Το Ποντίκι
«Θα ’μαι κοντά σου όταν με θες» λέει η Δύση στην Ανατολική Ευρώπη, ευελπιστώντας να κεφαλαιοποιήσει την οικονομική κρίση στη Ρωσία. Ήδη από τις προηγούμενες ημέρες, αλλά και παρακολουθώντας το πρόγραμμα δυτικών ηγετών και υψηλόβαθμων κυβερνητικών αξιωματούχων το αμέσως επόμενο διάστημα, καταλαβαίνει κάποιος πως βρισκόμαστε μπροστά σε συντονισμένη εκστρατεία.
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ερμηνευτεί η παρέλαση Αμερικανών, Βρετανών και Γερμανών σε Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη. Έχουμε και λέμε: Στις 15 Ιανουαρίου ο Αμερικανός ΥΠΕΞ Τζον Κέρι βρέθηκε στη Βουλγαρία.
Την προηγούμενη μέρα, τη χώρα επισκέφτηκε και ο Βρετανός ομόλογός του Φίλιπ Χάμοντ, ενώ το δεξί χέρι του Κέρι, η Βικτόρια Νούλαντ, προσγειωνόταν στη Ρουμανία. Μόλις μια εβδομάδα πριν, ο Κέρι είχε συναντηθεί με τον Πολωνό ομόλογό του στην Ουάσιγκτον, ενώ σχεδόν ταυτόχρονα ο Βρετανός υπ. Άμυνας Τσακ Χέιγκελ συνομιλούσε με τον ομόλογό του εκ Σλοβακίας.
Σύμφωνα δε με το επίσημο πρόγραμμα, ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ πρόκειται να επισκεφτεί με τη σειρά του τη Βουλγαρία στα τέλη του Γενάρη, ενώ η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ αναμένεται στην Ουγγαρία στις 2 Φεβρουαρίου.
«Το χαμένο έδαφος»
Ο διπλωματικός πυρετός δεν είναι τυχαίος φυσικά, και οι στόχοι του είναι πολλαπλοί. Τώρα που η Μόσχα τα έχει βρει σκούρα οικονομικά, η Δύση διαβλέπει μια ευκαιρία για να κερδίσει το «χαμένο έδαφος» σε χώρες που παραδοσιακά προσπαθούν να κρατήσουν ισορροπίες με το Κρεμλίνο αλλά και να καθησυχάσει (εκ του ασφαλούς) χώρες (όπως π.χ. τις Βαλτικές) που αντιμετωπίζουν τη Μόσχα ως απειλή. Οι απανωτές συνομιλίες και επισκέψεις έχουν βραχυπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους.
Πρώτον και κύριο, η Ε.Ε. θα κληθεί μέσα στο 2015 να τοποθετηθεί εκ νέου στο ζήτημα των κυρώσεων εις βάρος της Ρωσίας και οι απόψεις στην Κεντρική και την Ανατολική Ευρώπη για το τι πρέπει να γίνει διίστανται.
Έτσι, την ίδια ώρα που Γάλλοι και Γερμανοί εκπρόσωποι συνεχίζουν τις «συνομιλίες» για την εφαρμογή της συμφωνίας του Μινσκ, Αμερικάνοι, Βρετανοί και Γερμανοί (κι όμως, βρίσκονται παντού) προσπαθούν να καλλιεργήσουν το έδαφος ούτως ώστε να μην υπάρξει διχογνωμία όταν έρθει η ώρα της «κρίσης» για το μέλλον των κυρώσεων, καθώς για να ακολουθήσει η Ε.Ε. την όποια πολιτική επιβολής των εν λόγω μέτρων, αυτή πρέπει να αποφασιστεί ομόφωνα.
Βασικό δηλαδή μέλημα των υψηλόβαθμων δυτικών «απεσταλμένων» στην περιοχή είναι να συμφωνηθεί, εάν όχι η συνέχιση των κυρώσεων ως έχουν, τουλάχιστον το πλαίσιο των προϋποθέσεων που πρέπει να τηρήσει η Μόσχα για να αρθούν τα μέτρα.
Διχασμός
Επιπλέον, το τεταμένο κλίμα ανάμεσα σε Ρωσία και Δύση καθώς και το ποια είναι η ενδεδειγμένη στάση έναντι αυτού συνεχίζει να διχάζει την Ευρώπη. Ορισμένοι επιμένουν στην ανάγκη μιας πιο «δυναμικής» αντίδρασης έναντι του Κρεμλίνου, ενώ άλλοι στηρίζουν μια στρατηγική προσέγγισης.
Το πρόβλημα για τη Δύση είναι ότι δεν έχει πολλούς τρόπους να πείσει τις εκάστοτε «συμμαχικές» φωνές προς Ανατολάς ότι είναι διατεθειμένη να προτάξει τα στήθια της έναντι της Μόσχας για πάρτη τους.
Το βασικό εργαλείο που υποτίθεται ότι διαθέτει για τον σκοπό αυτό είναι το ΝΑΤΟ, μέσω του οποίου, όπως διαπίστωσαν άπαντες ενδιαφερόμενοι για πολλοστή φορά, δεν μπορούν και δεν πρόκειται να δοθούν «ριζικές απαντήσεις». Για τον λόγο αυτό, οι ηγέτες των μεγάλων δυτικών δυνάμεων είπαν να δοκιμάσουν τον «καθησυχασμό» χωρών όπως η Πολωνία ή η Εσθονία μέσω της πάρλας.
Τέλος, για να μην ξεχνιόμαστε, υπάρχει και το οικονομικό.
Ποια καλύτερη στιγμή από τώρα που η Ρωσία δείχνει να βρίσκεται σε οικονομική στενότητα για να υποσχεθούν λαγούς με πετραχήλια; Πώς το κάνουν αυτό; Προωθώντας τις «στρατηγικές επενδύσεις» των δυτικών κολοσσών σε ευαίσθητους και κρίσιμους τομείς, όπως ο ενεργειακός.
Αρκεί, φυσικά, οι χώρες - «αποδέκτριες» της γενναιοδωρίας να ακολουθούν την «επίσημη γραμμή» τόσο σε ότι αφορά την οικονομική πολιτική που θα εφαρμόζουν εντός συνόρων όσο και σε ότι αφορά τον τρόπο που θα ψηφίζουν τις προτάσεις των ισχυρών στους κόλπους τις Ε.Ε., αλλά και να εγκαταλείψουν μια για πάντα την ιδέα (;) ότι κάπου εκεί γύρω τους υπάρχει και η Μόσχα.
Το τι θα καταφέρουν θα φανεί στο μέλλον, λαμβάνοντας υπόψη και το γεγονός ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν, από την πλευρά του, δεν το βάζει κάτω. Αυτό μαρτυρούν οι συνομιλίες που προγραμματίζει με τον πρόεδρο της Τσεχίας στα τέλη του μήνα καθώς και η επίσκεψη που ανακοίνωσε ότι θα κάνει στην Ουγγαρία τον Μάρτιο.
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ερμηνευτεί η παρέλαση Αμερικανών, Βρετανών και Γερμανών σε Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη. Έχουμε και λέμε: Στις 15 Ιανουαρίου ο Αμερικανός ΥΠΕΞ Τζον Κέρι βρέθηκε στη Βουλγαρία.
Την προηγούμενη μέρα, τη χώρα επισκέφτηκε και ο Βρετανός ομόλογός του Φίλιπ Χάμοντ, ενώ το δεξί χέρι του Κέρι, η Βικτόρια Νούλαντ, προσγειωνόταν στη Ρουμανία. Μόλις μια εβδομάδα πριν, ο Κέρι είχε συναντηθεί με τον Πολωνό ομόλογό του στην Ουάσιγκτον, ενώ σχεδόν ταυτόχρονα ο Βρετανός υπ. Άμυνας Τσακ Χέιγκελ συνομιλούσε με τον ομόλογό του εκ Σλοβακίας.
Σύμφωνα δε με το επίσημο πρόγραμμα, ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ πρόκειται να επισκεφτεί με τη σειρά του τη Βουλγαρία στα τέλη του Γενάρη, ενώ η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ αναμένεται στην Ουγγαρία στις 2 Φεβρουαρίου.
«Το χαμένο έδαφος»
Ο διπλωματικός πυρετός δεν είναι τυχαίος φυσικά, και οι στόχοι του είναι πολλαπλοί. Τώρα που η Μόσχα τα έχει βρει σκούρα οικονομικά, η Δύση διαβλέπει μια ευκαιρία για να κερδίσει το «χαμένο έδαφος» σε χώρες που παραδοσιακά προσπαθούν να κρατήσουν ισορροπίες με το Κρεμλίνο αλλά και να καθησυχάσει (εκ του ασφαλούς) χώρες (όπως π.χ. τις Βαλτικές) που αντιμετωπίζουν τη Μόσχα ως απειλή. Οι απανωτές συνομιλίες και επισκέψεις έχουν βραχυπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους.
Πρώτον και κύριο, η Ε.Ε. θα κληθεί μέσα στο 2015 να τοποθετηθεί εκ νέου στο ζήτημα των κυρώσεων εις βάρος της Ρωσίας και οι απόψεις στην Κεντρική και την Ανατολική Ευρώπη για το τι πρέπει να γίνει διίστανται.
Έτσι, την ίδια ώρα που Γάλλοι και Γερμανοί εκπρόσωποι συνεχίζουν τις «συνομιλίες» για την εφαρμογή της συμφωνίας του Μινσκ, Αμερικάνοι, Βρετανοί και Γερμανοί (κι όμως, βρίσκονται παντού) προσπαθούν να καλλιεργήσουν το έδαφος ούτως ώστε να μην υπάρξει διχογνωμία όταν έρθει η ώρα της «κρίσης» για το μέλλον των κυρώσεων, καθώς για να ακολουθήσει η Ε.Ε. την όποια πολιτική επιβολής των εν λόγω μέτρων, αυτή πρέπει να αποφασιστεί ομόφωνα.
Βασικό δηλαδή μέλημα των υψηλόβαθμων δυτικών «απεσταλμένων» στην περιοχή είναι να συμφωνηθεί, εάν όχι η συνέχιση των κυρώσεων ως έχουν, τουλάχιστον το πλαίσιο των προϋποθέσεων που πρέπει να τηρήσει η Μόσχα για να αρθούν τα μέτρα.
Διχασμός
Επιπλέον, το τεταμένο κλίμα ανάμεσα σε Ρωσία και Δύση καθώς και το ποια είναι η ενδεδειγμένη στάση έναντι αυτού συνεχίζει να διχάζει την Ευρώπη. Ορισμένοι επιμένουν στην ανάγκη μιας πιο «δυναμικής» αντίδρασης έναντι του Κρεμλίνου, ενώ άλλοι στηρίζουν μια στρατηγική προσέγγισης.
Το πρόβλημα για τη Δύση είναι ότι δεν έχει πολλούς τρόπους να πείσει τις εκάστοτε «συμμαχικές» φωνές προς Ανατολάς ότι είναι διατεθειμένη να προτάξει τα στήθια της έναντι της Μόσχας για πάρτη τους.
Το βασικό εργαλείο που υποτίθεται ότι διαθέτει για τον σκοπό αυτό είναι το ΝΑΤΟ, μέσω του οποίου, όπως διαπίστωσαν άπαντες ενδιαφερόμενοι για πολλοστή φορά, δεν μπορούν και δεν πρόκειται να δοθούν «ριζικές απαντήσεις». Για τον λόγο αυτό, οι ηγέτες των μεγάλων δυτικών δυνάμεων είπαν να δοκιμάσουν τον «καθησυχασμό» χωρών όπως η Πολωνία ή η Εσθονία μέσω της πάρλας.
Τέλος, για να μην ξεχνιόμαστε, υπάρχει και το οικονομικό.
Ποια καλύτερη στιγμή από τώρα που η Ρωσία δείχνει να βρίσκεται σε οικονομική στενότητα για να υποσχεθούν λαγούς με πετραχήλια; Πώς το κάνουν αυτό; Προωθώντας τις «στρατηγικές επενδύσεις» των δυτικών κολοσσών σε ευαίσθητους και κρίσιμους τομείς, όπως ο ενεργειακός.
Αρκεί, φυσικά, οι χώρες - «αποδέκτριες» της γενναιοδωρίας να ακολουθούν την «επίσημη γραμμή» τόσο σε ότι αφορά την οικονομική πολιτική που θα εφαρμόζουν εντός συνόρων όσο και σε ότι αφορά τον τρόπο που θα ψηφίζουν τις προτάσεις των ισχυρών στους κόλπους τις Ε.Ε., αλλά και να εγκαταλείψουν μια για πάντα την ιδέα (;) ότι κάπου εκεί γύρω τους υπάρχει και η Μόσχα.
Το τι θα καταφέρουν θα φανεί στο μέλλον, λαμβάνοντας υπόψη και το γεγονός ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν, από την πλευρά του, δεν το βάζει κάτω. Αυτό μαρτυρούν οι συνομιλίες που προγραμματίζει με τον πρόεδρο της Τσεχίας στα τέλη του μήνα καθώς και η επίσκεψη που ανακοίνωσε ότι θα κάνει στην Ουγγαρία τον Μάρτιο.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.