Είναι η πείνα ή το κρύο υπό διαπραγμάτευση;

ΓΙΩΡΓΟΣ
ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ

Πριν καν περάσουν 48 ώρες από την παρουσίασή του, για το πρόγραμμα και τις εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ έχουν λεχθεί και γραφτεί ίσως περισσότερες λέξεις απ' ό,τι οι ίδιες οι εξαγγελίες που εκφώνησε στο Βελλίδειο συνεδριακό κέντρο ο Αλέξης Τσίπρας. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δέχεται καλόπιστη ή και κακοπροαίρετη κριτική για τα όσα είπε στη ΔΕΘ, χοροστατούσης της ίδιας της κυβέρνησης -αλλά και της Κεντροαριστεράς του Ευάγγελου Βενιζέλου φυσικά...- πως εκφωνεί δεσμεύσεις τύπου «λεφτά υπάρχουν», ότι «τάζει λαγούς με πετραχήλια» και άλλα ηχηρά παρόμοια.

Στο πλαίσιο του πολιτικού παιχνιδιού, είναι λογικό όσα κόμματα έχουν αντίπαλα πολιτικά σχέδια από αυτό του ΣΥΡΙΖΑ, να ψάξουν να βρουν αρνητικά πράγματα στο σχέδιο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και πράγματι, θα μπορούσε πολλά να πει κανείς για το κατά πόσον μπορεί μία κυβέρνηση να χρησιμοποιήσει το «μαξιλάρι» του ΤΧΣ, κατά πόσον μπορεί να μείνει αλώβητη σε περίπτωση που οι δανειστές επιλέξουν να κλείσουν την στρόφιγγα της ΕΚΤ ή για το αν όντως μπορεί μία άλλη κυβέρνηση να «αναπροσανατολίσει» τα κοινοτικά κονδύλια προκειμένου να υπηρετήσει, με τα χρήματα αυτά, άλλες πολιτικές προτεραιότητες.

Το πολιτικό παιχνίδι, εξάλλου, είναι σκληρό και ουδείς στον ΣΥΡΙΖΑ είχε ψευδαισθήσεις, περιμένοντας ότι τα συγκυβερνώντα κόμματα, ή το ΚΚΕ, θα υποδεχόταν με ροδοπέταλα το κυβερνητικό πρόγραμμά του -όποιο κι αν ήταν αυτό.

Ανθρωπιστική κρίση

Όμως, πριν από τα μέτρα για την επανεκκίνηση της οικονομίας, για τον «ενδιάμεσο φορέα» ρύθμισης δανείων και ληξιπρόθεσμων οφειλών και για την δημιουργία ενός νέου παραγωγικού μοντέλου, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης παρουσίασε ένα πρόγραμμα για την άμεση ανάσχεση της ανθρωπιστικής κρίσης. Ένα πρόγραμμα με το οποίο δεσμεύθηκε για τα μίνιμουμ που θα μπορούσε να αναφέρει ένας αρχηγός αριστερού κόμματος, που διεκδικεί την διακυβέρνηση μίας χώρας όπου το 1/3 (τουλάχιστον) της κοινωνίας διαβιοί κάτω από το όριο της φτώχειας.

Οι δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ σ' αυτό το επίπεδο ήταν οι αυτονόητες: να μην μένουν άνθρωποι στα παγκάκια, να μην υπάρχουν σπίτια χωρίς φαγητό και ρεύμα, να έχουν όλη πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και να ζεσταίνονται οι άνθρωποι το χειμώνα, για να μην χάνουν τη ζωή τους από μαγκάλια. Δηλαδή, αυτά που θεωρούνται αυτονόητα για κάθε δυτική κοινωνία, από τον Μεσαίωνα και εντεύθεν. Και, μάλιστα, σύμφωνα με την κοστολόγηση που παρουσίασε ο ΣΥΡΙΖΑ, όλα τα παραπάνω δεν απαιτούν κάποιο «τρελό» ποσό για να χρηματοδοτηθούν: σύμφωνα, πάντα, με τους υπολογισμούς της Κουμουνδούρου, τα μέτρα για την ανάσχεση της ανθρωπιστικής κρίσης δεν φτάνουν καν τα 2 δισεκατομμύρια ευρώ -για την ακρίβεια, κοστίζουν 1.862.000.000.

Αυτή ακριβώς η δέσμη μέτρων ήταν που δέχθηκε τη σφοδρότερη κριτική. Από στελέχη της ΝΔ, αλλά και από τους κυβερνητικούς συνεταίρους τους, το ΠΑΣΟΚ.

Και το θέμα δεν είναι καν τι είδους κριτική ασκούν διάφοροι στον ΣΥΡΙΖΑ -ακόμη και εκείνοι που θέλουν να αυτοπροσδιορίζονται ως «κεντροαριστεροί». Το θέμα είναι ότι, με περίσσιο θράσος, ορισμένοι έχουν συνηθίσει στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Έχουν συμβιβαστεί μ' αυτή και απλώς προχωράνε παρακάτω.

http://www.matrix24.gr/2014/09/ine-pina-krio-ipo-diapragmatefsi/