Η κραυγή των οικονομολόγων

ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ, ΠΟΥ ΕΝΤΕΙΝΕΙ ΤΟ ΦΑΥΛΟ ΚΥΚΛΟ ΤΗΣ ΥΦΕΣΗΣ

Του ΚΩΣΤΑ ΣΑΡΡΗ

«ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ του 2010, όταν τα πρώτα σημάδια της κρίσης της Ευρωζώνης έγιναν εμφανή, μια επιστολή υπογεγραμμένη από 300 οικονομολόγους επισήμανε τους εγγενείς κινδύνους των πολιτικών λιτότητας... Ωστόσο, αυτός ο συναγερμός παρέμεινε νεκρό γράμμα».

G7 (μπλε γραμμή) - Κόσμος (κόκκινη γραμμή)Αυτό αναφέρει κείμενο υπογραφών-κραυγή κατά των περιοριστικών ευρωπολιτικών, που κυκλοφορεί και στο Διαδίκτυο, από σειρά αντινεοφιλελεύθερων οικονομολόγων, με τίτλο: «Η Προειδοποίηση των Οικονομολόγων» («The economists' warning»). Από τους πρώτους που υπέγραψαν, ο Τζέιμς Γκαλμπρέιθ και αρκετοί Ελληνες οικονομολόγοι.

Στηλιτεύουν τα αδιέξοδα της σχολής της «επεκτατικής λιτότητας» και μιλούν για τραγικά λάθη των ευρωηγεσιών, τα οποία διαιωνίζουν το φαύλο κύκλο της κρίσης, εφάμιλλης με εκείνη το 1930 που εξέθρεψε τους ναζί και έληξε με τη βαρβαρότητα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

19 εκατ. άνεργοι

Μερικά αποσπάσματα του κειμένου αναφέρουν:

«Η ευρωπαϊκή κρίση εξακολουθεί να καταστρέφει θέσεις εργασίας. Μέχρι το τέλος του 2013 θα υπάρχουν 19 εκατομμύρια άνεργοι στην Ευρωζώνη και μόνο, πάνω από 7 εκατ. περισσότεροι από το 2008, μια αύξηση χωρίς προηγούμενο από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου που θα ανεβεί περαιτέρω το 2014...

»Η ασυμμετρία (περιφέρειας και κέντρου στην Ευρωζώνη) είναι μία από τις αιτίες της σημερινής πολιτικής παράλυσης της Ευρώπης με τις αμήχανες και εξευτελιστικές, διαδοχικές συναντήσεις κορυφής να καταλήγουν σε μέτρα εξόφθαλμα ανίκανα να σταματήσουν τις διαδικασίες απόκλισης που βρίσκονται σε εξέλιξη...

»Οι ευρωπαϊκές αρχές προτίμησαν να υιοθετήσουν την ευφάνταστη επινόηση του δόγματος της "επεκτατικής λιτότητας"... Οπως αναγνωρίζει και το ίδιο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, σήμερα ξέρουμε πως οι πολιτικές λιτότητας έχουν στην πραγματικότητα βαθύνει την κρίση, προκαλώντας κατάρρευση στα εισοδήματα...

»Ωστόσο, οι ευρωπαϊκές αρχές κάνουν τώρα ένα νέο λάθος. Παρουσιάζονται να είναι πεπεισμένες ότι οι περιφερειακές χώρες-μέλη μπορούν να λύσουν τα προβλήματά τους με την εφαρμογή "διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων"... Πρόκειται για ψευδαίσθηση.

»Ο Τζον Μέιναρντ Κέινς αντιτίθεται στη Συνθήκη των Βερσαλιών το 1919 με τις παρακάτω διορατικές λέξεις: "Εάν πάρουμε την άποψη ότι η Γερμανία πρέπει να διατηρηθεί στη φτώχεια και τα παιδιά της πεινασμένα και ανάπηρα [...] Εάν στοχεύουμε συνειδητά στην εξαθλίωση της Κεντρικής Ευρώπης, η εκδίκηση, τολμώ να προβλέψω, δεν θα αργήσει".

Ανοδος του ναζισμού

»Ακόμα κι αν οι θέσεις είναι αντιστρόφως ανάλογες, με τις χώρες της περιφέρειας σε δεινή κατάσταση και τη Γερμανία σε συγκριτικά πλεονεκτική θέση, η τρέχουσα κρίση παρουσιάζει περισσότερες από μία ομοιότητες με την τρομερή ιστορική φάση (1930), η οποία δημιούργησε τις προϋποθέσεις για την άνοδο του ναζισμού και του Β' Παγκοσμίου Πολέμου...

»Η μυωπία είναι τελικά ο κύριος λόγος για τα κύματα του ανορθολογισμού που σαρώνουν σήμερα την Ευρώπη: από την αφελή προάσπιση των ευέλικτων συναλλαγματικών ισοτιμιών, ως θεραπεία για όλα τα δεινά, έως τις πιο ανησυχητικές περιπτώσεις υπερεθνικιστικής και ξενοφοβικής προπαγάνδας.

»Κάτω από την απουσία προϋποθέσεων για τη μεταρρύθμιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και μιας νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής που να καθιστά δυνατή την ανάπτυξη ενός σχεδίου για την ανάκαμψη των δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων, την αντιμετώπιση των ανισοτήτων των εισοδημάτων και μεταξύ χωρών, καθώς και την αύξηση της απασχόλησης στις περιφερειακές χώρες της Ενωσης, οι σχεδιαστές των πολιτικών αποφάσεων δεν θα έχουν τίποτε άλλο από την κρίσιμη επιλογή εναλλακτικών λύσεων έξω από το ευρώ».

** Δείτε όλο το κείμενο (στα αγγλικά) και υπογραφές:www.theeconomistswarning.com

Υφεση κερδοφορίας, «απεργία» επενδύσεων

ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ από μαρξιστές οικονομολόγους συντάσσεται με την αντινεοφιλελεύθερη κριτική. Κάνουν, όμως, ένα βήμα παραπέρα. Προσθέτουν πως «το νέο σχέδιο επενδύσεων» δεν μπορεί να έχει μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα, εάν ταυτόχρονα δεν πάρεις τον έλεγχο των κεφαλαίων μακριά από τα χέρια των βιομηχάνων και των τραπεζιτών, που αρνούνται να επενδύουν υπό την ύφεση των κερδοφοριών (κέρδη/επενδύσεις).

Η προέλευση των κρίσεων βρίσκεται έξω από το τραπεζικό σύστημα, στον τρόπο που λειτουργεί το καπιταλιστικό σύστημα στο σύνολό του, σημειώνουν.

Απέναντι σε μια τόσο δραματική κρίση του καπιταλισμού, η «αναδιάρθρωση του συστήματος», είτε απότομα μέσω της επιδείνωσης και το βάθεμα της ύφεσης, όπως θέλουν οι νεοφιλελεύθερες δοξασίες, είτε σταδιακά με «βιάγκρα» και ψυχολογική ανάταση, όπως υποστηρίζουν οι νεοκεϊνσιανές απόψεις, δεν φέρνουν λύση οριστική στην κρίση.

Κ. Σ.

http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=388869