Μιχάλης Ιγνατίου
Η κατάσταση στο τουρκικό Κουρδιστάν τείνει να εξελιχθεί σε Συρία. Πιστέψτε με, τα πράγματα είναι λίγο πολύ όπως και στη χώρα του Άσαντ –την οποία πατρονάρει ο Ταγίπ Ερντογάν– και μην έχετε αμφιβολία γι’ αυτό. Διότι όλες οι πληροφορίες που φτάνουν από τη νοτιοανατολική Τουρκία, από σοβαρές αμερικανικές πηγές των μυστικών υπηρεσιών, συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι ο κουρδικός πληθυσμός επαναστάτησε και δείχνει με όλους τους τρόπους ότι δεν αντέχει άλλο την τουρκική καταπίεση.
Βέβαια, είναι ένα σοβαρότατο θέμα το γεγονός ότι τα διεθνή μέσα ενημέρωσης δεν αναφέρονται στις συμπλοκές, που αποτελούν καθημερινό φαινόμενο. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι μερικές φορές επικρατεί ο άγραφος «νόμος της σιωπής», που συνήθως επιβάλλουν οι Αμερικανοί στα ΜΜΕ, όταν πρόκειται για τους συμμάχους τους, αλλά είναι πεποίθηση πολλών στην αμερικανική πρωτεύουσα ότι «το θέμα θα σκάσει». Για να είμαι δίκαιος δημοσιογραφικά, το τηλεοπτικό δίκτυο CNN έχει αναφερθεί στις διαδηλώσεις και στις συγκρούσεις, όπως και οι εφημερίδες New York Times και Washington Post, αλλά όχι με τον τρόπο με τον οποίο μεταδίδουν τα γεγονότα στη Λιβύη και τη Συρία.
Το επιτελείο του Ταγίπ Ερντογάν έχει αποφασίσει εδώ και καιρό ότι ο κουρδικός πληθυσμός δεν είναι απειλή μόνο για τη χώρα του, αλλά και για το κόμμα του. Σύμφωνα με έγκυρες αναλύσεις, τα επόμενα είκοσι πέντε χρόνια η Τουρκία είναι η μόνη χώρα που ίσως χάσει κομμάτι του εδάφους της. Οι Κούρδοι συζητούν, το τελευταίο διάστημα, με ισχυρό τρόπο το αίτημα της αυτονομίας, στο πρότυπο του ιρακινού Κουρδιστάν, και οι Τούρκοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι η αυτονομία οδηγεί σε απόσχιση και ανεξαρτησία. Η υλοποίηση του πιθανού αυτού σεναρίου θα αποτελέσει ισχυρότατο πλήγμα στην Τουρκία. Θα καταρρακώσει την υπερηφάνεια των Τούρκων, που την προτάσσουν ως τη δύναμη και την ισχύ του έθνους τους.
Η ακύρωση της απόφασης της Ανώτερης Εκλογικής Επιτροπής της Τουρκίας, η οποία στις 18 Απριλίου απαγόρευσε σε αρκετούς Κούρδους και φιλοκούρδους πολιτικούς να συμμετάσχουν στις εκλογές του Ιουνίου, αποτελεί μεγάλη ήττα για την κυβέρνηση του κ. Ερντογάν, η οποία –μην έχετε αμφιβολία– θα συνεχίσει τις διώξεις. Εάν οι Κούρδοι έχουν κέρδη στις εκλογές, όπως αναμένεται, θα αποδειχτεί και έμπρακτα ότι αποτελούν μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Τουρκίας, ενώ ενδέχεται η μεγάλη προσέλευση στις κάλπες να στερήσει στον κ. Ερντογάν την απόλυτη πλειοψηφία των 2/3 στην Εθνοσυνέλευση, που του δίνει το δικαίωμα να αλλάξει το Σύνταγμα.
Σε ένα αμερικανικό υπερσυντηρητικό Ινστιτούτο έγινε πρόσφατα «άσκηση επί χάρτου» σε κεκλεισμένων των θυρών συνεδρίαση, στην οποία συμμετείχαν Τούρκοι και Κούρδοι. Οι παριστάμενοι Τούρκοι αντέδρασαν έντονα, όταν άκουσαν έναν εκ των Αμερικανών αναλυτών να υπογραμμίζει πως η Τουρκία δεν έχει καμία άλλη επιλογή, παρά να αποδώσει στους Κούρδους τουλάχιστον αυτονομία. Μου περιέγραψαν ότι η αντίδραση οφειλόταν περισσότερο στη διαπίστωση ότι οι παραδοσιακοί σύμμαχοι των Τούρκων, που ήταν πάντα οι συντηρητικοί και οι ακροδεξιοί Αμερικανοί, τους εγκαταλείπουν, αναγνωρίζοντας ότι οι Κούρδοι ήταν πάντα οι πλέον πιστοί σύμμαχοι –μαζί με τους Ισραηλινούς– στην περιοχή. Άλλωστε, όπως αποκάλυψαν τα έγγραφα του WikiLeaks, οι Αμερικανοί δεν σταμάτησαν ποτέ τις επαφές τους με τους «τρομοκράτες» του PKK...
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα"
Η κατάσταση στο τουρκικό Κουρδιστάν τείνει να εξελιχθεί σε Συρία. Πιστέψτε με, τα πράγματα είναι λίγο πολύ όπως και στη χώρα του Άσαντ –την οποία πατρονάρει ο Ταγίπ Ερντογάν– και μην έχετε αμφιβολία γι’ αυτό. Διότι όλες οι πληροφορίες που φτάνουν από τη νοτιοανατολική Τουρκία, από σοβαρές αμερικανικές πηγές των μυστικών υπηρεσιών, συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι ο κουρδικός πληθυσμός επαναστάτησε και δείχνει με όλους τους τρόπους ότι δεν αντέχει άλλο την τουρκική καταπίεση.
Βέβαια, είναι ένα σοβαρότατο θέμα το γεγονός ότι τα διεθνή μέσα ενημέρωσης δεν αναφέρονται στις συμπλοκές, που αποτελούν καθημερινό φαινόμενο. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι μερικές φορές επικρατεί ο άγραφος «νόμος της σιωπής», που συνήθως επιβάλλουν οι Αμερικανοί στα ΜΜΕ, όταν πρόκειται για τους συμμάχους τους, αλλά είναι πεποίθηση πολλών στην αμερικανική πρωτεύουσα ότι «το θέμα θα σκάσει». Για να είμαι δίκαιος δημοσιογραφικά, το τηλεοπτικό δίκτυο CNN έχει αναφερθεί στις διαδηλώσεις και στις συγκρούσεις, όπως και οι εφημερίδες New York Times και Washington Post, αλλά όχι με τον τρόπο με τον οποίο μεταδίδουν τα γεγονότα στη Λιβύη και τη Συρία.
Το επιτελείο του Ταγίπ Ερντογάν έχει αποφασίσει εδώ και καιρό ότι ο κουρδικός πληθυσμός δεν είναι απειλή μόνο για τη χώρα του, αλλά και για το κόμμα του. Σύμφωνα με έγκυρες αναλύσεις, τα επόμενα είκοσι πέντε χρόνια η Τουρκία είναι η μόνη χώρα που ίσως χάσει κομμάτι του εδάφους της. Οι Κούρδοι συζητούν, το τελευταίο διάστημα, με ισχυρό τρόπο το αίτημα της αυτονομίας, στο πρότυπο του ιρακινού Κουρδιστάν, και οι Τούρκοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι η αυτονομία οδηγεί σε απόσχιση και ανεξαρτησία. Η υλοποίηση του πιθανού αυτού σεναρίου θα αποτελέσει ισχυρότατο πλήγμα στην Τουρκία. Θα καταρρακώσει την υπερηφάνεια των Τούρκων, που την προτάσσουν ως τη δύναμη και την ισχύ του έθνους τους.
Η ακύρωση της απόφασης της Ανώτερης Εκλογικής Επιτροπής της Τουρκίας, η οποία στις 18 Απριλίου απαγόρευσε σε αρκετούς Κούρδους και φιλοκούρδους πολιτικούς να συμμετάσχουν στις εκλογές του Ιουνίου, αποτελεί μεγάλη ήττα για την κυβέρνηση του κ. Ερντογάν, η οποία –μην έχετε αμφιβολία– θα συνεχίσει τις διώξεις. Εάν οι Κούρδοι έχουν κέρδη στις εκλογές, όπως αναμένεται, θα αποδειχτεί και έμπρακτα ότι αποτελούν μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Τουρκίας, ενώ ενδέχεται η μεγάλη προσέλευση στις κάλπες να στερήσει στον κ. Ερντογάν την απόλυτη πλειοψηφία των 2/3 στην Εθνοσυνέλευση, που του δίνει το δικαίωμα να αλλάξει το Σύνταγμα.
Σε ένα αμερικανικό υπερσυντηρητικό Ινστιτούτο έγινε πρόσφατα «άσκηση επί χάρτου» σε κεκλεισμένων των θυρών συνεδρίαση, στην οποία συμμετείχαν Τούρκοι και Κούρδοι. Οι παριστάμενοι Τούρκοι αντέδρασαν έντονα, όταν άκουσαν έναν εκ των Αμερικανών αναλυτών να υπογραμμίζει πως η Τουρκία δεν έχει καμία άλλη επιλογή, παρά να αποδώσει στους Κούρδους τουλάχιστον αυτονομία. Μου περιέγραψαν ότι η αντίδραση οφειλόταν περισσότερο στη διαπίστωση ότι οι παραδοσιακοί σύμμαχοι των Τούρκων, που ήταν πάντα οι συντηρητικοί και οι ακροδεξιοί Αμερικανοί, τους εγκαταλείπουν, αναγνωρίζοντας ότι οι Κούρδοι ήταν πάντα οι πλέον πιστοί σύμμαχοι –μαζί με τους Ισραηλινούς– στην περιοχή. Άλλωστε, όπως αποκάλυψαν τα έγγραφα του WikiLeaks, οι Αμερικανοί δεν σταμάτησαν ποτέ τις επαφές τους με τους «τρομοκράτες» του PKK...
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.