Ο Γρηγόρης Ψαριανός σε ρόλο Πάγκαλου, με ολίγη από Άδωνι και πολύ από Σημίτη
Ο έρωτας και ο βήχας δεν κρύβονται. Ο Γρηγόρης Ψαριανός (Γ.Ψ.) είναι βαθιά ερωτευμένος. Δεν είναι μόνο ότι εκπέμπει ένα εντυπωσιακό μένος ενάντια στο κόμμα από το οποίο αποχώρησε, μόλις πριν από δύο χρόνια. Πιο εντυπωσιακή είναι η κατανόηση, η συμφωνία, η εγγύτητα που εκδηλώνει ταυτόχρονα απέναντι στους εκπροσώπους της Ν.Δ., μα κυρίως του ΠΑΣΟΚ. Έρωτας στα (μνημονιακά) γεράματα! Με τη Διαμαντοπούλου, ας πούμε, υπερθεμάτισε σε τοποθέτησή της σε τηλεοπτικό πάνελ, δηλώνοντας την απόλυτη συμφωνία του στον «αυτοκριτικό» απολογισμό της για το Μνημόνιο, παρατηρώντας απλώς ότι δεν προχώρησαν κάποιες μεταρρυθμίσεις και δεν διαπραγματεύτηκαν όσο έπρεπε… Καταφατικό κούνημα του κεφαλιού κάθε φορά που μιλάει Πασόκος, δυσφορία, σπόντες και ειρωνεία κάθε φορά που μιλάει Συριζαίος.
Η θέση από την οποία βάλλει ο Γ.Ψ. από τα δεξιά κατά ΣΥΡΙΖΑ είναι 90% έως 190% ΠΑΣΟΚ, δηλαδή κάποια από όσα λέει δεν θα τα έλεγαν ούτε οι αυθεντικοί εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ. Το ήθος και το στυλ της αντιπαράθεσής του με τους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ είναι καφενοβιακού και προβοκατόρικου τύπου, στα όρια του εμετικού. Ακόμη και ο Άδωνις Γεωργιάδης, πριν ακόμη γίνει κυριλέ υπουργός του ΛΑΟΣ, ήταν πιο πολιτισμένος στις επιθέσεις του στην Αριστερά.
Ρωτάει, ας πούμε, ο Γ.Ψ. τον Παπαδημούλη: «Καταγγέλλετε το καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα αλλά τις 50 έδρες του μπόνους τις τσεπώνετε, ε;». Ή αναρωτιέται: «Αφού καταγγέλλετε τη δανειακή σύμβαση, γιατί δεν καταγγέλλετε και το PSI, γιατί δεν παίρνετε πίσω το κούρεμα;». Ούτε οι τοκογλύφοι δανειστές δεν έχουν διατυπώσει τέτοιο επιχείρημα. Συγκριτικά με τον καθωσπρεπισμό, το αριστοκρατικό στυλ του αρχηγού Φώτη Κουβέλη, σαν να έχει μόλις βγει από τη Βουλή των Λόρδων στο Γουεστμίνστερ, ο Γ.Ψ. βρίσκεται στο άλλο άκρο, είναι του πεζοδρομίου. Όχι όμως του πεζοδρομίου εκείνου που θέλει να «πιάσει» τον πιο λαϊκό κόσμο της Αριστεράς αλλά τον πιο μπρουτάλ ή και «σοφιστικέ» κόσμο απ’ τα δεξιά της ΔΗΜΑΡ μέχρι και ψηφοφόρους του Μάνου ή του ΛΑΟΣ που «γουστάρει» το όπως-όπως πέσιμο στο ΣΥΡΙΖΑ, «τη βρίσκει» με το πέσιμο στην Αριστερά γενικώς, σαν να πρέπει αυτή να την πληρώσει για τις δικές του ενοχές και αμαρτίες. Ο Γ.Ψ. είναι για τον Κουβέλη ό,τι ήταν για τον Ανδρέα Παπανδρέου Η Αυριανή, για τον Σημίτη ο Γιαννόπουλος και ο Κουλούρης, για τη Ν.Δ. ο Ψωμιάδης και ο Καρατζαφέρης (εντός Ν.Δ.) παλιότερα κ.ο.κ.
Το «με το Μνημόνιο προωθήθηκαν και μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να έχουν γίνει έτσι κι αλλιώς από χρόνια» είναι ένα δεξιοπασοκικό μνημονιακό μότο που έχει πλήρως υιοθετηθεί από τη ΔΗΜΑΡ, που όμως τελευταία αποφεύγει να το δηλώνει, όπως πολύ πρόσφατα είναι που ανακάλυψε και την «απαγκίστρωση» από το Μνημόνιο που δένει γάντι με την έξοδο από το Μνημόνιο σε τρία χρόνια του Βενιζέλου. Ο Γ.Ψ. με το ρόλο που έχει αναλάβει στα πάνελ απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ ξεφεύγει και επαναλαμβάνει σχεδόν όλα τα μότο του μνημονιακού μπλοκ, όπως προχτές π.χ. που μίλησε για τις «μεγάλες μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η Ελλάδα». Κατά διαβολική σύμπτωση ποτέ κανείς από τους εκπροσώπους Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ και τους μεγαλοδημοσιογράφους που το αναμασάνε χρόνια τώρα δεν απαριθμεί για παράδειγμα 1,2,3… 10, κατά τη γνώμη τους, μεγαλύτερες από τις «μεγάλες μεταρρυθμίσεις». Τι να έλεγαν, δηλαδή; Γιατί αν, πράγματι, έμπαιναν στη διαδικασία να μιλήσουν, θα τους έφευγε ο κόσμος όλος και θα έμεναν με ένα στενό κύκλο επιχειρηματίες, εισοδηματίες, λεφτάδες, λαμόγια, μαφία, κομπλεξικούς, φασίστες κ.λπ. Αυτό ήταν κάτι σαν κλείσιμο του ματιού μεταξύ τους, κάτι σαν άλλο λέμε και άλλο εννοούμε για να καταλαβαίνονται οι εκπρόσωποι του δικομματισμού και ο «μιλημένος» δημοσιογράφος και να μη καταλαβαίνει ο θεατής. Αν μιλούσαν θα έλεγαν κάτι σαν άρση της μονιμότητας στο Δημόσιο, απελευθέρωση όλων των κλειστών επαγγελμάτων, απελευθέρωση όλων των αγορών, μαζικές ιδιωτικοποιήσεις, μετατροπή πλείστων όσων δημόσιων κοινωνικών αγαθών από Παιδεία και Υγεία μέχρι λιμάνια, δρόμους, παραλίες και αεροδρόμια σε υπηρεσίες που ο «χρήστης» πληρώνει, απορρύθμιση της αγοράς εργασίας γενικώς, επιχειρηματικό περιβάλλον, ανταγωνιστικό και ανταποδοτικό σχολείο, νοσοκομείο, αθλητισμός, οικολογία κ.λπ., περιορισμό κινητοποιήσεων και ασύλου (καταργήθηκε), περιορισμό απεργιών, καταλήψεων κ.λπ.
Όταν για παράδειγμα ο Γ.Ψ. ειρωνεύεται τον ΣΥΡΙΖΑ για τη βούλησή του να «ξανακάνει δημόσιο τον ΟΤΕ και την Ολυμπιακή», είναι μάλλον φανερό γιατί και αυτός δόλια αναφέρεται αοριστολογώντας στις «μεγάλες μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η Ελλάδα» χωρίς καμιά άλλη επεξήγηση… Και καλά η «ζημιογόνα» Ολυμπιακή, για τον ΟΤΕ, αγαπητέ Γ.Ψ., που ήταν και είναι σούπερ-κερδοφόρος, προς τι η ειρωνεία;
Βέβαια, πού και πού ο Γ.Ψ. θα πετάξει το «και το λέω αυτό εγώ, ένας αριστερός»… Στο επίπεδο των απόψεων έχει γίνει ένα με τους πασόκους. Στις συγγένειες και αντιπάθειες είναι πιο αντι-ΣΥΡΙΖΑ από τον Άδωνι και πιο φιλο-ΠΑΣΟΚ από το Σημίτη. Στο επίπεδο του ήθους και του πολιτικού πολιτισμού έχει γίνει τρισχειρότερος από τον Πάγκαλο. Πώς ακριβώς ορίζει το «αριστερός»; Λόγω καταγωγής άραγε; Από κάποιο σημάδι στο τριχωτό μέρος της κεφαλής μήπως; Ένας πρώην αριστερός ραδιοφωνατζής και νυν ανανήψας γενίτσαρος πολιτικάντης είσαι, φίλε Ψαριανέ, μην τα παραλές… Και μάλιστα σφόδρα ερωτευμένος με το πιο αηδιαστικό, γεροντικό και ένοχο ΠΑΣΟΚ.
Η θέση από την οποία βάλλει ο Γ.Ψ. από τα δεξιά κατά ΣΥΡΙΖΑ είναι 90% έως 190% ΠΑΣΟΚ, δηλαδή κάποια από όσα λέει δεν θα τα έλεγαν ούτε οι αυθεντικοί εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ. Το ήθος και το στυλ της αντιπαράθεσής του με τους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ είναι καφενοβιακού και προβοκατόρικου τύπου, στα όρια του εμετικού. Ακόμη και ο Άδωνις Γεωργιάδης, πριν ακόμη γίνει κυριλέ υπουργός του ΛΑΟΣ, ήταν πιο πολιτισμένος στις επιθέσεις του στην Αριστερά.
Ρωτάει, ας πούμε, ο Γ.Ψ. τον Παπαδημούλη: «Καταγγέλλετε το καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα αλλά τις 50 έδρες του μπόνους τις τσεπώνετε, ε;». Ή αναρωτιέται: «Αφού καταγγέλλετε τη δανειακή σύμβαση, γιατί δεν καταγγέλλετε και το PSI, γιατί δεν παίρνετε πίσω το κούρεμα;». Ούτε οι τοκογλύφοι δανειστές δεν έχουν διατυπώσει τέτοιο επιχείρημα. Συγκριτικά με τον καθωσπρεπισμό, το αριστοκρατικό στυλ του αρχηγού Φώτη Κουβέλη, σαν να έχει μόλις βγει από τη Βουλή των Λόρδων στο Γουεστμίνστερ, ο Γ.Ψ. βρίσκεται στο άλλο άκρο, είναι του πεζοδρομίου. Όχι όμως του πεζοδρομίου εκείνου που θέλει να «πιάσει» τον πιο λαϊκό κόσμο της Αριστεράς αλλά τον πιο μπρουτάλ ή και «σοφιστικέ» κόσμο απ’ τα δεξιά της ΔΗΜΑΡ μέχρι και ψηφοφόρους του Μάνου ή του ΛΑΟΣ που «γουστάρει» το όπως-όπως πέσιμο στο ΣΥΡΙΖΑ, «τη βρίσκει» με το πέσιμο στην Αριστερά γενικώς, σαν να πρέπει αυτή να την πληρώσει για τις δικές του ενοχές και αμαρτίες. Ο Γ.Ψ. είναι για τον Κουβέλη ό,τι ήταν για τον Ανδρέα Παπανδρέου Η Αυριανή, για τον Σημίτη ο Γιαννόπουλος και ο Κουλούρης, για τη Ν.Δ. ο Ψωμιάδης και ο Καρατζαφέρης (εντός Ν.Δ.) παλιότερα κ.ο.κ.
Το «με το Μνημόνιο προωθήθηκαν και μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να έχουν γίνει έτσι κι αλλιώς από χρόνια» είναι ένα δεξιοπασοκικό μνημονιακό μότο που έχει πλήρως υιοθετηθεί από τη ΔΗΜΑΡ, που όμως τελευταία αποφεύγει να το δηλώνει, όπως πολύ πρόσφατα είναι που ανακάλυψε και την «απαγκίστρωση» από το Μνημόνιο που δένει γάντι με την έξοδο από το Μνημόνιο σε τρία χρόνια του Βενιζέλου. Ο Γ.Ψ. με το ρόλο που έχει αναλάβει στα πάνελ απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ ξεφεύγει και επαναλαμβάνει σχεδόν όλα τα μότο του μνημονιακού μπλοκ, όπως προχτές π.χ. που μίλησε για τις «μεγάλες μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η Ελλάδα». Κατά διαβολική σύμπτωση ποτέ κανείς από τους εκπροσώπους Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ και τους μεγαλοδημοσιογράφους που το αναμασάνε χρόνια τώρα δεν απαριθμεί για παράδειγμα 1,2,3… 10, κατά τη γνώμη τους, μεγαλύτερες από τις «μεγάλες μεταρρυθμίσεις». Τι να έλεγαν, δηλαδή; Γιατί αν, πράγματι, έμπαιναν στη διαδικασία να μιλήσουν, θα τους έφευγε ο κόσμος όλος και θα έμεναν με ένα στενό κύκλο επιχειρηματίες, εισοδηματίες, λεφτάδες, λαμόγια, μαφία, κομπλεξικούς, φασίστες κ.λπ. Αυτό ήταν κάτι σαν κλείσιμο του ματιού μεταξύ τους, κάτι σαν άλλο λέμε και άλλο εννοούμε για να καταλαβαίνονται οι εκπρόσωποι του δικομματισμού και ο «μιλημένος» δημοσιογράφος και να μη καταλαβαίνει ο θεατής. Αν μιλούσαν θα έλεγαν κάτι σαν άρση της μονιμότητας στο Δημόσιο, απελευθέρωση όλων των κλειστών επαγγελμάτων, απελευθέρωση όλων των αγορών, μαζικές ιδιωτικοποιήσεις, μετατροπή πλείστων όσων δημόσιων κοινωνικών αγαθών από Παιδεία και Υγεία μέχρι λιμάνια, δρόμους, παραλίες και αεροδρόμια σε υπηρεσίες που ο «χρήστης» πληρώνει, απορρύθμιση της αγοράς εργασίας γενικώς, επιχειρηματικό περιβάλλον, ανταγωνιστικό και ανταποδοτικό σχολείο, νοσοκομείο, αθλητισμός, οικολογία κ.λπ., περιορισμό κινητοποιήσεων και ασύλου (καταργήθηκε), περιορισμό απεργιών, καταλήψεων κ.λπ.
Όταν για παράδειγμα ο Γ.Ψ. ειρωνεύεται τον ΣΥΡΙΖΑ για τη βούλησή του να «ξανακάνει δημόσιο τον ΟΤΕ και την Ολυμπιακή», είναι μάλλον φανερό γιατί και αυτός δόλια αναφέρεται αοριστολογώντας στις «μεγάλες μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η Ελλάδα» χωρίς καμιά άλλη επεξήγηση… Και καλά η «ζημιογόνα» Ολυμπιακή, για τον ΟΤΕ, αγαπητέ Γ.Ψ., που ήταν και είναι σούπερ-κερδοφόρος, προς τι η ειρωνεία;
Βέβαια, πού και πού ο Γ.Ψ. θα πετάξει το «και το λέω αυτό εγώ, ένας αριστερός»… Στο επίπεδο των απόψεων έχει γίνει ένα με τους πασόκους. Στις συγγένειες και αντιπάθειες είναι πιο αντι-ΣΥΡΙΖΑ από τον Άδωνι και πιο φιλο-ΠΑΣΟΚ από το Σημίτη. Στο επίπεδο του ήθους και του πολιτικού πολιτισμού έχει γίνει τρισχειρότερος από τον Πάγκαλο. Πώς ακριβώς ορίζει το «αριστερός»; Λόγω καταγωγής άραγε; Από κάποιο σημάδι στο τριχωτό μέρος της κεφαλής μήπως; Ένας πρώην αριστερός ραδιοφωνατζής και νυν ανανήψας γενίτσαρος πολιτικάντης είσαι, φίλε Ψαριανέ, μην τα παραλές… Και μάλιστα σφόδρα ερωτευμένος με το πιο αηδιαστικό, γεροντικό και ένοχο ΠΑΣΟΚ.
Γιώργος Τσίπρας
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.