Η ξαφνική απόφαση του προέδρου της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ να ζητήσει τις παραιτήσεις ολόκληρης της κυβέρνησης της χώρας φανερώνει τόσο το μέγεθος όσο και τα αίτια της κρίσης η οποία δείχνει πλέον όλο και πιο πολύ τα δόντια της ακόμα και στην καρδιά της πάλαι ποτέ «ενωμένης» Ευρώπης.
Πώς ξεκίνησε η κρίση; Ουσιαστικά, από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, οι οποίες προκάλεσαν πολιτικό σεισμό στη Γαλλία, ο οποίος ας σημειωθεί ότι συνεχίζεται έκτοτε ακάθεκτος καθώς όλες οι μετρήσεις για εθνικές εκλογές δείχνουν ότι το Εθνικό Μέτωπο προηγείται σήμερα ως και με 17 μονάδες διαφορά του επομένου κόμματος!
Το αποτέλεσμα της πρώτης θέσης της Λεπέν ταρακούνησε όλο το γαλλικό πολιτικό σύστημα, αλλά κάθε άλλο παρά αρκετά. Στην αρχή, την επομένη ημέρα, ο γάλλος πρόεδρος προκάλεσε μία ευρεία σύσκεψη για την αξιολόγηση του αποτελέσματος, όμως οι επιφανείς συμμετέχοντες προφανώς δεν μπήκαν στον κόπο να δουν την αλήθεια κατάματα.
Λίγες ημέρες αργότερα, ο μέχρι χθες (νέος) πρωθυπουργός Βαλς δήλωσε ότι πρέπει να επανεξεταστεί η ισοτιμία του ευρώ αλλά και οι δημοσιονομικοί κανόνες που το διέπουν, για να εισπράξει τη δημόσια χλεύη του Βερολίνου τόσο από τον υπουργό Σόιμπλε, όσο και από τον εκπρόσωπο της καγκελαρίας. Πριν από περίπου μία εβδομάδα, έθεσε εκ νέου το ίδιο θέμα: αυτή τη φορά, οι Γερμανοί δεν έκαναν τον κόπο ούτε καν να ασχοληθούν μαζί του.
Ασχολήθηκαν όμως με τον υπουργό Οικονομίας της χώρας Μοντεμπούργκ, ο οποίος έκανε τη δήλωση που οδήγησε στην πτώση της κυβέρνησης: επιτέθηκε στη λιτότητα και τη Γερμανία που έχει, όπως είπε, ρίξει σε αυτή τη φοβερή παγίδα όλη την Ευρώπη.
Η γαλλική κυβέρνηση δεν άντεξε: ο Ολάντ αποφάσισε να κάνει μία νέα αρχή, βλέποντας, κυρίως, ότι η δημοτικότητά του είναι ίσως η χαμηλότερη που έχει καταγραφεί για πρόεδρο της χώρας από τότε που τέτοια μεγέθη καταγράφονται. Και είναι φυσικό: είχε εκλεγεί με τη ρητή υπόσχεση της ανάπτυξης και της απόρριψης της γερμανοποίησης της Ευρώπης (αυτά είπε ρητά στο ντιμπέιτ με τον πρώην πρόεδρο Σαρκοζί) και, τελικά, βρέθηκε εγκλωβισμένος στον αντίποδα των όσων έλεγε, να μην τολμά ούτε να ψελλίσει μια κουβέντα για τη γερμανική ηγεμονική πολιτική, αλλά, αντίθετα, να παύει όλη του την κυβέρνηση μόλις το κάνει ο αρμόδιος υπουργός του!
Είναι ξεκάθαρο ότι η κρίση βαθαίνει κάθε μέρα όλο και πιο πολύ. Δυστυχώς, είναι εξίσου ξεκάθαρο ότι οι πολιτική ηγεσία της χώρας αρνείται (ακόμα) να αντιληφθεί την πραγματικότητα και να συγκρουστεί με το Βερολίνο που έχει βάλει όλη την Ευρώπη στο γύψο, μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσει τα αμιγώς εθνικά του συμφέροντα, τα οποία βαφτίζει δήθεν ευρωπαϊκά. Αλλά είναι επίσης ξεκάθαρο ότι, επιτέλους, μια κυβέρνηση έχει αρχίσει να φοβάται έναν λαό στην αλλοιωμένη μέχρι σαπίσματος γερμανική Ευρώπη.
Ετσι η Γαλλία εισέρχεται πλέον σταδιακά κι αυτή στην οδό του μαρτυρίου κι αυτό δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση. Οι Γάλλοι πολίτες συγκρούονται πλέον με τη γερμανική Ευρώπη και, εκ των πραγμάτων, με τους πολιτικούς τους που την αφήνουν έντρομοι να επιβάλλεται. Η ελπιδοφόρα σύγκρουση, αναμένεται πλέον εξαιρετικά σφοδρή.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.