Απέναντι στη λαϊκή οργή

 Του ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΓΚΙΒΑΛΟΥ

Αυτήν τη φορά η επιχείρηση εκφοβισμού και τρομοκράτησης της κοινωνίας δεν είχε τα «αναμενόμενα» αποτελέσματα για την κυβέρνηση, αφού το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή» απέδειξε ότι η αξιοπιστία και το «κύρος» της ίδιας της κυβέρνησης αποτιμώνται πλέον σε «πενταροδεκάρες»...

Το «παιγνίδι» ήταν, για άλλη μια φορά, «στημένο». Μόλις το σκηνικό της «συναίνεσης» δεν απέδωσε τα αναμενόμενα αποτελέσματα, τότε, ως διά μαγείας, όλα τα «αδιέξοδα», όλες οι «καταστροφές» πέρασαν στο περιθώριο. Και το «νέο δάνειο» κανονίστηκε και το νέο Μνημόνιο υπογράφεται και –το κυριότερο– η διαδικασία του εθνικού ξεπουλήματος ενεργοποιείται αμέσως. Εγγύηση γι’ αυτό αποτελεί το γεγονός ότι την όλη «επιχείρηση δημοπράτησης» του δημόσιου και εθνικού μας πλούτου την αναλαμβάνουν οι δανειστές μας, ενώ η ελληνική κυβέρνηση θα παρακολουθεί –διακριτικά και εκ του μακρόθεν– την όλη διαδικασία...

Αυτό είναι το δεύτερο και κύριο στάδιο της μνημονιακής στρατηγικής. Οι δανειστές μας γνώριζαν από την αρχή ότι ο μόνος τρόπος να πάρουν τα «λεφτά τους πίσω» ήταν η διαρπαγή και η καταλήστευση του εθνικού μας πλούτου. Γι’ αυτό αδιαφορούν για το επίπεδο της υπερχρέωσης της χώρας, και μάλιστα μας προσφέρουν και νέο δάνειο, ύψους 60 δισ. ευρώ... Βασικός σκοπός: ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΟΥΝ ΖΩΝΤΑΝΗ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΕΧΡΙΣ ΟΤΟΥ ΠΡΟΩΘΗΘΕΙ ΑΠΟΔΟΤΙΚΑ Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΤΟΥ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑΤΟΣ.

Ο άριστος συνδυασμός θα ήταν να υπάρξει και η επίσημη «συμμετοχή» της Νέας Δημοκρατίας στη διαδικασία αυτή. Αυτός ήταν ο στόχος της περίφημης «συναίνεσης». Όμως, έτσι κι αλλιώς, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης συνηγορεί στη στρατηγική των ιδιωτικοποιήσεων και αποκρατικοποιήσεων, γεγονός που νομιμοποιεί, έστω και έμμεσα, την επιχείρηση του ξεπουλήματος.

Όμως με όλες αυτές τις άθλιες μεθοδεύσεις, με την επίδειξη ενός τόσο ακραίου πολιτικού κυνισμού, η κοινωνία έχει κάθε λόγο να αντιδρά, να εξοργίζεται και να επιχειρεί να δώσει το δικό της «παρών» στις εξελίξεις.

Ποιο είναι σήμερα το θεμελιώδες πρόβλημα που αφορά το ίδιο το δημοκρατικό μας πολίτευμα; Το γεγονός ότι το σύστημα της διακυβέρνησης, το πολιτικό σύστημα, καταρρέει, χωρίς να παρέχει δυνατότητα εναλλακτικής λύσης. 

Η πλήρης αδυναμία αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης και η εθελόδουλη εκχώρηση εξουσιών στους δανειστές μας και στα χρηματοπιστωτικά συμφέροντα επιτάχυναν αυτήν την κατάρρευση, την αποδόμηση των κομμάτων της διακυβέρνησης.

Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ιστορικό αδιέξοδο: Οι φορείς του πολιτικού συστήματος δεν μπορούν να αντιπροσωπεύσουν τα κοινωνικά αιτήματα, τις ανάγκες των πολιτών, να ανταποκριθούν στις προσδοκίες τους... Τα κόμματα μοιάζουν με ημιθανείς οργανισμούς. Δεν υπάρχει μια εσωτερική δυναμική στους κομματικούς φορείς ικανή να οδηγήσει σε ελπιδοφόρους μετασχηματισμούς στο εσωτερικό του πολιτικού συστήματος...

Γι’ αυτό και η κοινωνία προσπαθεί να διαμορφώσει δικές της διεξόδους, δικές της μορφές οργάνωσης και έκφρασης. Επί πολλούς μήνες οι πολίτες, ο λαός, υπέστησαν μια πρωτοφανή προπαγάνδα, τους τέθηκε μια σειρά εκβιαστικών διλημμάτων. Την υπομονή και την αγωνία τους το σύστημα των «μνημονιακών» συμφερόντων τις ερμήνευσε ως παθητική υποταγή. 

Όμως η ένταση που συσσωρευόταν στο εσωτερικό της κοινωνίας σήμερα εξωτερικεύεται. Μετατρέπεται σε αγανάκτηση, σε οργή, σε απόγνωση.

Γι’ αυτό στέκονται σήμερα αμήχανοι και πανικόβλητοι πολιτικοί και κόμματα απέναντι σ’ αυτήν τη λαϊκή αποδοκιμασία και οργή, που θα τις συναντούν από εδώ και πέρα σε κάθε τους βήμα, σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας.

Η κυβέρνηση οδηγείται σε μια διαδικασία αποσύνθεσης και κατάρρευσης. Γνωρίζουν τώρα οι υπουργοί και τα στελέχη της κυβέρνησης ότι η έγκριση και η υπογραφή των μέτρων του «νέου Μνημονίου» και του ξεπουλήματος της εθνικής περιουσίας θα αποτελέσουν την πολιτική τους «ταφόπλακα».

Ιδιαίτερα οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ βρίσκονται σε πλήρες αδιέξοδο. Γιατί αν ψηφίσουν, αν νομιμοποιήσουν και «θεσμοποιήσουν» την εξόντωση της ελληνικής κοινωνίας και το ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας, θα φέρουν σ’ όλη τους την υπόλοιπη ζωή το άγος της πράξης τους. Από την άλλη πλευρά, η καταψήφιση θα οδηγήσει στην πτώση της κυβέρνησης, στην απώλεια της εξουσίας... Για κάποιους από αυτούς θα είναι σίγουρα μια πράξη λύτρωσης...

Τους ιστορικούς όρους της νέας μεταπολίτευσης, που αναδύεται μέσα από τις ωδίνες της πολύπλευρης κρίσης, θα πρέπει να τους καθορίσει ο ίδιος ο λαός, οι νέοι που κατακλύζουν τις πλατείες της χώρας απαιτώντας αξιοπρέπεια, σεβασμό στη ζωή και στα οράματά τους, απαιτώντας ένα μέλλον που σήμερα μοιάζει να χάνεται μέσα στις «σελίδες του Μνημονίου», μέσα στις άθλιες πρακτικές μιας καταρρέουσας πολιτικής τάξης. 

Απαιτούνται γι’ αυτό στόχοι, συλλογική και αλληλέγγυα δράση, σεβασμός των δημοκρατικών αρχών και αξιών που κληρονομήσαμε μέσα από την ιστορική μας πορεία. 

Ένας τέτοιος στόχος είναι μια νέα συντακτική αρχή, ένα νέο Σύνταγμα που θα θέσει νέα όρια στις πολιτικές εξουσίες και θα διαμορφώσει αποκεντρωμένους θεσμούς, ενώ ταυτόχρονα απαιτείται ένα νέο σχέδιο προόδου και ανάπτυξης, που θα δώσει νέα πνοή στις παραγωγικές και πνευματικές δυνάμεις του τόπου.
Μόνο μέσα από μια τέτοια, συντεταγμένη, διαδικασία θα αναδειχθούν τα νέα πολιτικά υποκείμενα, τα νέα πρόσωπα, οι νέοι πολιτικοί φορείς, που θα μπορούν να διαπραγματευθούν με τους δανειστές μας, προασπίζοντας την εθνική αξιοπρέπεια και την ανεξαρτησία της χώρας. 

Κι ας το γνωρίζουν καλά τα ξένα και εγχώρια συμφέροντα που συνασπίζονται σήμερα σε μια «ιερά συμμαχία» κατά του ελληνικού λαού: ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΞΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ. 


http://www.paron.gr/