Το φάντασμα πάνω απ'την Ευρώπη (must read)

Η Ευρώπη ελέγχεται πλέον από ταλιμπάν του γερμανικού οικονομικού εθνικισμού.

«Ein Gespenst geht um in Europa», «Ενα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη». Έτσι αρχίζει το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, που συνέγραψαν ο Κάρλ Μάρξ και ο Φρήντριχ Ένγκελς το 1847. Το φάντασμα αυτό ήταν ο κομμουνισμός και η προοπτική των προλεταριακών επαναστάσεων, που θα ξέσπαγαν στην Ευρώπη. Τώρα ένα νέο φάντασμα πλανιέται πάλι πάνω από την Ευρώπη. Το νέο αυτό φάντασμα είναι ο γερμανικός οικονομικός εθνικισμός σε συνδυασμό με τον γερμανικό τιμωρητικό προτεσταντισμό και τον ακραίο φιλελευθερισμό. 

Όταν οικοδομούσαν την μεταπολεμική Ευρώπη, πάνω στα συντρίμια της, πολιτικοί του διαμετρήματος του Σαρλ ντε Γκώλ ή του Κόνραντ Αντενάουερ, ασφαλώς δεν μπορούσαν να προβλέψουν ότι το οικοδόμημα αυτό θα ελεγχόταν μία μέρα από πολιτικούς τύπου Μέρκελ ή Σόϊμπλε. Και όμως αυτό συμβαίνει σήμερα. Η Ευρώπη, που οι γεννήτορές της ήθελαν να κρατήσουν μακρυά από φανατικούς και φανατισμούς, ελέγχεται τώρα από ταλιμπάν του γερμανικού οικονομικού εθνικισμού και του γερμανικού προτεσταντικού φιλελευθερισμού.  
Εμείς οι Έλληνες είμαστε γι’ αυτούς ανεπρόκοποι τεμπέληδες. Όλη μέρα λιαζόμαστε, πίνουμε ούζα, τρώμε μεζέδες, χορεύουμε και γλεντοκοπάμε σαν τον Ζορμπά, την ίδια ώρα που οι φιλότιμοι Γερμανοί δουλεύουν σκληρά. Και τώρα ζητάμε από τους φιλόπονους Γερμανούς να καλύψουν τις φυγόπονες κραιπάλες μας. Γιά όλα αυτά τα ανήθικα πρέπει να τιμωρηθούμε σκληρά. ΄Ωστε από τη σκληρή αυτή τιμωρία μας να παραδειγματιστούν κι οι υπόλοιποι Νοτιοευρωπαίοι, που λίγο- πολύ μας μοιάζουν.
Αυτά περίπου έχει στο μυαλό του ένας μέσος Γερμανός, παρακολουθώντας μέσα ενημέρωσης της χώρας του και ακούοντας ηγέτες του. Αυτά δυστυχώς έχουν στο μυαλό τους η κ. Μέρκελ και ο κ. Σόϊμπλε.

Είναι φανερό ότι στα μάτια του Σόϊμπλε το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι τόσο  ζήτημα οικονομικής όσο ηθικής φύσεως. Γι’ αυτό και η τιμωρία πρέπει να είναι παραδειγματική

Ακραίοι εκφραστές του Γερμανικού οικονομικού εθνικισμού και του ηθικολογικού προτεσταντισμού, πιστεύουν ότι κάθε αμάρτημα πρέπει να έχει την δίκαιη τιμωρία του. Και αυτή τη «δίκαιη τιμωρία» επιβάλουν σήμερα με εμμονή στον ελληνικό λαό. 
Έτσι αμέσως μετά τις Ευρωεκλογές σπεύδει πάλι ο κ. Σόϊμπλε να διευκρινήσει ότι η Ελλάδα μπορεί να παραμείνει στην Ευρωζώνη μόνον αν τηρήσει απαρεγκλίτως τις δεσμεύσεις γιά σκληρή λιτότητα που έχει ήδη αναλάβει και εκείνες γιά τις οποίες επιτάσσεται να δεσμευθεί στο άμεσο μέλλον. Είναι φανερό ότι στα μάτια του το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι τόσο  ζήτημα οικονομικής όσο ηθικής φύσεως. Γι’ αυτό και η τιμωρία πρέπει να είναι σκληρή και παραδειγματική.
Τι κι αν τα κόμματα που δέχονται να εφαρμόσουν εδώ τις γερμανικές πολιτικές, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, περιορίσθηκαν αθροιστικά στις Ευρωεκλογές μόλις στο 30,73% ( 22,71% + 8,02%); Τι κι αν στην Ιταλία επέπλευσε ο Ματέο Ρέντζι ακριβώς επειδή αποκρούει τη γερμανική συνταγή της λιτότητας και αντί της δημοσιονομικής πειθαρχίας επιλέγει τη δημοσιονομική και διεκδικεί και τη νομισματική χαλάρωση; Τι κι αν στη Γαλλία σάρωσε η ακροδεξιά της Μαρίν Λεπέν με κύριο σύνθημα το «όχι» στη γερμανική επικυριαρχία στην Ευρώπη; Τι κι αν στη Βρεταννία πρώτο κόμμα ήλθαν οι δεξιοί ευρωφοβικοί του Νάϊτζελ Φάρατζ; Τι κι αν ο ευρωσκεπτικισμός καθίσταται σταδιακά μείζον πολιτικό ρεύμα;
Το δόγμα του γερμανικού προτεσταντικού φιλελευθερισμού, η αυστηρή λιτότητα, η δημοσιονομική πειθαρχία και η σκληρή τιμωρία των «αμαρτωλών», δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί. Ό,τι και αν συμβαίνει σήμερα στην Ευρώπη. Ό,τι και αν έδειξαν οι κάλπες των Ευρωεκλογών. Το δόγμα αυτό αποτελεί για τη γερμανική ηγεσία και την απολύτως ελεγχόμενη από αυτήν ευρωπαϊκή γραφειοκρατία τον ευρωπαϊκό μονόδρομο.
Πόσο θα συνεχίσει να ακολουθεί αυτόν τον γερμανικής κοπής φιλελεύθερο μονόδρομο η Ελλάδα; Ο Γιώργος Παπανδρέου με τον Βαγγέλη Βενιζέλο τον ξεκίνησαν, ο Αντώνης Σαμαράς με τον ίδιο Βαγγέλη Βενιζέλο τον συνεχίζουν. Τον συνεχίζουν την ώρα που οι κάλπες αποδοκιμάζουν τη πολιτική τους, πολιτική, που δύσκολα συγκεντρώνει αθροιστικά ένα 30%. Τον συνεχίζουν την ώρα που αποσαθρώνεται ο κοινωνικός ιστός αυτής της χώρας και ένα νεοναζιστικό κόμμα φθάνει σχεδόν στο 10%.  Αλήθεια, πού θα οδηγήσουν όλα αυτά;

http://www.thetoc.gr