Πουτάνες από κούνια

Απόκριες! Για άλλους σημαίνει αποχή από το κρέας, για άλλους ευκαιρία για ξεσάλωμα και γλέντια, για άλλους ευκαιρία να ενδυθούν τον εαυτό που δεν μπόρεσαν να δημιουργήσουν.

Όμως για τις μητέρες μικρών κοριτσιών μέχρι πρότινος ( γράφω μέχρι πρότινος επειδή δεν γνωρίζω πόσο θα επηρεάσει την κατάσταση η ύφεση) σήμαινε το ακόλουθο: Τρεχάλα σε μαγαζιά με εποχιακά και παιχνιδάδικα, επιλογή στολών, ψάξιμο γι’ αντιαλλεργικά μακιγιάζ και ροζ αδερφάκι μου, πολύ ροζ! Ροζ πριγκήπισες, ροζ πεταλούδες, ροζ χορεύτριες.

Η μικρή μου κόρη φέτος δε θέλει να ντυθεί ροζ. Αποφάσισε να ντυθεί μάγισσα. Με μαύρα μαλλιά, λευκή τούφα, μυτερό καπέλο κι ένα ραβδάκι με αράχνες. Ίσως να την επηρεάζω με τόσα μαύρα που φοράω αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Την προηγούμενη Παρασκευή λοιπόν, όταν γύρισα σπίτι μού έδωσε το φυλλάδιο από το μαγαζί εποχιακών της περιοχής μας για να διαλέξουμε τη στολή της. Γυρνώντας τις σελίδες σχολιάζαμε τις στολές, γελούσαμε, πειράζαμε η μία την άλλη.

Ξαφνικά, το γέλιο μου κόπηκε, τα μάτια μου πετάχτηκαν έξω, νομίζω ότι εμφανίστηκε και λίγος αφρός στην άκρη του στόματός μου. Η εννιάχρονη κόρη μου κοιτούσε πανικόβλητη πότε εμένα, πότε το φυλλάδιο και καθώς κατάλαβε το λόγο της σύγχισής μου μου είπε «όχι μαμά μου, όχι μην ανησυχείς, εγώ θα ντυθώ μάγισσα, μαύρη μάγισσα, δε θέλω να γίνω ροζ σέξυ νοσοκόμα»

Κάποιο πονηρό επιχειρηματικό μυαλό θέλησε φέτος να «σπάσει» τη μονοτονία των κοριτσίστικων αποκριάτικων στολών. Ίσως αποφάσισε ότι ενόψει κρίσης πρέπει να κάνει τη διαφορά και να πρωτοτυπήσει ώστε να αυξηθούν οι πιθανότητες να προτιμήσουν οι αγανακτισμένες μικρομάνες τη δική του παραγωγή και όχι του άλλου. Γέμισε η αγορά με τις στολές που επισυνάπτω στις φωτογραφίες (για ηλικίες 8-14 ετών).

Φέτος λοιπόν θα ντύσουμε τα μικρά μας κοριτσάκια, πουτάνες. Θα τους βάλουμε στολές με δεκαπεντάποντες πλατφόρμες, θα τους φορέσουμε στολές που χρησιμοποιούν στις τσόντες για να ξυπνούν κοιμισμένες λίμπιντο και θα τα βγάλουμε έξω ορμηνεύοντάς τα να κουνάνε θελκτικά τον κώλο, θα τα στήσουμε σε στύλους για να τους μάθουμε pole dancing (να μην πάνε χαμένα και τα παπούτσια) και θα τους δείξουμε τα καλύτερα τσιφτετέλια πάνω στα τραπέζια. Έτσι, θα είμαστε σίγουροι ότι το μικρό μας κορίτσι δε θα πεινάσει ποτέ.

Το καλύτερο μάθημα επαγγελματικού  προσανατολισμού κάνουμε στα κορίτσια μας. Το ξέκωλο της μέρας σάς στέλνει τους χαιρετισμούς του: στις τηλεοράσεις, τις φυλλάδες, τώρα και στο παιχνιδάδικο της γειτονιάς σας!

Για να είναι σίγουροι ότι πλέον θα γίνουμε αυτό που μας πρέπει: πουτάνες από κούνια.

http://amelielaw.wordpress.com/