του Ρούσσου Βρανά
... της αλήθειας πλησιάζει. Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι αντιλαµβάνονται πια πόσο ήταν απατηλή η νεοφιλελεύθερη υπόσχεση πως θα ζούσαν τόσο καλύτερα, όσο περισσότερο φορτώνονταν µε χρέη. Ο εφιάλτης των δανειστών είναι µήπως αυτοί οι άνθρωποι ξυπνήσουν από τον λήθαργό τους και απαιτήσουν από τις κυβερνήσεις τους να κάνουν ό,τι ακριβώς έκανεο λαός της Αργεντινής, ότανείδε πωςη λιτότητα του∆ιεθνούς Νοµισµατικού Ταµείου κατέστρεψε την οικονοµία της. ∆ιαγράφοντας µονοµερώς το 70% του εξωτερικού χρέους της, η χώρα ξανάγινε αξιόχρεη (µεπιθανότητα χρεοκοπίας µόλις 32% σήµερα, έναντι 37% της Ιρλανδίας, 40% της Πορτογαλίας και 60% της Ελλάδας, σύµφωνα µε τους δείκτες CMA, και µε σπρεντ δανεισµού 550µονάδες βάσης, έναντι 1.128 τηςΕλλάδας).
... από τις χώρες που ακολούθησαν τον δρόµο της Αργεντινής έδειξε πως η διαγραφή ενός σηµαντικού µέρους του χρέους µιας χώρας δεν κάνει την οικονοµία της λιγότεροαλλά περισσότερο αξιόπιστη,όπως διαπιστώνει ο Μάικλ Χάντσον, καθηγητής των οικονοµικών στοΠανεπιστήµιοτου Μιζούρι. Οσο για τον δικαστικό δρόµο που θαµπορούσαν ναακολουθήσουν οι δανειστές, υπάρχει µια βασική παραδοχή του διεθνούς δικαίου πως καµία κυρίαρχη χώρα δεν µπορεί να υποχρεωθεί να συνοµολογήσει την οικονοµικήαυτοκτονία της,εξαναγκαζόµενη σε µέτρα λιτότητας πουθα εξανδραποδίσουν τον λαό της. Τα κράτη είναι κυρίαρχα. Καιόταν δεν το αντιλαµβάνονται αυτό οι κυβερνήσεις τους, το αντιλαµβάνονται οι λαοί τους. Γι’ αυτό ακριβώς ο ισλανδικός λαός αρνήθηκεπρόσφατα να περάσει την υπόλοιπη ζωή του ξεπληρώνοντας τα χρέη που είχε αναλάβει το τραπεζικόσύστηµα τηςχώρας τουέναντι βρετανικών και ολλανδικών τραπεζών.
... των χρεών είναι το κατ’ εξοχήν όπλο του οικονοµικού πολέµουπου έχει εξαπολύσει το διεθνές χρηµατοπιστωτικό κεφάλαιο εναντίοντων λαών. Κοστίζει φθηνότερα από τη στρατιωτική κατάκτηση, αλλά έχει παρόµοιο σκοπό: τον έλεγχο των περιουσιακών στοιχείων και των βασικών υποδοµών µιας χώρας και τον καταναγκασµό του λαού της να καταβάλλει φόρο υποτέλειας εφ’ όρου ζωής. Η περιουσία της απαλλοτριώνεται και κατάσχεται. Ή τα έσοδα από αυτήν δεσµεύονται από τους δανειστές µε παρόµοιες συνέπειες: την οικονοµική ανέχεια και τηχρόνια ύφεση,µε αποτέλεσµα τη συντριβή του βιοτικού επιπέδου που το σύστηµα υποσχόταν στον λαό πριν από µία γενιά. Ολος αυτός ο µηχανισµός ονοµάζεται κατ’ ευφηµισµόν «µηχανισµός διάσωσης», σαν να είναι κάτι απαραίτητο για την επιβίωση της οικονοµίας και της εργασίας, ενώ δεν είναιπαρά ένας µηχανισµός αφαίµαξηςτου πλούτου µιας χώρας από τους διεθνείς δανειστές της.
Τα ποντίκια...... εγκαταλείπουν πρώτα ένα πλοίο που βουλιάζει. Ούτε τώραθα µείνουνπίσω. Σαννα τα ακούµε ήδη να υπερασπίζονται τον εαυτό τους, να κρύβονται πίσω από «τεχνικές λύσεις» που θεώρησαν επιβεβληµένες, να απαλλάσσουν εαυτούς από τις συνέπειες των ιδεολογικών επιλογών τους, προετοιµάζοντας τη διάσωσή τους για την επόµενη µέρα. Μεπολλές ελπίδες, είναι αλήθεια, για όσο ακόµη ο λαός θα παραµένει σε ληθαργική κατάσταση.
Απ' ΤΑ ΝΕΑ μέσω http://youpayyourcrisis.blogspot.com/
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.