Δεν συμφωνούν όλοι για την... επιμήκυνση του ελληνικού χρέους

Του Γιάννη Αγγέλη 

Οι πρόσφατες δηλώσεις του κ. Regling (EFSF) για την δυνατότητα του ελληνικού χρέους να επιβεβαιώσει την «βιωσιμότητά» του μέσα από μία ακόμα μεγαλύτερη επιμήκυνση (κατά μία 20ετία) είχαν δημιουργήσει την εντύπωση ότι όλοι στην ευρωζώνη έχουν αποδεχθεί την «λύση» αυτή.

Άλλωστε ο κ. Regling αυτό που έκανε ήταν να συμπληρώσει τις δηλώσεις του κ. Schaeuble που για πολλοστή φορά επανέλαβε ότι δεν υπάρχει περίπτωση «νέου» κουρέματος του ελληνικού χρέους. Φαίνεται όμως ότι τα πράγματα ίσως δεν είναι ακριβώς έτσι.

Δεν είναι μόνο το ΔΝΤ που επιμένει για το «κούρεμα» και την ανάληψη ζημιών από τους ευρωπαίους δανειστές με μία διαγραφή ενός μέρους του διακρατικού χρέους.

Υπάρχει και μία σημαντική μερίδα τόσο μέσα στο κυβερνητικό κόμμα το CDU της κας Merkel όσο και στο SPD που εξακολουθούν να επιμένουν ότι δεν υπάρχει ρεαλισμός στην πρόταση επιμήκυνσης του ελληνικού χρέους και ότι είναι αναγκαίο ένα νέο «κούρεμα». Ορισμένοι αναλυτές βέβαια υποστηρίζουν ότι οι αντιθέσεις αυτές έχουν να κάνουν και με την διελκυστίνδα των διαπραγματεύσεων σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας μεταξύ CDU και SPD. Όπως όμως και να έχει το θέμα οι αντιρρήσεις φαίνεται να είναι αρκετά ισχυρές και στην Κομισιόν παρακολουθούν με ιδιαίτερη προσοχή την «συζήτηση» αυτή προκειμένου οι τελικές προτάσεις για την Ελλάδα να είναι εξ αρχής προσαρμοσμένες στα... περιθώρια που θα έχει η νέα γερμανική κυβέρνηση για να χειρισθεί το θέμα του ελληνικού χρέους στο γερμανικό κοινοβούλιο.

Κανείς δεν ξεχνά παράλληλα ότι ο μεγάλος κριτής στην υπόθεση της νέας αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους παραμένει το ΔΝΤ.

Και στο ΔΝΤ δεν αρέσει το γεγονός ότι μία νέα επιμήκυνση του χρέους κατά μία επιπλέον 20ετία με παράλληλη μείωση του επιτοκίου ανατρέπει την... σειρά των δανειστών. Δηλαδή εκ των πραγμάτων φέρνει τους ιδιώτες δανειστές να αποπληρώνονται πρώτοι τα χρωστούμενα (μετά το ΔΝΤ) λόγω του χρονοδιαγράμματος των λήξεων των ελληνικών ομολόγων και τους «επίσημους» δανειστές δηλαδή τις κυβερνήσεις και το EFSF να μεταθέτουν την αποπληρωμή τους κατά μισό... αιώνα.

Αυτή η αναστροφή για ένα τόσο μεγάλο ποσό δανείου (σε σχέση με το ΑΕΠ) που βάζει τους ιδιώτες πριν από τα κράτη δημιουργεί άλλο ένα προηγούμενο για το οποίο φαίνεται ότι κανείς δεν είναι ευτυχής στο ΔΝΤ αλλά και στην... ΕΚΤ.

Πηγή:www.capital.gr