Το μυστικό της επιτυχίας για την είσοδο των νέων στα Πανεπιστήμια δεν είναι το σκληρό διάβασμα. Αυτά συνέβαιναν κάποτε, πριν πολλές – πολλές δεκαετίες. Σήμερα είναι ίσως αρκετό να έχει κανείς «τρόπο». «Σύστημα», «κόλπο», πως το λένε. Και νομίζω ότι πετύχαμε το «απόλυτο»! Γονείς μη στέλνετε τα παιδιά σας στα φροντιστήρια και ξοδεύεστε σε εποχές κρίσης. Κάντε τα μουσουλμάνους και εξασφαλίστε την είσοδο τους σε κάποιο ΑΕΙ, ακόμη κι αν τα καμάρια σας γράψουν για μονάδα...
Αυτού του είδους οι διακρίσεις έχουν δημιουργηθεί δήθεν για να βοηθήσουν τα παιδιά της μειονότητας να εισαχθούν στα ΑΕΙ και να επιτευχθεί έτσι η «ενσωμάτωσή» τους στην κοινωνία. Οι εμπνευστές του «μέτρου» θα πρέπει να είναι περήφανοι με αυτό που έχουν καταφέρει. Νέοι και νέες εισάγονται σε πανεπιστημιακές σχολές με μόνο όπλο τους την θρησκεία τους και με διαβατήριο μία λευκή κόλα χαρτί. Συγχαρητήρια, κύριοι, κάνατε άλλη μία εντυπωσιακή τρύπα στο νερό.
Για να μην είμαστε άδικοι. Ανάλογα μέτρα υπάρχουν και σε άλλα μέρη του κόσμου σε σχέση με τις μειονότητες. Αλλά πρόκειται για μέτρα που δίνουν κάποιους πόντους εύνοιας, που προσπαθούν έτσι να ξεπεράσουν τα πιθανά προβλήματα που δημιούργησαν στο παρελθόν οι πολιτικές διακρίσεων. Εδώ δεν μιλάμε για κάτι τέτοιο. Μιλάμε για υπερβολές. Διότι είναι υπερβολή να εισάγεται κάποιος σε ΑΕΙ με 4 ή 5 στο γραπτό του. Ακόμη κι αν κάποιος είχε διάθεση να αντιγράψει μοντέλα που λειτουργούν στο εξωτερικό, το έκανε με έναν τέτοιο πρόχειρο τρόπο που στην πράξη διέβαλλε ο ίδιος όλη του την προσπάθεια.
Το θέμα μας, όμως, δεν είναι το εκπαιδευτικό σύστημα. Αυτό μάλλον δεν σώζεται με τίποτα. Κατά κάποιους δεν υπάρχει σωτηρία ούτε και στα λεγόμενα εθνικά θέματα. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι σε αυτό το τελευταίο έχουν άδικο. Αν και θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχει μία συνάφεια μεταξύ του εκπαιδευτικού συστήματος και των εθνικών μας θεμάτων: Ένας απαίδευτος άνθρωπος μπορεί να αποδεχτεί ακόμη κι ότι ο Λεωνίδας ήταν μακρινός ξάδελφος του Μιχαλολιάκου. Ό,τι του πούνε μπορεί να το φάει «αμάσητο». Αντίθετα, ένας άνθρωπος που έχει δεχτεί την ελληνική Παιδεία δεν θα ανεχότανε απάνθρωπες ιδέες, αλλά ούτε και την πατρίδα του να είναι ξέφραγο αμπέλι.
Κάποιοι δηλώνουν τον πατριωτισμό τους αρνούμενοι το δικαίωμα των μουσουλμάνων να έχουν ένα δικό τους Τέμενος στην Αθήνα. Είναι μία πράξη, κατά την άποψή μου, αχαρακτήριστη. Λες και θα κινδυνεύσει η ταυτότητα της χώρας μας αν λειτουργήσει ένας μουσουλμανικός ναός σε μία ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Αντίθετα, είναι θέμα συζήτησης ποιος θα ελέγχει την λειτουργία του Τεμένους. Κατά την προσωπική μου άποψη η αποκλειστική ευθύνη θα πρέπει να είναι του ελληνικού κράτους. Και σε όποιον αρέσει.
Πάμε τώρα σε όσους λένε ότι το Τζαμί θα περάσει πάνω από το... πτώμα τους. Σιγά τα αίματα! Οι μεγάλοι αυτοί πατριώτες πουλάνε εθνικισμό εκ του ασφαλούς! Θέλω να ακούσω αν και πως αντέδρασαν στο γεγονός ότι η Σαουδική Αραβία έχει αναλάβει την «προστασία» της Θράκης. Αυτό είναι αποδεκτό; Και σας πειράζει το Τζαμί; Κι έπειτα συζητάτε, πατριωτάρες μου, ως τελευταία γραμμή άμυνας να έχει ενεργό συμμετοχή στο Τζαμί (αν τελικά αυτό γίνει υπό την πίεση διεθνών οργανισμών) η Σαουδική Αραβία, αντί... κάποιου άλλου;
Η ενσωμάτωση του μουσουλμανικού στοιχείου δεν μπορεί να επιτευχθεί με μέτρα ελευθέρου εισόδου των παιδιών τους στα Πανεπιστήμια. Απαιτείται μία ανοικτή κοινωνία. Μία ανεκτική κοινωνία στο διαφορετικό. Αλλά και ένα αυστηρό κράτος που δεν θα επιτρέπει στους ξένους πράκτορες να έχουν κάνει δεύτερο σπίτι τους την Θράκη. Μία ελεύθερη κοινωνία δεν φοβάται το διαφορετικό, σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα κάνει σημαία της. Αλλά ανθρώπινα δικαιώματα δεν σημαίνει ότι ο καθένας μπορεί να συμπεριφέρεται εχθρικά απέναντι στην χώρα του. Όποιος τα πιστεύει αυτά ας πάει να τα εφαρμόσει σε μία οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου θέλει.
Ας δεν αποφασίσουμε σύντομα να ασχοληθούμε σοβαρά και σε βάθος με την αντιμετώπιση των προκλήσεων που αντιμετωπίζει η κοινωνία μας απέναντι στις μειονότητες, πολύ σύντομα θα βρεθούμε μπροστά σε δυσάρεστες καταστάσεις. Χρειάζεται μία εθνική πολιτική. Μία σοβαρή πολιτική. Διότι δεν «καθαρίζει» κανείς με το να επιτρέπει στους μουσουλμάνους να εισαχθούν στα ΑΕΙ παραδίδοντας λευκή κόλλα. Αυτό μοιάζει με κακής ποιότητας δωροδοκία. Μοιάζει σαν να έχει σηκώσει η ελληνική πολιτεία λευκή σημαία, ακολουθώντας πρακτικές που στο τέλος την εκθέτουν...
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
Πηγή:www.capital.gr
Αυτού του είδους οι διακρίσεις έχουν δημιουργηθεί δήθεν για να βοηθήσουν τα παιδιά της μειονότητας να εισαχθούν στα ΑΕΙ και να επιτευχθεί έτσι η «ενσωμάτωσή» τους στην κοινωνία. Οι εμπνευστές του «μέτρου» θα πρέπει να είναι περήφανοι με αυτό που έχουν καταφέρει. Νέοι και νέες εισάγονται σε πανεπιστημιακές σχολές με μόνο όπλο τους την θρησκεία τους και με διαβατήριο μία λευκή κόλα χαρτί. Συγχαρητήρια, κύριοι, κάνατε άλλη μία εντυπωσιακή τρύπα στο νερό.
Για να μην είμαστε άδικοι. Ανάλογα μέτρα υπάρχουν και σε άλλα μέρη του κόσμου σε σχέση με τις μειονότητες. Αλλά πρόκειται για μέτρα που δίνουν κάποιους πόντους εύνοιας, που προσπαθούν έτσι να ξεπεράσουν τα πιθανά προβλήματα που δημιούργησαν στο παρελθόν οι πολιτικές διακρίσεων. Εδώ δεν μιλάμε για κάτι τέτοιο. Μιλάμε για υπερβολές. Διότι είναι υπερβολή να εισάγεται κάποιος σε ΑΕΙ με 4 ή 5 στο γραπτό του. Ακόμη κι αν κάποιος είχε διάθεση να αντιγράψει μοντέλα που λειτουργούν στο εξωτερικό, το έκανε με έναν τέτοιο πρόχειρο τρόπο που στην πράξη διέβαλλε ο ίδιος όλη του την προσπάθεια.
Το θέμα μας, όμως, δεν είναι το εκπαιδευτικό σύστημα. Αυτό μάλλον δεν σώζεται με τίποτα. Κατά κάποιους δεν υπάρχει σωτηρία ούτε και στα λεγόμενα εθνικά θέματα. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι σε αυτό το τελευταίο έχουν άδικο. Αν και θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχει μία συνάφεια μεταξύ του εκπαιδευτικού συστήματος και των εθνικών μας θεμάτων: Ένας απαίδευτος άνθρωπος μπορεί να αποδεχτεί ακόμη κι ότι ο Λεωνίδας ήταν μακρινός ξάδελφος του Μιχαλολιάκου. Ό,τι του πούνε μπορεί να το φάει «αμάσητο». Αντίθετα, ένας άνθρωπος που έχει δεχτεί την ελληνική Παιδεία δεν θα ανεχότανε απάνθρωπες ιδέες, αλλά ούτε και την πατρίδα του να είναι ξέφραγο αμπέλι.
Κάποιοι δηλώνουν τον πατριωτισμό τους αρνούμενοι το δικαίωμα των μουσουλμάνων να έχουν ένα δικό τους Τέμενος στην Αθήνα. Είναι μία πράξη, κατά την άποψή μου, αχαρακτήριστη. Λες και θα κινδυνεύσει η ταυτότητα της χώρας μας αν λειτουργήσει ένας μουσουλμανικός ναός σε μία ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Αντίθετα, είναι θέμα συζήτησης ποιος θα ελέγχει την λειτουργία του Τεμένους. Κατά την προσωπική μου άποψη η αποκλειστική ευθύνη θα πρέπει να είναι του ελληνικού κράτους. Και σε όποιον αρέσει.
Πάμε τώρα σε όσους λένε ότι το Τζαμί θα περάσει πάνω από το... πτώμα τους. Σιγά τα αίματα! Οι μεγάλοι αυτοί πατριώτες πουλάνε εθνικισμό εκ του ασφαλούς! Θέλω να ακούσω αν και πως αντέδρασαν στο γεγονός ότι η Σαουδική Αραβία έχει αναλάβει την «προστασία» της Θράκης. Αυτό είναι αποδεκτό; Και σας πειράζει το Τζαμί; Κι έπειτα συζητάτε, πατριωτάρες μου, ως τελευταία γραμμή άμυνας να έχει ενεργό συμμετοχή στο Τζαμί (αν τελικά αυτό γίνει υπό την πίεση διεθνών οργανισμών) η Σαουδική Αραβία, αντί... κάποιου άλλου;
Η ενσωμάτωση του μουσουλμανικού στοιχείου δεν μπορεί να επιτευχθεί με μέτρα ελευθέρου εισόδου των παιδιών τους στα Πανεπιστήμια. Απαιτείται μία ανοικτή κοινωνία. Μία ανεκτική κοινωνία στο διαφορετικό. Αλλά και ένα αυστηρό κράτος που δεν θα επιτρέπει στους ξένους πράκτορες να έχουν κάνει δεύτερο σπίτι τους την Θράκη. Μία ελεύθερη κοινωνία δεν φοβάται το διαφορετικό, σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα κάνει σημαία της. Αλλά ανθρώπινα δικαιώματα δεν σημαίνει ότι ο καθένας μπορεί να συμπεριφέρεται εχθρικά απέναντι στην χώρα του. Όποιος τα πιστεύει αυτά ας πάει να τα εφαρμόσει σε μία οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου θέλει.
Ας δεν αποφασίσουμε σύντομα να ασχοληθούμε σοβαρά και σε βάθος με την αντιμετώπιση των προκλήσεων που αντιμετωπίζει η κοινωνία μας απέναντι στις μειονότητες, πολύ σύντομα θα βρεθούμε μπροστά σε δυσάρεστες καταστάσεις. Χρειάζεται μία εθνική πολιτική. Μία σοβαρή πολιτική. Διότι δεν «καθαρίζει» κανείς με το να επιτρέπει στους μουσουλμάνους να εισαχθούν στα ΑΕΙ παραδίδοντας λευκή κόλλα. Αυτό μοιάζει με κακής ποιότητας δωροδοκία. Μοιάζει σαν να έχει σηκώσει η ελληνική πολιτεία λευκή σημαία, ακολουθώντας πρακτικές που στο τέλος την εκθέτουν...
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
Πηγή:www.capital.gr
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.