Οι Χέλμουτ, ο Γκέρχαρντ, ο Γιοαχίμ, ο Πέτερ...

Του Παντελη Μπουκαλα

Το γεγονός κάθε άλλο παρά αδιάφορο είναι, εκτός και αποδεχτούμε ότι η πολιτική ηττήθηκε οριστικά από την αγορά· ότι δηλαδή η έγνοια για το συλλογικό (αυτό υποτίθεται ότι χαρακτηρίζει την πολιτική) ηττήθηκε από το πάθος για το ατομικό, ο δε στοχασμός για το μέλλον (και αυτό επίσης θρυλείται ότι χαρακτηρίζει την πολιτική) κατανικήθηκε από το αγοραίο αρπακτικό ένστικτο που αδιαφορεί για το αύριο. Δεν χρειάζεται να αποδώσουμε πάλι τίτλους φιλελληνισμού, πάντως τρεις πρώην καγκελάριοι της Γερμανίας, ο νυν πρόεδρός της και ένας από τους «πέντε σοφούς» που συμβουλεύουν την Αγκελα Μέρκελ μίλησαν με τρόπο που αναιρεί το νόημα που δίνουμε μαζικά στον τόπο μας στον όρο Γερμανοί, σαν συνώνυμο του Κακού. «Δώστε στην Ελλάδα χρόνο. Καμία κοινωνία και καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να αντέξει τέτοιες περικοπές» δήλωσε λοιπόν ο Γκέρχαρντ Σρέντερ. «Η Γερμανία πρέπει να δείξει υπομονή με την Ελλάδα» συνέστησε ο Χέλμουτ Κολ. Και ο Χέλμουτ Σμιτ παρατήρησε πως «ευθύνεται εν μέρει και η κ. Μέρκελ που σε ορισμένες χώρες την παρουσιάζουν με αγκυλωτό σταυρό στο περιβραχιόνιό της» και πως «η Γερμανία δεν έδωσε ούτε πφένιχ στην Ελλάδα από τον προϋπολογισμό της». Ο Πέτερ Μπόφιγκερ πάλι, ο «σοφός» που μάλλον ομιλεί μη εισακουόμενος, διαπιστώνει (συμφωνώντας με πάμπολλους άλλους) ότι η συνταγή της ανελέητης λιτότητας απέτυχε στην Ελλάδα, στην Πορτογαλία, στην Ισπανία, παντού. Οσο για τον πρόεδρο της Γερμανίας Γιοαχίμ Γκάουκ διατύπωσε μια άποψη που δεν θα την υιοθετούσαν όσοι ονειρεύονται διευθυντήρια και ηγεμονίες, ότι δηλαδή «οι Γερμανοί δεν είναι οι παιδαγωγοί της Ευρώπης» και ότι «κανένα έθνος δεν επιτρέπει να του δίνει μαθήματα άλλο έθνος». Ακόμα και το γνωστό «Φόκους» πρότεινε να χαλαρώσουν τα ασφυκτικά μέτρα. Ολα τούτα, ψύχραιμα και καθόλου συναισθηματικά, αξίζουν πολύ περισσότερο από τις διαβεβαιώσεις της κ. Μέρκελ ότι «ματώνει η καρδιά της» για μας. Και είναι τα λόγια που θα περιμέναμε να λένε οι δικοί μας πολιτικοί, όσοι κυβερνούν. Και να τα λένε ευθέως, δημόσια, πρόσωπο με πρόσωπο. Οχι με κουτοπόνηρες διαρροές ή με δυσδιάκριτους αστερίσκους επιφύλαξης κάτω από τις τροϊκανικές ντιρεκτίβες. Τόσα «πιστόλια», τόσες «κόκκινες γραμμές», τόσες «γροθιές στο τραπέζι» και να αθροίζονται στα μαθηματικά της πολιτικής σε κάτι μικρότερο κι από το μηδέν... http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_02/10/2012_464032