Και οι οποίοι ετοιμάζονται την Κυριακή να ψηφίσουν ξανά τους ίδιους, μην και... χάσουν τα ήδη... χαμένα. Ούτε θλίψη, ούτε καν οίκτος. Διότι, δεν μπορώ να κατανοήσω έναν άνθρωπο που ρίχνει την αξιοπρέπειά του στα τάρταρα και στοιβάζεται στις ουρές της ντροπής για τρία μαρούλια κι ένα κιλό μήλα αντί να την κρατήσει ψηλά, τη «γαμημένη» αξιοπρέπειά του, να καμαρώνει γι' αυτήν και να βγει στους δρόμους να διαμαρτυρηθεί. Να αγωνιστεί. Να αντισταθεί.
Αν συμφωνήσουμε πως κύριοι υπεύθυνοι για την τραγική κατάσταση στην οποία ζούμε είναι αυτοί που μας κυβερνούν τα τελευταία ιδίως χρόνια και οι πολιτικές του μνημονίου, sorry, λύση δεν είναι η επαιτεία αλλά η αντίδραση. Αν πρόκειται να απλώσεις το χέρι για ελεημοσύνη, καλύτερα σήκωσέ το. Με όποιο τρόπο νομίζεις εσύ προτιμότερο. Θέλουν να σε κάνουν ζητιάνο, μην γίνεσαι και από μόνος σου.
Αν συμφωνήσουμε πως κύριοι υπεύθυνοι για την τραγική κατάσταση στην οποία ζούμε είναι αυτοί που μας κυβερνούν τα τελευταία ιδίως χρόνια και οι πολιτικές του μνημονίου, sorry, λύση δεν είναι η επαιτεία αλλά η αντίδραση. Αν πρόκειται να απλώσεις το χέρι για ελεημοσύνη, καλύτερα σήκωσέ το. Με όποιο τρόπο νομίζεις εσύ προτιμότερο. Θέλουν να σε κάνουν ζητιάνο, μην γίνεσαι και από μόνος σου.
Μήπως τελικά όμως δεν πρέπει να κατηγορώ κάποιον που προτιμάει να είναι επαίτης παρά αγωνιστής; Μήπως ζητάμε περισσότερα απ' όσα μπορούν; Πιο μούφα λαός από τον ελληνικό δεν πρέπει να υπάρχει στον κόσμο όλο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.