Ο καυγάς για το «κούρεμα» στο λάκκο των Λεόντων

Τελείωσε η Ευρώπη που ξέραμε και μαζί της τελειώνουν οι αυταπάτες για την αλληλεγγύη και την κοινή πορεία των λαών. Τώρα, η ενωμένη Ευρώπη γίνεται ακόμη πιο τυραννική, ακόμη πιο απάνθρωπη.

Γράφει:  Κώστας Ψωμιάδης

Αυτό ακριβώς δείχνει η διαμάχη μεταξύ ΔΝΤ και Κομισιόν, για το εάν το πρόγραμμα που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα ήταν λάθος, εάν έπρεπε να γίνει το «κούρεμα» από το 2010 ή εάν θα πρέπει να συζητάμε από τώρα το νέο «κούρεμα»…

Εξ αρχής το πρόγραμμα ήταν πολύ σκληρό (θυμηθείτε το «Καλό Κουράγιο» του Όλι Ρεν…) και οδηγούσε σε βαθιά ύφεση (άλλη το λένε “εσωτερική υποτίμηση” κι άλλοι “φτωχοποίηση”). Όσοι μπορούσαν να δουν πίσω από τα νούμερα και τα στοιχεία, κατάλαβαν από την πρώτη στιγμή ότι η συνταγή ήταν αποτυχημένη.

Σήμερα, ο καυγάς δεν αφορά σε διορθώσεις των αδικιών ή σε κινήσεις που θα αποτινάξουν τις αρνητικές συνέπειες της μνημονιακής πολιτικής και θα στρώσουν το δρόμο στην ανάπτυξη. Στην ουσία, ΔΝΤ και Κομισιόν τσακώνονται για το ποιος συνέβαλε περισσότερο ή λιγότερο στην υποτίμηση του βιοτικού επιπέδου του Έλληνα.

Αυτή η πολιτικοοικονομική αντίληψη, ωστόσο, αντιβαίνει στις βασικές αρχές της ενωμένης Ευρώπης, όπως διατυπώθηκαν κατά τα πρώτα βήματα της δημιουργίας της και για αρκετές δεκαετίες. Με άλλα λόγια, η Ευρώπη που ξέραμε δεν υπάρχει πια.

Και τώρα αναδεικνύεται μία άλλη Ευρώπη, που είναι πολύ πιο αντικοινωνική στις πολιτικές που εφαρμόζει, ενισχύοντας την τάση για μεγαλύτερες αποκλίσεις μεταξύ των μελών της, με τους ισχυρούς να γίνονται ισχυρότεροι και τους αδύναμους να εξαφανίζονται.

Και το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι: Θέλουμε να παραμείνουμε ως μέλη σε αυτό το club; Τι έχουμε να κερδίσουμε από την παραμονή μας στο λάκκο των λεόντων, που τόσο πασχίζει να μας διατηρήσει η τρικομματική μνημονιακή κυβέρνηση;

Μας έχουν πει πολλές φορές ότι η απομάκρυνσή μας από αυτή τη νέα ευρωπαϊκή «οικογένεια» θα είναι επίπονη. Ωστόσο, δεν μας είπε κανείς πόσο επίπονη θα είναι για όλη την ελληνική κοινωνία η πάση θυσία παραμονή μας στη σημερινή Ευρώπη, όπου τα συμφέροντα των αγορών, των τραπεζών και των πάσης φύσεως κερδοσκόπων μπαίνουν πάνω από τα δικαιώματα και το επίπεδο διαβίωσης των λαών.

Όσο περνάει ο καιρός κι όσο βαθαίνει η κρίση, τόσο περισσότερο αναδεικνύεται το απάνθρωπο πρόσωπο της Ευρώπης, την επόμενη ημέρα, μετά από την κρίση. Κι εκεί η θέση των χωρών του Νότου είναι προδιαγεγραμμένη. Αυτό είναι το νέο μας όραμα;

http://www.fmvoice.gr/