Εξαιρετικής σημασίας για την ελληνική επιχειρηματολογία είναι οι διαπιστώσεις στις οποίες προβαίνει για τη «συνταγή» της λιτότητας στην Ευρωζώνη, ο πρώην εκτελεστικός διευθυντής της Παγκόσμιας Τράπεζας και γνωστός Αυστριακός οικονομολόγος, ερευνητής του Διεθνούς Ινστιτούτου Οικονομικών Συγκρίσεων της Βιέννης, Κουρτ Μπάγιερ, σε άρθρο του σε αυστριακή εφημερίδα…
Ο διακεκριμένος οικονομολόγος διαπιστώνει με προφανή έκπληξη απουσία μιας βαθύτερης συζήτησης για την αποτυχία της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής (εκτίναξε το χρέος και οδήγησε σε φτώχεια και ανεργία) και στην ευθεία διαφοροποίηση από την ακολουθούμενη «ορθοδοξία», αλλά και το αίτημα σύγκλισης μια ευρωπαϊκής διάσκεψης για το χρέος, αποδίδει τον εκνευρισμό των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης στο Eurogroup, απέναντι στον Έλληνα ομόλογό τους, Γιάνη Βαρουφάκη.
Ο Αυστριακός οικονομολόγος εκτιμά, ότι η στρατηγική Βαρουφάκη ήταν η αποστασιοποίηση από όσα είχαν συμφωνήσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις με την τρόικα, διότι επεδίωκε να πετύχει αλλαγή της συνολικότερης οικονομικής προσέγγισης στο πρόβλημα από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από την έμφαση στη λιτότητα, σε αναπτυξιακές πολιτικές.
Ο Βαρουφάκης ακολούθησε το παράδειγμα του πρώην υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας, Όσκαρ Λαφοντέν, όμως το αποτέλεσμα ήταν να τους εκνευρίσει και να «οχυρωθούν» πίσω από την άρνηση να δεχθούν υποδείξεις από μια μικρή χώρα που αντιστοιχεί σε ελάχιστο ποσοστό επί του ευρωπαϊκού ΑΕΠ, η οποία μάλιστα είναι αυτή που χρειάζεται βοήθεια.
Ως σημαντική παραχώρηση εκτιμά ο Κουρτ Μπάγιερ, το ότι ο Βαρουφάκης πέτυχε τετράμηνη παράταση, αλλά και μείωση για το 2015 του πρωτογενούς πλεονάσματος που ζητούσαν από την Ελλάδα, ενώ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έδωσε παράταση στη Γαλλία για την επίτευξη μηδενικού ελλείμματος. Το πρόβλημα είναι όμως, σύμφωνα με τον Αυστριακό, ότι οι «παραχωρήσεις» αυτές θεωρούνται επαρκείς για να διορθώσουν τα λάθη της ευρωπαϊκής πολιτικής για την αντιμετώπιση της κρίσης, μια πολιτική η οποία δεν έφερε καν ανάπτυξη στις χώρες του Βορρά.
Η ερμηνεία που δίνει για την ακαμψία της Ευρώπης, είναι ότι αφενός διότι θα αποτελούσε έμμεση παραδοχή του μέχρι τώρα λάθους που θα αμφισβητούσε το «αλάθητο» και το ανεξέλεγκτο των «θεσμών» και αφετέρου οφείλεται σε ομάδες συμφερόντων που επωφελούνται από την κατάσταση, όπως όσοι μπορούν και εξαγοράζουν φθηνά, περιουσιακά στοιχεία στις χώρες της κρίσης και αλλού. Υπάρχουν επίσης και αυτοί που εξαιτίας της κατάστασης έχουν σίγουρες και καλοπληρωμένες δουλειές ή όσοι πολιτικοί βασίζουν την εξουσία τους στο τρέχων χάος. Κατά συνέπεια, έχει δημιουργηθεί κατά τα λεγόμενα του Αυστριακού οικονομολόγου, ένα «τεράστιο λόμπι εξουσίας».
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.