Στις 29 Ιανουαρίου, ο Mubarak απέδειξε το ταλέντο του στη ραδιουργία, διορίζοντας ως αντιπρόεδρό του τον αρχηγό των αιγυπτιακών μυστικών υπηρεσιών Omar Suleiman. Με αυτή του τη κίνηση, προσπάθησε να εξευμενίσει τους διαδηλωτές, αλλά και να διατηρήσει τον έλεγχο του καθεστώτος του.
Ο Omar Suleiman είναι εδώ και δεκαετίες γνωστός για τον αντί-ισλαμισμό του, για τη σκληρή του στάση απέναντι στο Ιράν, για την εύνοια που τυγχάνει από πλευράς των ΗΠΑ, αλλά και για το γεγονός ότι αποτελεί τον βασικό άνθρωπο της CIA στο Κάιρο.
Ο Mubarak γνώριζε πολύ καλά ότι ο νέος αντιπρόεδρος θα είχε την άμεση υποστήριξη του Langley και της Ουάσιγκτον, καθώς και των υπόλοιπων απολυταρχικών καθεστώτων της Μέσης Ανατολής. Εκτός των άλλων, ο Suleiman είναι και ο αγαπημένος των Ισραηλινών, αφού αυτός είναι ο υπεύθυνος των σχέσεων της Αιγύπτου με το Ισραήλ, και αυτός είναι που ηγήθηκε της προσπάθειας να αντιμετωπιστεί η Hamas, μέσω της καταστροφής των υπόγειων σηράγγων που τη χρησίμευαν στη μεταφορά τροφίμων και οπλισμού στη πολιορκημένη Γάζα.
Σύμφωνα με το διπλωματικό σήμα με τίτλο «Προεδρική διαδοχή στην Αίγυπτο», με ημερομηνία 14/5/2007, που ανάρτησε η wikileaks, «Ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών και σύμβουλος εξ απορρήτων του Mubarak, μάλλον είναι ο πιο πιθανός υποψήφιος για το κενό αξίωμα του αντιπροέδρου. Τα τελευταία δυο χρόνια έχει βγει από τη σκιά και φωτογραφίζεται, ενώ οι συναντήσεις του με ξένους ηγέτες δημοσιεύονται στα ΜΜΕ….».
Από το 1993 έως πολύ πρόσφατα, ο Suleiman ηγείτο της αιγυπτιακής υπηρεσίας πληροφοριών. Έως το 2001 παρέμενε στο παρασκήνιο, οπότε και άρχισε να αναλαμβάνει σημαντικά ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Έκτοτε έγινε μια πολύ γνωστή πολιτική προσωπικότητα.
Το 2009, η εφημερίδα London Telegraph και το περιοδικό Foreign Policy, τον παρουσίασαν ως τον πιο ισχυρό κατάσκοπο της μέσης Ανατολής, πιο ισχυρό και από τον αρχηγό της Μοσάντ!
Στη δεκαετία του 1990, ο Suleiman συνεργάστηκε στενά με τη κυβέρνηση Clinton, στον σχεδιασμό και στην εφαρμογή του προγράμματος εκδόσεων υπόπτων, που αφορούσε στην απαγωγή και μεταφορά σε τρίτη χώρα κάποιων «τρομοκρατών». Οι εν λόγω εκδόσεις αφορούσαν χρήση βίας, αλλά και βασανιστήρια.
Τουλάχιστον ένας από αυτούς τους υπόπτους, ο Αυστραλός πολίτης (γεννημένος στην Αίγυπτο), Mamdouh Habib, βασανίστηκε άγρια από τον ίδιο τον Suleiman. Όπως ανέφερε στα απομνημονεύματά του, ο Habib υπέστη επανειλημμένα ηλεκτροσόκ, εικονικούς πνιγμούς, και ξυλοδαρμούς. Του έσπασαν τα δάχτυλα των χεριών, και τον κρέμασαν από γάντζους. Σε κάποια φάση, δέχτηκε ένα τόσο δυνατό χτύπημα που του έφυγε η κουκούλα, με αποτέλεσμα να δει ότι αυτός που τον βασάνιζε ήταν ο ίδιος ο Suleiman.
Αγανακτισμένος από το γεγονός ότι το θύμα δεν ομολογούσε, αλλά ούτε και παρείχε χρήσιμες πληροφορίες, ο Suleiman διέταξε έναν φρουρό να δολοφονήσει εν ψυχρώ έναν άλλο κρατούμενο, κάτι που έγινε μπροστά στον Habib, με μια κλωτσιά καράτε.
Τον Απρίλιο του 2002, μετά από 5 μήνες στην Αίγυπτο, ο Habib μεταφέρθηκε σε φυλακή στο Αφγανιστάν, και λίγο μετά στο περίφημο Guantanamo στη Κούβα.
Στις 11/1/2005, μια μέρα πριν από τη δίκη του, η Washington Post δημοσίευσε ρεπορτάζ για τα βασανιστήρια που είχε υποστεί. Αμέσως, η αμερικανική κυβέρνηση απέσυρε τις κατηγορίες, τον απελευθέρωσε, και τον απέλασε στην Αυστραλία.
Καθώς λοιπόν ο λαός της Αιγύπτου, αλλά και ολόκληρος ο πλανήτης αναρωτιούνται για το ποια θα είναι η εξέλιξη του καθεστώτος Mubarak, ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο: Ο Omar Suleiman δεν είναι αυτός που θα φέρει τη δημοκρατία στην Αίγυπτο. Τα χέρια του είναι βρώμικα και ματωμένα. Οποιαδήποτε σταθερότητα θελήσει να φέρει, θα έχει ένα πολύ υψηλό τίμημα.
Ας ελπίσουμε πως οι διαδηλωτές, που συνεχίζουν τον αγώνα τους στο δρόμο, προσθέσουν στα δίκαια αιτήματά τους και ένα ακόμη: Την άμεση απομάκρυνση του Omar Suleiman.
S.A.-Al Jazeera
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.