Το μεγάλο κόλπο κατά της Ελλάδας - Το 98% της βοήθειας πάει στους πιστωτές

 - Στους δανειστές δάνεια και έσοδα αποκρατικοποιήσεων

Του ΚΩΣΤΑ ΚΑΛΛΩΝΙΑΤΗ

ΜΠΟΡΕΙ η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ και ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να επαινούν την Ελλάδα για τις θυσίες της, υποσχόμενοι δόσεις και νέα βοήθεια εφ' όσον οι Ελληνες τηρούν την υποχρέωσή τους να... αυτοκαταστραφούν, όμως γεγονός παραμένει πως ελάχιστο μέρος από τα δάνεια και τις ιδιωτικές χρηματοδοτήσεις (μόλις το 1,6%) που λαμβάνει η χώρα καταλήγει στον κρατικό προϋπολογισμό και την πραγματική οικονομία με τους ανθρώπους της.

Αντίθετα, σχεδόν το σύνολο της βοήθειας προς την Ελλάδα χρησιμεύει για την εξυπηρέτηση των πιστωτών της.

«Από τη μία τσέπη βγήκαν και στην άλλη μπήκαν», αυτή είναι η μοναδική αλήθεια για το 89% των δανείων που χορηγήθηκαν από την τρόικα ως βοήθεια προς την υπερχρεωμένη και δεινοπαθούσα Ελλάδα. Οπως είχε δηλώσει πρόσφατα για τα χρήματα αυτά και η μη κυβερνητική οργάνωση Attac, «πέρασαν, αλλά δεν άγγιξαν τους ανθρώπους».

Πράγματι, από τα 212 δισ. ευρώ που έχουν δοθεί ώς σήμερα (Ιούλιος 2013) στην Ελλάδα ως δάνειο από την τρόικα, μόνο τα περίπου 18,6 δισ. (δηλαδή το 8,8%) πήγαν για την κάλυψη του πρωτογενούς ελλείμματος (μισθοί-συντάξεις κ.λπ.) και άλλα 4,9 δισ. (2,3% του ΑΕΠ) για τα ληξιπρόθεσμα κατέληξαν στην πραγματική οικονομία, δηλαδή μόλις το 11% του συνόλου.

Εικονικό ποσοστό

Ομως κι αυτό ουσιαστικά το ποσοστό είναι εικονικό, αφού τα 212 δισ. της βοήθειας που έχουμε λάβει ώς σήμερα δεν αρκούν να καλύψουν τις ακαθάριστες δανειακές ανάγκες των 239 δισ. της ίδιας περιόδου, ή ακόμη και τις καθαρές δανειακές ανάγκες των 216,5 δισ. που προκύπτουν μετά την αφαίρεση της ιδιωτικής χρηματοδότησης των 22,4 δισ. (από ιδιωτικοποιήσεις και επιστροφή κερδών των κεντρικών τραπεζών) που είχε η Ελλάδα ώς σήμερα.

Θα μπορούσε, δηλαδή, κάλλιστα να ισχυριστεί κανείς πως τα πρωτογενή ελλείμματα και τα ληξιπρόθεσμα χρηματοδοτήθηκαν εξ ολοκλήρου από την ιδιωτική χρηματοδότηση (κατά τα 5/6 από την πώληση δημόσιας περιουσίας), αφού η δανειακή βοήθεια δεν επαρκούσε για το σκοπό αυτό.

Το ίδιο συμπέρασμα προκύπτει αν εξετάσουμε τι προβλέπει το πρόγραμμα προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας (βλ. επικείμενη έκθεση Ευρωπαϊκής Επιτροπής που διέρρευσε στο Ρόιτερς) για τη συνολική διάρκεια της δανειακής σύμβασης (2010-2014): ακόμη κι αν στα 236,8 δισ., που τελικά θα έχει λάβει ως βοήθεια η Ελλάδα, προσθέσουμε τα προβλεπόμενα 25,5 δισ. της ιδιωτικής χρηματοδότησης (ιδιωτικοποιήσεις και επιστροφές κερδών), μόλις το 1,6% προβλέπεται να ωφελήσει το κράτος και την οικονομία με την ευρεία έννοια (στα ληξιπρόθεσμα προσθέτουμε τις λοιπές κυβερνητικές ανάγκες σε ρευστό).

Γιατί από το σύνολο των έτσι διαθέσιμων κεφαλαίων ύψους 262,3 δισ. θα πρέπει να καλυφθεί πρωτίστως η αποπληρωμή χρεών (116,9 δισ.), το κόστος του PSI και της επαναγοράς ομολόγων (94,1 δισ.) και οι οφειλόμενοι τόκοι (47,1 δισ.).

Ούτε ένα ευρώ

Με άλλα λόγια ώς και το 2014 το 98,4% των χορηγηθέντων κεφαλαίων -επίσημων δανείων και ιδιωτικών χρηματοδοτήσεων- θα έχει διατεθεί για υποχρεώσεις προς τους πιστωτές. Δεδομένου ότι τα 25,5 δισ. ιδιωτικής χρηματοδότησης αναλογούν στο 9,7% των συνολικών κεφαλαίων χρηματοδότησης, γίνεται αντιληπτό πως από την επίσημη δανειακή βοήθεια δεν περισσεύει ούτε ένα ευρώ για τις ανάγκες της πραγματικής οικονομίας και των Ελλήνων πολιτών. Εξ ου και το χρηματοδοτικό κενό που παρουσιάζεται για τη διετία 2013-14.

Αυτή είναι η γυμνή αλήθεια που απεικονίζεται επακριβώς στον Πίνακα της Κομισιόν.

Συγκεκριμένα, από τα 236,8 δισ. επίσημης βοήθειας που θα έχει λάβει την περίοδο 2010-2014 η Ελλάδα, τα 89,7 δισ. θα έχουν απορροφηθεί σε αποπληρωμές ομολόγων και μακροχρόνιων δανείων, τα 48,2 δισ. θα έχουν πάει στην ανακεφαλαίωση των τραπεζών, 47,1 δισ. θα έχουν πάει για πληρωμές τόκων, τα 34,6 δισ. αφορούν το κόστος του PSI, τα 18 δισ. καλύπτουν βραχυχρόνιο δανεισμό (έντοκα γραμμάτια), τα 15,8 δισ. καλύπτουν το πρωτογενές έλλειμμα και τα 11 δισ. την επαναγορά ομολόγων.

Από τα παραπάνω βασικά κονδύλια (δεν είναι όλα) παρατηρούμε πως το άθροισμα των 4 πρώτων (237,6 δισ.) υπερκαλύπτει το ποσόν της επίσημης βοήθειας, ενώ ακόμη και η ιδιωτική χρηματοδότηση των 25,5 δισ. δεν επαρκεί για να καλύψει το σύνολο των δύο υπολοίπων κονδυλίων (πρωτογενές έλλειμμα και επαναγορά χρέους).

ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ

Μας τα παίρνουν όλα...

...μας αφήνουν ψίχουλα

«Από τη μία τσέπη βγήκαν και στην άλλη μπήκαν».Αυτή είναι η μοναδική αλήθεια για το 98,4% των δανείων που χορηγήθηκαν από την τρόικα ως βοήθεια προς την υπερχρεωμένη και δεινοπαθούσα Ελλάδα. Οπως είχε δηλώσει πρόσφατα για τα χρήματα αυτά και η μη κυβερνητική οργάνωση Attac, «πέρασαν, αλλά δεν άγγιξαν τους ανθρώπους».

Ως και το 2014 το 98,4% των χορηγηθέντων κεφαλαίων -επίσημων δανείων και ιδιωτικών χρηματοδοτήσεων- θα έχει διατεθεί για υποχρεώσεις προς τους πιστωτές. Δεδομένου ότι τα 25,5 δισ. ιδιωτικής χρηματοδότησης αναλογούν στο 9,7% των συνολικών κεφαλαίων χρηματοδότησης, γίνεται αντιληπτό πως από την επίσημη δανειακή βοήθεια δεν περισσεύει ούτε ένα ευρώ για τις ανάγκες της πραγματικής οικονομίας και των Ελλήνων πολιτών. Εξ ου και το χρηματοδοτικό κενό που παρουσιάζεται για τη διετία 2013-14.

Συνεπώς, αν δεν δοθούν νέα δάνεια ή δεν υπάρξει νέο κούρεμα, το χρέος θα παραμένει μη βιώσιμο. 

Μόνο με «κούρεμα» λεφτά για τον Ελληνα

Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι πως αν δεν δοθούν νέα δάνεια ή δεν υπάρξει νέο «κούρεμα», τότε από το σύνολο της συνολικής επίσημης βοήθειας δεν θα έχει εισπραχθεί ούτε ένα ευρώ για τις άμεσες ανάγκες των Ελλήνων πολιτών, ενώ το χρέος θα παραμένει μη βιώσιμο.

Υπό το πρίσμα αυτό, το συμπέρασμα της Lisa Mettendrein (Attac), πως «ο στόχος των πολιτικών ελίτ δεν είναι η σωτηρία του ελληνικού πληθυσμού, αλλά του χρηματοπιστωτικού τομέα», κρίνεται απολύτως δικαιολογημένο.

Με τη διαφορά πως ενώ η Attac εκτιμά πως το 77% των επίσημων δανείων κατέληξαν άμεσα ή έμμεσα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, η αλήθεια είναι πως το 100% των δανείων αυτών έχει καταλήξει στους πιστωτές μας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Ας τα έχουν αυτά υπόψη τους όσοι αρνούνται στον ελληνικό λαό την ανάγκη «κουρέματος» του χρέους. Μέχρι τώρα η Ελλάδα στηρίχθηκε μαζικά με δανεισμό -δηλαδή με συνέχιση της μη βιώσιμης υπερχρέωσής της- μόνο και μόνο για να συνεχίζει να πληρώνει τους πιστωτές της και να προσφέρει χρόνο στις τράπεζες και τους επενδυτές να μετακυλίσουν τον κίνδυνο έκθεσής τους στο ελληνικό χρέος στα ευρωπαϊκά κράτη και τις κεντρικές τράπεζες, με αντάλλαγμα την εκποίηση της εγχώριας δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας. Η ανάπτυξη που υποσχόταν η τρόικα ήδη από το 2012 έχει μετατεθεί για το 2014 και μετά...

http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=377237