Τρεις μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν, πριν από 100 χρόνια, την εποποιία απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης από τον τουρκικό ζυγό
Σαν σήμερα, πριν 100 χρόνια, ο ελληνικός στρατός έμπαινε θριαμβευτικά στη Θεσσαλονίκη, απελευθερώνοντας την πόλη από τον τουρκικό ζυγό και εκπληρώνοντας έτσι το ιστορικό χρεός της πατρίδας προς τη «συμβασιλεύουσα του Γένους». Αντί της συνήθους ιστορικής αναδρομής, η Voria.gr παραθέτει σήμερα μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν την εθνική εποποιία.
Ο Γάλλος Δημοσιογράφος Jan Pelisier ανταποκριτής της εφημερίδας «La Depeche» ευρισκόμενος στην Θεσσαλονίκη την ημέρα της απελευθερώσεώς της έγραφε μεταξύ των άλλων τα εξής:
«Μου είχαν πει ότι ο Ελληνικός Στρατός έκαμε λαμπρή εντύπωση σ' αυτόν τον πόλεμον. Αλλ' εκείνο πού αληθινά τιμά τους Έλληνας είναι η διοικητική τους ιδιοφυΐα, είναι ο τρόπος πού μεταχειρίστηκαν για να επιβάλουν την τάξιν και την ειρήνη στις χώρες πού κατέλαβαν και να συμβάλουν στην οικονομική τους ανάπτυξη. Η Διοίκηση της Θεσσαλονίκης ξεχωριστά είναι εξαίρετη. Πρέπει να τη μελετήσετε...».
Ο Ταγματάρχης Βίκτωρ Δούσμανης, επιτελής του Διαδόχου Κωνσταντίνου και μετέπειτα Στρατηγός του Ελληνικού Στρατού, αφηγείται ως εξής στα απομνημονεύματά του την συνάντηση των Ελλήνων και Τούρκων Αξιωματικών, το βράδυ της 26ης Οκτωβρίου 1912 στην Θεσσαλονίκη.
«Ο Ταξίμ πασάς πολύ στενοχωρημένος, άλλ' ουχί ταραγμένος, με παρακάλεσε να καθίσω εγώ και οι δύο Αξιωματικοί μου. Άμα εκαθήσαμεν είπον ότι η παράδοσις θα γίνη άνευ ορών και ότι αν ήθελε δυνατό να διατάξη Αξιωματικόν τίνα του Επιτελείου του ίνα μετά του ιδικού μου Αξιωματικού καταρτίση την σχετικήν σύμβασιν. Τούτο και εγένετο.Και ενώ αυτοί οι δύο εργάζοντο, εγώ συνωμίλουν μετά του Ταξίμ πασά και μετά τινάς αμοιβαίας τυπικός φιλοφρονήσεις της περιστάσεως τω λέγω ελληνιστί, διότι ο Ταξίμ πασάς ανακάλυψα ότι εγνώριζε την ελληνικήν:
- «Πασά μου, ο Διάδοχος Αρχιστράτηγός μου, εκτιμών την ανδρεία σου και την των υπό σε Αξιωματικών δια τους αγώνας υπέρ αμύνης της Θεσσαλονίκης, με διέταξε να σας αναγγείλω ότι τιμής ένεκεν σας επιτρέπει να κρατήσετε το ξίφος σας».
Ο Ταξίμ πασάς τεθλιμμένος αρπάζει διά της αριστεράς το ξίφος του και μου λέγει:
- Όπως καταντήσαμε, τι το θέλομε και αυτό, δεν μας τα παίρνετε!
Έπειτα όμως με παρακάλεσε να διαβιβάσω εις την Α.Β.Υ. τας ευχαριστίας αυτού και των υπ' αυτόν Αξιωματικών.
Η σύνταξις της συμβάσεως και η υπογραφή αυτής επερατώθη περί την 1.30' μετά μεσονύκτιον, εσυμφωνήσαμεν όμως να θέσωμεν ως ημερομηνίαν την 26η Οκτωβρίου, διότι εξ υπαιτιότητας των Τούρκων, εβραδύναμε να συναντηθώμεν και ν' αρχίσωμεν την συζήτησιν και την σύνταξιν αυτής. Αμέσως μετά ο Ταξίμ Πασάς μου λέγει ότι πρέπει να ειδοποιηθεί ο Ελληνικός στρατός περί της υπογραφής της συμβάσεως, διότι ούτος αγνοών τα συμφωνηθέντα ήθελε αρχίσει πυρ άμα τη επελεύσει της ημέρας, ενώ ο τουρκικός Στρατός είχε ειδοποιηθεί περί της παύσεως των εχθροπραξιών.
-Φυσικά, απήντησα. άμα αναφέρω εις την Α.Β.Υ., τον Διάδοχον, τα της υπογραφής της συμβάσεως, θα εκδώσει αμέσως τας σχετικός διαταγάς περί παύσεως του πυρός.
-Τζάνε μου, απαντά, φοβούμαι μήπως αργήσεις να συνάντησης τον Διάδοχο και τότε θα φονευθούν οι Τούρκοι στρατιώται αδίκως και πρέπει να εκδώσεις διαταγάς του λόγου σου.
Εσκέφθην και απεφάσισα να αναλάβω την ευθύνη της διαταγής της παύσεως του πυρός.
Σημείωση: Το Πρωτόκολλο παραδόσεως της Θεσσαλονίκης, ενώ υπογράφηκε την 01.30' ώρα της 27ης Οκτωβρίου 1912 από τους δύο Αξιωματικούς εκπροσώπους του Αρχιστρατήγου Διαδόχου Κωνσταντίνου και τον Ταξίμ Πασά, έφερε ως χρονολογία την 23.00 (11 μ.μ.) ώρα της 26ης Οκτωβρίου 1912, κι αυτό έγινε όχι μόνο για τούς λόγους πού αναφέρει στα απομνημονεύματα του ο Ταγματάρχης Βίκτωρ Δούσμανης, αλλά γιατί ο Λοχαγός Ιωάννης Μεταξάς κατάφερε να πείσει τον Ταξίμ πασά να μπει η χρονολογία αυτή, για να τιμηθεί ο προστάτης και πολιούχος της Θεσσαλονίκης Άγιος Δημήτριος, πού γιόρταζε την 26η Οκτωβρίου και τον οποίον σέβονταν πολύ ο Ταξίμ πασάς.Ο ουσιαστικός όμως λόγος ήταν άλλος. Για να τεκμηριωθεί και με επίσημο έγγραφο, ότι ο Ελληνικός Στρατός κατέλαβε την Θεσσαλονίκη κατά μια μέρα ενωρίτερα, στοιχείο πού απετέλεσε και τον καταπέλτη στις παράλογες απαιτήσεις των Βουλγάρων για συγκυριαρχία της πόλεως).
«Ο Ταξίμ πασάς πολύ στενοχωρημένος, άλλ' ουχί ταραγμένος, με παρακάλεσε να καθίσω εγώ και οι δύο Αξιωματικοί μου. Άμα εκαθήσαμεν είπον ότι η παράδοσις θα γίνη άνευ ορών και ότι αν ήθελε δυνατό να διατάξη Αξιωματικόν τίνα του Επιτελείου του ίνα μετά του ιδικού μου Αξιωματικού καταρτίση την σχετικήν σύμβασιν. Τούτο και εγένετο.Και ενώ αυτοί οι δύο εργάζοντο, εγώ συνωμίλουν μετά του Ταξίμ πασά και μετά τινάς αμοιβαίας τυπικός φιλοφρονήσεις της περιστάσεως τω λέγω ελληνιστί, διότι ο Ταξίμ πασάς ανακάλυψα ότι εγνώριζε την ελληνικήν:
- «Πασά μου, ο Διάδοχος Αρχιστράτηγός μου, εκτιμών την ανδρεία σου και την των υπό σε Αξιωματικών δια τους αγώνας υπέρ αμύνης της Θεσσαλονίκης, με διέταξε να σας αναγγείλω ότι τιμής ένεκεν σας επιτρέπει να κρατήσετε το ξίφος σας».
Ο Ταξίμ πασάς τεθλιμμένος αρπάζει διά της αριστεράς το ξίφος του και μου λέγει:
- Όπως καταντήσαμε, τι το θέλομε και αυτό, δεν μας τα παίρνετε!
Έπειτα όμως με παρακάλεσε να διαβιβάσω εις την Α.Β.Υ. τας ευχαριστίας αυτού και των υπ' αυτόν Αξιωματικών.
Η σύνταξις της συμβάσεως και η υπογραφή αυτής επερατώθη περί την 1.30' μετά μεσονύκτιον, εσυμφωνήσαμεν όμως να θέσωμεν ως ημερομηνίαν την 26η Οκτωβρίου, διότι εξ υπαιτιότητας των Τούρκων, εβραδύναμε να συναντηθώμεν και ν' αρχίσωμεν την συζήτησιν και την σύνταξιν αυτής. Αμέσως μετά ο Ταξίμ Πασάς μου λέγει ότι πρέπει να ειδοποιηθεί ο Ελληνικός στρατός περί της υπογραφής της συμβάσεως, διότι ούτος αγνοών τα συμφωνηθέντα ήθελε αρχίσει πυρ άμα τη επελεύσει της ημέρας, ενώ ο τουρκικός Στρατός είχε ειδοποιηθεί περί της παύσεως των εχθροπραξιών.
-Φυσικά, απήντησα. άμα αναφέρω εις την Α.Β.Υ., τον Διάδοχον, τα της υπογραφής της συμβάσεως, θα εκδώσει αμέσως τας σχετικός διαταγάς περί παύσεως του πυρός.
-Τζάνε μου, απαντά, φοβούμαι μήπως αργήσεις να συνάντησης τον Διάδοχο και τότε θα φονευθούν οι Τούρκοι στρατιώται αδίκως και πρέπει να εκδώσεις διαταγάς του λόγου σου.
Εσκέφθην και απεφάσισα να αναλάβω την ευθύνη της διαταγής της παύσεως του πυρός.
Σημείωση: Το Πρωτόκολλο παραδόσεως της Θεσσαλονίκης, ενώ υπογράφηκε την 01.30' ώρα της 27ης Οκτωβρίου 1912 από τους δύο Αξιωματικούς εκπροσώπους του Αρχιστρατήγου Διαδόχου Κωνσταντίνου και τον Ταξίμ Πασά, έφερε ως χρονολογία την 23.00 (11 μ.μ.) ώρα της 26ης Οκτωβρίου 1912, κι αυτό έγινε όχι μόνο για τούς λόγους πού αναφέρει στα απομνημονεύματα του ο Ταγματάρχης Βίκτωρ Δούσμανης, αλλά γιατί ο Λοχαγός Ιωάννης Μεταξάς κατάφερε να πείσει τον Ταξίμ πασά να μπει η χρονολογία αυτή, για να τιμηθεί ο προστάτης και πολιούχος της Θεσσαλονίκης Άγιος Δημήτριος, πού γιόρταζε την 26η Οκτωβρίου και τον οποίον σέβονταν πολύ ο Ταξίμ πασάς.Ο ουσιαστικός όμως λόγος ήταν άλλος. Για να τεκμηριωθεί και με επίσημο έγγραφο, ότι ο Ελληνικός Στρατός κατέλαβε την Θεσσαλονίκη κατά μια μέρα ενωρίτερα, στοιχείο πού απετέλεσε και τον καταπέλτη στις παράλογες απαιτήσεις των Βουλγάρων για συγκυριαρχία της πόλεως).
Επίσης ο Άγγλος Δημοσιογράφος Crawford Price ανταποκριτής της εφημερίδας«Times» παρακολουθώντας τις επιχειρήσεις προς Θεσσαλονίκην έγραφε μεταξύ των άλλων και τα ακόλουθα:
«Εδώ όταν είχον ρίψει το βλέμμα μου επί του στρατοπέδου της 7ης Μεραρχίας της υπό τον Στρατηγόν Κλεομένην (της δυνάμεως η οποία μας αντιμετώπισε εν Κιρτζαλάρ) και είδον τα τηλεβόλα Κρεζώ καθάρια και ευπρεπώς παρατεταγμένα κατά μήκος της οδού αμφοτέρωθεν της οποίας ήσαν ανοιγμένοι και εν σχήματι «Λ» σκηναί εκ χακί, μόλις διακρινόμενοι μεταξύ των βρύων του αγρού, ο Ελληνικός Στρατός μου έκανεν ευθύς εκ πρώτου βλέμματος πολύ καλήν εντύπωσιν.
Οι άνδρες ευρίσκοντο εις εξαίρετον κατάστασιν, εύθυμοι και ζωηροί, ως πρέπει εις νικητάς, καλώς ενδεδυμένοι, υποδεδημένοι και εφοδιασμένοι. Κατέτρωγον δε μετά πολλής ορέξεως τα ωμά λάχανα τα οποία είχον αποσπάσει από τους λαχανόκηπους τους εκτεινομένους προς το μέρος αυτό της πόλεως.
Εν τω μέσω του ατελείωτου χακίνου χρώματος και των τηλεβόλων Σνάϊδερ του Ελληνικού Στρατού, της ηλιοκαούς χλόης των αγρών και των λασπωδών ατραπών, αι οποίαι χρησιμεύουν ως οδοί, η σκηνογραφία του τοπίου εφαιδρύνετο υπό των χιλιάδων ερυθρών φεσιών, τα οποία προέδιδον την Οθωμανική εθνικότητα του πλείστου μέρους των επισκεπτών...»
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.