Πάλι μαθαίνουμε την αλήθεια για τη χώρα μας από το εξωτερικό! Η χθεσινή συζήτηση στην Ευρωβουλή, με την παρουσία της τρόικας, αλλά και η έκθεση του ΟΟΣΑ, υπήρξαν αποκαλυπτικές για την κρυφή ατζέντα των εκλογών. Οι τροϊκανοί διεμήνυσαν ότι η ελεύθερη πτώση μισθών και συντάξεων είναι αναγκαία και θα συνεχιστεί, ώστε το επίπεδο μισθών να αντιστοιχηθεί με εκείνο της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας, δηλαδή από 150 έως 350 ευρώ τον μήνα!
Πρόκειται για δέσμευση που ισοδυναμεί με νέο πακέτο περικοπών (περίπου 11,5 δισ. ευρώ για την επόμενη τριετία), λεηλασία του κοινωνικού κράτους, με πιθανή τη χρεωκοπία νοσοκομείων και ασφαλιστικών ταμείων. Και την ίδια ώρα ο αριθμός των ανέργων θα εκτιναχθεί ίσως και πάνω από 1,6 εκατ., συμπληρώνοντας το κάδρο της ανθρωπιστικής καταστροφής.
Στην καταστροφή των πυλώνων του κοινωνικού κράτους σπρώχνουν όχι μόνο η υφεσιακή πολιτική των Μνημονίων, αλλά και το PSI. Όπως αποδεικνύεται, δίπλα στους μεγάλους χαμένους του "κουρέματος", τα ασφαλιστικά ταμεία, προστίθενται τα νοσοκομεία, τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ, τα αποθεματικά των οποίων η Τράπεζα της Ελλάδος είχε παίξει, χωρίς να τους ρωτήσει, σε ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου.
Γιατί κινδυνολογούν, λοιπόν, οι μνημονιακοί δράστες ότι δεν θα έχουμε χρήματα για συντάξεις το φθινόπωρο, ίσως και για ορούς; Οι ίδιοι προκαλούν την καταστροφή. Σπέρνουν το χάος. Δημιουργούν προϋποθέσεις κοινωνικής έκρηξης και πολιτικής αστάθειας. Ποια πολιτική τάξη, ποια κυβέρνηση θα αντέξει την οργή των προδομένων συνταξιούχων, των εγκαταλελειμμένων ασθενών, των διαψευσμένων νέων; Ποια νομιμοποίηση μπορεί να είναι δημοκρατική όταν καταστέλλει τη δημοκρατία και την κοινωνική αξιοπρέπεια;
Η ελληνική κοινωνία δεν αντέχει και δεν ανέχεται να καταστραφεί το "κοινό καλό", να υποταχθεί η στοιχειώδης συνθήκη κοινωνικής επιβίωσης και αναπαραγωγής στις προτεραιότητες των πιστωτών. Το ίδιο θα συνέβαινε σε οποιαδήποτε άλλη κοινωνία. Είναι, λοιπόν, εκ του πονηρού η απορία του τροϊκανού Τόμσεν για "τις αντιστάσεις των ισχυρών συμφερόντων" που κυριαρχούν στην ελληνική κοινωνία. Τα ισχυρά συμφέροντα είναι με την τρόικα. Τα συμφέροντα των αδυνάτων, δηλαδή οι στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες, βρίσκονται υπό διωγμόν και είναι φυσικό να αμυνθούν. Πρώτο βήμα, ο απεγκλωβισμός από το Μνημόνιο και η ιεράρχηση των κοινωνικών αναγκών πάνω από τοκογλυφικές αξιώσεις.
Ή εμείς ή αυτοί! Το διακύβευμα των εκλογών όμως δεν θα κριθεί μόνο στις κάλπες, που το αποτέλεσμά τους θα είναι καθοριστικό. Θα κρίνεται καθημερινά στους αγώνες. Γιατί οποιαδήποτε νέα πορεία προϋποθέτει όχι στιγμιαία τη συμμετοχή του λαού, αλλά ενεργό και καθημερινή, ώστε να είναι καταλύτης
http://www.avgi.gr/
Πρόκειται για δέσμευση που ισοδυναμεί με νέο πακέτο περικοπών (περίπου 11,5 δισ. ευρώ για την επόμενη τριετία), λεηλασία του κοινωνικού κράτους, με πιθανή τη χρεωκοπία νοσοκομείων και ασφαλιστικών ταμείων. Και την ίδια ώρα ο αριθμός των ανέργων θα εκτιναχθεί ίσως και πάνω από 1,6 εκατ., συμπληρώνοντας το κάδρο της ανθρωπιστικής καταστροφής.
Στην καταστροφή των πυλώνων του κοινωνικού κράτους σπρώχνουν όχι μόνο η υφεσιακή πολιτική των Μνημονίων, αλλά και το PSI. Όπως αποδεικνύεται, δίπλα στους μεγάλους χαμένους του "κουρέματος", τα ασφαλιστικά ταμεία, προστίθενται τα νοσοκομεία, τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ, τα αποθεματικά των οποίων η Τράπεζα της Ελλάδος είχε παίξει, χωρίς να τους ρωτήσει, σε ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου.
Γιατί κινδυνολογούν, λοιπόν, οι μνημονιακοί δράστες ότι δεν θα έχουμε χρήματα για συντάξεις το φθινόπωρο, ίσως και για ορούς; Οι ίδιοι προκαλούν την καταστροφή. Σπέρνουν το χάος. Δημιουργούν προϋποθέσεις κοινωνικής έκρηξης και πολιτικής αστάθειας. Ποια πολιτική τάξη, ποια κυβέρνηση θα αντέξει την οργή των προδομένων συνταξιούχων, των εγκαταλελειμμένων ασθενών, των διαψευσμένων νέων; Ποια νομιμοποίηση μπορεί να είναι δημοκρατική όταν καταστέλλει τη δημοκρατία και την κοινωνική αξιοπρέπεια;
Η ελληνική κοινωνία δεν αντέχει και δεν ανέχεται να καταστραφεί το "κοινό καλό", να υποταχθεί η στοιχειώδης συνθήκη κοινωνικής επιβίωσης και αναπαραγωγής στις προτεραιότητες των πιστωτών. Το ίδιο θα συνέβαινε σε οποιαδήποτε άλλη κοινωνία. Είναι, λοιπόν, εκ του πονηρού η απορία του τροϊκανού Τόμσεν για "τις αντιστάσεις των ισχυρών συμφερόντων" που κυριαρχούν στην ελληνική κοινωνία. Τα ισχυρά συμφέροντα είναι με την τρόικα. Τα συμφέροντα των αδυνάτων, δηλαδή οι στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες, βρίσκονται υπό διωγμόν και είναι φυσικό να αμυνθούν. Πρώτο βήμα, ο απεγκλωβισμός από το Μνημόνιο και η ιεράρχηση των κοινωνικών αναγκών πάνω από τοκογλυφικές αξιώσεις.
Ή εμείς ή αυτοί! Το διακύβευμα των εκλογών όμως δεν θα κριθεί μόνο στις κάλπες, που το αποτέλεσμά τους θα είναι καθοριστικό. Θα κρίνεται καθημερινά στους αγώνες. Γιατί οποιαδήποτε νέα πορεία προϋποθέτει όχι στιγμιαία τη συμμετοχή του λαού, αλλά ενεργό και καθημερινή, ώστε να είναι καταλύτης
http://www.avgi.gr/
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.