Η «σιωπηλή» Κεντροδεξιά

 

Του Εμμανουήλ Ζερβού*  

Υπάρχουν πράγματα και δεδομένα που λένε οι δημοσκοπήσεις. Κάποια άλλα, σε αφήνουν να τα καταλάβεις μόνος σου. Και ορισμένα, δεν σου τα λένε ποτέ, επειδή εκεί κρύβονται πολιτικές αλήθειες. Αλήθειες που είναι δύσκολο να ειπωθούν. Αλήθειες που, ακόμη και όταν ειπωθούν, λίγοι θα κατανοήσουν το βαθύτερο νόημά τους.
Ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών του Νοεμβρίου, και ανεξάρτητα από την ιδεολογική οικογένεια από την οποία κατάγεται κάποιος, ή τον πολιτικό του αυτοπροσδιορισμό, οι δημοσκόποι έχουν διαγνώσει ένα υπόγειο κοινωνικό ρεύμα, το οποίο πιθανολογούν ότι θα εκδηλωθεί στην κάλπη: Το ρεύμα της συνειδητής αποχής.
Για πρώτη φορά, μια τέτοια πραγματικότητα αποτυπώθηκε στις ευρωεκλογές του Ιουνίου 2009, και επαναλήφθηκε, σε μικρότερη μεν αλλά απρόσμενα υπολογίσιμη έκταση, στις βουλευτικές εκλογές του ίδιου έτους, μερικούς μήνες αργότερα, τον Οκτώβριο 2009.
Μετά από αρκετό διάστημα ερευνών και δεύτερης ανάγνωσης των ποιοτικών στοιχείων των δημοσκοπικών ευρημάτων, το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν οι υπεύθυνοι των εταιρειών, ήταν σαφές: Η αποχή είχε χρώμα, διεύθυνση και ταυτότητα. Όπως είχε και προφανή πολιτική αιτιολόγηση: Επρόκειτο για ψηφοφόρους της ευρύτερης Κεντροδεξιάς, που είχαν υπερψηφίσει τον Κώστα Καραμανλή το 2004 και το 2007, και, απογοητευμένοι έως έξαλλοι με τα πεπραγμένα της Κυβέρνησής του μετά τις εκλογές των πυρκαγιών, προτίμησαν να μην προσέλθουν καν στην κάλπη.
Αυτή η κρίσιμη, όπως αποδείχτηκε, εκλογική μάζα, περιγράφεται έκτοτε ως η «σιωπηλή Κεντροδεξιά». Που δεν μετακινήθηκε στο ΠΑΣΟΚ, είναι αυστηρή με τη Νέα Δημοκρατία η οποία περνάει την αυτοκάθαρσή της, και δεν συγκινείται από σειρήνες νέου κεντροδεξιού κόμματος. Αυτοί οι πολίτες θα απέχουν, σύμφωνα με όλες τις εκτιμήσεις και από αυτές τις εκλογές. Και μάλλον θα προστεθεί στη δική τους αποχή, και η αποχή όσων, χωρίς να ανήκουν απαραίτητα στο ΠΑΣΟΚ, στήριξαν πριν από έναν χρόνο τη «Νέα Αλλαγή», του Γιώργου Παπανδρέου.
Το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών, θα λειτουργήσει πιθανότατα ως εφαλτήριο ευρύτερων εξελίξεων στο πολιτικό σκηνικό. Ο Γιώργος Καρατζαφέρης έχει ήδη το copyright εκείνου που προέβλεψε πρώτος εκλογές την άνοιξη του 2011, ενώ και στο Μέγαρο Μαξίμου, όσο κι αν δεν θα αποτολμούσαν ποτέ να το παραδεχτούν, το σκέφτονται ως σενάριο.
Μέχρι τότε λοιπόν, μέχρι την άνοιξη του 2011, το κρίσιμο μέγεθος που, είτε θα καθυστερήσει, είτε θα προκαλέσει ταχεία ανάφλεξη στην πολιτική ανατροπή, η οποία φαντάζει περίπου μη αναστρέψιμη, με το ΠΑΣΟΚ να έχει απολέσει ήδη την ηγεμονία του στην κοινωνία, θα παραμένει η «σιωπηλή Κεντροδεξιά». Που, όπως ο Καραμανλής έχει επιλέξει να μην μιλήσει, έτσι και εκείνη επιλέγει να μην συμμετέχει, αλλά να παρακολουθεί. Στο «μέχρι πότε», κρύβεται το κλειδί των εξελίξεων για το μέλλον.

Ο Εμμανουήλ Ζερβός είναι κοινωνιολόγος και πολιτικός αναλυτής