Στο ΠΑΣΟΚ ακονίζουν τα… κλαδευτήρια για την «Ελιά»

Του Γιάννη Σιδέρη

Οι προεκλογικές δημοσκοπήσεις δημιούργησαν μια μετεκλογική εικονική πραγματικότητα,όσον αφορά τον εκλογικό συνδυασμό  τη Ελιάς. Οι δημοσκοπήσεις κατέγραφαν τη ραγδαίακατάρρευσή της, οι «πολέμαρχοι», επίδοξοι αρχηγοί, ου μην και ο τέως,  είχαν βγάλει τα μαχαίρια από τα θηκάρια και περίμεναν στις γωνίες, ενώ το φιλοθεάμον κοινό ανέμενε η επομένη να βρει τον πρόεδρο Βαγγέλη Βενιζέλο, πολιτικώς, κατακρεουργημένο.
Ως δια μαγείας, η νύχτα του …Αγίου Βαρθολομαίου, απεφεύχθη στο ΠΑΣΟΚ, χάρη στην εικονική πραγματικότητα των δημοσκοπήσεων! Υπό τις εντυπώσεις κατακρήμνισης που είχαν  δημιουργηθεί, το ΠΑΣΟΚ φάνηκε τελικά να διασώζετε, ενώ με τη βοήθεια προπαγανδιστικών μηχανισμών, ο κ. Βενιζέλος σχεδόν ανεδείχθη ως ένας εκ των νικητών της εκλογικής μάχης. Και όλα αυτά τη στιγμή που έχασε το 1/3 των ψηφοφόρων του, ήτοι περί τις 400 χιλιάδες ψήφους, και από το περίπου 12% καταστάλαξε στο 8%!
Με το αποτέλεσμα ο κ. Βενιζέλος αναθάρρησε  και με αυξημένη αυτοπεποίθηση εστράφη προς δύο κατευθύνσεις: αφενός προς την κυβέρνηση όπου θεωρώντας ότι αυξήθηκε το ειδικό βάρος του κόμματος, ζητεί και αυξημένη ποιοτική συμμετοχή στην κυβέρνηση, αφετέρου στο κόμμα του, στο οποίο ανήγγειλε ότι εκόν άκον το Φθινόπωρο θα φυτρώσει πλέον ως «Ελιά», κάτι που έκανε τους παλαιμάχους του κόμματος να αρχίσουν να του τρίζουν τα δόντια!
Ο νυν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν έχει αίσθηση ιστορικότητας στο ΠΑΣΟΚ. Ενετάχθη ως «έπηλυς» στο κίνημα, μετά την περίοδο του «βρώμικου ’89», υποστηρίζοντας τον Ανδρέα που εδιώκετο(όταν άλλοι, του εκσυγχρονιστικού μπλοκ κυρίως, αν και σαρξ εκ της σαρκός του ΠΑΣΟΚ, ποιούσαν την νήσσαν). Ωστόσο το στελεχικό δυναμικό ποτέ δεν τον είδε ως δικό του, ως έναν εκ των συντρόφων του. Ίσως και ο ίδιος δεν κατανόησε ποτέ ότι στο βαθύ ΠΑΣΟΚ ήταν ολίγον ξένος.
Ωστόσο, ό,τι και να ήταν, η πρόσφατη απόφασή του μάλλον υπερέβη τα εσκαμμένα. Φερόμενος ηγεμονικά, ως… άλλος Γιώργος, αποφάσισε μόνος του και το ανακοίνωσε στους… υπηκόους του ΠΑΣΟΚ. Το Φθινόπωρο  θα γίνει το συνέδριο για την συγκρότηση της Ελιάς. Παράλληλα έκανε εκκλήσεις στη ΔΗΜΑΡ και το Ποτάμι, να απαγκιάσουν κάτω από τον ίσκιο της, αλλά εισέπραξε ηχηρές αρνήσεις. Οι μόνοι που φαίνεται να ανταποκρίνονται είναι οι περίφημοι «58». Όμως οι «58» δεν υφίστανται ως πολιτική δύναμη.
Πρόκειται για καθηγητές, επώνυμους διανοουμένους, οι οποίοι δεν έχουν καμιά αντιστοίχηση σε κοινωνικά σύνολα και εξ΄ αυτού,  καμιά εκλογική απήχηση. Διέπονται δε από έναν ελιτισμό ο οποίος αποκαλύφθηκε κατά την προεκλογική περίοδο. Ήθελαν να «αγωνιστούν», κατερχόμενοι στην εκλογές, βασιζόμενοι στις ψήφους των πασόκων. Όταν τα πράγματα δυσκόλεψαν, με το σταυρό προτίμησης, προτίμησαν να αποσυρθούν σιωπηλά από το στίβο.
Το μεγαλύτερο, ωστόσο, σφάλμα του Βενιζέλου είναι ότι υποτίμησε το στελεχικό δυναμικό του κόμματός του. Σπεύδει να διαλύσει ένα ιστορικό κόμμα που εκ των πραγμάτων έχει ακόμη μια κάποια, έστω κι εξασθενημένη, οργανωτική διάρθρωση, αλλά κυρίως έχει ρίζες στην Κοινωνία  (Τοπική Αυτοδιοίκηση και Συνδικάτα όλων των βαθμίδων), χωρίς να ρωτήσει τα στελέχη. Φυσικό ήταν από την Φώφη μέχρι τον Καρχιμάκη, και από τον Σκανδαλίδη μέχρι τον Ρέππα, να αρχίσει ο ξεσηκωμός, που φυσικά θα έχει συνέχεια ως το φθινόπωρο.
Χαρακτηριστική στην αποφασιστικότητα της ήταν φράση του κ. Ρέππα στο  ιστολόγιό του, όπου μεταξύ  των άλλων, αφού διερωτάται πώς είναι δυνατό να ιδρυθεί η Ελιά χωρίς πρώτα να γίνει συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, ώστε το κόμμα να αποφασίσει την αυτοδιάλυσή του, αναφέρει: «Δεν νοείται παράκαμψη του ΠΑΣΟΚ, της ιστορίας και της παρακαταθήκης του, ώστε να ιδιοποιηθούν τον πολιτικό χώρο σχήματα και παράγοντες που θεωρούν ότι  η παράταξη τους ανήκει. Διαφορετικά, η ρήξη θα είναι αναπόφευκτη και οριστική»! (η υπογράμμιση δική μας).
Εύλογο συμπέρασμα. Ο κ. Βενιζέλος με τη βουλησιαρχία του, την εξουσιαστική του βουλιμία και το αυθόρμητο των ενεργειών του,  κατόρθωσε να έχει το λεγόμενο «ιστορικό ΠΑΣΟΚ» απέναντί του.
Την ελιά δεν την έφαγε ολοκληρωτικά ο δάκος στις εκλογές, αλλά τα κλαδευτήρια άρχισαν να ψαλιδίσουν τη φύτρα της!

http://www.aixmi.gr/