Αν δεν υπήρχαν οι πλατείες της αγανάκτησης, πόσοι από τους λαλίστατους, χθες, βουλευτές του ΠΑΣΟΚ θα έπαιρναν το λόγο και πόσοι θα κρύβονταν, όπως κάνουν οι περισσότεροι από την υπογραφή του Μνημονίου και εντεύθεν, μέσα στη βολικότατη κομματική πειθαρχία και πίσω από τους δεκάρικους για τον πατριωτισμό και τη στάση ευθύνης;
ΡΗΤΟΡΙΚΗ η ερώτηση. Οι πάντες στη χώρα, και ειδικά όσοι έχουν ήδη πληρώσει ακριβά το μονόδρομο προς τον γκρεμό που σχεδίασε η κυβέρνηση, γνωρίζουν πολύ καλά την απάντηση. Μετρημένοι στα δάχτυλα των δύο χεριών θα ήταν όσοι θα έκαναν ορισμένες παρατηρήσεις - και αυτές πολύ προσεκτικά διατυπωμένες.
ΕΝΩ ΤΩΡΑ, με τον κόσμο να βγαίνει από το καβούκι του και να ζητάει -επιτέλους- λογαριασμό από αυτούς που πρέπει, οι... προβληματισμένοι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος πλήθυναν και άρχισαν μάλιστα έναν ιδιότυπο διαγκωνισμό για το ποιος θα φανεί ότι ακούει καλύτερα τις πλατείες.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ σχέδιο, έλεγε ο ένας. Εχετε χάσει την επαφή με την πραγματικότητα, ο άλλος. Πρέπει να αναλάβουν οι υπουργοί τις ευθύνες τους, σιγοντάριζε ο τρίτος. Κάποιοι αναρωτιούνταν «πού είναι η ανάπτυξη», ενώ άλλοι μιλούσαν για λαθεμένη επικοινωνιακή πολιτική.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ της κυβέρνησης είναι ότι όλοι οι ενιστάμενοι βουλευτές έχουν δίκιο. Πράγματι, όπως όλοι πλέον γνωρίζουμε, δεν έχουν σχέδιο, δεν στοχεύουν στην ανάπτυξη, έχουν απολύτως λαθεμένη πολιτική -και όχι μόνο επικοινωνιακή- και έχουν χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα.
ΤΟ ΔΙΚΟ μας πρόβλημα είναι ότι αυτοί που δεν έχουν σχέδιο, αυτοί που έχουν χάσει τα αβγά και τα πασχάλια, αυτοί που κουράστηκαν να λένε «ναι» σε ό,τι ακούνε από τους δανειστές και να υπογράφουν όποιο χαρτί τούς βάζει μπροστά τους η τρόικα, εξακολουθούν να είναι η κυβέρνηση της χώρας.
ΑΥΤΟΙ δηλαδή που δεν έχουν σχέδιο... σχεδιάζουν! Αυτοί που αγνοούν τη λέξη ανάπτυξη είναι οι ίδιοι που αποφασίζουν εάν θα πνιγούμε στην ύφεση ή εάν θα βγούμε από τη λάσπη για να ανασάνουμε. Αυτοί που ζουν στο γυάλινο πύργο τους θέτουν τους κανόνες για το πώς θα ζήσουμε (ή μάλλον για το πώς θα τελειώσουμε!) οι απλοί άνθρωποι της καθημερινότητας εκεί... έξω, στον πραγματικό κόσμο, με τον οποίο οι πρίγκιπες δεν θέλουν να συγχρωτίζονται.
ΟΙ ΠΛΑΤΕΙΕΣ έχουν στείλει ήδη το δικό τους μήνυμα, είτε το καταλαβαίνουν τα κόμματα, όλα τα κόμματα, είτε όχι. Και το μήνυμα είναι απλό: Κανείς δεν μπορεί να αγνοεί αυτούς τους ανθρώπους που λένε καθημερινά -ο καθένας με τον τρόπο του- ώς εδώ και μη παρέκει, τώρα μιλάμε εμείς!
ΑΥΤΕΣ οι φωνές, όσο κομπιασμένες κι αν ακούγονται, όσο ασύντακτες και αν εμφανίζονται, είναι οι μόνες που ανοίγουν διάλογο με το αύριο.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.