Ο εφιάλτης της «Σχολής του Σικάγου»

Του ΠΕΤΡΟΥ ΜΑΚΡΗ

Μας ξάφνιασε, για ακόμη μια φορά, ο αυστηρός κριτής των δημοσιονομικώς «απείθαρχων» χωρών της ευρωζώνης, Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

Σε εντελώς πρόσφατη συνέντευξή του, στο γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων, αποκάλεσε το σύστημα λειτουργίας τής οικονομίας της αγοράς «αδίστακτο καπιταλισμό». Ο ίδιος κατελόγισε τη μεγαλύτερη ευθύνη, για τα σημερινά έκτροπα εντός των κόλπων της ευρωζώνης, στην εφαρμογή των αυτοκαταστροφικών, για την ευρωπαϊκή οικονομία, διαχειριστικών μεθόδων της πανεπιστημιακής «Σχολής του Σικάγου». Μιας σχολής, που την εκπροσώπησε, μέχρι το θάνατό του, το 2007, ο νομπελίστας οικονομολόγος Μίλτον Φρίντμαν, με τις γνωστές προτάσεις του, για τη χωρίς ίχνος κρατικού παρεμβατισμού λειτουργία των χρηματιστηριακών και τραπεζικών κολοσσών, ανοίγοντας έτσι το δρόμο στις τζογαδόρικες δυναστείες των κολεγιακών golden boys. Με τις αθρόες και άκριτες δανειοδοτήσεις, σε αφερέγγυους επιχειρηματίες, από γνωστές αμερικανικές τράπεζες, κατασπαταλήθηκαν δισεκατομμύρια, από τις καταθέσεις ως επί το πλείστον βιοπαλαιστών, που έμειναν κυριολεκτικά στο δρόμο, γιατί χρεοκόπησαν οι τράπεζες από την έλλειψη ρευστότητας.

Ο Μπαράκ Ομπάμα, που ανέλαβε τα ηνία των ΗΠΑ ένα χρόνο μετά το θάνατο του νομπελίστα Φρίντμαν (2008), παρά τις αντιρρήσεις των Ρεπουμπλικανών, αποπειράθηκε να εφαρμόσει κάποιες από τις παρεμβατικές αρχές της δημόσιας οικονομίας, όπως τις δίδαξε και τις εισήγαγε ο επιφανής Αγγλος οικονομολόγος Τζον Μέιναρντ Κέινς (1883-1946), σταθεροποιώντας την οικονομία στη Δύση, μετά το μεγάλο κραχ του 1929-1932. Πρώτος στόχος αυτής της μεταστροφής του Ομπάμα ήταν το φρενάρισμα της μονεταριστικής ασυδοσίας, στο τύπωμα πληθωριστικού νομίσματος, που κυριάρχησε στην περίοδο της προεδρικής δυναστείας των Μπους.

Σήμερα, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, παρά το γεγονός ότι εκών-άκων υπηρετεί τον ιδιότοπο οικονομικό ηγεμονισμό της Ανγκελα Μέρκελ, δεν παύει, από καιρού εις καιρόν, να δίνει την εντύπωση ότι αναπολεί τις ευεργετικές επιδράσεις του κεϊνσιανισμού στην ευρωπαϊκή οικονομία. Και οι τελευταίες του προειδοποιήσεις θα μπορούσαν να ερμηνευτούν και ως μια απαξίωση προς το απατηλό, για τις μεγάλες μάζες των απονήρευτων μικροαστών, american dream. Ενα όνειρο, που με τις αφερέγγυες διδασκαλίες της «Σχολής του Σικάγου» δεν θ' αργήσει να γίνει γενικός εφιάλτης και για την Ευρώπη.

http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=327541