Από τον Σταμάτη Ζαχαρό
Αν είσαι κοινός θνητός και πρέπει να τακτοποιήσεις έναν αυθαίρετο χώρο στο σπίτι σου, θα κληθείς να πληρώσεις αρκετά, έστω κι αν πληρώσεις σε πολλές δόσεις. Άμα όμως σε λένε Λάτση και έχεις κτίσει το μισό Mall παράνομα (όπως απεφάνθη η Ελληνική Δικαιοσύνη) δεν χρειάζεται να πληρώσεις. Αρκεί να έχεις καλές γνωριμίες στην κυβέρνηση και να γράψετε όλοι μαζί στα παλιά σας τα παπούτσια τις δικαστικές αποφάσεις.
Η περίπτωση του the Mall είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Χτίστηκε στο περιβάλλον ευφορίας της «ολυμπιακής περιόδου», όταν η Ελλάδα «διψούσε» για δυτικές ανέσεις. Οι νόμοι δεν είχαν και μεγάλη σημασία, με αποτέλεσμα μετά την (σε χρόνο ρεκόρ) ανέγερσή του, να αποκαλυφθούν διάφορες παρατυπίες. Εξαρχής δεν υιοθετήσαμε ποτέ κάποια ακραία θέση του τύπου «να κατεδαφιστεί το μεγαλύτερο αυθαίρετο της Ευρώπης». Δεν το έκανε ούτε η δικαιοσύνη, η οποία ζήτησε από το αρμόδιο Υπουργείο να επανέλθει με νέο νόμο και να αιτιολογήσει παράλληλα τον υπερδιπλασιασμό του συντελεστή δόμησης.
Με την απόφαση να παρακάμψει τη δικαιοσύνη χαρακτηρίζοντας εκ των υστέρων το εμπορικό κέντρο ως «Στρατηγική Επένδυση», η κυβέρνηση επιχειρεί έναν πολύ επικίνδυνο ελιγμό. Για ακόμη μια φορά χρησιμοποιεί νομικά τεχνάσματα για να αποφύγει να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Όπως έκανε και με τις απολυμένες καθαρίστριες του ΥΠΟΙΚ δηλαδή. Θα έχει προφανώς πολύ σοβαρούς λόγους για να το κάνει χωρίς να καταλογίζει έστω κάποιο τέλος νομιμοποίησης και εντάσσοντάς το Mall σε μια απόφαση μαζί με μια ντουζίνα μελλοντικές επενδύσεις.
Η φόρμουλα που βρέθηκε έχει κάποιο νομικό υπόβαθρο σύμφωνα με δικαστικές πηγές. Σίγουρα όμως δεν αποτελεί παράδειγμα ισονομίας. Χιλιάδες ιδιοκτήτες αυθαιρέτων θα θεωρούν το ακίνητό τους πιο Στρατηγική Επένδυση από ένα εμπορικό κέντρο. Ακόμη και αν ήταν το πρώτο που χτίστηκε. Ακόμη και αν οι τέσσερις Υπουργοί που συνυπέγραψαν την απόφαση (Στουρνάρας, Χατζηδάκης, Μανιάτης και Μηταράκης) έχουν επαρκή επιχειρηματολογία για να παρακάμψουν τη δικαιοσύνη σε θέματα δόμησης, το να χαρίσουν τα πρόστιμα σε μια εταιρεία την ίδια ώρα που το δημόσιο έχει «στραγγίξει» τους φορολογούμενους, δεν είναι σίγουρα μια φιλολαϊκή κίνηση. Είναι μάλλον μια κίνηση που θέλουν να ξεχάσουν γρήγορα. Ο Γιάννης Στουρνάρας φλερτάρει με την καρέκλα του Κεντρικού τραπεζίτη και ο Κωστής Χατζηδάκης επιθυμεί διακαώς να τοποθετηθεί επίτροπος στην Ε.Ε. Mια τέτοια απόφαση δεν θα αποτελεί και τον κολοφώνα της τεχνοκρατικής διακυβέρνησης τους.
Για τον Σπύρο Λάτση ισχύουν διαφορετικοί κανόνες. Το μέγεθος των δραστηριοτήτων του, του δίνει τη δυνατότητα να διαπραγματεύεται και να ελίσσεται με μεγαλύτερη άνεση. Είναι όμως διαφορετικό το να ζητά κανείς να διευκολυνθεί μια επένδυση και διαφορετικό να χρησιμοποιεί την τεράστια ισχύ του για να κερδίσει χαριστική μεταχείριση. Μάλιστα την ώρα που έχει αναλάβει μια νέα τεράστια επένδυση στο Ελληνικό για την οποία ελάχιστα πράγματα γνωρίζουμε και λίγους μήνες αφού η αγορά έχει συνέλθει από το σοκ της διακριτικής αποχώρησής του από το μετοχικό κεφάλαιο της Eurobank. Τέτοιες κινήσεις είναι σίγουρο ότι δεν «εξωραΐζουν» την εικόνα που έχει η κοινωνία για τον όμιλο και σίγουρα δεν θα ενταχθούν στον επόμενο απολογισμό εταιρικής ευθύνης. Είναι βέβαιο ότι ο Όμιλος Λάτση θα έχει χιλιάδες επιχειρήματα για τους λόγους που τον οδήγησαν να παρανομήσει. Πολλά από αυτά πιθανόν να είναι και ρεαλιστικά.
Το ίδιο όμως ισχύει για όλους τους πολίτες και τις επιχειρήσεις σε αυτή τη χώρα που σηκώνουν το βάρος της ύφεσης και θα αισθάνονται το λιγότερο ... κορόιδα. Ας μην πρωτοτυπήσουμε και αρχίσουμε την πολεοδομική ανασυγκρότησή της χώρας γκρεμίζοντας το the Mall. Ας απαιτήσουμε όμως να έχει τουλάχιστον την ίδια μεταχείριση με χιλιάδες ιδιοκτήτες αυθαιρέτων που έχτισαν μεν παράνομα, κλήθηκαν όμως να πληρώσουν πρόστιμα προκειμένου να τα διατηρήσουν.
Αν είσαι κοινός θνητός και πρέπει να τακτοποιήσεις έναν αυθαίρετο χώρο στο σπίτι σου, θα κληθείς να πληρώσεις αρκετά, έστω κι αν πληρώσεις σε πολλές δόσεις. Άμα όμως σε λένε Λάτση και έχεις κτίσει το μισό Mall παράνομα (όπως απεφάνθη η Ελληνική Δικαιοσύνη) δεν χρειάζεται να πληρώσεις. Αρκεί να έχεις καλές γνωριμίες στην κυβέρνηση και να γράψετε όλοι μαζί στα παλιά σας τα παπούτσια τις δικαστικές αποφάσεις.
Η περίπτωση του the Mall είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Χτίστηκε στο περιβάλλον ευφορίας της «ολυμπιακής περιόδου», όταν η Ελλάδα «διψούσε» για δυτικές ανέσεις. Οι νόμοι δεν είχαν και μεγάλη σημασία, με αποτέλεσμα μετά την (σε χρόνο ρεκόρ) ανέγερσή του, να αποκαλυφθούν διάφορες παρατυπίες. Εξαρχής δεν υιοθετήσαμε ποτέ κάποια ακραία θέση του τύπου «να κατεδαφιστεί το μεγαλύτερο αυθαίρετο της Ευρώπης». Δεν το έκανε ούτε η δικαιοσύνη, η οποία ζήτησε από το αρμόδιο Υπουργείο να επανέλθει με νέο νόμο και να αιτιολογήσει παράλληλα τον υπερδιπλασιασμό του συντελεστή δόμησης.
Με την απόφαση να παρακάμψει τη δικαιοσύνη χαρακτηρίζοντας εκ των υστέρων το εμπορικό κέντρο ως «Στρατηγική Επένδυση», η κυβέρνηση επιχειρεί έναν πολύ επικίνδυνο ελιγμό. Για ακόμη μια φορά χρησιμοποιεί νομικά τεχνάσματα για να αποφύγει να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Όπως έκανε και με τις απολυμένες καθαρίστριες του ΥΠΟΙΚ δηλαδή. Θα έχει προφανώς πολύ σοβαρούς λόγους για να το κάνει χωρίς να καταλογίζει έστω κάποιο τέλος νομιμοποίησης και εντάσσοντάς το Mall σε μια απόφαση μαζί με μια ντουζίνα μελλοντικές επενδύσεις.
Η φόρμουλα που βρέθηκε έχει κάποιο νομικό υπόβαθρο σύμφωνα με δικαστικές πηγές. Σίγουρα όμως δεν αποτελεί παράδειγμα ισονομίας. Χιλιάδες ιδιοκτήτες αυθαιρέτων θα θεωρούν το ακίνητό τους πιο Στρατηγική Επένδυση από ένα εμπορικό κέντρο. Ακόμη και αν ήταν το πρώτο που χτίστηκε. Ακόμη και αν οι τέσσερις Υπουργοί που συνυπέγραψαν την απόφαση (Στουρνάρας, Χατζηδάκης, Μανιάτης και Μηταράκης) έχουν επαρκή επιχειρηματολογία για να παρακάμψουν τη δικαιοσύνη σε θέματα δόμησης, το να χαρίσουν τα πρόστιμα σε μια εταιρεία την ίδια ώρα που το δημόσιο έχει «στραγγίξει» τους φορολογούμενους, δεν είναι σίγουρα μια φιλολαϊκή κίνηση. Είναι μάλλον μια κίνηση που θέλουν να ξεχάσουν γρήγορα. Ο Γιάννης Στουρνάρας φλερτάρει με την καρέκλα του Κεντρικού τραπεζίτη και ο Κωστής Χατζηδάκης επιθυμεί διακαώς να τοποθετηθεί επίτροπος στην Ε.Ε. Mια τέτοια απόφαση δεν θα αποτελεί και τον κολοφώνα της τεχνοκρατικής διακυβέρνησης τους.
Για τον Σπύρο Λάτση ισχύουν διαφορετικοί κανόνες. Το μέγεθος των δραστηριοτήτων του, του δίνει τη δυνατότητα να διαπραγματεύεται και να ελίσσεται με μεγαλύτερη άνεση. Είναι όμως διαφορετικό το να ζητά κανείς να διευκολυνθεί μια επένδυση και διαφορετικό να χρησιμοποιεί την τεράστια ισχύ του για να κερδίσει χαριστική μεταχείριση. Μάλιστα την ώρα που έχει αναλάβει μια νέα τεράστια επένδυση στο Ελληνικό για την οποία ελάχιστα πράγματα γνωρίζουμε και λίγους μήνες αφού η αγορά έχει συνέλθει από το σοκ της διακριτικής αποχώρησής του από το μετοχικό κεφάλαιο της Eurobank. Τέτοιες κινήσεις είναι σίγουρο ότι δεν «εξωραΐζουν» την εικόνα που έχει η κοινωνία για τον όμιλο και σίγουρα δεν θα ενταχθούν στον επόμενο απολογισμό εταιρικής ευθύνης. Είναι βέβαιο ότι ο Όμιλος Λάτση θα έχει χιλιάδες επιχειρήματα για τους λόγους που τον οδήγησαν να παρανομήσει. Πολλά από αυτά πιθανόν να είναι και ρεαλιστικά.
Το ίδιο όμως ισχύει για όλους τους πολίτες και τις επιχειρήσεις σε αυτή τη χώρα που σηκώνουν το βάρος της ύφεσης και θα αισθάνονται το λιγότερο ... κορόιδα. Ας μην πρωτοτυπήσουμε και αρχίσουμε την πολεοδομική ανασυγκρότησή της χώρας γκρεμίζοντας το the Mall. Ας απαιτήσουμε όμως να έχει τουλάχιστον την ίδια μεταχείριση με χιλιάδες ιδιοκτήτες αυθαιρέτων που έχτισαν μεν παράνομα, κλήθηκαν όμως να πληρώσουν πρόστιμα προκειμένου να τα διατηρήσουν.
Πηγή:www.capital.gr
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.