Εάν στόχος της Ευρώπης και της Ουάσιγκτον ήταν να μετατρέψουν το ταξίδι Τσίπρα στη Μόσχα σε πολιτικό σταθμό, μάλλον μπορούν να επαίρονται ότι το πέτυχαν. Ο Έλληνας πρωθυπουργός περνά στις 13.00 το μεσημέρι της Τετάρτης την πόρτα του Κρεμλίνου, συνοδευόμενος από μια ομοβροντία διατλαντικών προειδοποιήσεων, απειλών, «συμβουλών» και πολιτικών μηνυμάτων.
Οι New York Times γράφουν ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν επιστρατεύει τους «αδύναμους κρίκους» της ευρωζώνης για να πατήσει πόδι στην Ευρώπη, οι Financial Times ανακαλύπτουν τη θεωρία του «Δούρειου Ίππου» και την αφέλεια του «σοβιετικού ρομαντισμού του ΣΥΡΙΖΑ», το Βερολίνο εκτοξεύει τις προειδοποιήσεις κατά ριπάς και υπενθυμίζει πως τα ρούβλια ξεθώριασαν και τα ευρώ εξακολουθούν να «κατοικούν» στις Βρυξέλλες: «Όποιος θέλει ευρωπαϊκή βοήθεια, πρέπει η πυξίδα του να δείχνει προς τις Βρυξέλλες και όχι προς την Μόσχα» ήταν το πιο χαρακτηριστικό, ίσως, μήνυμα των τελευταίων ημερών από τη Γερμανία, διά στόματος του προέδρου της επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Βουλής Γκίντερ Κρίχμπαουμ.
Ο αρθρογράφος του Forbes Τιμ Γουόρστολ προχώρησε ένα βήμα παραπάνω για να διαμηνύσει, παραφράζοντας τον Βιργίλιο, πως «η Ελλάδα πρέπει να φοβάται τους Ρώσους και δώρα φέροντας». Και να τονίσει πως «η Ελλάδα πρέπει να θυμάται την Κύπρο. Και τότε υπήρχαν ενδείξεις ρωσικής βοήθειας, αλλά τα χρήματα δεν έφτασαν ποτέ».
Ανεξαρτήτως του εάν θα ζητηθούν - που μάλλον δεν θα ζητηθούν - κι εάν θα φθάσουν τα χρήματα, το βέβαιον είναι πως ο εκνευρισμός του δυτικού πολιτικού και μιντιακού συστήματος δεν πηγάζει από την... άδολη αγωνία για τους κινδύνους που αντιμετωπίζει η «παραπλανημένη Ελλάδα». Με μια Ρωσία απομονωμένη και διψασμένη για νέους διαδρόμους επιρροής και με ένα ρούβλι υποτιμημένο έξι φορές, το ενεργειακό πλεονέκτημα γίνεται όντως το μεγάλο όπλο στα χέρια της Μόσχας. Και ένας ενεργειακός διεμβολισμός της Ευρώπης μέσω του σχεδίου για τον αγωγό Turkish Stream που θα παρέκαμπτε την Ουκρανία, θα μπορούσε πράγματι να ταράξει γεωπολιτικές ισορροπίες και συμφέροντα. Έστω και με μοναδικούς συμμάχους τους «αδύναμους κρίκους» της ευρωζώνης όπως η Ελλάδα ή η Κύπρος.
Όλα αυτά βεβαίως είναι ακόμη, και μπορεί να παραμείνουν, σχέδια επί χάρτου υψηλού πολιτικού και οικονομικού ρίσκου. Κι αυτό δείχνει να το γνωρίζει καλά ο Αλέξης Τσίπρας που αντιμετωπίζει αμφότερες τις επιθέσεις - τη ρωσική φιλία και τον δυτικό βομβαρδισμό - με ψυχραιμία και με μηνύματα ισορροπίας.
Ο πρωθυπουργός, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, πάει στη Μόσχα με δύο καθαρούς άμεσους στόχους: Μια μερική, έστω, άρση του εμπάργκο στις εισαγωγές των ελληνικών αγροτικών προϊόντων και μια διπλωματική υποθήκη για αναβαθμισμένο, ενεργειακά και γεωπολιτικά, ρόλο της Αθήνας στο μέλλον.
Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, άλλωστε, έδωσε στίγμα προθέσεων με τη συνέντευξή του στο ΙΤΑΡ - ΤΑΣΣ: «Πιστεύω ότι η Ελλάδα ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορεί να λειτουργήσει ως γέφυρα που θα συνδέει τη Δύση και τη Ρωσία», είπε στέλνοντας όμως και παράλληλο μήνυμα προς τις Βρυξέλλες για τις κυρώσεις προς τη Μόσχα: «Διαφωνώ με τις κυρώσεις», τόνισε. « Πιστεύω πως είναι ένας δρόμος που δεν οδηγεί πουθενά. Υποστηρίζω πως πρέπει να υπάρξει διάλογος, πρέπει να υπάρξει διπλωματία».
Το όλο εγχείρημα, βεβαίως, ισοδυναμεί με μια εξαιρετικά δύσκολη άσκηση ισορροπίας σε μάλλον πρωτόγνωρη συγκυρία. Και το γεγονός, ότι η επίσκεψη Τσίπρα στο Κρεμλίνο συμπίπτει με τη νέα συνεδρίαση του EuroWorkingGroup για την χρηματοδότηση της Αθήνας δεν... διαφεύγει της προσοχής ούτε της ελληνικής κυβέρνησης ούτε των ευρωπαίων εταίρων και πιστωτών.
Η ελληνική πλευρά δεν συνδέει επισήμως το ραντεβού του Κρεμλίνου με το θέμα της χρηματοδότησης, ούτε το αποσυνδέει όμως. «Μια συμφωνία με τη Ρωσία θα ήταν χρήσιμη στη διαπραγμάτευση με την Ευρώπη» είπε το Σαββατοκύριακο ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ξεσηκώνοντας νέα κύματα... ακροαριστερής φοβίας σε Βρυξέλλες, Βερολίνο και Λονδίνο.
Οι Financial Times, ακριβώς για να ξορκίσουν αυτούς τους φόβους, επέλεξαν να ανατρέξουν στα έργα και τις ημέρες του Ανδρέα Παπανδρέου. Και να υπενθυμίσουν ότι «κάποτε ο Παπανδρέου, ο πρώτος σοσιαλιστής πρωθυπουργός της Ελλάδας, προσέφερε υπηρεσίες του λιμανιού της Σύρου στο σοβιετικό ναυτικό. Είναι χαρακτηριστικό πως η συμφωνία αυτή δεν ολοκληρώθηκε ποτέ - μοίρα που μοιράζονται πολλά ρωσοελληνικά σχέδια», έγραψαν.
Κι αυτό είναι αλήθεια. Πολλά ελληνορωσικά σχέδια έμειναν στις καλένδες και στις υπηρεσίες των εκάστοτε γεωπολιτικών σκοπιμοτήτων. Είναι όμως επίσης αλήθεια ότι η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται πάντοτε. Όσο κι εάν τα διεθνή media αρέσκονται στην σημειολογική και σταθερή σύγκριση του Αλέξη Τσίπρα με τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.