Ο Παπανδρέου και το καζάνι του ΠΑΣΟΚ

Του Γιώργου Κουβαρά

Aν ξαναφέρετε νομοσχέδιο με τη διαδικασία του κατεπείγοντος εγώ παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω». Η δήλωση ανήκει στον Θωμά Ρομπόπουλο, βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, και του χάρισε λίγα λεπτά δημοσιότητας στη συζήτηση του προϋπολογισμού στη Βουλή. Η ατάκα με το καπελάκι, βέβαια, μας θυμίζει τη γνωστή ελληνική ταινία με τον Γιώργο Κωνσταντίνου και τη Μάρω Κοντού, όπου ο Αντωνάκης απειλεί την κυρία Ελενίτσα ότι θα φύγει απ' το σπίτι την ημέρα του γάμου τους. Η διαφορά είναι ότι η μεν κυρία Ελενίτσα τού φοράει το καπελάκι του Αντωνάκη της και του λέει να πάει από κει που 'ρθε, ο πρωθυπουργός όμως, λίγο μετά την απειλή του βουλευτή του, τον συνάντησε στο καφενείο της Βουλής, τον κέρασε ποτό και του είπε: «Η διαφωνία σου είναι το οξυγόνο μου»!

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς σε τι κατάσταση βρίσκεται ο Γιώργος Παπανδρέου, με ένα ΠΑΣΟΚ που όσο περνάει ο καιρός μοιάζει όλο και πιο πολύ με καζάνι που βράζει. Η τέχνη της εσωκομματικής εκτόνωσης –δοκιμασμένη κατ' επανάληψη από όλους σχεδόν τους αρχηγούς στο πρόσφατο παρελθόν– δεν πιάνει εύκολα όταν έχεις αναλάβει την υποχρέωση για την εφαρμογή μιας πολιτικής που είναι πρακτικά αδύνατο να την υπερασπιστούν οι βουλευτές σου στους ψηφοφόρους τους. Πρώτον, γιατί βρίσκεται στον αντίποδα της ιδεολογίας και της πολιτικής παράδοσης του ΠΑΣΟΚ. Δεύτερον, γιατί τους φέρνει σε σύγκρουση με την εκλογική τους πελατεία, στην οποία ανήκουν πολλοί από τους «βολεμένους» για τους οποίους μιλάει ο πρωθυπουργός. Και τρίτον –και κυριότερο–, γιατί δεν δίνει καμιά ελπίδα ανάπτυξης και ανάκαμψης. Οι διαφωνίες, λοιπόν, τύπου Ρομπόπουλου είναι για τον πρωθυπουργό μια... μάσκα οξυγόνου, που είναι θέμα χρόνου ποιος και πότε ακριβώς θα την τραβήξει προκαλώντας ασφυξία.

Ο Παπανδρέου εφαρμόζει απέναντι στους βουλευτές του την τακτική που εφαρμόζει και απέναντι στον ελληνικό λαό. Θέτει εκβιαστικά διλήμματα και απαιτεί πλήρη και άνευ όρων ανοχή. Το πρώτο δίλημμα ετέθη από το Καστελόριζο: Μνημόνιο ή χρεοκοπία! Έξι μήνες μετά είναι ορατό το ενδεχόμενο να οδηγηθούμε στη χρεοκοπία με το Μνημόνιο, αλλά όποιος το λέει αυτό βαφτίζεται εχθρός της πατρίδας. Το δεύτερο δίλημμα ετέθη στις αυτοδιοικητικές εκλογές: Αν δεν πάνε καλά οι υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ, πάμε σε εκλογές! Η «μετάφραση» του εκλογικού αποτελέσματος έγινε από τον Παπανδρέου με τον τρόπο που τον βόλευε κι έτσι δεν πήγαμε σε εκλογές.

Περίπου όπως μετέφρασε τη θετική για το ΠΑΣΟΚ ψήφο του 25% του συνόλου του εκλογικού σώματος ως ψήφο εμπιστοσύνης υπέρ της πολιτικής του Μνημονίου, κάπως έτσι μεταφράζει και τους εσωκομματικούς τριγμούς ως «οξυγόνο». Όταν, βέβαια, η διαφωνία ενός βουλευτή γίνει ψήφος αποδοκιμασίας για ένα νομοσχέδιο, τότε το οξυγόνο γίνεται αυτόματα διοξείδιο του άνθρακα και ο βουλευτής διαγράφεται...

Τι θα κάνει ο Παπανδρέου το επόμενο διάστημα για να κρατήσει την εσωκομματική ειρήνη; Θα συνεχίσει να κερνάει πού και πού κανένα ποτό και θα κάνει και καμιά κοινοβουλευτική ομάδα – ίσως μάλιστα σε κάποια προσεχή συνεδρίασή της μιλήσει και κανένας άλλος εκτός από τον ίδιο! Θα συνεχίσει, επίσης, να αφήνει στο παρασκήνιο ανοιχτό το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών την άνοιξη, με λίστα, για να θυμούνται οι πιθανοί αντάρτες ότι μπορεί να τους αποκλείσει από τα ψηφοδέλτια. Σε λίγο, μόλις περάσει η προθεσμία της λίστας και δεν έχει πια νόημα ο εκλογικός εκβιασμός, μην εκπλαγείτε αν ακούσετε και σενάρια ανασχηματισμού, έτσι ώστε να έχουν οι βουλευτές την ελπίδα της υπουργικής καρέκλας, μέγα κίνητρο για να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό... Τι σημασία έχουν όλα αυτά; Πολύ μικρή, αν λάβει κανείς υπόψη την οικονομική, κοινωνική πραγματικότητα που προοιωνίζεται εξελίξεις. Γιατί μπορεί ο Παπανδρέου να αναπνέει μια χαρά με το «οξυγόνο» των διαφωνούντων βουλευτών του, οι πολίτες όμως ασφυκτιούν με την πολιτική του και θέλουν κάτι παραπάνω από ένα ποτό στο καφενείο της Βουλής και μια καλή κουβέντα για να συνεχίσουν να υποβάλλονται σε θυσίες που βλέπουν ότι είναι χωρίς αντίκρισμα.

ΕΠΙΚΑΙΡΑ