Του Λάμπρου Δερμετζόγλου
Το φόντο είναι μια απέραντη, αχανής αφρικανική στέπα, από αυτές που υποτάσσονται καρτερικά στη μανία του ήλιου. Βλάστηση δεν υπάρχει πουθενά στον ορίζοντα. Μόνο κάπου στο βάθος τρεις γύπες κάνουν κύκλους περιμένοντας το επόμενο θύμα τους.
Σε πρώτο πλάνο ένα container, από αυτά που χρησιμοποιήθηκαν στους σεισμούς που 1999 στην Αθήνα, ως μαθητική αίθουσα.
Τα παιδάκια, ισχνά, ελαφρώς μαυρισμένα (για να προσομοιάζουν στα παιδιά τους Νίγηρα μπας και συγκινήσουμε την κα. Λαγκάρντ), φορώντας ακόμα τα Lacoste μπλουζάκια τους (παραπέμποντας στην εποχή του €), κάθονται ανά δύο σε μια καρέκλα από καλάμια, κρατώντας ένα κάρβουνο.
Η κάμερα ζουμάρει σε ένα κοριτσάκι που με βουρκωμένα μάτια σκιτσάρει μια τσάντα LV (από την collection φθινόπωρο-χειμώνας 2012) με το κάρβουνο, επάνω σε ένα σπασμένο κεραμίδι. Ο δάσκαλος, ένας εύρωστος, ροδομάγουλος, δυτικοευρωπαίος ιεραπόστολος, απεσταλμένος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, προσηλυτίζει τους μικρούς μαθητές μιλώντας τους για την αξία του κοινού νομίσματος, που όμως αποτελεί πια παρελθόν.
Τα παιδιά, με βλέμμα απόγνωσης διερωτώνται:
(Αννούλα): Εμείς κύριε, θα μπορέσουμε να πιάσουμε ποτέ ξανά στα χέρια μας το €, κύριε;
Εκείνος συμπάσχοντας και κατανοώντας την αγωνία των μικρών μαθητών του, με φωνή ατάραχη χωρίς εξάρσεις τους απευθύνεται:
(Δάσκαλος): Αποτάσσεσαι το ΣΥΡΙΖΑ;
(Μαθητές εν χορώ): Απεταξάμην
(Δάσκαλος): Αποτάσσεσαι τον Τσίπρα;
(Μαθητές εν χορώ): Απεταξάμην
Το πλάνο κάνει fade-out. Σε λευκό φόντο εμφανίζεται το σήμα του ΣΥΡΙΖΑ με τη δραχμή να δύει πίσω από αυτό. Αμέσως μετά εμφανίζεται το αναγεννημένο logo της Νέας Δημοκρατίας, σε μουσική Σταμάτη Σπανουδάκη και το € να ανατέλλει από πίσω του, ενώ από κάτω μπαίνει το slogan.
N€Α ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ – ΔΥΝΑΜΗ €YΘΥΝΗΣ
(Τα παραπάνω αποτελούν προϊόν μυθοπλασίας (;) και αποσκοπούν στη σάτιρα και μόνο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.