Κολασμένοι μήνες

Όταν ο Ε. Βενιζέλος, πριν από λίγες εβδομάδες, μας προειδοποιούσε ότι έρχονται δύο "κολασμένοι" μήνες, εννοούσε την κόλαση που η τρόικα και η κυβέρνηση επιφυλάσσουν στους εργαζόμενους. Πού να φανταστεί, όμως, ότι οι πολίτες τόσο γρήγορα θα αντιγύριζαν την πρόκληση αυτή και θα προσπαθούσαν να κάνουν κόλαση τη ζωή της κυβέρνησης.
Ο καταιγισμός αντιλαϊκών και αδιέξοδων μέτρων, ο κυνισμός της εξουσίας, η αίσθηση ότι δεν διακυβεύεται μόνο το βιοτικό επίπεδο των πολιτών, αλλά επιχειρείται μετάλλαξη της βαθύτερης ουσίας της δημοκρατίας, προκαλεί αντιδράσεις. Οι πλατείες των Αγανακτισμένων συνετέλεσαν ώστε πολίτες που δεν είχαν διανοηθεί να κατέβουν σε διαδήλωση να σμίξουν με χιλιάδες άλλους και η προσωπική αγωνία και οργή να προσλάβουν δημόσια και συλλογική διάσταση.
Αυτές τις μέρες -με τις καταλήψεις δημοσίων κτηρίων, τις διαδηλώσεις και τις απεργίες, με τον κ. Καστανίδη να περιφέρεται από υπουργείου εις υπουργείον για να δώσει συνέντευξη Τύπου- ζούμε γεγονότα που μπορεί να οδηγήσουν στην επανοικειοποίηση της πολιτικής από τους πολίτες. Σε αντίθεση με την κυρίαρχη τάση αποπολιτικοποίησης και συλλήβδην απόρριψης των κομμάτων και των άλλων συλλογικοτήτων.
Η απεργία, την Τετάρτη και την Πέμπτη, σηματοδοτεί κάτι περισσότερο από τη δικαιολογημένη αγανάκτηση. Δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ένα νέο "εμείς". Με πολιτικούς στόχους. Η οικονομική κρίση έχει πολιτικές αιτίες και η διέξοδος προϋποθέτει μια νέα πολιτική αφετηρία. Το αίτημα για ανατροπή του Μνημονίου και της κυβέρνησης του Μνημονίου, για να σταματήσει ο μονόδρομος του νεοφιλελευθερισμού, αποκτά κεντρική σημασία για όλους όσοι θα απεργήσουν και θα διαδηλώσουν μεθαύριο.
Η σημασία της απεργίας δεν θα κριθεί από την αποτελεσματικότητα της στιγμής, θα ταξιδέψει στο μεσοπρόθεσμο μέλλον. Η απεργία μπορεί να αποδειχθεί καταλύτης πολιτικών εξελίξεων, που θα διευκολύνουν την αντιστοίχιση των κοινωνικών με τις πολιτικές διεργασίες.
Ζούμε στιγμές που στην ιστορία των κοινωνιών εμφανίζονται μια φορά σε κάθε γενιά. Όποιος πολιτικός φορέας δεν αντιληφθεί τη σημασία των στιγμών, θα περιθωριοποιηθεί. Ισχυρά κέντρα εντός και εκτός της Ελλάδας ασχολούνται και σχεδιάζουν το πολιτικό μέλλον της χώρας. Επιδιώκουν τη συγκρότηση κυβερνήσεων συνεργασίας για την πιστότερη εφαρμογή του Μνημονίου, ερήμην και εναντίον των πολιτών. Πολεμούν λυσσασμένα την απλή δημοκρατική αρχή, το αίτημα να γίνουν τώρα εκλογές. Από την υλοποίηση ή τη διάψευση των σχεδίων των κυρίαρχων δυνάμεων θα κριθεί η επικράτηση των δικών τους συμφερόντων ή η επιβεβαίωση των λαϊκών προσδοκιών για μια δημοκρατική και κοινωνικά δίκαιη προοπτική της χώρας.
Δεν είναι ώρα για διχασμούς στον χώρο της αριστεράς. Δεν είναι ώρα οι διάφορες, μικρότερες ή μεγαλύτερες, ομάδες και τα κόμματα να προτάσσουν τον στόχο της επικράτησής τους στον χώρο της αριστεράς. Είναι η ώρα η αριστερά, ενωμένη, πληθυντική και με σεβασμό στις διαφορετικότητες, να διεκδικήσει την ηγεμονία στη χώρα μας. Έτσι αυτοί οι μήνες μπορεί να αποδειχτούν κολασμένοι για το μνημονιακό σύστημα εξουσίας και μήνες ελπίδων για την κοινωνία.


http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=645456