Το πάνελ «Το μέλλον της Ευρώπης» έκλεψε την παράσταση στο Φόρουμ του Νταβός. Σε αυτό συμμετείχαν, εκτός του Αλέξη Τσίπρα και του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, οι πρωθυπουργοί της Ολλανδίας και της Γαλλίας Μαρκ Ρούτε και Μανουέλ Βαλς, αντίστοιχα, και η πρόεδρος της πανευρωπαϊκής συνομοσπονδίας επιχειρήσεων Business Europe, Εμμα Μαρσεγκάλια.
Στη συνάντηση που είχαν το βράδυ της Παρασκευής στο Βερολίνο οι κ. Ν. Κοτζιάς και Φραντς-Βάλτερ Σταϊνμάγερ, το κλίμα ήταν φιλικό, εγκάρδιο. Οι δύο άνδρες, άλλοτε συμφοιτητές, πλέον υπουργοί Εξωτερικών, αποτελούν μια από τις πλέον οφθαλμοφανείς εξαιρέσεις στον κανόνα των μέτριων σχέσεων ανάμεσα σε Ελληνες και Γερμανούς αξιωματούχους. Η επίσκεψη του κ. Κοτζιά στη Γερμανία έχει πολλαπλές αναγνώσεις. Η βασικότερη συνδέεται με την ανάγκη των δύο χωρών να αρχίσουν, επιτέλους, να εντοπίζουν κάποια κοινά σημεία με την ελπίδα ότι οι σημαντικές διαφορές θα αρχίσουν να αμβλύνονται.
Ο κ. Κοτζιάς επισκέπτεται το Βερολίνο σε μια στιγμή που, όπως περιγράφουν άνθρωποι οι οποίοι γνωρίζουν πάρα πολύ καλά την εσωτερική πολιτική σκηνή, η Γερμανία συνταράσσεται από μια κρίση άνευ προηγούμενου. Η «Willkomenpolitik» της κ. Αγκελα Μέρκελ στο ζήτημα του προσφυγικού έχει αφενός βρει ανέτοιμο τον κρατικό μηχανισμό, αφετέρου θέτει σε σοβαρότατη δοκιμασία τη συνήθως «σφικτή» συνοχή του γερμανικού πολιτικού συστήματος.
Η δοκιμασία
Η πολιτική «ανοιχτών συνόρων» της κ. Μέρκελ έχει δοκιμαστεί αρχικά ως προς το επιχειρησιακό σκέλος του γερμανικού κρατικού μηχανισμού. Οπως αναφέρουν ορισμένες πηγές, αρχική πρόβλεψη των Γερμανών για τις νέες αιτήσεις ασύλου το 2015 ήταν 250.000, τον Μάιο αναθεωρήθηκαν από το υπουργείο Εσωτερικών στις 400.000, ενώ τον Φεβρουάριο, όταν θα ανακοινωθεί ο τελικός αριθμός, υπολογίζεται ότι θα κυμαίνεται περί το 1,1 εκατ. πρόσφυγες. Στο ίδιο πλαίσιο αβελτηρίας εντάσσεται και η αδυναμία μεταφοράς δεδομένων και στοιχείων (δακτυλοσκοπικά δείγματα κ.ά.) που καταγράφεται μεταξύ γερμανικών υπηρεσιών, ενώ πρόσθετο εκνευρισμό προκαλεί η απροθυμία πολλών προσφύγων να παρακολουθήσουν τα δωρεάν μαθήματα εκμάθησης της γερμανικής γλώσσας που τους παρέχονται.
Τα επιχειρήματα υπέρ της πολιτικής ανοιχτών συνόρων που χρησιμοποιεί η κ. Μέρκελ (να μην ενισχυθεί περαιτέρω η εικόνα του «ugly German» στην υπόλοιπη Ευρώπη, να ενισχυθεί ο φθίνων γερμανικός πληθυσμός, η συνδρομή των προσφύγων στην αύξηση του γερμανικού ΑΕΠ, +0,5% στο ΑΕΠ μόνο από τη δραστηριοποίηση στον κατασκευαστικό τομέα, από την κατασκευή κατοικιών και καταλυμάτων για πρόσφυγες) δεν φαίνεται να πείθουν τους σκληροπυρηνικούς του CDU, τον υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και τον υπουργό Εσωτερικών Τόμας ντε Μεζιέρ.
Ο αιφνιδιασμός
Αναλυτές που γνωρίζουν τη γερμανική σκηνή τονίζουν ότι ο κ. Ντε Μεζιέρ ουκ ολίγες φορές έχει αιφνιδιάσει την κ. Μέρκελ, καθώς ανακοινώνει μέτρα τα οποία βρίσκονταν στην αντίθετη κατεύθυνση όσων είχαν συμφωνηθεί στο εσωτερικό του CDU. Οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι οι ενδοκομματικές πιέσεις προς την κ. Μέρκελ αυξάνονται διαρκώς, ιδίως ενόψει των περιφερειακών εκλογών που θα γίνουν στις 13 Μαρτίου στη Βάδη-Βυρτεμβέργη, τη Ρηνανία-Παλατινάτο, αλλά κυρίως στη Σαξονία-Ανχαλτ, όπου το ξενοφοβικό AfD εμφανίζεται όχι απλά να εξασφαλίζει την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση (5%) αλλά να αγγίζει ακόμη και το 13,5% των ψηφοφόρων.
Σε αυτή τη δύσκολη καμπή, η ελληνική κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά ότι τα συμφέροντα της χώρας είναι στην πράξη ταυτισμένα με όσα πρεσβεύει –και υπερασπίζεται– αυτή τη στιγμή η κ. Μέρκελ. Αυτή η στάση υπαγορεύεται, εν πολλοίς, και από τη στάση που έχει σοβαρή μερίδα του πολιτικού συστήματος στη Γερμανία έναντι της Ελλάδας.
Στην κυβέρνηση εκτιμούν ότι το μοτίβο «τιμωρία της αφερέγγυας Ελλάδας» θα μπορούσε να μεταφερθεί από το δημοσιονομικό σκέλος και στο προσφυγικό. Oπως, δηλαδή, αφαιρέθηκε η δημοσιονομική κυριαρχία από την Αθήνα, λόγω αυτής της αφερεγγυότητας, να αφαιρεθεί από την Ελλάδα και ο έλεγχος των συνόρων, με βασικό επιχείρημα την προστασία της Ευρώπης. Οι ίδιες πηγές εκτιμούσαν ότι ακόμα και αφού ολοκληρωθούν τα hotspots, οι συγκεκριμένοι κύκλοι του Βερολίνου θα προβάλουν ως εναλλακτική επιλογή την αποπομπή της Ελλάδας όχι μόνο από τη Συνθήκη Σένγκεν, αλλά και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς συνολικότερα.
Η Τουρκία
Οι ίδιες κυβερνητικές πηγές δεν καταγράφουν ενδείξεις για πιέσεις του Βερολίνου προς την Τουρκία για το προσφυγικό. Εκτιμούν ότι η διπλωματική και στρατηγική βαρύτητα που έχει η Τουρκία για τη Γερμανία την οδηγούν στο να παραβλέψει τις σοβαρές ελλείψεις στα ζητήματα δημοκρατικών ελευθεριών. Προσθέτουν, ωστόσο, ότι στο Βερολίνο είναι ιδιαιτέρως διστακτικοί στο αίτημα της Τουρκίας να απελευθερωθούν οι θεωρήσεις εισόδου (visa) από τη μεγάλη μουσουλμανική χώρα. Επί τούτου, επισημαίνουν, οι Γερμανοί θα επιμείνουν να ζητούν την εκπλήρωση όλων των προαπαιτουμένων που έχουν τεθεί στη συμφωνία μεταξύ Τουρκίας και Ε.Ε.
Η Αθήνα παρατηρεί με ενδιαφέρον τη στάση του Βερολίνου και έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το Βερολίνο πιέζει τη Λευκωσία για το άνοιγμα τριών κεφαλαίων στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας και συγκεκριμένα το 17 (οικονομική και νομισματική πολιτική), το 23 (Δικαιοσύνη, εξουσία, θεμελιώδη δικαιώματα) και το 24 (Δικαιοσύνη, ελευθερία, ασφάλεια). Στην Αθήνα παρατηρούν με ενδιαφέρον και τη στάση του Βερολίνου στο ονοματολογικό των Σκοπίων. Πρόκειται, όπως ανέφεραν από την κυβέρνηση, για ένα θέμα στο οποίο παγίως η Γερμανία είχε τις δικές της απόψεις, δίχως να λαμβάνει ιδιαιτέρως υπόψη τη γραμμή της Αθήνας.
Το Βερολίνο επί του παρόντος δεν ασκεί απολύτως καμία πίεση στην ελληνική πλευρά για το ζήτημα. Αυτή η στάση αποδίδεται σε τρεις παράγοντες: Πρώτον, στις πολιτικές εκκρεμότητες που υπάρχουν στο εσωτερικό των Σκοπίων. Δεύτερον, στην επιφύλαξη των Γερμανών έναντι νέας διεύρυνσης της Ε.Ε. Και, τρίτον, στο γεγονός ότι επιθυμεί να αποφύγει την προσθήκη ακόμη ενός σημείου τριβής στις σχέσεις με την Ελλάδα.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.