Τα προβλήματα δείχνουν να οδηγούν σε αδιέξοδα. Οι θυσίες του ελληνικού λαού δεν πιάνουν τόπο, καθώς το χρέος αντί να μικραίνει όλο και μεγαλώνει.
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, που υποτίθεται ότι θα έσωζε τη χώρα, παραντουράει ανάμεσα στις διαταγές της τρόικας και τις αντοχές του Ελληνα πολίτη και ψηφοφόρου.
Η ΜΕΡΚΕΛ, επί της ουσίας καγκελάριος, όχι μόνο της Γερμανίας, αλλά όλης της Ευρώπης, συμπεριφέρεται σ' εμάς τους Ελληνες όπως σε ανεπιθύμητους υπηκόους, που προσπαθεί απλά να τους βάλει στην άκρη...
ΟΙ διεθνείς οίκοι υποβαθμίζουν συνεχώς την ικανότητα και την αξιοπιστία της ελληνικής οικονομίας, καταρρακώνοντας, εκτός από τη διεθνή εικόνα της χώρας, και την ψυχολογία του λαού, που εδώ και πολλούς μήνες ακούει και βιώνει μόνο καταστροφικά σενάρια.
ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ είναι φανερό ότι δεν βγαίνει και ο πρωθυπουργός, ο οποίος μέχρι χθες το έπαιζε καλό και υπάκουο παιδί των πιστωτών μας που περιμένουν να εισπράξουν τα χρέη, θυμήθηκε τους πολιτικούς του αντιπάλους, με τους οποίους θα προσπαθήσει, σήμερα, να μοιραστεί προβληματισμούς και ανησυχίες ή και να αντλήσει δύναμη για την εξαιρετικά δύσκολη συνέχεια...
ΠΟΛΛΟΙ πιστεύουν ότι, σ' αυτούς τους κρίσιμους καιρούς, οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου θα πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους χάριν του κοινού συμφέροντος. Αλλωστε, το έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι: η ισχύς εν τη ενώσει!
ΝΑΙ, πράγματι, με τη διαφορά ότι η συνταγή αποδίδει μόνο όταν ενώσουν τις προσπάθειές τους δυνάμεις με θετικό πρόσημο, που στη συγκεκριμένη όμως περίπτωση δεν υπάρχουν. Γιατί, ας μην ξεχνάμε ότι αυτή τη στιγμή περιμένουμε τη λύση στα προβλήματα κατά βάση από τα κόμματα, αλλά και τα πρόσωπα που τα δημιούργησαν!
ΑΠΟ την άποψη αυτή, η όποια προσπάθεια συνεννόησης ή συνεργασίας μεταξύ τους μοιάζει να γίνεται περισσότερο για τη διατήρηση ενός πολιτικού συστήματος, που ουσιαστικά έχει ήδη καταθέσει το πνεύμα, παρά για τη σωτηρία μιας χώρας που είναι βέβαιο ότι, χωρίς αυτούς, δεν θα ήταν σήμερα σε τέτοιο χάλι...
ΟΠΟΤΕ, τι στο διάβολο να περιμένει κανείς; Οτι ξαφνικά ο Γιωργάκης, το αγαπημένο παιδί της πρωθυπουργομήτορος Μάργκαρετ, θα γίνει όχι απλά Γιώργος, αλλά Γιώργαρος και θα αρματωθεί με το μαγικό ραβδί που θα μας βγάλει από την κρίση;
Ή ΟΤΙ ο Αντωνάκης, που (αφού νίκησε τη φιλόδοξη Ντορίτσα) διαδέχθηκε τον κατάκοπο Κωστάκη, θα υψώσει το ανάστημά του και θα ακολουθήσει πολιτικές που δεν εγκρίνουν οι δανειστές και δεσμοφύλακές μας;
ΑΣ ΜΗΝ τρέφουμε αυταπάτες. Ολα αυτά τα καλά παιδιά έχουν βγει από τον ίδιο δοκιμαστικό σωλήνα και παίζουν μπάλα στο πλαίσιο του ίδιου συστήματος, το οποίο έχει το πράσινο φως των ελληνικών οικονομικών και μιντιακών δυνάμεων και τη συμπάθεια των συμμάχων που έγιναν επικυρίαρχοι.
ΚΑΙ ΑΝ χρειάζονται και άλλα κοινά στοιχεία, για να βγουν πιο σίγουρα συμπεράσματα, σημειώστε ότι όλοι τους προέρχονται από τζάκια και ότι κανένας τους δεν δούλεψε ποτέ σοβαρά στη ζωή του. Επάγγελμα «πολιτικός» δηλώνουν όλοι! Και όποιον πάρει ο χάρος...
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.