Σαν σήμερα, το 1881, ο Σκοτσέζος γιατρός και συγγραφέας Άρθουρ Κόναν Ντόιλ ξεκινά να γράφει την ιστορία «Σπουδή στο Κόκκινο» όπου πρωτοεμφανίζεται ο ντετέκτιβ Σέρλοκ Χολμς, ο οποίος έμεινε στην ιστορία για τον οξύ και και αναλυτικό του νου. Ένα νέο βιβλίο ωστόσο από τον καθηγητή δημοσιογραφίας του πανεπιστημίου της Βοστόνης, Douglas Starr, ασχολείται με τον ΓάλλοAlexandre Lacassagne, έναν ιατροδικαστή και εγκληματολόγο που χαρακτηρίζεται ακόμα πιο ταλαντούχος εξιχνιαστής εγκλημάτων και από το θρυλικό Σέρλοκ Χόλμς.
Όταν ήταν στις καλές του, ο Joseph Vacher διασκέδαζε μικρά παιδιά κάνοντας γκριμάτσες. Από την άλλη, θεωρείται ένας από τους πρώτους κατά συρροή δολοφόνους της γαλλικής ιστορίας, αφού βίασε και σκότωσε συνολικά δέκα ανθρώπους, στην πλειοψηφία τους παιδιά.
Στα τέλη του 19ου αιώνα, ο μικροσκοπικός δολοφόνος υπήρξε η επιτομή του λαϊκού φόβου και του «κακού» που κρύβεται στο σκοτάδι. Η γκιλοτίνα ήταν ακόμα εν ενεργεία, αλλά στην περίπτωση του Vacher οι δικαστές φαίνονταν διστακτικοί να τον καταδικάσουν σε θάνατο, αφού δεν ήταν σίγουροι εάν επρόκειτο για «κανίβαλο» ή για φρενοβλαβή που θα πρέπει να κλειδωθεί σε ψυχιατρικό άσυλο.
Στο «The Killer of Little Shepherds», ο Douglas Starr διηγείται την υπόθεση Vacher, δίνοντας όμως πρωταγωνιστικό ρόλο στον άνθρωπο που ανέλαβε να λύσει το μυστήριο, τον Alexandre Lacassagne. Ο γιατρός από το Λυών, έλυνε υποθέσεις δολοφονιών που έμοιαζαν άλυτες για την εποχή και μέχρι σήμερα, οι φοιτητές εγκληματολογίας διδάσκονται τις μεθόδους του.
Για παράδειγμα, σε αντίθεση με τους συναδέλφους του, ο Lacassagne ήταν ικανός να εξετάσει ένα πτώμα σε προχωρημένη αποσύνθεση και να αναγνωρίσει πως άνηκε σε κάποιον σημαντικό –πρώην– δικαστικό επιμελητή του Παρισιού.
Την ίδια περίοδο, ο λογοτεχνικός ντετέκτιβ-μύθος του Arthur Conan Doyle έκανε θραύση, με τον Lacassagne να δηλώνει «Εντυπωσιακή τεχνική. Αλλά γιατί δεν κάνει και καμία αυτοψία;» Οι εγκληματολόγοι έχουν τον Lacassagne υψηλότερα στη λίστα των «ηρώων» τους από το Σέρλοκ Χόμς, αφού ο πρώτος προκάλεσε μια πραγματική επανάσταση στο χώρο. «Ήταν ο πρώτος που κατάλαβε πως το σώμα συνεχίζει να υπάρχει μετά το θάνατο», λέει ο Starr.
Παρατηρώντας την κίνηση των εντόμων σε ένα πτώμα, ο Lacassagne μπορούσε να πει με σιγουριά πότε ξεκίνησε η διαδικασία της σήψης, ενώ χρησιμοποιούσε τα ίχνη του αίματος στο δέρμα για να καταλάβει πως είχε μετακινηθεί το πτώμα.
Ωστόσο, δεν ήταν εύκολο για τον Lacassagne να εξιχνιάσει τον προβληματικό χαρακτήρα του Vacher βασιζόμενος αποκλειστικά σε φυσικά στοιχεία. Ο δολοφόνος απέδιδε τα αιματηρά επιτεύγματά του στο δάγκωμα ενός λυσσασμένου σκύλου όταν ήταν μικρός και δεν έδειχνε μετανιωμένος ούτε στο ελάχιστο.
Ο Lacassagne έπρεπε να εξετάσει το ψυχοπαθολογικό υπόβαθρο του εγκληματία και κάπως έτσι γεννήθηκε η εγκληματολογική ψυχολογία. Ο Vacher θεωρείται σήμερα κλασική περίπτωση ψυχοπαθή, αλλά για τον Lacassagne, η λέξη αυτή είναι άγνωστη και έτσι κατέληξε στο συμπέρασμα πως «αυτές είναι πράξεις ενός σαδιστικού και αντικοινωνικού ατόμου. Είναι ένοχος».
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.