Η εβδομάδα που πέρασε σημαδεύτηκε –μεταξύ άλλων– από το δεύτερο στη σειρά περιστατικό, κατά το οποίο ένα ακόμα υψηλόβαθμο στέλεχος του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης «απειλεί» την τρόικα με παραίτηση. Πρόκειται για την «άρνηση» του αναπληρωτή υπουργού οικονομικών Χρήστου Σταϊκούρα να δεχτεί την απαίτηση της τρόικας να μην καταβληθούν τα 550 εκ ευρώ που οφείλουν οι τράπεζες απ’ το πακέτο Αλογοσκούφη των 28 δις ευρώ. Τελικά θα γίνει της τρόικας και ο Χρήστος Σταϊκούρας θα «το κάνει γαργάρα», όπως και προ ημερών ο προϊστάμενός του, Γιάννης Στουρνάρας, ο οποίος είχε επίσης «απειλήσει» τον Τόμσεν με παραίτηση για τις «παράλογες» απαιτήσεις που έθετε στις διαπραγματεύσεις ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ.
Το κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση έργο με τις «αντιστάσεις» των υπουργών που τελικά κάμπτονται και η θέληση των δανειστών γίνεται πραγματικότητα, φανερώνει και το καταστροφικό αδιέξοδο της λογικής που θέλει ως πρώτο στόχο «την ανάκτηση της αξιοπιστίας της χώρας», η οποία περνάει μέσα απ’ την «εκπλήρωση των υποχρεώσεων» που απορρέουν απ’ τις συμφωνίες με την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Στην πραγματικότητα αποδεικνύεται για ακόμα μια φορά πόσο καταστροφική για τη χώρα και τον ελληνικό λαό είναι η γραμμή που ακολουθεί και αυτή η κυβέρνηση και θέτει πάνω απ’ όλα «την παραμονή της χώρας στο ευρώ».
Την ίδια μέρα που διέρρεε στη δημοσιότητα το χάρισμα των οφειλών που έχουν οι τράπεζες προς το κράτος, διέρρεε επίσης, κάτι φαινομενικά άσχετο. Η απαίτηση της τρόικας να εκκενωθούν τα νησιά με λιγότερους από 150 κατοίκους. Αιτιολογία ήταν ότι «επιβαρύνουν» τον κρατικό προϋπολογισμό. Το γεγονός αυτό όσο και αν διαψεύδεται, είτε είναι υπαρκτό, είτε ανύπαρκτο αποδεικνύει ότι το μνημόνιο μπορεί να γίνεται ελαστικό μόνο για να εξυπηρετηθούν οι τράπεζες, που αποτελούν το σκληρό πυρήνα της άρχουσας τάξης της χώρας ακόμα και με κόστος στα κυριαρχικά δικαιώματά μας.
Καταρχήν, το περιστατικό με το χάρισμα ακόμα και αυτών των πενιχρών –σε σχέση με το κρατικό χρήμα που έχουν εισπράξει– οφειλών που πρέπει να καταβάλλουν οι τράπεζες αποτελεί ίσως το πιο κραυγαλέο στοιχείο της ταξικής διάστασης του μνημονίου. Γιατί η απαίτηση αυτή της τρόικας συνοδεύτηκε με την πρόταση τα 550 εκ ευρώ να βρεθούν από επιπλέον περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Ταυτόχρονα το ίδιο αυτό περιστατικό αποδεικνύει την πλήρη χρεοκοπία της γραμμής «πιστή τήρηση των υποχρεώσεων και των συμφωνιών» για να «παραμείνουμε στο ευρώ». Και λέμε χρεοκοπία αυτής της γραμμής γιατί τελικά οι συμφωνίες αλλάζουν και μάλιστα προς το χειρότερο για μισθωτούς και συνταξιούχους προκειμένου να ευνοηθούν ακόμα περισσότερο οι τραπεζίτες.
Πέραν όμως από αυτές τις αυτονόητες, ενδεχομένως, διαπιστώσεις προκύπτει ένα εξαιρετικής σημασίας συμπέρασμα. Αποδεικνύονται εξαιρετικά επικίνδυνες για τα συμφέροντα της χώρας και του λαού της οι κοινωνικές δυνάμεις που εκπροσωπεί η κυβέρνηση και υπαγορεύουν την κυβερνητική γραμμή για «παραμονή στο ευρώ».
Επί της ουσίας τα γεγονότα αυτά μας δείχνουν ότι ο αγώνας για την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας και της εθνικής της υπόστασης είναι ένα και το αυτό με την πάλη για μισθούς, συντάξεις, εισοδήματα και κοινωνικές δαπάνες. Εκτός αυτού το σημαντικότερο που μας «λένε» τα γεγονότα αυτά είναι ότι τον αγώνα για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μπορούν να τον διεξάγουν μόνο οι κοινωνικές δυνάμεις που παλεύουν για μισθούς και συντάξεις, για την προστασία του εισοδήματος και κατ’ επέκταση και οι πολιτικές δυνάμεις που τις υπηρετούν.
Άλλωστε παραμονές αυτών των γεγονότων, ο Αντώνης Σαμαράς δεν είχε κανένα πρόβλημα να επαναλάβει με «σθένος» ότι θα τηρηθούν οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η κυβέρνηση, ακόμα και όταν την ίδια ώρα η Μέρκελ έδειχνε τις κατακτητικές διαθέσεις του γερμανικού ιμπεριαλισμού με το να παρομοιάζει τη δημοσιονομική προσαρμογή της Ελλάδας με την προσάρτηση της Ανατολικής Γερμανίας στη Δυτική!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.