Η «παράσταση» του Γ. Παπανδρέου τελειώνει

http://antistachef.wordpress.com/

Του ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΓΚΙΒΑΛΟΥ


Η αποκάλυψη του ίδιου του Στρος Καν στο γαλλικό Canal Plus για τον τρόπο με τον οποίο οδηγηθήκαμε στο «σιδερένιο κλουβί» της «τρόικας» και του ΔΝΤ αναδεικνύει τις πραγματικές διαστάσεις του ιστορικού δράματος το οποίο βιώνει σήμερα επώδυνα η χώρα μας και ο λαός μας.
Πρόκειται για μια συνειδητή και συντονισμένη επιχείρηση πολιτικής εξαπάτησης ενός ολόκληρου λαού, την οποία οργάνωσε και εξετέλεσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του.
Αμέσως μετά τις εκλογές του 2009, επί έξι συνεχείς μήνες η χώρα μας, ο λαός μας, οι πολίτες, διήνυαν το δικό τους «πράσινο μίλι» με οδηγό και καθοδηγητή τους τον ίδιο τον Γ. Παπανδρέου. Αυτός όμως τους διαβεβαίωνε ότι η πορεία αυτή οδηγεί στην ανάπτυξη και στην πρόοδο, και όχι βέβαια στο «θυσιαστήριο», στην «εκτέλεση», όπως συνέβη στη γνωστή κινηματογραφική ταινία… Το δικό του «σενάριο» βασίστηκε στα ψέματα, στην εξαπάτηση, όμως τα αποτελέσματα των επιλογών του μας οδήγησαν σε μια αληθινή τραγωδία…
Με την επιβεβαίωση του Στρος Καν αποκαλύπτεται σε όλη της την έκταση η επιχείρηση πολιτικής εξαπάτησης που στήθηκε, υλοποιήθηκε και εξακολουθεί και σήμερα να υποστηρίζεται από τον πρωθυπουργό, το στενό επιτελείο του και το σύστημα των συμφερόντων που τον στηρίζει.
1η φάση: Ο Γ. Παπανδρέου γνωρίζει ήδη από τις αρχές του 2009 την επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης, ενώ λίγο πριν από τις εκλογές ο κ. Προβόπουλος τον ενημερώνει ότι το έλλειμμα οδεύει προς το 9%. Ήδη πριν από τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009 ο νυν πρωθυπουργός συζητά το σοβαρό ενδεχόμενο της προσφυγής στο ΔΝΤ. Υπάρχουν σημερινοί βουλευτές που έγιναν κοινωνοί αυτού του προβληματισμού και κάποια στιγμή θα το αποκαλύψουν, όπως έκανε «εν τη αφελεία του» ο κ. Σαχινίδης. Το σημαντικό στοιχείο αυτής της φάσης είναι ότι ο Γ. Παπανδρέου είχε αποφασίσει ότι δεν θέλει και δεν μπορεί να προχωρήσει σε σκληρά μέτρα, γι’ αυτό θα πρέπει να αναλάβει τον ρόλο «αντ’ αυτού» ένας διεθνής μηχανισμός, όπως το ΔΝΤ.
2η φάση: Η φάση αυτή εξελίσσεται σε δύο μέτωπα. Στο εσωτερικό μέτωπο ο πρωθυπουργός δεν παίρνει κανένα μέτρο περιστολής, αντιθέτως διογκώνει το έλλειμμα (κατάργηση είσπραξης ημιυπαίθριων, απόσυρση αυτοκινήτων κ.λπ.) εγγράφοντας μάλιστα οφειλές (όπως νοσοκομείων, ΟΤΑ, δημόσιων επιχειρήσεων) που δεν πληρώθηκαν ούτε καν κατά τη διάρκεια του 2010. Το χειρότερο: Εξαπατά διττώς τον ελληνικό λαό και το Κοινοβούλιο καταθέτοντας στη Βουλή και ψηφίζοντας τον Προϋπολογισμό του 2010 χωρίς να λάβει κάποια σοβαρά έκτακτα μέτρα, ενώ συνεχίζει να συζητά εάν θα γίνουν αυξήσεις σε μισθούς των 2.000 ευρώ και παρέχει τον Δεκέμβριο το «επίδομα αλληλεγγύης»…
Κατά την ίδια περίοδο, στο εξωτερικό μέτωπο, προστρέχει ως ικέτης στο ΔΝΤ (οι πρώτες συζητήσεις πρέπει να είχαν γίνει πριν από τις εκλογές του 2009) και εξαπολύει μια πρωτοφανή εκστρατεία απαξίωσης και καταρράκωσης του ελληνικού λαού και της εθνικής οικονομίας, ενώ ταυτόχρονα αρνείται τον Ιανουάριο του 2010 να λάβει δάνειο της τάξεως των 40-50 δισ. ευρώ, με συμφέρον ακόμη ύψος επιτοκίου, οδηγώντας συνειδητά τη χώρα, την οικονομία, την κοινωνία σε πλήρες αδιέξοδο.
3η φάση: Η χώρα βρίσκεται «σιδηροδέσμια» με το Μνημόνιο και τη Σύμβαση, ερήμην στην ουσία τόσο του Κοινοβουλίου όσο και του ελληνικού λαού. Τα αποτελέσματα αποδεικνύονται καταστροφικά μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Ο «εμπνευστής» και εκτελεστής αυτής της διαδικασίας μάς διαβεβαιώνει ότι επέλεξε το Μνημόνιο ως λύση «εθνικής σωτηρίας», ενώ στην πράξη διαδραματίζει τον ρόλο του «ανευθυνοϋπεύθυνου» διαχειριστή και εντολοδόχου των όρων του Μνημονίου και των επιταγών της «τρόικας».
4η φάση: Σήμερα διαπιστώνεται –ακόμα και από τους πλέον φανατικούς υποστηρικτές της «λύσης» του Μνημονίου– ότι όλοι σχεδόν οι στόχοι του απέτυχαν και ότι η χώρα οδηγείται σε βαθιά ύφεση και σε διάλυση της παραγωγικής της δομής. Το χρέος πολλαπλασιάζεται με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου (μόνο μέσα στο 2010 αυξήθηκε κατά 42 δισ. ευρώ) και οι δανειστές μας γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να εισπράξουν τα λεφτά τους, ούτε καν με τις «επιμηκύνσεις» και τα «κουρέματα». Έτσι κι αλλιώς έχουν υποθηκεύσει μέσα από το Μνημόνιο και τη Σύμβαση την εθνική περιουσία, γι’ αυτό και απαιτούν να ξεκινήσει ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ, που σε πρώτη φάση προσδιορίζεται στο ύψος των 50 δισ. ευρώ.
Αυτή όμως η διαδικασία συναντά σοβαρές αντιστάσεις. Και το χειρότερο: Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση του Μνημονίου έχουν πάρει «την κάτω βόλτα» και παραπαίουν. Γι’ αυτό και ο κ. Στρος Καν «καρφώνει» τον έλληνα πρωθυπουργό. Του «υπενθυμίζει» ότι στη δύσκολη στιγμή που βρίσκεται η μόνη δύναμη που τον κρατά στην εξουσία είναι η εύνοια του ΔΝΤ και της «τρόικας», γι’ αυτό και δεν διαθέτει περιθώρια ελιγμών…
«ΠΟΥΛΑ, ΓΙΩΡΓΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙΣ», αυτή είναι η πραγματική διάσταση των δηλώσεων του διευθυντή του ΔΝΤ και των δανειστών μας…
Όμως μετά και την επίσημη αποκαθήλωση και τη διάψευση ολόκληρου του σκηνικού εξαπάτησης του ελληνικού λαού, το οποίο έστησε και αναπαράγει εδώ και 16 μήνες ο Γ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του, με πρωτοστατούντες τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς των ΜΜΕ, τα ΨΕΜΑΤΑ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ.
Αποδεικνύεται τώρα περίτρανα ότι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του με τις μεθοδεύσεις τους και τις συνειδητές επιλογές τους μετέτρεψαν μια ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΧΩΡΑ σε ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟ. Οι αποκαλύψεις του κ. Στρος Καν σηματοδοτούν την «αρχή του τέλους» για τη σημερινή κυβέρνηση.
Ουδεμία έκπληξη. Είναι άλλωστε γνωστό ότι οι νεοφιλελεύθεροι μηχανισμοί που ενεργοποιούνται για να ισοπεδώσουν τις κοινωνίες «καταναλώνουν» πριν απ’ όλα τους ίδιους τους πολιτικούς-κυβερνητικούς τους «υπηρέτες». 


http://www.paron.gr