνιστές της βρίσκονται κορυφαίοι της ολιγαρχίας που σήμερα -οι ίδιοι, οι απόγονοι ή οι επίγονοί τους- ξεπλένουν τη βρόμικη ιστορία τους σε ευεργεσίες, φιλανθρωπίες, πολιτιστικά ιδρύματα, επενδυτικές δράσεις και γκρίζες συναλλαγές με το κράτος. Δεν λογοδότησαν ποτέ για εγκλήματα που η χώρα πληρώνει ακριβά ακόμη και στην ύστατη κρίση της. Απ' αυτή την άποψη πράγματι «η χούντα δεν τελείωσε το '73». Θα τελειώσει αν και όταν πληρώσουν οι κρυφοί και φανεροί χορηγοί της.

*Δημοσιεύτηκε στην ''ΑΥΓΗ'' (19/4/15) μέσω http://www.iskra.gr/

Διαβάστε περισσότερα ...

Τι απαντά η Ζωή Κωνσταντοπούλου στις επιθέσεις για την Επιτροπή Αλήθειας

EUROKINISSI/ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Η Πρόεδρος της Βουλής επεσήμανε την «εντυπωσιακή προσπάθεια» να «συκοφαντηθεί η λειτουργία της Επιτροπής με σενάρια δήθεν κλειστής και «απομονωμένης διαδικασίας», υπογραμμίζοντας ότι για πρώτη φορά υπήρξε Επιτροπή που μπορούσαν να προσέλθουν οι πάντες.

Απαντήσεις για τις επιθέσεις που δέχθηκε για την δημιουργία της Επιτροπής Αληθείας για το Δημόσιο Χρέος έδωσε η Πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου σε συνέντευξη τύπου. «Εκείνοι που λυσσομανούν είναι εκείνοι που σπεύδουν να αυτοπροσδιοριστούν ως θιγόμενοι από την αποκάλυψη της αλήθειας», υπογράμμισε η Ζ. Κωνσταντοπούλου, επισημαίνοντας και τον ρόλο του Τύπου και των δημοσιογράφων.

«Αν οι επικριτές έχουν την ιδιότητα του δημοσιογράφου, αυτό σημαίνει κάποια πράγματα περισσότερα», είπε χαρακτηριστικά και υπογράμμισε πως οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να γνωρίζουν την αλήθεια, η οποία, όπως σημείωσε η Πρόεδρος της Βουλής, γίνεται προσπάθεια να αποκρυβεί με τη βοήθεια και προθύμων μέσων ενημέρωσης.

Στη συνέντευξη Τύπου συμμετείχαν η ευρωβουλευτής Σοφία Σακοράφα, υπεύθυνη για τις σχέσεις της Επιτροπής με το Ευρωκοινοβούλιο και ο δρ. Ερίκ Τουσαίν, Επιστημονικός Συντονιστής Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους.

Όσον αφορά τις αντιδράσεις των κομμάτων επειδή δεν πήραν ιδιαίτερες προσκλήσεις για την πανηγυρική πρώτη συνεδρίαση, στην οποία συμμετείχαν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος και ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, η Πρόεδρος της Βουλής υπενθύμισε ότι η σύσταση της Επιτροπής Αληθείας για το Δημόσιο Χρέος ανακοινώθηκε πριν από τρεις εβδομάδες, στις 17 Μαρτίου, και μάλιστα σε συνέντευξη τύπου.

INTIME NEWS/ΛΙΑΚΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Στη συνέντευξη Τύπου συμμετείχαν η ευρωβουλευτής Σοφία Σακοράφα, υπεύθυνη για τις σχέσεις της Επιτροπής με το Ευρωκοινοβούλιο και ο δρ. Ερίκ Τουσαίν, Επιστημονικός Συντονιστής Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους.

Τότε, είπε, είχε απευθυνθεί ανοιχτή πρόσκληση σε όλους όσοι ενδιαφέρονταν να συμβάλουν σε αυτή τη διαδικασία να συμβάλλουν. Η πρόσκληση «παραμένει ανοιχτή όπως ανοιχτή ήταν και αυτή η πρώτη εναρκτήρια διαδικασία συγκρότησης της επιτροπής», πρόσθεσε, ενώ έκανε λόγο «για κάποιους που αιφνιδιάστηκαν και εμφανίστηκαν να μη γνωρίζουν για την επιτροπή και ασχολούνται με το γιατί δεν ειδοποιήθηκαν ειδικώς για συγκεκριμένες παρουσίες».

Η Πρόεδρος της Βουλής επεσήμανε την «εντυπωσιακή προσπάθεια» να «συκοφαντηθεί η λειτουργία της Επιτροπής με σενάρια δήθεν κλειστής και «απομονωμένης διαδικασίας», υπογραμμίζοντας ότι για πρώτη φορά υπήρξε Επιτροπή που μπορούσαν να προσέλθουν οι πάντες.

Αναφέρθηκε και στις αντιδράσεις που υπήρξαν για την δημιουργία τηλεοπτικών σποτ σχετικά με το έργο της Επιτροπής. Το κόστος τους δεν επιβαρύνει ούτε την Βουλή ούτε το κανάλι της Βουλής, ξεκαθάρισε η Ζ. Κωνσταντοπούλου, υπογραμμίζοντας πως δεν θα είναι το τελευταίο, αλλά θα ετοιμαστούν κι άλλα σποτ.

Newsroom naftemporiki.gr

Διαβάστε περισσότερα ...