Το μεγάλο κέρδος των εκλογών

Η μεγαλύτερη μάστιγα της μνημονιακής πενταετίας, το πιο βαθύ και επικίνδυνο αποτύπωμα που άφησε στο κοινωνικό σώμα, είναι νομίζω η σταδιακή μεταστροφή της προς την υποτέλεια σε βαθμό τέτοιο που αν συνέχιζε η ίδια κατάσταση για λίγο καιρό ακόμα, φοβάμαι ότι θα περνούσε στο γεννετικό μας κώδικα.

Μέσα μαζικής ενημέρωσης που είχαν αναλάβει εργολαβικά την υπεράσπιση του μνημονίου, "αναλυτές" σε σόσιαλ μήντια, "σοβαροί" καθηγητές και οικονομολόγοι προσπαθούσαν και το πέτυχαν σε μεγάλο βαθμό,να ταυτίσουν την υποτέλεια με τη σοβαρότητα και την μετριοπάθεια. 
Έτσι οι πολίτες πείστηκαν να θεωρούν αδιανόητη και εθνικά επιζήμια οποιαδήποτε διαφωνία, οποιοδήποτε λογικό αίτημα ή αντίλογο προβάλοταν σε σχέση με τις απαιτήσεις των δανειστών, όσο παράλογες κι αν ήταν.
Πείστηκε ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας και δέχθηκε τις ταπεινώσεις της κυβέρνησης, του ίδιου του πρωθυπουργού, τον σκαιό και απαξιωτικό τρόπο που τους αντιμετώπιζαν σε όλη την Ευρώπη, τα υποτιμητικά και εξευτελιστικά δημοσιεύματα που μιλούσαν για τεμπέληδες και διεφθαρμένους. 
Δέχτηκε ότι μάλλον έτσι θα είναι αφού έτσι νομίζει η πολιτισμένη και ακμάζουσα Γερμανία και οι άλλες προηγμένες ευρωπαικές χώρες. 
Δέχθηκαν κυρίως βουβά και χωρίς αντίδραση την τοποθέτηση ενός γερμανού υφυπουργού για θέματα Ελλάδας(!!), με κανένα θεσμικό ρόλο απ' την  ΕΕ, ως τοποτηρητή της Γερμανίας στην πατρίδα τους.
Και δεν πρόκειται φυσικά για την φαιδρότητα του προσώπου, του ανόητου Φούχτελ που στην Γερμανία έχει το υποτιμητικό παρατσούκλι "καμηλιέρης" .
Πρόκειταιγια πράγματα ανήκουστα για ανεξάρτητη χώρα που τη μεταβάλλοταν σταδιακά σε προτεκτοράτο.

Όλα αυτά τα δέχτηκαν με σκυμμένο το κεφάλι οι Έλληνες αφού ο εσμός των "ψύχραιμων" αναλυτών τους πιπίλιζε το μυαλό και τους μαύριζε την ψυχή με το δηλητήριο του φόβου έτσι ώστε να παραλύει κάθε σκέψη αντίδρασής τους.

Γι' αυτό νομίζω ότι το σημαντικότερο κέρδος απ' την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού μετά το αποτέλεσμα των εκλογών δεν είναι οι τυχόν διευκολύνσεις στην αποπληρωμή ή η ρύθμιση του χρέους, ούτε η ανακούφιση των κοινωνικών στρωμάτων που υπέφεραν την μνημονιακή πενταετία, αν και φυσικά όλα αυτά είναι πολύ σημαντικά.
Ζωτικής νομίζω σημασίας είναι να αναταχθεί ψυχικά, εσωτερικά η ελληνική κοινωνία, να ξαναποκτήσει την αυτοεκτίμησή της, και κλείνοντας σιγά-σιγά τις πληγές της, να σηκώσει το κεφάλι ψηλά, να στείλει κι άλλα μηνύματα στην Ευρώπη και στον κόσμο, πως ο τόπος που γέννησε τη Δημοκρατία και οι άνθρωποί του είναι ακόμα σε θέση να χαράζουν νέους δρόμους στην Ιστορία.

Δημήτρης Κωνσταντίνου