Η… πρωσική πειθαρχία είναι κοινωνικά επικίνδυνη

World Economic Forum

Συγγραφή: Β. Δεμίρης

Αυξημένη δημοσιονομική πειθαρχία και σκληρή λιτότητα, φαίνεται πως είναι το σκληρό αντάλλαγμα που ζητά η Γερμανία, ώστε να συναινέσει στην ενίσχυση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης. Το αντιστάθμισμα για το «ναι» του Βερολίνου στην αύξηση των πόρων και τη διεύρυνση των αρμοδιοτήτων του Μηχανισμού είναι να λάβει το Μνημόνιο, όπως επινοήθηκε και εφαρμόζεται στην Ελλάδα, πανευρωπαϊκή διάσταση. Με την εξέλιξη αυτή, ίσως να δικαιωθούν τελικά όσοι προέβλεπαν ότι η χώρα μας αποτελεί το πειραματόζωο ενός πειράματος, χωρίς προηγούμενο, και το οποίο κανείς δεν έχει συμφέρον να αποτύχει.

Και αυτό, για να πειστούν οι κερδοσκόποι ότι υπάρχει αποφασιστική απάντηση της Ευρώπης και ένα γερό ανάχωμα για την αποφυγή επέκτασης της κρίσης σε άλλους αδύναμους κρίκους της ευρωζώνης, που λόγω του ειδικού τους βάρους, η υπαγωγή τους στο Μηχανισμό θα είχε καταστροφικές συνέπειες για το ίδιο το ευρώ. Παρά την πολυφωνία και την κακοφωνία, αλλά και τη διαμάχη με την Κομισιόν, το θετικό στοιχείο είναι ότι το κλίμα στη Γερμανία αλλάζει, προς μια ευρωπαϊκή λύση. Ωστόσο, πάγια τακτική της Γερμανίας είναι να συμβιβάζεται – κυριολεκτικά στο «παρά πέντε»- εφόσον θα έχει εξασφαλίσει τα μέγιστα σε ό,τι αφορά τα ανταλλάγματα. Ωστόσο, η όποια απόφαση ληφθεί για διάσωση των χωρών – μελών με δημοσιονομικά προβλήματα, θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη ότι τα όρια κοινωνικής ανοχής σε ορισμένες από αυτές έχουν ήδη εξαντληθεί.

Η επιβολή πρωσικής δημοσιονομικής πειθαρχίας σε χώρες που αντιμετωπίζουν ένα εκρηκτικό μείγμα -μεγάλη ύφεση, υψηλή ανεργία και διόγκωση του χρέους- θα επιδεινώσει με απρόβλεπτες συνέπειες την κατάσταση, παρά θα επιλύσει χρόνια προβλήματα. Η απάντηση που θα δοθεί, δεν θα πρέπει λοιπόν να είναι μονοδιάστατη -με μοναδικούς αποδέκτες τις αγορές και τα κερδοσκοπικά παίγνια- αλλά κυρίως, να λαμβάνει υπόψη τις ανησυχίες και τα δυσεπίλυτα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κοινωνίες. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες το αντιλαμβάνονται πλέον και γι΄ αυτό το λόγο σπεύδουν να προλάβουν τα χειρότερα. Κανείς, μάλιστα, δεν θέλει ούτε καν να φανταστεί τι διαστάσεις μπορούν να λάβουν οι κοινωνικές εκρήξεις, αν συνδεθούν με ενδεχόμενη ανεξέλεγκτη άνοδο ισλαμικών εξτρεμιστικών φαινομένων, μετά τα όσα συμβαίνουν στην Τυνησία και ενδεχομένως να έπονται σε χώρες όπως η Αίγυπτος, η Αλγερία ή η Λιβύη.

Ιδιαίτερα επικίνδυνες καταστάσεις που μπορούν να πλήξουν καίρια τη συνοχή πολλών ευρωπαϊκών κοινωνιών.

HMERHSIA, http://www.inprecor.gr/