Του Σταυρου Λυγερου
Οταν ανακοινώθηκε η απόφαση - πλαίσιο της 27ης Οκτωβρίου είχαμε διατηρήσει επιφυλάξεις, επειδή η πείρα έχει αποδείξει πως ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Οι δημοσιευμένες πληροφορίες για τις διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην ελληνική πλευρά και στις τράπεζες για τους όρους του κουρέματος δικαιώνουν εκείνες τις επιφυλάξεις. Η ρητορική για «κούρεμα» του χρέους κατά 50% είναι απολύτως παραπλανητική. Από το «κούρεμα» εξαιρούνται κυρίως το δάνειο της τρόικας και τα ομόλογα 62 δισ. που έχει αγοράσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα από τη δευτερογενή αγορά. Από τα περίπου 370 δισ. χρέους, προς «κούρεμα» είναι περίπου 200 δισ.
Οι τράπεζες, όμως, που θα υποστούν το «κούρεμα» επιχειρούν να πάρουν από το παράθυρο αυτό που θα χάσουν από την πόρτα. Το εξοργιστικό είναι ότι σε μεγάλο βαθμό η ελληνική κυβέρνηση συναινεί. Δεν δίνει το τοκογλυφικό επιτόκιο ύψους 7 - 8% που ζητούν οι τράπεζες, αλλά προτείνει επιτόκιο 6% για 30 χρόνια! Σήμερα, τα επιτόκια δανεισμού είναι πολύ υψηλά, αλλά σε φυσιολογικούς καιρούς μια χώρα σαν την Ελλάδα δεν μπορεί να δανείζεται με πάνω από 4,5%. Αυτό σημαίνει πως όταν η κρίση τελειώσει, η Ελλάδα θα πληρώνει κάθε χρόνο καπέλο σε τόκους. Στη διάρκεια των 30 χρόνων θα πληρώσει καπέλο της τάξεως του 45 - 60% της αξίας των νέων ομολόγων, ή αλλιώς θα επιστρέψει σε τόκους περίπου το μισό από το όφελος που θα έχει από το κούρεμα. Επιπλέον, θα έχει χάσει ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Τα νέα ομόλογα θα υπόκεινται στο βρετανικό και όχι στο ελληνικό δίκαιο (όπως τα υπό αντικατάσταση). Αυτό σημαίνει ότι οι δανειστές θα μπορούν να βάλουν στο χέρι ορισμένα περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού κράτους που σήμερα δεν μπορούν. Η αναδιάρθρωση γίνεται για να καταστεί το ελληνικό χρέος βιώσιμο. Το ίδιο το ΔΝΤ υποστηρίζει ότι για να καταστεί το χρέος βιώσιμο απαιτείται πολύ μεγαλύτερο «κούρεμα» από το 50%. Αυτό σημαίνει ότι, ακόμα και αν γίνει δεκτή η ελληνική θέση στις τρέχουσες διαπραγματεύσεις με τις τράπεζες, το τελικό «κούρεμα» θα είναι πολύ μικρότερο όχι μόνο από όσο χρειάζεται, αλλά και από όσο λέγεται. Εάν, όμως, το χρέος δεν καταστεί βιώσιμο, είναι αδύνατον να υπάρξει λύση στο ελληνικό πρόβλημα. Με άλλα λόγια, το αδιέξοδο θα ανακυκλωθεί και η Ελλάδα θα έχει χάσει ένα κρίσιμο πλεονέκτημα έναντι των δανειστών.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.