Σε ευρωπαϊκό κενό η Ελλάδα...

ZEZA ZHKOY


Συνέχεια στο θρίλερ για το ποσοστό του «κουρέματος» του ελληνικού χρέους, που αποδεικνύεται εξαιρετικά κρίσιμο για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας. Με τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου, η κυβέρνηση Παπανδρέου δέχθηκε τη ρετσινιά της επιλεκτικής χρεοκοπίας που συνεπάγεται η «εθελοντική» αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους με «κούρεμα» 21%. Τώρα ετοιμάζεται να δεχθεί την Κυριακή την περαιτέρω υποβάθμιση της χώρας και των ελληνικών τραπεζών με πολύ ισχνό αντάλλαγμα. Με χρέος που δεν μπορεί να αποπληρώσει, η Ελλάδα οδηγείται μαθηματικά σε μακροχρόνιο οικονομικό μαρασμό, παγιδευμένη στην ύφεση.
Χωρίς εθνική στρατηγική για το χρέος, η κυβέρνηση Παπανδρέου πλέει σε ευρωπαϊκό κενό. Η «αποφασιστική λύση» για το ελληνικό κρατικό χρέος αιωρείται επικίνδυνα στις Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη. Επειδή οι ρυθμίσεις που θα πρέπει να υπάρξουν σε σχέση με το ελληνικό χρέος και με το ζήτημα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών διχάζουν το Βερολίνο και το Παρίσι. Στο επίκεντρο των γαλλογερμανικών διαφωνιών βρίσκονται το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) και βεβαίως η άρνηση των ευρωπαϊκών τραπεζών να υποστούν τις ανακεφαλαιοποιήσεις που απαιτούνται για να αντέξουν οι ισολογισμοί τους το βαθύ κούρεμα, απ’ ό,τι φαίνεται, του ελληνικού χρέους που απαιτεί το Βερολίνο.
Οι τράπεζες που θα ενισχυθούν με δημόσια(!) χρήματα θα υποστούν συνέπειες σε πολλούς τομείς, όπως για παράδειγμα η παροχή των μερισμάτων τους. Η Κομισιόν παρουσίασε έναν φλου οδικό χάρτη για να σταματήσει η μετάδοση της κρίσης του χρέους, προτείνοντας τη «μεγιστοποίηση» της δύναμης πυρός του EFSF χωρίς τα κράτη να συνεισφέρουν περισσότερα χρήματα από αυτά που ήδη έχουν καταθέσει, χωρίς άλλες λεπτομέρειες. Ευρωπαίοι ειδικοί έχουν εργαστεί πάνω σε δύο βασικές επιλογές που είναι γνωστές ως «διαδικασία μόχλευσης» για την επίτευξη αυτού του αποτελέσματος. Και αυτή που θεωρήθηκε ως η πιο εφικτή θα μπορούσε να συμβάλει στην αύξηση της ικανότητας χρηματοδοτικής παρέμβασης του EFSF έως και στα 2.500 δισ. ευρώ τον χρόνο, έναντι μιας ικανότητας δανειοδότησης σήμερα που περιορίζεται σε 440 δισ. ευρώ.
Το συνολικό σχέδιο σταθεροποίησης της Ευρωζώνης θα περιλαμβάνει ρυθμίσεις για την ανακεφαλαιοποίηση (κεφαλαιακή ενίσχυση) των τραπεζών, όπως έχει συμφωνηθεί από κοινού. Ομως, υπάρχει σύγκρουση απόψεων ως προς τι κεφάλαια θα διαθέσει η Ε.Ε. και τι θα δώσει κάθε κράτος-μέλος για να βοηθήσει τις τράπεζές του. Οι γαλλικές τράπεζες έχουν πολύ μεγαλύτερη έκθεση από τις γερμανικές σε ομόλογα χωρών του ευρωπαϊκού Νότου, άρα θα χρειαστούν μεγαλύτερες ενισχύσεις - εάν μάλιστα γίνει βαθύ «κούρεμα» του ελληνικού χρέους.
Γι’ αυτό η Γερμανία θέλει να ενισχύσει κάθε χώρα τις τράπεζές της και η Ε.Ε. να συνδράμει βοηθητικά. Αντίθετα, η Γαλλία προτιμά όλες οι ανισχύσεις να δοθούν από την Ε.Ε. Οι πέντε κύριες τράπεζες της Γαλλίας είναι έτοιμες να αποδεχθούν μια ανακεφαλαιοποίησή τους από το κράτος ύψους 10 ώς 15 δισεκατομμυρίων ευρώ, έγραψε η Frankfurter Allgemeine Zeitung. Οι διαπραγματεύσεις για το συγκεκριμένο θέμα θα συνεχιστούν λοιπόν και στη σύνοδο κορυφής θα σχηματιστούν δύο μέτωπα - «βορείων» με επικεφαλής τη Γερμανία και «νοτίων» γύρω από τη Γαλλία.
Το Παρίσι πιστεύει ότι το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας πρέπει να μετατραπεί σε μια οιονεί τράπεζα με αρμοδιότητα να παρεμβαίνει ως αρωγός -ως χορηγός ρευστότητας για την ακρίβεια- στις χώρες-μέλη της Ευρωζώνης. Το EFSF, υποστηρίζει η γαλλική πλευρά, πρέπει για τον σκοπό αυτό να διαθέτει μια ικανή «δύναμη πυρός». Και γι’ αυτό προτείνει την αύξηση των κονδυλίων του από τα 440 δισ. ευρώ στο 1 ή ακόμη και στα 2 τρισ. ευρώ.
Πάγια θέση του Βερολίνου, όμως, είναι ότι οι Βορειοευρωπαίοι «συνεπείς και συνετοί» φορολογούμενοι δεν φταίνε σε τίποτε να βάλουν το χέρι στην τσέπη για να καλύψουν τα χρέη των «επιπόλαιων και αναξιόπιστων» Νοτιοευρωπαίων πολιτών και πολιτικών. Θα αντέτεινε κανείς βεβαίως ότι η ανακεφαλαιοποίηση των ευρωπαϊκών τραπεζών, που ζητούν οι Γερμανοί, θα γίνει επίσης με χρήματα των «δίκαιων και ευσυνείδητων» Βορειοευρωπαίων φορολογουμένων. Ομως, οι συμμετοχές αυτές των κυβερνήσεων στις τράπεζες που είναι εκτεθειμένες στα χρέη της Ελλάδας και των άλλων βεβαίως υπερχρεωμένων Νοτίων θεωρούνται από το Βερολίνο ως επενδύσεις που δεν κινδυνεύουν να καταλήξουν σε μια πίθο των Δαναΐδων. Στις θέσεις τους αυτές οι Γερμανοί έχουν για αρωγό την ΕΚΤ.


http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_2_21/10/2011_459939