Subscribe Twitter Twitter

Παρέμβαση - Τίτλοι Αναρτήσεων

Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2014

Άλυτες αντιφάσεις μετά από 13 έτη (must read)

Του Κώστα Ράπτη 
Η 13η επέτειος των τρομοκρατικών επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου αποτελεί, για τις ΗΠΑ και ευρύτερα τη Δύση, μια στιγμή αυθεντικής αμηχανίας. Όχι μόνο διότι τα “ναρκισσιστικά τραύματα”, όπως θα έλεγαν οι ψυχαναλυτές, στο γόητρο της υπερδύναμης υπήρξαν στο μεσοδιάστημα αλλεπάλληλα (και κυρίως ενδογενή, όπως η κατάρρευση της Lehmann Brothers), αλλά και γιατί η “τζιχαντιστική απειλή” απέκτησε τους τελευταίους μήνες ιδιαίτερη επικαιρότητα υπό νεά μορφή.

Η εποχή όπου η Wall Street ανέκαμπτε μέχρι τέλους του Σεπτεμβρίου 2001 από το μίνι κράχ του 12% το οποίο προκάλεσε η πτώση των Δίδυμων Πύργων, και που το καθεστώς των Ταλιμπάν κατέρρεε εντός ελαχίστων εβδομάδων, μετά από μια στρατιωτική επέμβαση με ευρύτατη διεθνή νομιμοποίηση και σύμπραξη, θα μπορούσε να αποτελέσει ακόμη και αντικείμενο νοσταλγίας στους τωρινούς καιρούς, όπου η σταθερότητα του συστήματος απειλείται από κάθε λογής “μαύρους κύκνους” (ήτοι, απρόβλεπτες ανατροπές), όπου μια τζιχαντιστική οργάνωση “περισσότερο επικίνδυνη από την Αλ Κάιντα” αναλαμβάνει την διακυβέρνηση μιας μεγάλης επικράτειας καταλύοντας τα σύνορα που προέκυψαν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στη Μέση Ανατολή, και όπου οι έννοιες του “συμμάχου”, του “άσπονδου φίλου” και του “εχθρού” εναλλάσσονται καλειδοσκοπικά στην διεθνή σκηνή.

Υπάρχει βεβαίως μία κληρονομιά της 11ης Σεπτεμβρίου η οποία δεν έχει αναιρεθεί – και αφορά πρωτίστως το αμερικανικό πολίτευμα, καθώς τα συνταγματικά αντίβαρα στην εκτελεστική εξουσία έχουν αποδυναμωθεί, οι ατομικές ελευθερίες έχουν σχετικοποιηθεί και οι μυστικές υπηρεσίες έχουν αποχαλινωθεί, όπως μαρτυρεί και η υπόθεση Snowden. Η έγκριση του Κογκρέσου ζητείται μόνο για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στις οποίες ο Λευκός Οίκος είναι απρόθυμος να προβεί, όπως στην περίπτωση της Συρίας, οι εξωδικαστικές εκτελέσεις υπόπτων τρομοκρατικής δράσης (ακόμη και Αμερικανών πολιτών) με προεδρική απόφαση για στοχευμένα αεροπορικά πλήγματα στο εξωτερικό έχει κατοχυρωθεί, η καθολική απαγόρευση κυκλοφορίας σε μια πόλη του μεγέθους της Βοστώνης επιβάλλεται αβρόχοις ποσί, όπως συνέβη μετά την επίθεση στο Μαραθώνιο, και το στρατόπεδο-φυλακή του Γκουαντάναμο παραμένει εν λειτουργία, παρά την περί του αντιθέτου προεκλογική εξαγγελία Obama.

Όμως, την ίδια στιγμή, η σχέση της υπερδύναμης με το ριζοσπαστικό Ισλάμ παραμένει περισσότερο αμφίσημη από ποτέ, καθώς η Ουάσιγκτον αδυνατεί να απεξαρτηθεί από τις “υπηρεσίες” που κατά καιρούς προσφέρει ο εν λόγω Φρανκεστάιν, και κυρίως από τους περιφερειακούς της πελάτες οι οποίοι αρέσκονται να παίζουν εν ού παικτοίς.

Ο άξονας Σαουδικής Αραβίας-Πακιστάν υπήρξε καταλυτικός για τη δημιουργία, ιδεολογική συγκρότηση και χρηματοδότηση αυτού του νεφελώματος, που άλλοτε λειτουργεί ως “μαχητής της ελευθερίας” στο υπό σοβιετική κατοχή Αφγανιστάν ή στη Συρία του Άσαντ και άλλοτε κατονομάζεται ως “απειλή για τον πολιτισμό”, γεννώντας διαρκώς όλο και πιο ριζοσπαστικές, και ανεξέλεγκτες από τους χορηγούς του, εκδοχές.

Οι οικογένειες των θυμάτων της 11ης Σεπτεμβρίου ακόμη διεκδικούν τον αποχαρακτηρισμό των 28 απόρρητων σελίδων της έκθεσης της κοινής εξεταστικής επιτροπής Βουλής-Γερουσίας του 2002, όπου όπως έχει γίνει γνωστό περιγράφεται η συνδρομή τουλάχιστον ενός κράτους στην προετοιμασία των τρομοκρατικών επιθέσεων.

Την ίδια στιγμή, η Δύση εξακολουθεί να αναζητά τρόπους να ενισχύσει τους “μετριοπαθείς αντάρτες” στη Συρία, προφανώς ισλαμιστές, όπως περίπου το 2001 αναζητούνταν, με τη συνδρομή του Ισλαμαμπάντ, “μετριοπαθείς Ταλιμπάν” για τη διατήρηση των αφγανικών εθνοτικών ισορροπιών την επόμενη μέρα. Ωστόσο, είναι οι ίδιοι οι “μετριοπαθείς αντάρτες” που πούλησαν, σύμφωνα με την καταγγελία της οικογένειάς του, τον δημοσιογράφο Sottlof στους αποκεφαλιστές του του Ισλαμικού Κράτους, όπως άλλωστε και τον αμερικανικό οπλισμό που βρίσκεται στην κατοχή τους.

Με αυτή την έννοια, το διάγγελμα του Barack Obama, την παραμονή της επετείου, σχετικά με την αμερικανική στρατηγική καταπολέμησης του Ισλαμικού Κράτους, αποτελεί την απτή εικονογράφηση των άλυτων εδώ και τουλάχιστον 13 χρόνια αντιφάσεων της υπερδύναμης. Η Ουάσιγκτον τίθεται επικεφαλής μιας “συμμαχίας των εμφανώς προθύμων”, όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά (εφόσον η Σαουδική Αραβία και το Ιράν για διαφορετικούς λόγους αποφεύγουν να αναδείξουν την σύμπραξή τους), προκειμένου να καταπολεμήσει το Ισλαμικό Κράτος, σε μια εμπλοκή ακαθόριστης διάρκειας, αλλά χωρίς “άρβυλα επί του εδάφους”, καθώς η προηγούμενη 13ετία έχει εμπνεύσει στον αμερικανικό πληθυσμό τις εντονότερες από ποτέ διαθέσεις απομονωτισμού. Την ίδια ώρα, ωστόσο, δεσμεύεται για τη διεύρυνση των (αεροπορικών) επιχειρήσεων στη Συρία, ερήμην του καθεστώτος Άσαντ, η ανατροπή του οποίου εξακολουθεί να παραμένει στόχος, χάριν της ακαθόριστης (πολιτικά και επιχειρησιακά) ποιότητας των “μετριοπαθών ανταρτών”. 


Πηγή:www.capital.gr
Bookmark and Share

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.

Recent Posts

free counters
single russian women contatore visite website counter
Lamia Blogs