Η ΡΙ.Κ.Σ.ΣΥ. του Ανδρέα Λοβέρδου και οι ατιμώρητοι βολεμένοι που εξακολουθούν να μας κουνάνε το δάχτυλο
Η Ελλάδα ποτέ δεν είχε έλλειψη από (κατά φαντασίαν) ηγέτες και σωτήρες, οι οποίοι μάλιστα πολλαπλασιάζονται σε περιόδους κρίσης.
Έτσι και ο Ανδρέας Λοβέρδος, με πιο σημαντικό επίτευγμα της πολιτικής του καριέρας, τη διαπόμπευση τοξικομανών εκδιδόμενων γυναικών στο κέντρο της Αθήνας, άφησε πίσω του την ορθογραφία και το «προσεχώς εκτός Βουλής», ΠΑΣΟΚ και ανέλαβε να μας σώσει.
Όσοι διαβάσαμε την ιδρυτική διακήρυξη του νέου κόμματος, αναγνωρίσαμε τις επιρροές του Δημήτρη Αβραμόπουλου και του Ευάγγελου Βενιζέλου, άξιος μαθητής των οποίων φαίνεται ότι είναι ο Ανδρέας Λοβέρδος.
Βερμπαλισμός, ευχολόγια, δήθεν προοδευτικός λόγος, μπόλικο ΕΓΩ και μια υπόγεια προσπάθεια να πειστούμε ότι ο Ανδρέας Λοβέρδος, ηγέτης της κίνησης ΡΙ.Κ.Σ.ΣΥ, (ο Μπαμπινιώτης έσκισε τα πτυχία του) δεν έχει σχέση με το παλιό πολιτικό σύστημα που μας οδήγησε στη χρεοκοπία.
Άλλωστε, είναι γνωστό ότι κανένας πολιτικός του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δεν έχει ευθύνη. Η χρεοκοπία απλώς συνέβη, σαν φυσικό φαινόμενο.
Δεν θα άξιζε ούτε μια πρόταση, ακόμα και ανορθόγραφη, η νέα (;) προσπάθεια σωτηρίας της χώρας, αν ο ίδιος ο Α. Λοβέρδος με το παραφουσκωμένο Εγώ του, δεν συμβόλιζε τον τύπο του νεοέλληνα, που ο χειμαζόμενος λαός απεχθάνεται περισσότερο απ’ όλους.
Και αυτός είναι ο ατιμώρητος βολεμένος, που όχι μόνο δεν ντρέπεται για το ότι με την παρασιτική του δράση επί χρόνια, συνέβαλε στη χρεοκοπία, αλλά σήμερα, γεμάτος έπαρση, κουνάει το δάχτυλο και προτείνει λύσεις, σαν να φύτρωσε ξαφνικά στη χώρα των κολασμένων.
Ένας εσμός παρατρεχάμενων, αυλοκολάκων, πριγκίπων του νεποτισμού και του πλούτου, που έζησαν σε βάρος της χώρας, τώρα, ανέγγιχτοι από την κρίση, μιλάνε στα κανάλια, τοποθετούνται, οργανώνονται και προβληματίζονται για τον λαουτζίκο, που (φυσικά) δεν καταλαβαίνει και χρειάζεται διαμορφωτές γνώμης για να του πουν, πόσο φταίει και γιατί για παράδειγμα η απόλυσή του είναι πατριωτικό του καθήκον.
Αυτοί οι δήθεν προβληματισμένοι, έτοιμοι από καιρό με τις γνωριμίες τους, τους παχυλούς τους τραπεζικούς λογαριασμούς και το ένδοξο τους παρελθόν (σε μια χώρα που χρεοκόπησε), παραμένουν στα πράγματα και δεν έχουν καν την ευθιξία να σιωπήσουν.
Πρόκειται, για αυτούς, οι οποίοι προ κρίσης, είχαν κάνει τρόπο ζωής, τη διαπλοκή με την εξουσία, την επίδειξη πλούτου, την μόρφωση χωρίς ηθική, την αγραμματοσύνη του δήθεν εκκεντρικού και κυρίως και πάνω από όλα την απουσία κάθε ντροπής για όλα τα παραπάνω.
Ως γνήσιος πολιτικός εκπρόσωπός τους επανεμφανίζεται, "αναβαπτισμένος" με τη νέα του κίνηση ο κ. Λοβέρδος και πιθανότατα θα εμφανιστούν και άλλοι στο μέλλον, όταν τα σημερινά κόμματα εξουσίας, μετατραπούν σε κομματάκια και κάθε τρία βουλευτικά έδρανα θα υπάρχει και ένας αρχηγός.
Από τη ΡΙ.Κ.Σ.ΣΥ, θα απαλλαγούμε στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, με τον Ανδρέα Λοβέρδο να συναντά τη Λούκα Κατσέλη και τους ομοίους τους στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Το δύσκολο είναι να απαλλαγούμε από το παράδειγμα των λαμπερών παρασίτων, που καταδυνάστευαν τη δημόσια σφαίρα και έθεταν την ατζέντα στην πολιτική, την οικονομία και την κοινωνία επί χρόνια.
Και είναι δύσκολο, επειδή κάποτε, όχι πολλά χρόνια πριν, πολλοί από εμάς ονειρευτήκαμε ότι θα μπορέσουμε να ζήσουμε την ανέμελη ζωή του αυλοκόλακα, ξεπουλώντας ψήφους, ιδέες και αξιοπρέπεια.
*Ο Μάνος Χωριανόπουλος είναι δημοσιογράφος. Σπούδασε Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.