ritsmas.wordpress.comΤο Παρίσι…
… είναι ένα πεδίο µάχης. Κι αυτό το έχουµε ξεχάσει. ετσι αρχίζει ο Μαξ Γκαλό το σηµείωµά του µε το οποίο παρουσιάζει τη φωτογραφική έκθεση «Φόβοι πάνω από την πόλη» που µόλις άνοιξε τις πύλες της στη γαλλική πρωτεύουσα. Σε όλη την ιστορία της, συνεχίζει ο γάλλος ιστορικός, η πόλη υπήρξε το πεδίο αιµατηρών µαχών, εισβολών, εξεγέρσεων. Η µακροχρόνια ειρήνη είναι µια πρόσφατη κατάσταση που µάλλον κακώς τη θεωρούµε δεδοµένη.
… είναι ένα πεδίο µάχης. Κι αυτό το έχουµε ξεχάσει. ετσι αρχίζει ο Μαξ Γκαλό το σηµείωµά του µε το οποίο παρουσιάζει τη φωτογραφική έκθεση «Φόβοι πάνω από την πόλη» που µόλις άνοιξε τις πύλες της στη γαλλική πρωτεύουσα. Σε όλη την ιστορία της, συνεχίζει ο γάλλος ιστορικός, η πόλη υπήρξε το πεδίο αιµατηρών µαχών, εισβολών, εξεγέρσεων. Η µακροχρόνια ειρήνη είναι µια πρόσφατη κατάσταση που µάλλον κακώς τη θεωρούµε δεδοµένη.
Η έκθεση…
… µοιάζει µε µια υπόµνηση. υπενθυµίζει στον επισκέπτη πόσο εύθραυστη είναι σήµερα η ειρήνη στις πολιτείες µας. οι φωτογράφοι ρίχνουν µατιές στο παρελθόν, το παρόν και το µέλλον. Με φωτογραφίες από την απελευθέρωση του Παρισιού το 1944, από την εξέγερση του 1968 και από τις πρόσφατες ταραχές των µεταναστών πρώτης και δεύτερης γενιάς στα φτωχά προάστια. Τα πιο δυνατά συναισθήµατα προκαλούν ίσως οι φωτογραφίες από αυτά τα προάστια. Μία συγκεκριµένη, από ένα οικιστικό πρόγραµµα 4.000 κατοικιών στο προάστιο της Λα Κουρνέβ, είναι ιδιαίτερα ανησυχητική. επειδή η αρχιτεκτονική αυτών των κατοικιών µοιάζει σαν να έχει υπαγορευθεί από τη λογική της βίας. είναι σαν µια υπενθύµιση πως αν ξεσπάσει πόλεµος στην πόλη θα προέρχεται από έναν εσωτερικό εχθρό. εύκολα µπορεί ο επισκέπτης να φανταστεί το µέλλον µε άρµατα µάχης στους δρόµους του οικιστικού συγκροτήµατος, σαν κι αυτά που περιπολούν σήµερα στους δρόµους του Καΐρου, να θερίζουν τους εξεγερµένους φτωχούς.
… µοιάζει µε µια υπόµνηση. υπενθυµίζει στον επισκέπτη πόσο εύθραυστη είναι σήµερα η ειρήνη στις πολιτείες µας. οι φωτογράφοι ρίχνουν µατιές στο παρελθόν, το παρόν και το µέλλον. Με φωτογραφίες από την απελευθέρωση του Παρισιού το 1944, από την εξέγερση του 1968 και από τις πρόσφατες ταραχές των µεταναστών πρώτης και δεύτερης γενιάς στα φτωχά προάστια. Τα πιο δυνατά συναισθήµατα προκαλούν ίσως οι φωτογραφίες από αυτά τα προάστια. Μία συγκεκριµένη, από ένα οικιστικό πρόγραµµα 4.000 κατοικιών στο προάστιο της Λα Κουρνέβ, είναι ιδιαίτερα ανησυχητική. επειδή η αρχιτεκτονική αυτών των κατοικιών µοιάζει σαν να έχει υπαγορευθεί από τη λογική της βίας. είναι σαν µια υπενθύµιση πως αν ξεσπάσει πόλεµος στην πόλη θα προέρχεται από έναν εσωτερικό εχθρό. εύκολα µπορεί ο επισκέπτης να φανταστεί το µέλλον µε άρµατα µάχης στους δρόµους του οικιστικού συγκροτήµατος, σαν κι αυτά που περιπολούν σήµερα στους δρόµους του Καΐρου, να θερίζουν τους εξεγερµένους φτωχούς.
Ο καλλιτέχνης…
… Μάικλ Γουλφ παρουσιάζει φωτογραφίες του δρόµου.
… Μάικλ Γουλφ παρουσιάζει φωτογραφίες του δρόµου.
Συνηθισµένες εικόνες που υπενθυµίζουν στον επισκέπτη πως άθελά µας είµαστε όλοι µέρος του σκηνικού των σύγχρονων ευρωπαϊκών πόλεων: ζευγάρια που αγκαλιάζονται, αλλά που θα µπορούσαν να το βάλουν στα πόδια µπροστά σε µια ξαφνική απειλή, µοτοσυκλετιστές που θα µπορούσαν από τη µια στιγµή στην άλλη να µεταµορφωθούν σε κουκουλοφόρους. ενας άλλος φωτογράφος, ο Πατρίκ Σοβέλ που κάλυψε ως φωτορεπόρτερ πολλούς πολέµους, ανακατεύει φωτογραφίες από τις πολεµικές ζώνες µε καθηµερινές εικόνες από το σύγχρονο Παρίσι, ρίχνοντας έτσι µια µατιά στο πώς θα µπορούσε ίσως να γίνει στο µέλλον αυτή η πόλη. Η βία που είδε µε τα ίδια του τα µάτια ο φωτογράφος στο αφγανιστάν, την Τσετσενία και τη βοσνία προβάλλεται πάνω σε σκηνές από την καθηµερινότητα του επισκέπτη, µεταφέροντάς τον από τη χλιαρή ρουτίνα του σε έναν κόσµο απροσδόκητης φρίκης: κατεστραµµένα άρµατα µάχης, λεηλασίες και ελεύθεροι σκοπευτές στις πιο τουριστικές τοποθεσίες της πόλης, στρατιώτες που περιπολούν σε ένα φλεγόµενο τοπίο µπροστά στην Παναγία των Παρισίων.
Το περιβάλλον…
… που φιλοξενεί την έκθεση είναι τελείως αταίριαστο µε το περιεχόµενό της. Κοµψές σκάλες, µαρµάρινα τζάκια και ψηλοτάβανα δωµάτια δυσκολεύουν κάπως τη φαντασία του επισκέπτη να ταξιδέψει από τις σύγχρονες καλοζωισµένες ευρωπαϊκές πολιτείες σε ένα µέλλον φόβου και αναταραχής. ίσως είναι προτιµότερο έτσι. οµως ο Μαξ Γκαλό λέει: «ο µοναδικός νόµος της ίστορίας είναι η έκπληξη». Ποιος θα µπορούσε να είχε προβλέψει όσα συµβαίνουν σήµερα στο Κάιρο;
… που φιλοξενεί την έκθεση είναι τελείως αταίριαστο µε το περιεχόµενό της. Κοµψές σκάλες, µαρµάρινα τζάκια και ψηλοτάβανα δωµάτια δυσκολεύουν κάπως τη φαντασία του επισκέπτη να ταξιδέψει από τις σύγχρονες καλοζωισµένες ευρωπαϊκές πολιτείες σε ένα µέλλον φόβου και αναταραχής. ίσως είναι προτιµότερο έτσι. οµως ο Μαξ Γκαλό λέει: «ο µοναδικός νόµος της ίστορίας είναι η έκπληξη». Ποιος θα µπορούσε να είχε προβλέψει όσα συµβαίνουν σήµερα στο Κάιρο;
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.