Στην τρίτη αποθήκη του Οργανισμού Λιμένα Θεσσαλονίκης ήταν στραμμένα χθες τα αυτιά των πιστωτών, εκεί όπου ο πρωθυπουργός μιας πανικόβλητης κυβέρνησης, έπειτα από το έκτακτο υπουργικό συμβούλιο εκστρατείας και άλλα επικοινωνιακά, πάσχιζε να πείσει την τρόικα πως οι πολίτες θα κάτσουν κάτω από την μπάρα.
Καινούργια βάρη την κάνουν ασήκωτη και τα πόδια των πολιτών τρέμουν ακούγοντας τον πρωθυπουργό να τάζει έναν εργαζόμενο ανά οικογένεια!
ΑΚΟΥΝ οι πολίτες τον αντιπρόεδρο Βενιζέλο να δίνει παράγγελμα για «ένα ντου προς τα εμπρός», σαν τον απεγνωσμένο αμαξά που μαστιγώνει αλύπητα τα άλογα, ενώ το κάρο έχει κολλήσει, οι τροχοί τρίζουν και οι λύκοι αλυχτούν. Τον ακούν να λέει πως αν χρειαστούν κι άλλα μέτρα, αυτά θα κινούνται στη λογική της δικαιοσύνης. Δηλαδή τα μέχρι τώρα κινούνταν στη λογική του άδικου. Μάλλον αργά ανακαλύπτουν στην κυβέρνηση το δρόμο για το δίκαιο.
ΤΟ ΙΔΙΟ αργά ανακαλύπτει η κυβέρνηση και το τερατοβαρές Δημόσιο που εξέθρεψε ο δικομματισμός και τώρα θωπεύουν οι Αριστερές, καθώς μυρίζονται εκλογές και η πελατεία είναι μεγάλη. Ενα Δημόσιο με φέουδα, δουκάτα, χαλιφάτα, ζώνες προαιρετικής εργασίας και υποχρεωτικής αμοιβής, φωλεές αθέατων χρυσοπληρωμένων στην πρώτη θέση κάθε συρμού εξουσίας.
ΚΑΙ από την άλλη, ένα Δημόσιο της κοινής θέσης -ούτε καν της οικονομικής. Με ανθρώπους στις εντατικές των νοσοκομείων που διακινούν ψυχές στο δίαυλο ζωής-θανάτου, ή στις υπηρεσίες των έκτακτων αναγκών, να αμείβονται μηνιαίως με το βδομαδιάτικο ενός κλητήρα στη Βουλή ή στην Εφορία.
ΟΛΟΙ αυτοί δεν έχουν όρεξη πια για τίποτα. Παραιτούνται από την εργασία τους κάνοντας παρέα στους πολλούς, που παραιτήθηκαν νωρίς και άδραχναν τις μισθολογικές προαγωγές ανεβοκατεβαίνοντας βαγόνια εξουσίας. Αρα λοιπόν ο κρατικός μηχανισμός και η δημοσιοϋπαλληλική τάξη στο υγιές τους κομμάτι ακινητοποιούν την επικράτεια. Από την οποία ο πρωθυπουργός ζητάει επιμόνως ν’ αλλάξει. Μα δεν είναι ιστοσελίδα να φύγει μ’ ένα κουμπί από το ταμπλό και να κατεβεί μια άλλη.
ΒΑΡΙΑ δυσαρέσκεια γονατίζει το σχολικό προσωπικό, ενώ τα έκτακτα τυπογραφεία βιβλιοδετούν τα συγγράμματα του εκπαιδευτικού μας παπαγαλιστάν. Οι εφοριακοί πολλαπλασιάζουν την ανεισπρακτική τους επίδοση και οι αστυνομικοί περίπου παρακολουθούν από απόσταση νέους να σφάζονται καθώς συγκρούονται συντεταγμένοι σε ομάδες ποικιλόμορφης βίας.
ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ καταλαμβάνει απολυμένους, χρεοκοπημένους μικρομεσαίους και νέους, που βλέπουν μια χώρα σε υποθήκη να κατεβάζει ρολά, καθώς υποχωρεί άτακτα από μια τριακονταετή συλλογική αυταπάτη. Οι λογιστές του κράτους παλεύουν για ένα σεντ πρωτογενές πλεόνασμα, αλλά αυτός ο λογαριασμός για να βγει πια θέλει κρατικό μηχανισμό διαβήτη και κοινωνική δικαιοσύνη με αναδρομική απονομή της.
ΚΑΘΩΣ πλησιάζει ένας πολιτικά και κοινωνικά παγερός χειμώνας, που ενδέχεται να κρύβει ιστορικές εκπλήξεις για την άσωτη κορασίδα της ευρωζώνης, το βαθμό απελπισίας μεγαλώνουν οι επίδοξοι κηδεμόνες της.
Από τον ΓΙΩΡΓΟ ΜΑΡΝΕΛΛΟ
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.