Οι πολιτικές της Μέρκελ είναι υπεύθυνες για την άνοδο της ακροδεξιάς και του ευρωσκεπτικισμού, εκτιμά ο Φιλίπ Λεγκρέν. Τα βάρβαρα μέτρα λιτότητας στην Ελλάδα και ο εκβιασμός του Νότου. Γιατί πρέπει να διαγραφούν τα χρέη.
Η δημιουργία μιας νομισματική ένωσης που θα λειτουργεί προς όφελος όλων των πολιτών και όχι υπέρ των Γερμανών πιστωτών είναι η μόνη απάντηση στην πολιτική και οικονομική κρίση της Ευρώπης, υποστηρίζει σε άρθρο του ο Φιλίπ Λεγκρέν.
Όπως αναφέρει ο πρώην οικονομικός σύμβουλος της Κομισιόν, οι πρόσφατες ευρωεκλογές σημαδεύτηκαν από την απογοήτευση και την απελπισία των ψηφοφόρων. Μόνο το 43% των Ευρωπαίων μπήκε στον κόπο να ψηφίσεικαι πολλοί από αυτούς αποφάσισαν να στηρίξουν ακραία και ευρωσκεπτικιστικά κόμματα.
Σύμφωνα με τον κ. Λεγκρέν υπάρχουν πολλοί λόγοι για αυτόν τον «πολιτικό σεισμό», αλλά οι κυριότεροι είναι η διαρκής πτώση του επιπέδου ζωής, τα διψήφια ποσοστά ανεργίας και οι περιορισμένες προσδοκίες για το μέλλον. Η ευρωπαϊκή κρίση έχει εξασθενίσει την εμπιστοσύνη των Ευρωπαίων πολιτών για τις ικανότητες και τα κίνητρα των αξιωματούχων και των κυβερνήσεων.
O κ. Λεγκρέν υποστηρίζει πως ενώ η Άγκελα Μέρκελ αποκάλεσε «λυπηρή» την άνοδο της στήριξης προς τις ακραίες δυνάμεις, είναι η κυβέρνηση της και οι θεσμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ευθύνονται για αυτήν. Στην ευρωζώνη διαδοχικές κυβερνήσεις εκβιάστηκαν να εφαρμόσουν λανθασμένες και άδικες πολιτικές που απαίτησε η γερμανική κυβέρνηση και επέβαλε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Στην Ελλάδα, η Μέρκελ, μαζί με την Κομισιόν και την ΕΚΤ απείλησαν την χώρα με έξοδο από το ευρώ, αν η κυβέρνηση δεν δεχόταν επαχθείς όρους δανεισμού. Οι Έλληνες αναγκάστηκαν να δεχθούν βάρβαρα μέτρα λιτότητας για να συνεχίσουν να εξυπηρετούν ένα αβάσταχτο χρέος, περιορίζοντας τις απώλειες για τις γαλλικές και γερμανικές και για τους φορολογούμενους της ευρωζώνης.
Το αποτέλεσμα ήταν η Ελλάδα να βιώσει μια ύφεση χειρότερη και από αυτήν της Γερμανίας τη δεκαετία του 1930.
Όπως υπογραμμίζει ο κ. Λεγκρέν δεν αποτελεί έκπληξη που η στήριξη για τα δύο μεγάλα ελληνικά κόμματα υποχώρησε στο 31% το 2014% από 69% το 2009, ένα ακροαριστερό κόμμα βρίσκεται στην κορυφή και τρίτο κόμμα είναι η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή.
Στην Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Ισπανία ο δανεισμός των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών κατά τα χρόνια της «φούσκας» κατευθύνθηκε στις τράπεζες και όχι στις κυβερνήσεις. Αλλά και εκεί ο άξονας Βερολίνο – Βρυξέλλες – Φρανκφούρτη ανάγκασε τους φορολογούμενους να πληρώσουν για τα λάθη των ξένων τραπεζών, δίνοντας στους Ιρλανδούς ένα λογαριασμό €64 δισ. (περίπου 14.000 το άτομο), μαζί με σκληρά μέτρα λιτότητας.
Η στήριξη για τα κόμματα που συνεργάστηκαν με την τρόικα δεν άργησε να καταρρεύσει. Στην Ισπανία υποχώρησε στο 49% το 2014 από 81% το 2009. Ευτυχώς, σημειώνει ο κ. Λεγκρέν, οι μνήμες των φασιστικών καθεστώτων στην Ισπανία και την Πορτογαλία απέτρεψαν την άνοδο της άκρας δεξιάς, με τα κόμματα της άκρας αριστεράς να επωφελούνται από την γενικευμένη αγανάκτηση. Στην Ιρλανδία, οι ανεξάρτητοι κατέλαβαν την πρώτη θέση στις δημοσκοπήσεις.
Η λανθασμένη αντίληψη πως ο Βορράς διέσωσε το Νότο πυροδότησε αντιδράσεις και στην Φινλανδία, όπου η ακροδεξιά έλαβε το 13% των ψήφων και στη Γερμανία όπου ένα κόμμα κατά του ευρώ κέρδισε 7%.
Στην Ιταλία, η λιτότητα οδήγησε στην έξοδο την μεταβατική κυβέρνηση του τεχνοκράτη Μάριο Μόντι και εκτόξευσε το Κίνημα των Πέντε Αστέρων του Μπέμπε Γκρίλο. Στην Γαλλία ο σοσιαλιστής Φρανσουά Ολάντ έγινε πρόεδρος το 2012 με την υπόσχεση ότι θα βάλει τέλος στην λιτότητα, αλλά το Βερολίνο τον «προσγείωσε» ζητώντας μέτρα. Το αποτέλεσμα ήταν όπως τονίζει ο κ. Λεγκρέν να προκληθεί ένας πολιτικός σεισμός στις ευρωεκλογές, με το κόμμα της Λεπέν να κερδίζει την πρώτη θέση.
Μαζί με μια χρόνια οικονομική κρίση, η Ευρώπη έχει και μια οξεία πολιτική κρίση, αλλά το κατεστημένο των Βρυξελλών δεν φαίνεται διατεθειμένο να αλλάξει πορεία, προειδοποιεί ο κ. Λεγκρέν. Στο κοινοβούλιο, η μειονότητα των ευρωσκεπτικιστών αναμένεται να πολώσει ακόμα περισσότερο το κλίμα μεταξύ των κεντροδεξιών και κεντροαριστερών κομμάτων.
Το χαμηλό ποσοστό συμμετοχής και η αποδυνάμωση των παραδοσιακών κομμάτων δίνει στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ένα πρόσχημα για να συνεχίσει την λήψη αποφάσεων κεκλεισμένων των θυρών. Η πρώτη τέτοια επιλογή θα είναι ο νέος πρόεδρος της Κομισιόν, εκτιμά ο κ. Λεγκρέν.
Σύμφωνα με τον ίδιο, ο μόνος που φαίνεται ικανός να ταράξει τα νερά είναι ο νέος Ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι. Στις ευρωεκλογές έλαβε ποσοστό 41%, διπλάσιο από αυτό του δεύτερου. Ο 39χρονος πρωθυπουργός έχει δεσμευτεί να πιέσει για ευρωπαϊκές πολιτικές που θα δίνουν έμφαση στην ανάπτυξη και για μεγαλύτερη δημοσιονομική ευελεξία. Η χρονική συγκυρία είναι ιδανική υποστηρίζει ο κ. Λεγκρέν, καθώς η Ιταλία θα αναλάβει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αντί για μια ευρωζώνη που θα είναι φυλακισμένη στα στενά συμφέροντα της Γερμανίας, η Ευρώπη χρειάζεται μια νομισματική ένωση που θα λειτουργεί προς όφελος όλων των πολιτών της, υπογραμμίζει ο κ. Λεγκρέν. Οι τράπεζες "ζόμπι" πρέπει να αναδιαρθρωθούν, τα υπερβολικά χρέη πρέπει να διαγραφούν και να ενισχυθούν οι επενδύσεις και οι μεταρρυθμίσεις για την τόνωση της παραγωγικότητας και των μισθών. Ο δημοσιονομικός μανδύας πρέπει να εγκαταλειφθεί και να επιτραπεί στις υπερχρεωμένες κυβερνήσεις να χρεοκοπήσουν.Η πιο δίκαιη, ελεύθερη και πλουσιότερη ευρωζώνη που θα αναδυθεί, θα είναι τελικά και προς όφελος της ίδιας της Γερμανίας, υπογραμμίζει ο κ. Λεγκρέν.
Παράλληλα, οι Ευρωπαίοι πρέπει να αποκτήσουν ισχυρότερο λόγο για την πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καταλήγει.
* O Φιλίπ Λεγκρέν διετέλεσε οικονομικός σύμβουλος του προέδρου της Κομισιόν ως τον Φεβρουάριο του 2014. Έχει γράψει το βιβλίο Εuropean Sprin: Why Our Economies and Politics are in a Mess - and how to put them right.
http://www.euro2day.gr
Όπως αναφέρει ο πρώην οικονομικός σύμβουλος της Κομισιόν, οι πρόσφατες ευρωεκλογές σημαδεύτηκαν από την απογοήτευση και την απελπισία των ψηφοφόρων. Μόνο το 43% των Ευρωπαίων μπήκε στον κόπο να ψηφίσεικαι πολλοί από αυτούς αποφάσισαν να στηρίξουν ακραία και ευρωσκεπτικιστικά κόμματα.
Σύμφωνα με τον κ. Λεγκρέν υπάρχουν πολλοί λόγοι για αυτόν τον «πολιτικό σεισμό», αλλά οι κυριότεροι είναι η διαρκής πτώση του επιπέδου ζωής, τα διψήφια ποσοστά ανεργίας και οι περιορισμένες προσδοκίες για το μέλλον. Η ευρωπαϊκή κρίση έχει εξασθενίσει την εμπιστοσύνη των Ευρωπαίων πολιτών για τις ικανότητες και τα κίνητρα των αξιωματούχων και των κυβερνήσεων.
O κ. Λεγκρέν υποστηρίζει πως ενώ η Άγκελα Μέρκελ αποκάλεσε «λυπηρή» την άνοδο της στήριξης προς τις ακραίες δυνάμεις, είναι η κυβέρνηση της και οι θεσμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ευθύνονται για αυτήν. Στην ευρωζώνη διαδοχικές κυβερνήσεις εκβιάστηκαν να εφαρμόσουν λανθασμένες και άδικες πολιτικές που απαίτησε η γερμανική κυβέρνηση και επέβαλε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Στην Ελλάδα, η Μέρκελ, μαζί με την Κομισιόν και την ΕΚΤ απείλησαν την χώρα με έξοδο από το ευρώ, αν η κυβέρνηση δεν δεχόταν επαχθείς όρους δανεισμού. Οι Έλληνες αναγκάστηκαν να δεχθούν βάρβαρα μέτρα λιτότητας για να συνεχίσουν να εξυπηρετούν ένα αβάσταχτο χρέος, περιορίζοντας τις απώλειες για τις γαλλικές και γερμανικές και για τους φορολογούμενους της ευρωζώνης.
Το αποτέλεσμα ήταν η Ελλάδα να βιώσει μια ύφεση χειρότερη και από αυτήν της Γερμανίας τη δεκαετία του 1930.
Όπως υπογραμμίζει ο κ. Λεγκρέν δεν αποτελεί έκπληξη που η στήριξη για τα δύο μεγάλα ελληνικά κόμματα υποχώρησε στο 31% το 2014% από 69% το 2009, ένα ακροαριστερό κόμμα βρίσκεται στην κορυφή και τρίτο κόμμα είναι η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή.
Στην Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Ισπανία ο δανεισμός των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών κατά τα χρόνια της «φούσκας» κατευθύνθηκε στις τράπεζες και όχι στις κυβερνήσεις. Αλλά και εκεί ο άξονας Βερολίνο – Βρυξέλλες – Φρανκφούρτη ανάγκασε τους φορολογούμενους να πληρώσουν για τα λάθη των ξένων τραπεζών, δίνοντας στους Ιρλανδούς ένα λογαριασμό €64 δισ. (περίπου 14.000 το άτομο), μαζί με σκληρά μέτρα λιτότητας.
Η στήριξη για τα κόμματα που συνεργάστηκαν με την τρόικα δεν άργησε να καταρρεύσει. Στην Ισπανία υποχώρησε στο 49% το 2014 από 81% το 2009. Ευτυχώς, σημειώνει ο κ. Λεγκρέν, οι μνήμες των φασιστικών καθεστώτων στην Ισπανία και την Πορτογαλία απέτρεψαν την άνοδο της άκρας δεξιάς, με τα κόμματα της άκρας αριστεράς να επωφελούνται από την γενικευμένη αγανάκτηση. Στην Ιρλανδία, οι ανεξάρτητοι κατέλαβαν την πρώτη θέση στις δημοσκοπήσεις.
Η λανθασμένη αντίληψη πως ο Βορράς διέσωσε το Νότο πυροδότησε αντιδράσεις και στην Φινλανδία, όπου η ακροδεξιά έλαβε το 13% των ψήφων και στη Γερμανία όπου ένα κόμμα κατά του ευρώ κέρδισε 7%.
Στην Ιταλία, η λιτότητα οδήγησε στην έξοδο την μεταβατική κυβέρνηση του τεχνοκράτη Μάριο Μόντι και εκτόξευσε το Κίνημα των Πέντε Αστέρων του Μπέμπε Γκρίλο. Στην Γαλλία ο σοσιαλιστής Φρανσουά Ολάντ έγινε πρόεδρος το 2012 με την υπόσχεση ότι θα βάλει τέλος στην λιτότητα, αλλά το Βερολίνο τον «προσγείωσε» ζητώντας μέτρα. Το αποτέλεσμα ήταν όπως τονίζει ο κ. Λεγκρέν να προκληθεί ένας πολιτικός σεισμός στις ευρωεκλογές, με το κόμμα της Λεπέν να κερδίζει την πρώτη θέση.
Μαζί με μια χρόνια οικονομική κρίση, η Ευρώπη έχει και μια οξεία πολιτική κρίση, αλλά το κατεστημένο των Βρυξελλών δεν φαίνεται διατεθειμένο να αλλάξει πορεία, προειδοποιεί ο κ. Λεγκρέν. Στο κοινοβούλιο, η μειονότητα των ευρωσκεπτικιστών αναμένεται να πολώσει ακόμα περισσότερο το κλίμα μεταξύ των κεντροδεξιών και κεντροαριστερών κομμάτων.
Το χαμηλό ποσοστό συμμετοχής και η αποδυνάμωση των παραδοσιακών κομμάτων δίνει στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ένα πρόσχημα για να συνεχίσει την λήψη αποφάσεων κεκλεισμένων των θυρών. Η πρώτη τέτοια επιλογή θα είναι ο νέος πρόεδρος της Κομισιόν, εκτιμά ο κ. Λεγκρέν.
Σύμφωνα με τον ίδιο, ο μόνος που φαίνεται ικανός να ταράξει τα νερά είναι ο νέος Ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι. Στις ευρωεκλογές έλαβε ποσοστό 41%, διπλάσιο από αυτό του δεύτερου. Ο 39χρονος πρωθυπουργός έχει δεσμευτεί να πιέσει για ευρωπαϊκές πολιτικές που θα δίνουν έμφαση στην ανάπτυξη και για μεγαλύτερη δημοσιονομική ευελεξία. Η χρονική συγκυρία είναι ιδανική υποστηρίζει ο κ. Λεγκρέν, καθώς η Ιταλία θα αναλάβει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αντί για μια ευρωζώνη που θα είναι φυλακισμένη στα στενά συμφέροντα της Γερμανίας, η Ευρώπη χρειάζεται μια νομισματική ένωση που θα λειτουργεί προς όφελος όλων των πολιτών της, υπογραμμίζει ο κ. Λεγκρέν. Οι τράπεζες "ζόμπι" πρέπει να αναδιαρθρωθούν, τα υπερβολικά χρέη πρέπει να διαγραφούν και να ενισχυθούν οι επενδύσεις και οι μεταρρυθμίσεις για την τόνωση της παραγωγικότητας και των μισθών. Ο δημοσιονομικός μανδύας πρέπει να εγκαταλειφθεί και να επιτραπεί στις υπερχρεωμένες κυβερνήσεις να χρεοκοπήσουν.Η πιο δίκαιη, ελεύθερη και πλουσιότερη ευρωζώνη που θα αναδυθεί, θα είναι τελικά και προς όφελος της ίδιας της Γερμανίας, υπογραμμίζει ο κ. Λεγκρέν.
Παράλληλα, οι Ευρωπαίοι πρέπει να αποκτήσουν ισχυρότερο λόγο για την πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καταλήγει.
* O Φιλίπ Λεγκρέν διετέλεσε οικονομικός σύμβουλος του προέδρου της Κομισιόν ως τον Φεβρουάριο του 2014. Έχει γράψει το βιβλίο Εuropean Sprin: Why Our Economies and Politics are in a Mess - and how to put them right.
http://www.euro2day.gr
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.