Συχνά, κάποια «αγαθά» (το νερό, το ρεύμα, η υγεία, η κινητικότητα) τα θεωρούμε δεδομένα στη ζωή και την καθημερινότητά μας και δεν τους δίνουμε περισσότερη σημασία.
Ο 27χρονος Ανδρέας Στρατικόπουλος, εμπνευστής του site www.rollout.gr, μπροστά στον υπολογιστή του.Φυσικά, ακόμα και σε βαριές περιπτώσεις, όπως η τετραπληγία, που καθηλώνει τον πάσχοντα σε αμαξίδιο, η ζωή δεν σταματά.Αρχίζουν, όμως, τα σοκ: το πρώτο είναι αυτό του ατυχήματος, το δεύτερο όταν συνειδητοποιείς τι ακριβώς έχει συμβεί στο σώμα σου, το τρίτο όταν προσπαθείς να κινηθείς σε μια πόλη αφιλόξενη για τα άτομα με προβλήματα κινητικότητας, χωρίς κατάλληλες υποδομές σε πολλούς δημόσιους χώρους και μέσα μαζικής μεταφοράς, στην οποία κατοικούν άτομα μειωμένης -συχνότατα- κοινωνικής ευαισθησίας που δεν διστάζουν να κλείνουν τις ράμπες των πεζοδρομίων, όταν δεν βρίσκουν αλλού να παρκάρουν. Ο Ελληνας εκπαιδεύεται, αλλά οι ρυθμοί του είναι πολύ αργοί! Δεν υπάρχει εξοικείωση με το θέαμα ενός ανθρώπου σε αμαξίδιο...
Πού μπορεί, λοιπόν, να πάει και πώς μπορεί να κινηθεί ένα άτομο σε αμαξίδιο που θέλει να ζήσει (με όλη τη σημασία της λέξης) στη σημερινή Αθήνα; Την απάντηση έρχεται να δώσει το rollout.gr (www.rollout.gr), μια νέα και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ιστοσελίδα-οδηγός πόλης ειδικά για ΑμεΑ, που ετοίμασε, παίρνοντας αφορμή από τις δικές του εμπειρίες, ο 27χρονος Ανδρέας Στρατικόπουλος, αθλητής και φοιτητής των ΤΕΦΑΑ, που είναι παραπληγικός τα τελευταία πέντε χρόνια, έπειτα από ατύχημα στη θάλασσα.
«Ξεκίνησα από δική μου ανάγκη... Κάθε φορά που έπαιρνα τηλέφωνο να βγω, δεν ήταν σίγουρο ότι θα πέσω σε κάποιον που να ξέρει τι είναι πρόσβαση. Κορυφαίο δείγμα, οι άνθρωποι ενός θεάτρου που με διαβεβαίωναν ότι, βεβαίως, υπάρχει προσβασιμότητα για άτομα με αμαξίδιο. Τι ακριβώς εννοείτε; -ρωτάω υποψιασμένος. Υπάρχουν μονάχα 17 σκαλιά! Δηλαδή, εσείς πώς εννοείτε την προσβασιμότητα; Μη στενοχωριέστε, θα το σηκώσουμε το παλικάρι και θα το ανεβάσουμε! απαντούν. Μα, ποιος είμαι; Η Κλεοπάτρα, να με σηκώνουν στα χέρια; Φιλότιμοι άνθρωποι, δεν λέω, με καλή διάθεση να βοηθήσουν, αλλά... αυτό δεν λέγεται προσβασιμότητα! Θες να βγεις και να είσαι άνετος, να μην ενοχλήσεις και να μην σε ενοχλήσουν... να έχεις την επιλογή να πας οπουδήποτε!» δηλώνει, ορίζοντας το μείζον πρόβλημα.
Η απάντησή του είναι το rollout.gr, το οποίο βλέπει ακόμα και σαν λύση για την επαγγελματική του αποκατάσταση (οι ευκαιρίες για τετραπληγικούς είναι ελάχιστες, τονίζει). «Ξεκίνησα τον Απρίλη του 2010. Το όνομα βγήκε σαν αναλαμπή, όλα βγήκαν έτσι σ' αυτό το project - η ιδέα, το όνομα... Ρολάρω, είμαι σε δυο ρόδες, οι συνειρμοί με το rock & roll, το λανσάρισμα... Οταν αποφάσισα ότι θέλω να το κάνω, κατάλαβα πως ο όγκος της πληροφορίας ήταν γιγάντιος για να τον συγκεντρώσω μόνος μου, καλά, σωστά και γρήγορα, χωρίς να χάσω χρόνο από αυτά που πρέπει να κάνω, φυσιοθεραπεία, εργοθεραπεία... Η ζωή μου είναι μια συγκεκριμένη καθημερινή ρουτίνα, από την οποία δύσκολα θα ξεφύγω. Ετσι, απευθύνθηκα σε μια εταιρεία ερευνών, όπου έγινε πολύ καλή εκπαίδευση των ερευνητών σχετικά με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αμαξίδιο (σκαλοπάτια, κολονάκια, διαδρομές κ.λπ.). Αυτοί συγκέντρωσαν τελικά το υλικό, μαζί με λίγες προσωπικές επαφές».
Η καταγραφή των χώρων με προσβασιμότητα για ΑμεΑ έγινε από το Σεπτέμβριο ώς το Νοέμβριο του 2010, για να ακολουθήσει μια σημαντική αναθεώρηση, με τις αναγκαίες επαληθεύσεις, το Μάρτιο του 2011. Αυτή την εποχή μπαίνουν οι τελευταίες «πινελιές», με στόχο η ιστοσελίδα να «βγει στον αέρα» πριν ο Ανδρέας μπει στο χειρουργείο για μια νέα, σοβαρή επέμβαση.
Ομως ο ίδιος δεν βλέπει το rollout.gr μονάχα σαν βάση δεδομένων, αλλά σαν την έκφραση μιας ολόκληρης κοινότητας («η πρώτη στατιστική που θέλω να βγει στο rollout.gr είναι αυτή: ποιος είναι ο κυριότερος λόγος που σας εμποδίζει να βγείτε;» τονίζει). Σύμφωνα με στοιχεία του Συλλόγου Παραπληγικών/Τετραπληγικών, ο αριθμός τους στην Αθήνα ξεπερνά τις 80.000. Μεγάλο νούμερο και, δυστυχώς, αυξανόμενο. Σ' αυτούς πρέπει να προστεθούν χιλιάδες άλλοι, με προβλήματα κινητικότητας από δεκάδες αιτίες. Για τους περισσότερους το βασικό, αν όχι το μόνο, «παράθυρο στον κόσμο» είναι το Ιντερνετ.
Ο επίλογος στον Ανδρέα: «Είχα κρατήσει πολύ χαμηλό προφίλ... Το 70% της ύλης το καταχώρισα μόνος μου, έπεσα με τα μούτρα, έμαθα! Το έβλεπα σαν δικό μου παιδί, που μόνο εγώ ήξερα τον τρόπο να το αναθρέψω, δεν το μοιράστηκα! Βέβαια, στο site έχει προβλεφθεί τρόπος για feedback, όποιος θέλει μπορεί να στέλνει πληροφορίες, είτε καταστηματάρχης είτε ΑμεΑ. Θα υπάρξει κοινότητα στο facebook, που στοχεύω να γίνει κάτι πολύ σπουδαίο. Ακόμα το τρέχω μόνος μου - έχω λίγους συνεργάτες! Ποια είναι η ταυτότητά του; Είμαστε εδώ, για να βγούμε!».
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.